Baby Bag

10 მნიშვნელოვანი გაკვეთილი, რომელიც ყველა დედამ უნდა ასწავლოს თავის ვაჟს

10 მნიშვნელოვანი გაკვეთილი, რომელიც ყველა დედამ უნდა ასწავლოს თავის ვაჟს
დედასა და ვაჟს შორის ურთიერთობა განსაკუთრებულია. ყოველთვის არსებობს ისეთი თემა, რომელსაც ბიჭები ვერც მამასა და ვერც მეგობრებს ვერ უზიარებენ და მას მხოლოდ დედას ანდობენ. დედები ყველაზე მეტად უგებენ მათ და რაც მთავარია, ყოველთვის აქვთ დრო მოსასმენად და რჩევების მისაცემად.

ჩაცმის სტილი ყოველთვის ტოვებს შთაბეჭდილებას

ადამიანს უნდა შეეძლოს ჩაცმის სტილის სწორად არჩევა. თავდაპირველად დედები ეხმარებიან ვაჟებს ამ საკითხის მოგვარებაში. სწორედ მათ უნდა ასწავლონ თუ როდის უნდა მოირგონ ფორმალური და როდის თავისუფალი სტილი. ეს ბალანსი ბევრს მეტყველებს ადამიანზე და ქმნის პირველ შთაბეჭდილებას. მაგალითად, თქვენი შვილი თუ ოფიციალურ გასაუბრებაზე ან კერძო შეხვედრაზე პირველად მიდის, ბუნებრივია, მოშვებული ტანსაცმელი არ უნდა ურჩიოთ.

არ უნდა გააკეთოს არაფერი, რაც თავს არაკომფორტულად აგრძნობინებს

სამწუხაროდ, ხშირად ადამიანები თავს ვალდებულად თვლიან შეასრულონ დავალებები, რომლებსაც უსიამოვნება მოაქვთ მათთვის. ისინი ცდილობენ მოერგონ მათთვის არასასურველ სიტუაციებს, მხოლოდ იმიტომ, რომ გამოჩნდნენ ისეთები, როგორიც რეალურად არ არიან.

დედებმა უნდა ასწავლონ შვილებს , რომ არ გააკეთონ არაფერი ,რაც მათ მორალს ეწინააღმდეგება. მაშინაც კი არ უნდა უღალატონ პრინციპებს, როდესაც სამსახურში უფროსი მათზე ზეწოლას ახდენს რაიმე ივენთზე დასწრების მოთხოვნით.

უნდა ემეგობრონ ნამდვილად სანდო ადამიანებს

დედები ხშირად უნდა ესაუბრებოდნენ შვილებს ნამდვილ მეგობრობაზე. უნდა უხსნიდნენ, რომ მეგობრის შეძენა ისეთი მარტივი აღარ იქნება, როგორც ბავშვობაში იყო. წლების მატებასთან ერთად ეს რთულდება, რადგან ბავშვობისგან განსხვავებით, ზრდასრულობისას მიყენებული წყენა ადვილად არ იკურნება. სწორედ ამიტომ დიდი ყურადღებით უნდა შეარჩიონ მეგობრები და გამოიჩინონ სიფრთხილე ადამიანებთან ურთიერთობისას.

უნდა გამოავლინონ შესაძლებლობების მაქსიმუმი

ბევრი ცდისა და მონდომების მიუხედავად ხშირად ცხოვრება უსამართლოა. მსგავს გამოცდილებას ადრე თუ გვიან თქვენი ვაჟიც მიიღებს და სწორედ ამ მომენტში თქვენი ჩართულობა გადამწყვეტია. თქვენ არ უნდა მისცეთ შვილს მოდუნების უფლება, უნდა შეძლოთ მისი მოტივირება, რადგან ერთი წარუმატებელი ცდა არ ნიშნავს დამარცხებას. უნდა ასწავლოთ : მაშინაც კი, თუ მიზნისკენ მიმავალ გზაზე დაეცემა, არ უნდა დაივიწყოს, რომ ძალიან ეცადა და ეს გამარჯვებაზე არანაკლებ საამაყოა.

რჩევის მიღება სავსებით ნორმალურია

ბევრი ადამიანი ფიქრობს, რომ ყველაფერი იცის და კითხვის დასმა ან დახმარების თხოვნა სისუსტეა, რაც სიმართლისგან შორსაა. დედამ უნდა ასწავლოს ვაჟს, რომ როდესაც დამხარება სჭირდება, აუცილებლად ითხოვოს. ეს იწყება სკოლაში ამოცანის ვერამოხსნიდან და გრძელდება ცხოვრების გზაჯვარედინებამდე , სადაც ზრდასრულებსაც კი უჭირთ სწორი მიმართულებისკენ გეზის აღება.

