Baby Bag

ექსპერტები მშობლებს დახურული სასრიალოების საფრთხეების შესახებ აფრთხილებენ

ექსპერტები მშობლებს დახურული სასრიალოების საფრთხეების შესახებ აფრთხილებენ

ექსპერტები მშობლებს დახურული სასრიალოების საფრთხეების შესახებ აფრთხილებენ და აცხადებენ, რომ მსგავსი ტიპის გასართობები ბავშვისთვის გარკვეული რისკების შემცველია. გაზაფხულის თბილ ამინდებში მშობლები ბავშვებთან ერთად აქტიურად გადიან გარეთ და პატარები სასრიალოებზე ხშირად ერთობიან. დახურული სასრიალოები ბავშვების გასართობად არის შექმნილი, რათა პატარებმა ენერგია დახარჯონ და გაერთონ. ამის გამო მშობლები ხშირად ფიქრობენ, რომ ისინი აბსოლუტურად უსაფრთხოა.

სასრიალოებზე ბავშვები ხშირად იღებენ მცირე დაზიანებებს. არასწორად ჩამოსრიალების შემთხვევაში აქვთ ნაკაწრები, რაც სავსებით ნორმალურია. გარდა მცირედი დაზიანებებისა, დახურულ სასრიალოებზე ბავშვებმა, შესაძლოა, უფრო სერიოზული ტრავმებიც მიიღონ. ამ შემთხვევაში მშობლებს მეტი ყურადღების გამოჩენა სჭირდებათ.

Medical Xpress-ის ინფორმაციით, ექსპერტები მშობლებს აფრთხილებენ, რომ დახურულ, მილის ფორმის სასრიალოზე სრიალი ბავშვისთვის სარისკოა და შესაძლოა, ფეხის მოტეხილობაც გამოიწვიოს.

ავტრალიელმა ექსპერტებმა დაასკვნეს, რომ დახურული ტიპის სასრიალოების პოპულარობის მატებასთან ერთად ბავშვებში სერიოზული დაზიანებების რიცხვმაც მოიმატა. ერთ-ერთი ყველაზე სერიოზული დაზიანება 4 წლის გოგონამ მიიღო, რომელიც სათამაშო მოედანზე მამასთან ერთად იმყოფებოდა. გოგონამ, რომელიც დახურულ სასრიალოზე სრიალებდა ორივე ფეხი მოიტეხა. დაზარალებული ბავშვის დედამ შვილის ტრავმის შესახებ ინფორმაცია სოციალურ ქსელში განათავსა. პოსტს ასეულობით მშობელი გამოეხმაურა. ისინი დახურულ სასრიალოზე ბავშვების დაზიანების ფაქტების შესახებ საუბრობდნენ და აღნიშნავდნენ, რომ პატარებმა მოტეხილობები და სახის დაზიანებები მიიღეს.

მიზეზი, რის გამოც დახურული სასრიალო უფრო სახიფათოა, შემდეგში მდგომარეობს: დახურულ სასრიალოზე ბავშვები ქვემოთ უფრო სწრაფად ეშვებიან. თუ ბავშვი მცირეწონიანია, ან სრიალა ნაჭრის ტანისამოსი აცვია, ეს დაშვების სისწრაფეს კიდევ უფრო ზრდის. თუ ბავშვი ჩამოსრიალების დროს მილში პოზიციას შეიცვლის და ამოტრიალდება, უხერხული პოზის გამო მოტეხილობების მიღების რისკი მატულობს. თუ ბავშვი დაშვების დროს სიჩქარეს ვერ შეანელებს, დახურული სასრიალოდან მისი სწრაფად „გამოტყორცნა“ ხდება. დაცემის დროს სერიოზული დაზიანების მიღების რისკი მაღალია. სწორედ ამიტომ, ექსპერტები მშობლებს მეტი სიფრთხილის გამოჩენისკენ მოუწოდებენ, როდესაც ბავშვებს მსგავსი ტიპის სასრიალოზე სრიალის ნებას რთავენ.

წყარო: ​Moms.com

შეიძლება დაინტერესდეთ

„2011 წლის ერთ საღამოს, კახა ბენდუქიძემ მომწერა: ,,ეგებ მნახოთ, სასწრაფოდ!" მაშინ თავისუფალ უნივერსიტეტში ვასწავლიდი..“

„2011 წლის ერთ საღამოს, კახა ბენდუქიძემ მომწერა: ,,ეგებ მნახოთ, სასწრაფოდ!" მაშინ თავისუფალ უნივერსიტეტში ვასწავლიდი..“

„2011 წლის ერთ საღამოს, კახა ბენდუქიძემ მომწერა: ,,ეგებ მნახოთ, სასწრაფოდ!" მაშინ თავისუფალ უნივერსიტეტში ვასწავლიდი და ეს საქმე ადრეც მოვყევი, უბრალოდ ახლა სხვა ამბის პროლოგად მჭირდება. ჰოდა, რადგან სასწრაფო გამოდგა, პირველივე ტაქსი გავაჩერე და წავედი. მანქანა მოკრძალებული იყო, მძღოლი ნაკლებად - დიდად მოსაუბრე კაცი გამოდგა, რა გასაკვირია და. 


