Baby Bag

„ძალიან მნიშვნელოვანია ბავშვის საწოლის სწორი პოზიცია ოთახში,“ - ნევროლოგი ნინო თარხნიშვილი

ნევროლოგმა ნინო თარხნიშვილმა ჩვილის ძილის რეჟიმის მოსაწესრიგებლად მშობლებს საინტერესო რეკომენაციები მისცა:

„ძილის რეჟიმის ჩამოყალიბება ახალშობილობის პერიოდიდან უნდა დავიწყოთ. მნიშვნელოვანია საწოლის შერჩევა, საწოლის სწორი პოზიცია ოთახში. როდესაც თენდება სინათლე აუცილებლად უნდა აღწევდეს ოთახში და მზის სხივი აღწევდეს საწოლამდე. ეს ბავშვს ეხმარება, რომ ძილის ფიზიოლოგიური ცირკადულობა ჩამოუყალიბდეს და ეხმარება მას გამოღვიძებაში.

მატრასი უნდა იყოს აუცილებლად მყარი. არ არის არანაირი ბალიში სასურველი. ზოგიერ შემთხვევაში ვითვალისწინებთ პედიატრიულ პათოლოგიებს, რომლებიც ხშირია ხოლმე ახალშობილებში, როგორიც არის, მაგალითად, რეფლუქსი. ამ დროს რეკომენდებულია მატრასის ცოტა დახრა. უმეტეს შემთხვევაში მშობლებს 30 გრადუსიან კუთხეს ვურჩევთ ხოლმე და განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც არის რეფლუქსი.

იმ ოთახში, სადაც ბავშვს ძინავს, ღამით უნდა იყოს შუქი. განსაკუთრებით, როდესაც საქმე ეხება ერთი წლის ასაკის შემდგომ პერიოდს. ამ დროს თვალსაჩინო ხდება შიშების არსებობა. ორი წლიდან უფრო აქტიურად მოდის ეს პრობლემა. ეს მომენტი აუცილებლად უნდა გავითვალისწინოთ და შევეცადოთ, რომ დავეხმაროთ ბავშვს მის გადალახვაში. იყოს შუქი ანთებული. ეს ამშვიდებს ბავშვს და არ უქმნის განცდას, რომ მარტოა.

ბოლო კვლევებით დადასტურდა, რომ ჩვილების უეცარი გარდაცვალების სინდრომი მკვეთრად შემცირდა, როდესაც მკაცრი რეკომენდაცია იქნა შემუშავებული ბავშვის ზურგზე წოლასთან დაკავშირებით. ზოგადი და ერთმნიშვნელოვანი რეკომენდაცია არის, რომ ბავშვს უნდა ეძინოს დამოუკიდებლად მის საწოლში,“- მოცემულ საკითხზე ნინო თარხნიშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დილა“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თავისუფლება თვითნებობაში გვერევა ჩვენ, როგორც წესი... ბავშვს სჭირდება ჩარჩო,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ სწავლის პროცესში ბავშვისადმი ძალადობრივი მეთოდების გამოყენების მანკიერ მხარეებზე ისაუბრა:

„ვიღაც იტყვის, რომ მე-19 საუკუნეში ჯოხი იყო სწავლების ყველაზე გავრცელებული მეთოდი. მშვენივრად სწავლობდნენ ეს ბავშვები. კონტექსტს აქვს დიდი მნიშვნელობა, იმ გამღიზიანებლებსა და სტრესორების რაოდენობას, რომელსაც ჩვენი ტვინი განიცდის. XXI საუკუნეში მათი დათვლა არის შეუძლებელი. ჯოხი არაფერი არ არის ამათთან შედარებით, რა სტრესორებმაც შეიძლება ადამიანზე იმოქმედოს. ერთი მხრივ, ჩვენ არ ვმართავთ ჩვენი შვილების ქცევას ბავშვობაში. ვფიქრობთ, რომ ეს მისი თავისუფლების შეზღუდვაა. მეორე მხრივ, ჩვენ ვიჭრებით მის თავისუფალ სივრცეში, სადაც მან არჩევანი თვითონ უნდა გააკეთოს.

ძალიან ხშირად მშობელი 6 წლის ბავშვს არ შეეკითხება და ისე შეიყვანს უცხოენოვან სკოლაში. მერე შეიძლება იყოს სერიოზული ტრაგედიები ამასთან დაკავშირებით. იმან მომავალი უკვე განუსაზღვრა შვილს. სწორიც არის, რომ ბავშვს ჰქონდეს საშუალება სხვა ენაზე რაღაცები გააკეთოს, მაგრამ ამ შემთხვევაში ჩვენ არ ვუყურებთ ბავშვის შესაძლებლობებს, მის არჩევანს. მთავარი საზღვარი რა არის აქ? ვიღაც გეტყვის: ე.ი. ყველაფრის უფლება უნდა მივცე ბავშვს? საბოლოო ჯამში ასე ხდება. თავისუფლება თვითნებობაში გვერევა ჩვენ, როგორც წესი. თავისუფლება ნიშნავს თავისუფალ არჩევანს შეზღუდულ პირობებში. თუ ჩარჩო არ არსებობს, ვხედავთ რა ხდება საზოგადოებაში. ბავშვისთვის ჩარჩო არის ოჯახში დაწესებული წესები, ზნეობრივი კატეგორიები, რომელშიც ბავშვი იზრდება. ჩვენ ვცხოვრობთ უჩარჩოო ქვეყანაში. არც ჩვენ გვაქვს ჩარჩო, ამიტომ ერთმანეთის პერსონალურ სივრცეებში ვიჭრებით. არც დიდი ჩარჩო არ არსებობს. არჩევანის გაკეთება ხდება არა ზნეობრივი კატეგორიით, არამედ როგორც მაწყობს. ეს ბარბაროსულ საზოგადოებას ახასიათებს,“- აღნიშნულ საკითხზე თამარ გაგოშიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ 

წაიკითხეთ სრულად