უნდა იბრძოლონ ოცნებებისთვის

ერთ-ერთი საუკეთესო რჩევა, რომლის მიცემაც დედას შეუძლია ოცნებებისთვის თავგამოდებით ბრძოლაა. მნიშვნელობა არ აქვს რა არის მისი ოცნება: საზღვარგარეთ მოგზაურობა თუ წარმატებული კარიერა. თიოთოეულ მიზანს ბრძოლა სჭირდება და დამარცხება არაფერს ნიშნავს, რადგან ვინც არ მარცხდება ის არასდროს აკეთებს რაიმე ახალს.

ასევე, ოცნება უბიძგებს თქვენს შვილს მუდმივი მოქმედებისკენ, მუდმივი მცდელოებისკენ, რაც ადრე თუ გვიან აუცილებლად გამოიღებს შედეგს.

არ უნდა შეიცვალონ სხვების სტანდარტების დასაკმაყოფილებლად

სამყაროში მილიონობით ადამიანი ცხოვრობს. მათი აზრები და შეხედულებები განსახვავებულია. ხალხს მოსწონს განსხვავებული მუსიკა, ფილმები, მათ აქვთ განსხვავებული ცხოვრების სტილი და არაერთგვაროვანი მიზნები. უნდა აუხსნათ შვილებს, რომ ჩვენ ყველანი ერთმანეთისგან დამოუკიდებელი ინდივიდები ვართ და ცხოვრებაში აუცილებლად შევხვდებით ადამიანებს, რომელთაც არ მოეწონებათ ჩვენი გარეგნობა ან ქცევა. ადამიანი წარმოადგენს მხოლოდ საკუთარ თავს და უნდა იყოს ისეთი, როგორიც არის.

არაფერია ცუდი ემოციურობაში

არსებობს ფართოდ გავრცელებული, საშინელი სტერეოტიპი, რომელიც ყოვლად უსაფუძვლოა: კაცებმა არ უნდა იტირონ, რადგან ეს „არავაჟკაცურია“. ეს სტერეოტიპი თრგუნავს ძალიან ბევრ ბავშვს და ხელს უშლის ემოციების გამოხატვაში. სწორედ ამიტომ, დედებმა უნდა გაამხნევონ შვილები და უთხრან, რომ რასაც არ უნდა გრძნობდნენ ღიად გამოავლინონ, რადგან ეს ნორმალურია.

დიახ, ბიჭებმაც უნდა იტირონ თუ თავს ცუდად გრძნობენ,ემოციურ ფილმს უყურებენ ან ეშინიათ. არავინ უნდა ვაიძულოთ დამალოს ნამდვილი გრძნობები და უნდა გავათვიცნობიეროთ, რომ ნებისმიერი ემოცია, მათ შორის ტირილიც უფრო ადამიანურს გვხდის!

ოჯახი მნიშვნელოვანია

არ აქვს მნიშვნელობა რამდენად ახლოს ცხოვრობთ ოჯახთან, გიწევთ თუ არა მისი დატოვება ხანგრძლივი მოგზაურობის დროს. ბევრი თინეიჯერი ტოვებს მშობლების სახლს და მარტო მიდის სამოგზაუროდ. მიუხედავად ამისა, არ უნდა შეწყდეს კონტაქტი, ხშირი და ღრმა საუბრები ოჯახის წევრებს შორის, რადგან რჩევები ცხოვრების ნებისმიერ ეტაპზე ფასეულია ისეთი მნიშვნელოვანი ადამიანისგან, როგორიც ოჯახის წევრია.

ისინი პატივისცემით უნდა მოეპყრონ ქალებს

დედბმა ვაჟებს ჯერ კიდევ პატარა ასაკიდან უნდა ჩაუნერგონ, რომ ქალის პატივისცემა მამაკაცის მთავარი ღირსებაა. მათ უნდა იცოდნენ, რომ ქალებსა და კაცებს თანაბარი უფლებები აქვთ. ეს იმას ნიშნავს, რომ ვაჟები არ უნდა თვლიდნენ თავს უპირატესად და არ უნდა მიაჩნდეთ, რომ ქალები ნაკლებად მნიშვნელოვნები ან ნაკლებად ძლიერები არიან.

მნიშვნელოვანია შვილებს ასწავლოთ, რომ ქალებს არ აღიქვამდნენ საგნებად, რომ ქალები დაიბადნენ დედამიწაზე, რათა იცხოვრონ მამაკაცების გვერდით და არა იმიტომ, რომ დაემონონ მათ.

მომზადებულია moms.com-ის მიხედვით.

