Baby Bag

რა შედეგს იწვევს მამის პასიური ჩართულობა ბავშვის აღზრდის პროცესში?

რა შედეგს იწვევს მამის პასიური ჩართულობა ბავშვის აღზრდის პროცესში?
რა შედეგს იწვევს მამის პასიური ჩართულობა ბავშვის აღზრდის პროცესში და რამდენად დიდი როლი აქვს მას? - ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი მაია მაჭავარიანი.
- ბავშვის აღზრდის პროცესში, ძირითადად დედები არიან ხოლმე ჩართულები. რამდენად მნიშვნელოვანია მამის როლი?
- მამის როლი ბავშვის აღზრდის პროცესში ნამდვილად მნიშვნელოვანია. ბავშვს სჭირდება გვერდით, როგორც დედა, ისე მამა. მისთვის აუცილებელია მამა იყოს დაინტერესებული, მხარს უჭერდეს, უყვარდეს, უგებდეს და აფასებდეს. ამ მხრივ, მამის მიერ შეტანილი წვლილი განსხვავდება იმისგან, რასაც დედა აძლევს შვილებს და მხოლოდ დედასთან ურთიერთობა ამას ვერ ჩაანაცვლებს. დღეისათვის მამების როლი ბავშვების აღზრდის პროცესში შეცვლილია. ამ მხრივ შეინიშნება დადებითი ტენდენცია - მამების მეტი ჩართულობა ბავშვთან დაკავშირებულ სხვადასხვა პროცესში. მამის მონაწილეობა აღზრდაში აღარ შემოიფარგლება მხოლოდ ფინანსური მხარდაჭერით და დისციპლინის უზრუნველყოფით. ეს ტენდენცია იკვეთება იმ მომენტებშიც, რომ დღეს უფრო ხშირად ნახავთ მამას, რომელიც მიჰყვება შვილს ექიმთან კონსულტაციაზე, მშობელთა კრებაზე ან უბრალოდ თავისუფალ დროს ატარებს ბავშვთან. ეს გარკვეულწილად დაკავშირებულია შეცვლილ სოციალურ და ეკონომიკურ რეალობასთან - მამებს დღეს მეტად აქვთ საშუალება, ჩაერთონ ბავშვებზე ზრუნვის პროცესში, ხოლო დედებს მეტად აქვთ საშუალება, რეალიზდნენ პროფესიაში და შექმნან ეკონომიკური დოვლათი.
- ცალ-ცალკე რომ ვისაუბროთ მამის როლზე გოგონების და ბიჭების შემთხვევაში.
- ორივე სქესის ბავშვისთვის მამის მონაწილეობა აღზრდის პროცესში ძალიან მნიშვნელოვანია. ასეთი მამების შვილები უკეთესად ვითარდებიან, აქვთ ჯანსაღი სოციალური ურთიერთობები და ზრდასრულ ასაკშიც მეტად წარმატებულები არიან. მეცნიერები ამას „მამის ეფექტს“ უწოდებენ. „მამის ეფექტი“ არის ერთგვარი ქოლგა, რომლის ქვეშ მოიაზრება ყველა ის სარგებელი, რაც მოსდევს ბავშვის ცხოვრებაში მამის არსებობას და მონაწილეობას. საინტერესოა, რომ ბევრი კვლევის მონაცემებით, მოზარდობის ასაკამდე მამის ეფექტი ბიჭების და გოგონების აღზრდაში დიდად არ არის განსხვავებული. მოზარდობის პერიოდში კი, განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი როლი მიუძღვის გოგონების თვითშეფასების, იდენტობის და საწინააღმდეგო სქესთან ჯანსაღი ურთიერთობის ჩამოყალიბებაში. მოზარდი ბიჭების შემთხვევაში, მამა არის როლური მოდელი, ასევე ზეგავლენას ახდენს იმაზე, თუ რამდენად აქტიური იქნება მოზარდი სოციალურ ურთიერთობებში. მოზარდობის პერიოდში აღზრდაში ჩართული მამების შვილები ნაკლებად არიან მიდრეკილი განახორციელონ სარისკო და სოციალურად მიუღებელი ქცევა, ან მიიღონ ნაადრევი სექსუალური გამოცდილება.
- რა სახის პრობლემა შეიძლება გამოიწვიოს მამის პასიურობამ აღზრდის პროცესში?
- მამის პასიური პოზიცია შეიძლება გამოიხატებოდეს იმაში, რომ ბავშვებზე ზრუნვის მთელი პასუხისმგებლობა გადაჰქონდეს დედაზე (მათ შორის, ბევრი მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილების მიღება). ასეთ შემთხვევაში, მამა ნაკლებად იზიარებს პასუხისმგებლობას აღზრდის პროცესზე და არ რეაგირებს ბავშვის ქცევაზე, არ აძლევს ადეკვატურ უკუკავშირს, შესაძლოა, ყველაფრის ნებას რთავდეს ბავშვებს, ან უბრალოდ არ რეაგირებდეს არც კარგ და არც ცუდ ქცევაზე. ასევე შესაძლოა, მამა იყოს დისტანციური, ემოციურად მიუწვდომელი, ასეთ შემთხვევაში ბავშვს უჭირს მამის დამოკიდებულების ინტერპრეტაცია - მოეწონა ეს საქციელი თუ ეწყინა? ორივე შემთხვევაში, ბავშვის საჭიროებები (ფიზიკური, ემოციური, სოციალური) არ არის მიღებული და დაკმაყოფილებული. შესაბამისად, ის სარგებელი, რასაც ბავშვი მიიღებდა აღზრდის პროცესში აქტიურად ჩართული მამის შემთხვევაში, მათ შორის, უსაფრთხოების განცდა (მამა დიდი და ძლიერია, ზრუნავს დედაზე და მასზე), ჯანსაღი ემოციური მიჯაჭვულობა და წარმატებულობის განცდა (როდესაც მამა ამაყია შვილის მიღწევებით და გამოხატავს ამას), განსხვავებული აზრი რეალობის სხვა კუთხით დანახვა, ვიდრე დედა ხედავს, და ბევრი სხვა სარგებელი იკარგება.
- რა დადებითი შედეგები შეიძლება ჰქონდეს ორივე მშობლის თანაბარ ჩართულობას და როგორ შეიძლება შევცვალოთ გავრცელებული წარმოდგენა, რომ შვილების აღზრდა დიდწილად დედების მოვალეობაა?

