დაფიქრებულხართ, თუ რამდენჯერ ეუბნებით დღის განმავლობაში თქვენს შვილს სიტყვა „დაუჩქარეს“?
ამას იმიტომ აკეთებთ, რომ თავადაც მუდმივად გეჩქარებათ.
ალბათ, არც გაგიკვირდებათ, თუ გეტყვით, რომ სასწავლო წლის განმავლობაში მშობლები შვილებს საშუალოდ 540-ჯერ სთხოვენ, რომ უფრო სწრაფად აკეთონ ყველაფერი.
თავად რამდენად ხშირად სთხოვთ თქვენს შვილებს საქმის სწრაფად კეთებას, კომენტარებში მოგვწერეთ.
„პირველ რიგში, გაღიზიანება უნდა მოვიცილოთ. ეს გაღიზიანება ვისაც გაქვთ, თუნდაც ცოტა, ბავშვმა რაღაც ისე ვერ გააკეთა, იმ წამსვე გაღიზიანდებით. „რამდენჯერ უნდა გითხრა?“ - ბავშვს ეუბნებიან. რას ჰქვია, რამდენჯერ უნდა უთხრა? იმდენჯერ უნდა უთხრა, სანამ არ გაიგებს. მშვიდად უნდა უთხრა ბავშვს ყოველთვის. ასჯერ? რატომ ასჯერ? ათასჯერ უნდა უთხრა. ვერ გაიგო ბავშვმა. შენი ნათქვამი იმ წერტილში ვერ მოხვდა, სადაც აღზრდა იწყება. თუ გაბრაზებული ხარ და ისე ეუბნები ბავშვს, ისვრი სიტყვებს, ვითომ კარგებს, მაგრამ მიზანში ვერ ურტყამ.“
შალვა ამონაშვილის თქმით, გაღიზიანება და ჩხუბი აღზრდის მეთოდი არ არის და ის ბავშვს შლის:
„გაღიზიანებული კაცი ვერ დაუმიზნებს ისარს სამიზნეში. დაუმიზნებს მშვიდი, დამთმობი, რომელსაც შეუძლია მიუტევოს. ბავშვმა გაგიტეხა ლამაზი ბროლის ლარნაკი. გატყდა ლარნაკი უკვე. ახლა გინდა ბავშვიც გააყოლო უკან?! რამდენჯერ ხდება ასეთი რამ, რომ ბავშვმა რაღაც გააფუჭა, გატეხა და გნიასს ვქმნით. ეს გნიასი აღზრდის მეთოდია, თუ ბავშვის დაშლის საუკეთესო მეთოდია?!“
„თუ რამ კარგი გაგიკეთებია, ამ გნიასმა დაშალა. ვიდრე დედა, მამა, ბებია და პაპა არ ჩამოიცილებენ ისეთ ჩვევებს, რაც გაღიზიანების საფუძველია, მათ გაუჭირდებათ ბავშვების აღზრდა. შეიძლება კეთილი მეზობელი აღმოჩნდეს და იმან უფრო მეტი უთხრას ბავშვს, ვიდრე თქვენ ეტყვით. იქნებ ბიძა მოვიდეს ხანდახან და ის უფრო გაზრდის ბავშვს, ვიდრე დედა ზრდის და მამა ზრდის, ასეც ხდება ხოლმე,“ - აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.