ავტორი: მარიამ კვეტენაძე

შეიძლება დაინტერესდეთ

„4 კილო და 600 გრამი დავიბადე, სახელიც ექიმებმა დამარქვეს,“ - აფხაზეთის ომის დროს ჭუბერის გზაზე დაბადებული გოგონას დაუჯერებელი ისტორია

ომის დროს ჭუბერის გზაზე დაბადებულმა ნინი აფრასიძემ თოქ-შოუ „პროფილში“ მადლობა გადაუხადა იმ ექიმს, რომელმაც მას სიცოცხლე აჩუქა:

„დედა, მამა და ბებო ომის დროს დრანდაში იყვნენ. დედას მალე უნდა ემშობიარა. დრანდიდან მანქანით სვანეთში წავიდნენ. ცოტა ხანს გვანდრაში იყვნენ. მერე გაიგეს, რომ ფრენები იყო საკენიდან ჭუბერში, სადაც დედა ნათესავის სახლში უნდა მისულიყო. საკენში რომ მივიდა დედა, უჰაერობა აწუხებდა. თვითმფრინავში ბევრი ხალხი იყო და არ ჩაჯდა. 10 წუთში ის თვითმფრინავი ჩამოვარდა. ჭუბერში მეორე თვითმფრინავით გადაფრინდნენ. იქ მამაჩემის ბიძის სახლს ეძებდნენ. ძალიან ბევრი იარეს ფეხით, როგორც დედა ამბობს, დაახლოებით 10 კილომეტრი გაიარეს ფეხით. ამ დროს მამა არ იყო მასთან ერთად. დედა მას ჭუბერში უნდა დალოდებოდა, რომ მერე ერთად წამოსულიყვნენ. როგორც ბებო ამბობს, 10 დღის განმავლობაში ჭუბერში ყოფილან. დედას მალე ტკივილები დაეწყო. ჭუბერის ცენტრში გადაიყვანეს, დანგრეულ შენობაში მიუყვანიათ, უთქვამთ, რომ ექიმები იქ ელოდებოდნენ. დედას კარი რომ გაუღია, დაუნახავს, რომ ოთახში მარტო მამაკაცები იყვნენ. დედამ კარი გამოიხურა და გამოვიდა. ამ დროს გარეთ ერთი ექიმი გამოსულა, რომელსაც მე დღემდე ვეძებ. მიუხედავად იმისა, რომ დედა კაცი ექიმის წინააღმდეგი იყო, მან საბოლოოდ მაინც დაითანხმა მშობიარობაზე. მართალია, შენობაში პირობები არ იყო, მაგრამ ყველაფერი სწრაფად მოუწესრიგებიათ.“

ნინი აფრასიძე ომის დროს გზაზე დაბადებულ ახალშობილებს შორის ერთადერთი ბავშვი იყო, რომელიც გადარჩა, რაც, მისი თქმით, ექიმების დამსახურება იყო:

„4 კილო და 600 გრამი დავიბადე, დედას მშობიარობა ცოტა გაურთულდა. სახელიც ექიმებმა დამარქვეს. თვალები ვერ გამიხელია, იმდენი გააკეთეს, რომ ჭუბერიდან ქუთაისში გადმოგვაფრინეს. დღეს ასეთი ექიმები ძალიან იშვიათია. ამიტომ მინდა ის ადამიანი ვიპოვო, ვინც დედა ამშობიარა. მან ბევრი გააკეთა დედასთვის და ბებიასთვის. რომ არა ის ექიმი, მე ცოცხალი არ ვიქნებოდი. ვიცი, რომ გინეკოლოგის სახელი და გვარი დავით ქაჯაიაა.“

„პროფილში“ ნინი აფრასიძეს იმ ექიმის პირადად ნახვის შესაძლებლობაც მიეცა, რომელმაც მისი სიცოცხლე იხსნა. დავით ქაჯაიამ აღნიშნა, რომ მას ნინის დაბადების ამბავი არასდროს დავიწყებია:

„ეს ის შემთხვევაა, რომელიც არათუ მე, არცერთ იქ მყოფ ადამიანს არ დაავიწყდება. მე ომის მონაწილე ვარ, სამხედრო ექიმი ვიყავი, მოხალისედ წავედი. როდესაც დევნილების ნაკადი წამოვიდა, ჩვენ მათ სამედიცინო დახმარებას ვუწევდით. მაშინ 25 წლის ვიყავი. მართალია ახალგაზრდა ვიყავი, მაგრამ გამოცდილება მქონდა.

„პირობები, რა თქმა უნდა, არასახარბიელო იყო. ეს მშობიარობა ჭუბერის სასოფლო ამბულატორიაში მივიღეთ. ძალიან გამიხარდა, როდესაც გავიგე, რომ ნინო მეძებდა. სამაშველო სამსახურის წარმომადგენლებმა ერთი ახალგაზრდა გოგონა ვერ გადაარჩინეს, რომელსაც ნინო ერქვა. გოგონა გაიყინა. მათ მთხოვეს, რომ თუ გოგო დაიბადებოდა, ნინო დაგვერქვა. ჩვენ მათი თხოვნა შევასრულეთ და იმ შეწყვეტილი სიცოცხლის გასაგრძელებლად ახალშობილს ნინო დავარქვით.“ - აღნიშნა დავით ქაჯაიამ.

წაიკითხეთ სრულად