- ნებისმიერი მამაკაცისთვის, გახდეს მამა ძალიან დიდი მოვლენაა. რეალურად არავინ იცის, როგორი მამა იქნება მანამ, სანამ ამ რეალობაში არ აღმოჩნდება. ყოველი ახალი რეალობა კი ადამიანისთვის სტრესია. სამწუხაროდ, მამის როლის მორგებას ბევრად ნაკლები ყურადღება ეთმობა, ვიდრე დედობას. ამ ახალი როლისთვის მას ფიზიკური მომზადებაც სჭირდება და ემოციურიც (უძილო ღამეები, ზოგჯერ ჩვილის ხშირი ტირილი, რადგან ამ ეტაპზე ბავშვისთვის კომუნიკაციის ერთადერთი საშუალებაა). ორსულობის და მშობიარობის პროცესებში ხშირად მომავალი მამები ნაკლებად მონაწილეობენ და ასე ერთი ხელის მოსმით აღმოჩნდებიან ახალ რეალობაში, როდესაც მთელი ყურადღება გადადის ახალშობილზე და მის მოთხოვნილებებზე. ამდენად, პირველი ნაბიჯი, რაც უნდა გადაიდგას მამების ჩართულობის მიმართულებით ესაა მათი მონაწილეობა ორსულობის მონიტორინგის პროცედურებში, მშობიარობის დროს მხარდაჭერა შეუფასებელი გამოცდილებაა, როგორც ორივე პარტნიორისთვის, ისე ჩვილისთვის. ასევე მნიშვნელოვანია მამების გამოცდილება საკუთარ მშობლებთან, რადგან აღზრდის პროცესში ხშირად ვიყენებთ იმ მიდგომებს და მეთოდებს, რასაც ჩვენი მშობლების იყენებდნენ ჩვენთან. ეს, რა თქმა უნდა, არ ნიშნავს იმას, რომ ამ მიდგომების გაუმჯობესება არ შეგვიძლია. მეორე, რაც უნდა გაკეთდეს მამების ჩართულობის წასახალისებლად, „ვაცალოთ“ ზრუნვა ჩვილზე, მივცეთ საშუალება, მიიღოს მონაწილეობა ჩვილის დაბანის, დაძინების პროცესებში, კრიტიკისა და ზედმეტი კომენტარების გარეშე. ყოველ შემდგომ ეტაპზე ყოველთვის არის ზრუნვისა და თამაშის აქტივობები, რომლებშიც შესაძლებელია მამების აქტიური ჩართვა. პირველი 2-3 წლის ასაკში ბავშვისთვის მნიშვნელოვანია სამყაროს შეცნობა, ამ პროცესში მამამ შეიძლება მიიღოს აქტიური მონაწილობა, როგორც მეგზურმა და მხარდამჭერმა ამ აღმოჩენებში, არ შეზღუდოს ბავშვის ცნობისმოყვარეობა, არამედ დააზღვიოს და უზრუნველყოს უსაფრთხოება. სკოლამდელ ასაკში, მამა კარგი როლური მოდელია ბავშვისთვის სხვადსახვა ყოფითი წინააღმდეგობის გადალახვაში. აქ მნიშვნელოვანია ბავშის მოტივირება იყოს მეტად დამოუკიდებელი და დარწმუნებული საკუთარ ძალებში (რაც მნიშვნელოვანწილად ეფუძნება მამის მხარდაჭერას). სასკოლო ასაკის და შემდგომ ეტაპებზე, მამა ხდება სოციალური და მორალური ღირებულებების მოდელი. მესამე მნიშვნელოვანი მომენტია თავად მშობლების ურთიერთობა, რამდენად ჯანსაღი ემოციური კლიმატია სახლში, რამდენად შეუძლიათ მშობლებს ყოფითი პრობლემების ერთობლივი ეფექტური გადაწყვეტა, რა დამოკიდებულება აქვთ ერთმანეთის შეცდომების ან მიღწევების მიმართ, რამდენად აქვთ ერთმანეთის იმედი და მხარდაჭერა გადამწყვეტ მომენტებში.

ესაუბრა მარიამ ჩოქური​

შეიძლება დაინტერესდეთ

„გაყინულ ბოსტნეულსა და ხილში 30 %-ით იკარგება ვიტამინების შემცველობა,“ - პედიატრი ინგა მამუჩიშვილი

პედიატრი ინგა მამუჩიშვილი გადაცემაში „დილა ფორმულაზე“ ვიტამინების დეფიციტისა და ჰიპერვიტამინოზის (ვიტამინების ჭარბი რაოდენობა) შესახებ საუბრობს:

„ძალიან ხშირად მშობლები მიდიან აფთიაქებში და თავიანთი შეხედულებით არჩევენ ვიტამინებს. ჰიპოვიტამინოზზე საშიში ჰიპერვიტამინოზია. ჰიპერვიტამინოზის დროს უამრავი კლინიკური ნიშანი, შეიძლება, გამოვლინდეს. პანდემიის პერიოდში მშობლები თვითნებურად წყვეტდნენ, რომ ბავშვებისთვის მიეცათ C ვიტამინი იმუნიტეტის გაძლიერების მიზნით, ბავშვები მას მუჭებით სვამდნენ. C ვიტამინი ძალიან სასარგებლოა, ის ორგანიზმში ჟანგვა-აღდგენით პროცესებში იღებს მონაწილეობას, ანტიოქსიდანტია და ორგანიზმიდან გამოაქვს თავისუფალი რადიკალები,  სისხლძარღვების კედელს ამაგრებს, ქოლესტერინის შემცირებაში აქტიურ მონაწილეობას იღებს. მიუხედავად ამისა, მისმა ჭარბმა დოზირებამ, შესაძლოა, გამოიწვიოს აღგზნება, უძილობა, ინსულარული აპარატის მოშლილობა. ყველაზე საშიში ის არის, რომ შეიძლება C ვიტამინის ჭარბი დოზირება შარდკენჭოვანი დაავადებების განვითარების მიზეზად იქცეს.“

ინგა მამუჩიშვილის თქმით, 2 წლამდე ასაკის ბავშვებმა D ვიტამინი რეგულარულად უნდა მიიღონ:

„D ვიტამინი საკვებიდან მიიღება არააქტიური ფორმით და მზის სხივებისგან უნდა მოხდეს მისი მიღება. 2 წლამდე ასაკის ბავშვები რეგულარულად იღებენ D ვიტამინს. დღეს D ვიტამინი არ არის მხოლოდ D ვიტამინი, ის არის D ჰორმონი, იმიტომ, რომ ის უჯრედულ დონეზე ორგანიზმის გაჯანსაღების პროცესში იღებს მონაწილეობას. ამერიკის შეერთებულ შტატებში შარშან დასრულდა კვლევა, რომლითაც დადგინდა, რომ არსებობს სეზონური აფექტური აშლილობები, რომლებიც D ვიტამინის ნაკლებობას უკავშირდება. დღეს მზე და ინსოლაცია ონკოლოგიური დაავადებების პრევენციის მიზნით არ შეიძლება. ასეთ სიცხეში, თუნდაც დილას, ბავშვს მზეს ვერ შეაფიცხებ. ნახევარი საათი მაინც უნდა იყოს ბავშვი დილა-საღამოს შეფიცხებული მზეს, რომ D ვიტამინის დოზის ნახევარი მაინც გამომუშავდეს. აქედან გამომდინარე, ორ წლამდე ასაკის ბავშვებს რეგულარულად ვაძლევთ D ვიტამინს, უფრო მოზრდილ ბავშვებს კი სეზონურად, შემოდგომასა და ზამთრის პერიოდში.“

ინგა მამუჩიშვილი აღნიშნავს, რომ ვიტამინების დიდი ნაწილი იშლება და იკარგება, თუ მათი შენახვის წესებს არ ვიცავთ:

„C ვიტამინი ძალიან მალე იშლება მზის სხივის მეშვეობით, ასევე მარტივად იშლება B და A ვიტამინი. A ვიტამინი ძალიან მნიშვნელოვანია, მას ზრდის ვიტამინსაც ვეძახით. A ვიტამინი დიდი რაოდენობით გვხვდება რძეში, რძის პროდუქტებსა და ხორცში. წყალში ხსნადი ვიტამინებია C ჯგუფი და B ჯგუფი, ხოლო ცხიმში ხსნადია A, D, E და K ვიტამინები. თუ ადამიანმა დაიჩივლა, რომ მას სახსრები და სწრაფი დაღლა აწუხებს, თუ ყველაფერი წესრიგში აქვს, უნდა ვივარაუდოთ, რომ B1 ვიტამინის ნაკლებობა აქვს. B12 ვიტამინი მხოლოდ ხორცსა და თევზშია, მაგ. სკუმბრიაში, რომელიც ბავშვებს არ უყვართ. ხშირად მინახავს, რომ C ვიტამინი მზეზეა მოთავსებული, C ვიტამინი მზეზე იშლება. რძე დუღილის პროცესში A ვიტამინს კარგავს, ვიტამინების 50 % მაცივარში 3 დღეზე მეტხანს შენახვისას იშლება. ბოსტნეულისა და ხილის გათლის შემთხვევაში ვიტამინების დიდი რაოდენობა იკარგება. სათბურში მოყვანილი ბოსტნეული შედარებით ნაკლებ ვიტამინებს შეიცავს, ვიდრე ბაღჩასა და ბოსტანში მოყვანილი. გაყინულ ბოსტნეულსა და ხილში 30 %-ით იკარგება ვიტამინების შემცველობა.“

„ყველა ვიტამინის გამოკვლევა შეიძლება სისხლში. კვლევები ტარდება კლინიკური ნიშნებიდან გამომდინარე. თუ კლინიკური სიმპტომების გამომწვევი სხვა ყველა დაავადება გამოირიცხა, რომლითაც, შესაძლოა, ინიღბებოდეს ჰიპოვიტამინოზი, ამის შემდეგ ვვარაუდობთ ვიტამინების ნაკლებობას. მთავარი არის ბავშვის კვება. თუ მშობელი გვეუნება, რომ ბავშვი არ იკვებება, არ არის ფიზიკურად აქტიური, ჰიპოვიტამინოზის რისკი მაღალია. დღეს სწრაფი კვების ობიექტებში ბავშვები ხშირად მიირთმევენ საკვებს, ვერ იღებენ ვიტამინებს, ხილს, ხორცს. ასევე ეკრანდამოკიდებულ ბავშვები, რომლებიც გარდა იმისა, რომ ცუდად იკვებებიან, არიან ჰიპოდინამიურ მდგომარეობაში. არის საუბარი იმაზე, რომ მძიმე მეტალები გამომუშავდება ეკრანის წინ, ეს ბავშვის ორგანიზმის ეკოლოგიურ დაბინძურებას იწვევს,“ - აღნიშნავს ინგა მამუჩიშვილი.

წაიკითხეთ სრულად