Baby Bag

არცერთ რძალს არ შეუძლია საჭმლის გაკეთება და თუ მაინც გემრიელი კერძი გამოუვიდა, ამას თქვენს ჯინაზე აკეთებს - დედამთილის 10 წესი

არცერთ რძალს არ შეუძლია საჭმლის გაკეთება და თუ მაინც გემრიელი კერძი გამოუვიდა, ამას თქვენს ჯინაზე აკეთებს - დედამთილის 10 წესი

​MomsEdu.ge გთავაზობთ დედამთილის 10 წესს, რომელიც სოციალურ ქსელში გავრცელდა. 

ნახეთ წესები და რომელს ეთანხმებით ან არ ეთანხმებით, კომენტარებში გაგვიზიარეთ 🙂

წესი № 1 - კარგი რძლები არ არსებობენ.

წესი № 2 - თუ მოგეჩვენათ, რომ ძალიან კარგი, ჭკვიანი და გამგებიანი რძალი გყავთ, ეს იმას ნიშნავს, რომ ის კარგად თამაშობს. რატომ? იხ. წესი № 1.

წესი № 3 - არცერთ რძალს არ შეუძლია საჭმლის გაკეთება და თუ მაინც გემრიელი კერძი გამოუვიდა, ამას თქვენს ჯინაზე აკეთებს.

წესი № 4 - თუ დაქორწინების შემდეგ თქვენმა ვაჟმა წონაში დაიკლო, ეს იმას ნიშნავს, რომ ცოლი მას შიმშილით კლავს, არ იცის საჭმლის მომზადება და საერთოდაც საშინელი დიასახლისია. და თუ პირიქით - თქვენი ვაჟი ცოლის მოყვანის შემდეგ გასუქდა - ე.ი. რძალი მას მავნებელი, ქოლესტერინის შემცველი პროდუქტებით კვებავს და საწყალი ბიჭის ჯანმრთელობას სულაც არ უფრთხილდება. და თუ შვილმა წონა შეინარჩუნა, ეს მხოლოდ თქვენი დამსახურებაა.

წესი № 5 - რძლებს ცუდი მეხსიერება აქვთ, ამიტომაც ყოველდღიურად გიწევთ იმის შეხსენება, რომ მხოლოდ თქვენი დამსახურებაა, მას რომ ასეთი კარგი ქმარი ჰყავს, როგორ უნდა გააუთოოს პერანგი სწორად , და რომ " ჩვენს დროში სალათს მეტ ძმარს უკეთებდნენ ".

წესი № 6 - რძლებმა არ იციან საჩუქრის სწორად შერჩევა. თუ დაბადების დღეზე მორთმეული "პრეზენთი" მოგეწონათ, არაფრით აღიარებთ ამას. სხვანაირად წესი № 6 თავის ძალას დაკარგავს.

წესი № 7 - ყველა რძალი ტოტალურად უგემოვნოა. მათ არ შეუძლიათ დამოუკიდებლად შეარჩიონ შპალერის ფერი, საკმარისი სიგრძის ფარდა და მოხერხებული ავეჯი. საქმე ხომ არა უბრალოდ სახლის მოწყობას, არამედ იმ სახლის მოწყობას ეხება, რომელშიც თქვენმა ვაჟმა უნდა იცხოვროს!

წესი № 8 - თუ რძალი დაჟინებით გთხოვთ ესტუმროთ, ეს იმას ნიშნავს, რომ უფასო მუშახელი სჭირდება. და თუ პირიქით - დიდი ხანია არ დაუპატიჟებიხართ, ე.ი. უგულო ეგოისტია.

წესი № 9 - სახლში ქოლგა დაგრჩათ და თავსხმაში მოყევით? გამყიდველი გეუხეშათ? ქვედა მეზობელი ჩარეცხეთ? სამხრეთ ამერიკას ქარიშხალი დაატყდა თავს? დიახ, დიახ, დიახ. ყველაფერ ამაში, რა თქმა უნდა, თქვენი უვარგისი რძალია დამნაშავე.

