დაფიქრებულხართ, თუ რამდენჯერ ეუბნებით დღის განმავლობაში თქვენს შვილს სიტყვა „დაუჩქარეს“?
ამას იმიტომ აკეთებთ, რომ თავადაც მუდმივად გეჩქარებათ.
ალბათ, არც გაგიკვირდებათ, თუ გეტყვით, რომ სასწავლო წლის განმავლობაში მშობლები შვილებს საშუალოდ 540-ჯერ სთხოვენ, რომ უფრო სწრაფად აკეთონ ყველაფერი.
თავად რამდენად ხშირად სთხოვთ თქვენს შვილებს საქმის სწრაფად კეთებას, კომენტარებში მოგვწერეთ.
„მსოფლიოში არის რეკრეაციული აქტივობის დეფიციტი, მათ შორის კარგ ქვეყნებშიც. ჭარბი წონის მქონე ბავშვებში ხტომა და ძუნძული ხშირად იწვევს ქუსლის შლატერის დაავადებას. ზოგიერთ მშობელს უკიდურესობა ემართება, ყველაფერზე დაჰყავს ბავშვი ერთად. ცურვის დადებითი მხარე არის, რომ ადამიანი არ ტვირთავს ორგანიზმს წყლის წონით და არის ჰორიზონტალური დატვირთვა. ცურვის ხელმისაწვდომობა არის გლობალური პრობლემა.“
ბიძინა კანაშვილის თქმით, მომართვიანობა გაზრდილია პოზიციური კიფოზზე:
„ძალიან დიდია მომართვიანობა პოზიციურ კიფოზზე. ბავშვს არ აქვს ხერხემლის დეფექტი, ყველა მალა ისე ზის, როგორც მიღებულია. რომ შეხედავ, ვერ მიხვდები, რატომ აქვს ასეთი ცუდი დგომი. თუ ეს პოზიციური პრობლემა ძალიან დიდხანს გრძელდება, ხდება ანატომიურიც. ჩვენ რომ ვიძახოთ, მოდი, ხუთი წელი მოხრილი იყოს ბავშვი, მერე ხომ მაინც დამთავრდება პანდემია, ეს არასწორია.“
„ძვალი ბევრად უფრო სწრაფად იზრდება იქ, სადაც ზეწოლა მოხსნილია. სადაც ზეწოლა არის, იქ პირიქითაა. რატომ ვამბობთ, ცურვამ სიმაღლეში გაზარდაო? იმიტომ, რომ რაღაც პერიოდით ზეწოლა იხსნება საერთოდ. ადამიანებს ვერ ეტყვი, რომ პანდემიის არ შეეშინდეთ და შვილი ატარონ ცურვაზე. თუნდაც ის, რომ პერიოდულად გავაკეთოთ არატრავმული ვარჯიშები, ძალიან კარგია. ხერხემალს არ უხდება ძალისმიერი მანიპულაციები,“ - აღნიშნულ საკითხზე ბიძინა კანაშვილმა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.