თუმცა არც გამაღიზიანებელი და არც ზერელე საუბარი ყოფილა ეს ლაპარაკი - წლობით მეზღვაურად ნამუშევარი, დიდი ჭირის მნახველი და დამძლევი, წიგნების მცოდნე და მკითხველი გამოდგა ბატონი გოგი - ჰემინგუეიო, თომას მანიო, ვაჟა-ფშაველაო და სხვანი. გემის თავგადასავლები - ცალკე რომანები. მხოლოდ ნაწილი. დაგელოდები და დანარჩენს მერე მოგიყვებიო. მე ვუთხარი; აბა როგორ, ბენდუქიძესთან შეხვედრა საათებს ნიშნავს. არაო, აქვე ვიტრიალებ და აუცილებლად დამირეკეო.


კახა ბენდუქიძემ მაშინ მითხრა, რომ პარლამენტს ეროვნული ბიბლიოთეკის დირექტორის ადგილას ჩემი თავი შესთავაზა შესაბამის კომიტეტს. რავარია. 27 წლის ვიყავი. ამ სიმაღლისთვის პირტიტველა. კი, რაღაც გამეკეთებინა მანამდეც ამ სფეროში, მაგრამ მაინც. ჰოდა, ვიფიქრებ მეთქი და კარგიო. გამოვედი და დავურეკე ბატონ გოგის. ვიფიქრე, მეტყვის, ვიღაცამ გამომიძახა და წავედი, ან რამე ამდაგვარი. ჰოდა, დავუყვები დაღმართს ფეხით. ბატონი გოგი იქვე იდგა. ჩავჯექი და მოვუყევი. რა ვქნა მეთქი? დათანხმდიო! რატომ მეთქი? ჩემი ხათრით დათანხმდიო!


სახლში რომ მიმიყვანა, მითხრა, აწი ლექციების წასაკითხად რომ წახვალ, მე წაგიყვანო. თვეები ლამის ნახევარ ფასად დავყავდი. გზაზე ძველ ოპელში კი არა - აღმართზე გაზიდან ბენზინზე გადართვა რომ ჭირდებოდა - უზარმაზარ გემში ვიჯექით და აფრიკის სანაპიროს ვუახლოვდებოდით, კუბისკენ მივიწევდით და იაპონელებს ხელს ვუქნევდით. დიდი, დიდი თხრობები. დაუვიწყარი. ამასობაში დირექტორობას დავთანხმდი და დაველოდე. გაირკვა 2012 წლის 3 მარტს და 5 მარტს, დილით, როცა პირველი მისვლა-შეხვედრა დაიგეგმა ახალ, საოცარ და უზარმაზარ სამსახურში, ბატონ გოგის დავურეკე და წამიყვანა. 


ვღელავდი. მთელი გზა ხმა არ ამომიღია. არც მას. ისიც ღელავდა. ცოტა შორს ჩამომსვით მეთქი. კინო რუსთაველთან გააჩერა და ფეხით გავეშურე. იმის მერე გავიდა ერთი, ორი, სამი, ოთხი, ხუთი, ექვსი, შვიდი, რვა წელი. ბატონი გოგი არ მენახა. პირველი ორი თვე ჩემი ბრალი იყო - გიგანტური საქმის პროლოგმა თავისი წაიღო და მერე ტელეფონმა აურია - ნომრები გაქრა. რა აღარ ვეცადე და ამაოდ. დავნებდი. ორიოდ თვის წინ ქუჩაში გამოვედი რაღაც გაუგებარი კონფერენციიდან მობეზრებული და სიგნალი მესმის. მივიხედე და რას ვხედავ, ბატონი გოგი. ვახ, გავცოცხლდი! იქვე მივდიოდი, მაგრამ ჩავჯექი და სხვა მისამართი ვუთხარი. როგორ ვამაყობ შენითო, სულ ცრემლები მომდის, კარგი ამბები რომ მესმისო. ვიჯექი, ასე გახარებული და დარცხვენილი და მეც ცრემლები მომდიოდა. ახლა, სანამ ამ ამბავს დავწერდი, დავურეკე და ვუთხარი, თქვენზე უნდა დავწერო მეთქი. facebook-ი არ აქვს ბატონ გოგის, მაგრამ მეუღლე წაუკითხავს. 


ჰოდა, მივესალმოთ დიდ მეზღვაურსა და მწიგნობარს, ბატონ გოგის! მე თუ ბიბლიოთეკარი ვარ, ეს მისი ,,ბრალიცაა". უკვე გუშინ კი ბიბლიოთეკარების დღე იყო. ეს ამბავიც ამ დღეს დავამთხვიე, რადგან ხვალ და ზეგ და მაზეგ, მერწმუნეთ, ბატონი გოგის ხათრით, ჩვენ საქართველოს საბიბლიოთეკო ქვეყნად ვაქცევთ.

გილოცავთ!“


ავტორი: გიორგი კეკელიძე ​

წაიკითხეთ სრულად