წესი № 10 - მთავარია! არ დაგავიწყდეთ: ვერც ერთი რძალი ვერ იარსებებს თქვენი რჩევების გარეშე! ამიტომაც, რაც უნდა გეძნელებოდეთ ამის კეთება, ასწავლეთ ყველგან და ყველაფერი! გახსოვდეთ - ეს არის თქვენი ვალი და მისია!

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების​ ჯგუფი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

2008 წლის აგვისტოს ომის დროს ქართველი დედები არაერთი მძიმე განსაცდელის წინაშე აღმოჩნდნენ. ერთ-ერთი დედა, რომელსაც ომის პერიოდში უდიდეს სირთულეებთან მოუხდა შეჯახება სოფელ ერგნეთში მცხოვრები მაგული ოქროპირიძეა. ის 14 წლის წინანდელ მძიმე ამბებს ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ იხსენებს და ყვება, როგორ გადახტა სამშობიაროს ფანჯრიდან ახალშობილთან ერთად, როდესაც საფრთხის მოახლოება იგრძნო:

„2008 წლის 7 აგვისტოს ღამე მეყოლა მეხუთე შვილი. ზუსტად როდესაც გავაჩინე ქეთი, ის პერიოდი იყო შორ მანძილზე რომ ისროდნენ. ისეთი ხმა ჰქონდა, მთელი სამშობიარო ზანზარებდა. სამხედრო ნაწილი და გორის სამშობიარო ძალიან ახლოს არის. ფანჯრები, მინები სულ ჩამომსხვრეული იყო საავადმყოფოში. ამ ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ამ ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი ფანჯრიდან. რამოდენიმე წელი იმ საავადმყოფოს ეზოშიც კი ვერ შევდიოდი. ქეთო, როგორც ომი, ისეთი დაუმორჩილებელია. ვიტყოდი, რომ გმირია, იმიტომ, რომ პირველმა დაამარცხა სიკვდილი თავისი დაბადებით. მშობიარობის დროს „ვაიმე დედა“ არ მითქვამს. მარტო ვლოცულობდი: „ღმერთო, ჩემი შვილები კარგად იყვნენ, ღმერთო, გადაგვარჩინე.“

მაგული ოქროპირიძის თქმით, ომმა ბავშვებზე უმძიმესი გავლენა მოახდინა და პატარებს მდგომარეობიდან გამოსვლა დიდხანს უჭირდათ:

„ჩემი შვილი, მეორე გოგო დედაჩემის გვერდით იყო, როდესაც მე ბავშვით ხელში გადმოვხტი. მთელი ორი კვირა არ ლაპარაკობდა. ხალხს რომ დაინახავდა, გზაზე ვერ გადადიოდა. ომის შემდეგ პირველად რომ შემოვედი ერგნეთში და დავინახე პირველი სახლი დამწვარი, ერთი ამოსუნთქვით დამთავრდა ყველაფერი. ჩემში ყველა ემოცია გაიყინა. პიანინო მაქვს ჩემი ასაკის. ჩექმიანი ფეხით იყო ჩაქუჩები და სიმები ჩამტვრეული, ნაფეხური ეტყობოდა ძირს დაყრილ ხატებს.“

2008 წლის 7 აგვისტოს დაბადებული ქეთევან დოჯაშვილი რუსულ ბომბდამშენებს გადაურჩა და 14 წლის წინანდელი ომის შესახებ მხოლოდ დედის მონაყოლიდან იცის.

„დედა რომ ყვება ხოლმე, მეც თვალწინ მიდგას ყველაფერი, რაც ომის დროს ხდებოდა. დედა სულ ამბობს, რომ დაიბადე, გმირი ხარ და სიკვდილს პირველი უთხარი არაო,“ - ამბობს ქეთევან დოჯაშვილი.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად