Baby Bag

„თუ დასასვენებლად წაყვანილი ბავშვი 10 დღეში უკან მოგვყავს, ის ადაპტაციასაც ვერ ახერხებს და ბრუნდება ისევ თავის სახლში,“- პედიატრი ანა მაღრაძე

პედიატრმა ანა მაღრაძემ მშობლებს ურჩია ბავშვის დასასვენებლად წაყვანის შემთხვევაში გარემოსთან ადაპტაციისთვის საჭირო დრო გაითვალისწინონ:

„გარემოსთან ადაპტაცია დიდსაც და ბავშვსაც ესაჭიროება დაახლოებით 7-დან 10 დღემდე, როდესაც ბავშვი იცვლის გარემოს, იცვლის საკვებს, წყალს და ა.შ. ამ გარემოსთან შეგუებას დაახლოებით 7-დან 10 დღემდე ესაჭიროება. თუ ჩვენ გვინდა, რომ ბავშვმა მიიღოს იმ გარემოდან რაღაც სარგებელი, ეს შეეხება ჰავის ცვლილებას, თუ მის ფსიქო-ემოციურ შეწყობას იმ გარემოსთან, თუ ის 10 დღეში უკან მოგვყავს, ის ადაპტაციასაც ვერ ახერხებს და ბრუნდება ისევ თავის სახლში.

ბავშვს ორი კვირით თუ წავიყვანთ დასასვენებლად, ეს დანაშაული არ არის, რა თქმა უნდა. სასურველია, თუ იქნება 20-30 დღე. ადაპტაციის დღეების რაოდენობა უნდა გავითვალისწინოთ. თუნდაც იყოს 2 კვირა, რომ 7 დღე იყოს ადაპტაცია, შემდეგ 7 დღე მიიღებს გარემოს და დაბრუნდებით სახლში. აუცილებელი არ არის ჩარჩო, რომ 20 დღე იყოთ დასასვენებლად და 21-ე დღეს წამოხვიდეთ,“- მოცემულ საკითხზე ანა მაღრაძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ცხოვრება ხომ თეატრის ნაირსახეობაა. ის ტოვებს იმ ნაოჭს, რა ტიპითაც იცხოვრე,“ - დათო ზურაბაშვილი

„ცხოვრება ხომ თეატრის ნაირსახეობაა. ის ტოვებს იმ ნაოჭს, რა ტიპითაც იცხოვრე,“ - დათო ზურაბაშვილი

ფსიქიატრმა დათო ზურაბაშვილმა ასაკობრივი ცვლილებების შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ნაოჭები კანის სიბერის ერთ-ერთი მახასიათებელია და თითოეულ ნაოჭს თავისი დატვირთვა აქვს:

„ნაოჭი არის მექანიკური, კანის ​სიბერის ერთ-ერთი ნაწილი. სიბერის არა, ალბათ, უფრო გაცხიმოვნების, შეცვლის და სომატური ტრანსფორმაციის შედეგი. ყველა ნაოჭს აქვს თავისი დატვირთვა. ნაოჭი შეიძლება იყოს ის, რომელიც გამოჩნდა მუდმივი ღიმილით. შეიძლება იყოს ნაოჭი, რომელიც გამოჩნდა ცხოვრებისეული წესით, ემოციებით და ასე შემდეგ.“

​დათო ზურაბაშვილის თქმით, ცხოვრება თეატრის ნაირსახეობაა, შესაბამისად ის ადამიანს იმ სახის ნაოჭს უტოვებს, რა ტიპის ცხოვრებაც განვლო:

„თეატრში როდესაც ადამიანს ხატავენ, ყოველი სცენის წინ ხატავენ შესაბამისი ნაოჭით, რომ გვაჩვენონ, რისი გადაცემა უნდათ. ცხოვრებაც ხომ თეატრის ნაირსახეობაა. ის ტოვებს იმ ნაოჭს, რა ტიპითაც იცხოვრე. შეიძლება ეს ნაოჭი გაძლევდეს შენ სილამაზეს, იმიტომ, რომ სახე მუდმივად იცინის. შესაძლოა, ეს ნაოჭი გაძლევდეს შენ დაღლილობის შეგრძნებას.“

„რატომ უნდა გავასწორო ან ერთი, ან მეორე?! თუ დაღლილობაა, გასწორებული ნაოჭი შინაგან ​დაღლილობას არ მომიხსნის. ჩემი ქცევა არ შეიცვლება, იქნება შეუსაბამო. ბავშვის სახით მოხუცის სიარული შეიძლება?! სახე, ის ნიღაბი, რომელიც ადამიანს ცხოვრებამ, დრომ, სიტუაციამ გაუკეთა, ღირსეულად უნდა ატაროს,“ - აღნიშნულ საკითხზე დათო ზუარაბაშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „დღის კოდი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დღის კოდი“

წაიკითხეთ სრულად