Baby Bag

„თმენის ვალდებულება და რიგის დაცვა ერთი წლის ასაკის ზემოთ უნდა ჩავუდოთ ბავშვს,“- პედიატრი ქეთი ნემსაძე

„თმენის ვალდებულება და რიგის დაცვა ერთი წლის ასაკის ზემოთ უნდა ჩავუდოთ ბავშვს,“- პედიატრი ქეთი ნემსაძე

პედიატრმა ქეთი ნემსაძემ ორ წლამდე ასაკის ბავშვებისთვის რიგითობის დაცვისა და თმენის ვალდებულების მიჩვევის შესახებ ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რეკომენდაციები მისცა:

„ორ წლამდე ასაკის ბავშვებს აქვთ გვირაბის ინსტინქტები, ეს მტაცებლური ინსტინქტებია, რომ „რაც კარგია, ჩემია.“ შემდგომში უკვე შეიძლება სოციალური შეზღუდვებით ბავშვის სიჯიუტესთან გამკლავების სხვა მეთოდოლოგიის გამოყენება და ახსნა იმის, რომ ეს ცოტა უხერხულია. ნულიდან ორ წლამდე ბავშვებს ამას ვერ აუხსნით. ორი წლის ასაკის ზემოთ ამის ახსნა უკვე შეიძლება, თუმცა ამაზე მუშაობა აუცილებლად ორ წლამდე უნდა დავიწყოთ.

წელზე ერთი წუთით არის პრივილეგიების შეზღუდვა, საყვარელი სათამაშოს ჩამორთმევა, მაგრამ არავითარ შემთხვევაში ცემა. ეს არ არის მეთოდი იმ თვალსაზრისით, რომ როდესაც ჩვენ ცემით ვუმკლავდებით ბავშვთან პრობლემას, ის ბავშვი ამას ეჩვევა, მომავალში თვითონ ხდება აგრესორი და წარუმატებელი ადამიანი.

თმენის ვალდებულება ერთი წლის ასაკის ზემოთ უნდა ჩავუდოთ ბავშვს. მაგალითად, მისთვის საყვარელი ნივთი რიგდება. პირველი არის ოჯახის სხვა წევრი რიგში, შემდეგ თვითონ იქნება პირველი და ა.შ. რიგის დაცვის სწავლებაც ადრეული ასაკიდან იწყება,“- მოცემულ საკითხზე ქეთი ნემსაძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ტყუილები არ ჩნდება იმ ოჯახში, სადაც მშობლები ბავშვებს უგებენ“ - შალვა ამონაშვილი

„ტყუილები არ ჩნდება იმ ოჯახში, სადაც მშობლები ბავშვებს უგებენ“ - შალვა ამონაშვილი

როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი, როცა შვილი ატყუებს? - აღნიშნულ თემაზე აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა პირველ არხთან ისაუბრა. 

მისი თქმით, ტყუილები არ ჩნდება იმ ოჯახში, სადაც მშობლები ბავშვებს უგებენ. ასეთ შემთხვევაში ბავშვს არა აქვს მიზეზი, რომ მოგვატყუოს:

,,ტყუილი რა არის თავისთავად? -  ტყუილის დროს მე ფარდას ვუშვებ იმ სიმართლესა და შენ შორის, რამაც შეიძლება ჩემზე გავლენა იქონიოს. თუ ფარდა ჩამოვუშვი და ლამაზი ფარდაა, დამშვიდდება დედა, დამშვიდდება ყველა და მე არაფერი დამემართება. ეს ყველაფერი ბავშვმა უკვე განიცადა და გაიგო. ამიტომ ჩვენ უნდა ვეცადოთ, არ შევუქმნათ ბავშვს ფარდის ჩამოშვების აუცილებლობა. როდესღაც პატარამ იგრძნო, დედას რომ მართალი უთხრა, იმიტომ გაბრაზდა, დასაჯა, საყვარელი ნივთი წაართვა, არ გაუშვა, გაებუტა და სხვა. ეს რადგან არ უნდა ბავშვს, ამიტომ ფარდებს უშვებს სულ. რა თქმა უნდა, ეს ბავშვის ნიჭიერებაც არის. სხვათაშორის ბევრი ნაწარმოები მართალია? ტყუილიაო არ ვიტყვით, ფანტაზიას დავარქმევთ. ამრიგად, ბავშვსაც უნდა დავუფასოთ ეს და ფანტაზიად მივიღოთ. ხომ გაქვს დედის გული? თვითონ მიხვდები რის გამო, რას ამბობს ბავშვი და ის მიზეზი თუ მოუხსენი, მაშინ უბრალოდ იფანტაზიორებს. ეს არა მარტო უმცროს ასაკში, მერე როცა იზრდებიან, მაშინ სჭირდებათ ხოლმე ტყუილები. აი, მერე გადაიქცევა ფანტაზია ტყუილებად, თუ თავში ვასწავლეთ. ჩვენი ბავშვობა ჩვენი ფესვებია, ბავშვობა არ არის ისტორია, რომ ვიქავი იქ, დაიხურა ის წიგნი და ახლა სხვა ვარ. როგორი ბავშვობაც გვქონდა, ის ფესვები გვავითარებენ ჩვენ. დედის მთავარი საზრუნავია, რომ ეს ფესვები იყოს ზნეობრივად ჯანსაღი, მიმართოს სიკეთისკენ და ალვის ხე გაიზრდება, რუსთაველი რომ შენატროდა ისეთი ალვის ხე.''

წაიკითხეთ სრულად