Baby Bag

​მეცნიერების მტკიცებით, ჭურჭლის რეცხვა სტრესის დაძლევაში გვეხმარება

​მეცნიერების მტკიცებით, ჭურჭლის რეცხვა სტრესის დაძლევაში გვეხმარება

ბევრი ქალისთვის ჭურჭლის რეცხვა ნაკლებად სასურველ, რუტინულ სამუშაოსთან ასოცირდება, რომლის შესრულების გარეშეც, თავს მშვენივრად იგრძნობდნენ. თუმცა სინამდვილეში, ​ჭურჭლის რეცხვა ერთგვარი განტვირთვა ყოფილა.

კვლევები გვიჩვენებს, რომ ჭურჭლის რეცხვა სტრესის გადალახვაში გვეხმარება. ამას რამდენიმე მნიშვნელოვანი ფაქტორი განაპირობებს. მაგალითად, სტრესის დონე მნიშვნელოვნად დაბალია იმ ადამიანებში, რომლებიც ჭურჭელს არა უაზროდ და საჩქაროდ, არამედ მზრუნველობით რეცხავენ. ეს ერთგვარი ხრიკია, რომელიც დადებითად მოქმედებს თქვენზე. სარეცხი საშუალების სასიამოვნო სუნი და თბილი წყალი კი უზრუნველყოფს მოსვენებას და აუმჯობებს ფსიქიკურ მდგომარეობას. ყოველივე ეს განაპირობებს ხანგრძლივ პოზიტურ განწყობას.

გარდა ამისა, გაირკვა, რომ ჭურჭლის რეცხვისგან სიამოვნებას მხოლოდ მაშინ იღებთ, როდესაც რეცხვის პროცესში იმ საქმეზე ფიქრობთ, რასაც აკეთებთ. კვლევის ავტორების თქმით, ჭურჭლის გააზრებული რეცხვა არა მხოლოდ პოზიტიურ ემოციებს გვანიჭებს, არამედ თრგუნავს ნეგატივს, რაც დიდხანს ნარჩუნდება.

კვლევით დასტურდება, რომ ჭურჭლის რეცხვა 27%-ით ამცირებს სტრესს. ამასთანავე, 25%-ით იზრდება ფსიქიკური მდგომარეობის ხარისხი. ორივე ცვლილება ხელს უწყობს სიამოვნების მიღებას, მაგრამ მხოლოდ მაშინ, როდესაც ადამიანი ჭურჭლის რეცხვისას სხვა რამეზე არ ფიქრობს. ხოლო, როცა ადამიანი სხვა თემებზე ფიქრითაა გატაცებული, ჭურჭლის რეცხვა შემაწუხებელი და დამღლელი პროცესია.

ამდენად, ყველაზე მნიშვნელოვანი თქვენი დამოკიდებულებაა, რადგან იგი სრულებით ცვლის ზოგად სურათს. ჭურჭლის რეცხვა - უსიამოვნო რუტინული სამუშაო თუ სარელაქსაციო საშუალება? არჩევანი თქვენზეა.

მომზადებულია moms.com-ის მიხედვით

ავტორი: მარიამ კვეტენაძე 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, დავწერე ამ წიგნში,“- თიკო ჩხეიძე

„რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, დავწერე ამ წიგნში,“- თიკო ჩხეიძე

მოდელმა თიკო ჩხეიძემ შვილის დაკარგვით გამოწვეული ტკივილის გადასატანად წიგნი დაწერა. თიკო ჩხეიძის თქმით, „აღსარება დედისა“ მშობლის შვილთან დიალოგია და მასში ყველაფერია ნათქვამი, რისი თქმაც დედას ტატასთვის სურდა:

„წიგნის წერის პროცესში ერთგვარი ურთიერთობა იყო ტატასთან. მე და ტატა ვსაუბრობდით და თან რაღაც იწერებოდა. წერის გამოცდილება არ მქონდა. რომ დაიწყო ეს დიალოგი, დამთავრდა იქ, სადაც დამთავრდა წიგნი. როდესაც კითხულობს მკითხველი, მეც იმავე ემოციებს განვიცდიდი, როგორ ემოციებშიც არის მკითხველი. რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, მე ეს დავწერე ამ წიგნში. მინდა სხვა დედამ, სხვა ადამიანმა წაიკითხოს და თვითონ გადაწყვიტოს შვილთან ასე სჯობს ურთიერთობა, თუ თვითონ როგორც ურთიერთობს ისე...

წიგნში არაფერი არ არის ფანტაზიით. ყველაფერი არის სიმართლე. ვიჯექი, ვფიქრობდი, როგორ იტყოდა ამას ტატა, მე რა პასუხს გავცემდი და მერე მართლა თვითონ მოდიოდა ყველაფერი. ცოცხალია წიგნი, როდესაც კითხულობ. წიგნში ტატას ნახატებია. ტატასთან სიახლოვეს ისედაც ყოველთვის ვგრძნობ.

არ ვიცი რჩევას რამდენად მივცემ სხვა მშობლებს ან რამდენად მიიღებს მსგავს სიტუაციაში ადამიანი, ძალიან რთულია... ღმერთთან ურთიერთობა არ უნდა დაკარგოს. ღმერთის სიყვარული არის ყველაზე ძლიერი, რაც შეიძლება ადამიანმა იგრძნოს და იმის ძალით მერე ყველაფერი შეძლოს. იყო რთული პერიოდები, იყო შედარებით მსუბუქი დღეები. ალბათ, ყველაზე დიდი როლი პატარებმა შეასრულეს, იმიტომ, რომ ახლა მათზე ვართ გადაწყობილები. წიგნის ბოლოში მათთვის მაქვს პატარა წერილი, რომელიც ვფიქრობ, ცხოვრებისეულ გზას უჩვენებს,“- თიკო ჩხეიძემ წიგნის შესახებ ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „დღის პოსტი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დღის პოსტი“

წაიკითხეთ სრულად