Baby Bag

რა უნდა ისწავლოს ბავშვმა ოჯახში? - 12 მთავარი მაგალითი, რომელიც შვილმა მშობლისგან უნდა მიიღოს

რა უნდა ისწავლოს ბავშვმა ოჯახში? - 12 მთავარი მაგალითი, რომელიც შვილმა მშობლისგან უნდა მიიღოს

ბავშვები ზრდისა და განვითარების პროცესში უამრავ ჩვევას იძენენ როგორც ფორმალურ სასწავლო გარემოში, ასევე საკუთარი ცხოვრებისეული გამოცდილების შედეგადაც. ყველაზე მნიშვნელოვან გაკვეთილებს ბავშვები ოჯახში იღებენ.

მნიშვნელოვანია, რომ მშობლებმა შვილებს ოჯახში ისეთი მაგალითი მისცენ, რომელიც მათთვის სასარგებლო იქნება. ეცადეთ, თქვენმა შვილმა თქვენგან მხოლოდ კარგი ქცევები შეითვისოს. მაგალითები, რომლებიც ბავშვმა ოჯახისგან უნდა მიიღოს, შემდეგია:

  • ოჯახის წევრებს შორის მუდმივი და გულწრფელი კომუნიკაცია
  • ემოციების გულწრფელად გამოხატვა და საკუთარ განცდებზე გულახდილი საუბრები
  • მადლიერებისა და სოლიდარობის განცდა
  • ოჯახის წევრების მშვიდობიანი და ჰარმონიული თანაცხოვრება
  • ერთობლივი მხიარულება და ხშირი ოჯახური დიალოგები
  • სიკეთე, ალტრუიზმი და ერთმანეთის მხარდაჭერა
  • ოჯახური რუტინა, ორგანიზებულობა და წესრიგი
  • პასუხისმგებლობების გადანაწილება ოჯახის წევრებს შორის
  • ბილწსიტყვაობისგან თავისუფალი მეტყველება
  • ბრაზის მართვა და ემოციური წონასწორობის შენარჩუნება
  • მიზნების დასახვა და მათთვის ბრძოლა
  • სიტყვისა და საქმის შესაბამისობა (მშობელმა არ უნდა თქვას ერთი და არ უნდა გააკეთოს მეორე)

ბავშვები გარშემომყოფების ქცევის იმიტირებას ახდენენ, სწორედ ამიტომ, მნიშვნელოვანია, რომ მშობლები ყოველთვის მათთვის კარგი მაგალითის მიცემაზე ზრუნავდნენ. ბავშვი მშობლის ყველა სიტყვასა და ქმედებას ისრუტავს, რის გამოც ოჯახური გარემო მასზე უდიდეს ზეგავლენას ახდენს. როლური მოდელი, რომელსაც მშობელი შვილს სთავაზობს, ზოგჯერ მისი განვითარებისა და სოციალური უნარების შეძენისთვის საზიანოა. თუ ეთანხმებით მოსაზრებას, რომ ბავშვები მაგალითებით სწავლობენ, მათ აღზრდასა და განვითარებაზე ზრუნვა, პირველ რიგში, სახლიდან დაიწყეთ!

წყარო: ​youaremom.com

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მშობლებში გავრცელებული აზრია დღეს, რომ კომპიუტერი ავითარებს ბავშვს... შვიდი წლისას ავითარებს, მაგრამ ორი წლისას - არა,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვებზე გაჯეტებთან ხანგრძლივი ურთიერთობის მავნე ზეგავლენების შესახებ ისაუბრა:

„ძალიან ბევრი ექსპერიმენტია ჩატარებული. იაპონელებმა ჩაატარეს ექსპერიმენტი, მხოლოდ მშობლის ლაპარაკი შეადარეს კომპიუტერიდან ბავშვის მიერ მოსმენილ ლაპარაკს. აღმოჩნდა, რომ მშობლის და ძიძის საუბარი ბევრად უფრო მეტ სტიმულს აძლევს ბავშვის მეტყველების განვითარებას. 

როდესაც ბავშვი სულ კომპიუტერთანაა, ყველაზე მნიშვნელოვანი რაც აკლია, არის მოძრაობა. რატომ არის დიაბეტი ძალიან გავრცელებული დღეს პატარა ბავშვებში? იმიტომ, რომ არ მოძრაობს ბავშვი, იმიტომ, რომ ჰაერზე ვერ გაგყავს. ის პატარ-პატარა ხემსს მიირთმევს, როდესაც უყურებს ამ რაღაცებს კომპიუტერში.

მოტორულ განვითარებაში ძალიან სერიოზული პრობლემები შეიძლება შეიქმნას. ბავშვს არ აქვს მოძრაობის საშუალება და ვერ აკეთებს ექსპანსიას. ყველაზე მნიშვნელოვანია მეტყველება. ბავშვს დამლაპარაკებელი არავინ ჰყავს. ძიძამ საუკეთესო შემთხვევაში კარგად უნდა მოუაროს. მშობელს არ სცალია. ის დაღლილი მიდის სახლში და უხარია, რომ ბავშვი თავისთვის ჩუმად ზის და რაღაცებს შვება, თან ვითარდება. მშობლებში გავრცელებული აზრია დღეს, რომ კომპიუტერი ავითარებს ბავშვს. შვიდი წლის ბავშვს ავითარებს, მაგრამ ორი წლისას - არა.

საქმე იმაშია, რომ აზროვნების განვითარება გარემოსთან უშუალო ურთიერთობით ხდება. კომპიუტერთან კი ეს მხოლოდ ვიზუალია, მხოლოდ თვალით არის. მე, როგორც ნეიროფსიქოლოგს მგონია, რომ მარცხენა ჰემისფეროს, რომელიც არის ჩვენი მეტყველების ჰემისფერო, ეს კარგად არ ავითარებს. შედეგი არის ის, რომ ბავშვებს, რომლებსაც ისედაც აქვთ პრობლემა მეტყველების და ჩვენ არ ვიცით ჯერ, ისეთი რამ ემართებათ კომპიუტერისგან, რომ სხვა გამღიზიანებლებს მისი ტვინი აღარ უშვებს უკვე. როგორც კი მოაშორებ ამ ბავშვს გაჯეტს, მაშინვე ცოტა აზრზე მოვა, თვალებში გამოიხედება. ბევრ მშობელს უთქვამს ეს, რომ გამომირთავს მთლიანად ყველაფერი. მერე ბავშვი დაინტერესებულა გარემოთი და დაუწყია საუბარი,“- აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​წიგნების თაობა

წაიკითხეთ სრულად