Baby Bag

არასდროს შეწყვიტოთ თქვენი შვილების გაღიმების მცდელობა… ეს ყველა დედისთვის მთავარი მიზანი უნდა იყოს

არასდროს შეწყვიტოთ თქვენი შვილების გაღიმების მცდელობა…  ეს ყველა დედისთვის მთავარი მიზანი უნდა იყოს

დედების დღის გრაფიკი ძალიან დატვირთული და დამღლელია. მიუხედავად ამისა, არსებობს ერთი უმთავრესი მიზანი, რომლის შესრულება ნებისმიერმა მშობელმა ყოველდღიურ აუცილებლობად უნდა მიიჩნიოს. არ აქვს მნიშვნელობა, რა ხდება თქვენს ცხოვრებაში, არასდროს შეწყვიტოთ თქვენი შვილების გაღიმების მცდელობა.

ერთი გაღიმება ბავშვის მთელი დღის განწყობას ცვლის. როდესაც საქმეში ხართ გართული და თქვენი შვილების კვებაზე, უსაფრთხოებასა და კეთილდღეობაზე ფიქრობთ, ერთი წამით შეჩერდით, ბავშვებთან მიდით და ეცადეთ, რომ ისინი გააღიმოთ.

შვილის ერთი გაღიმება თქვენს ყურადღებას დროებით გადაიტანს იმ უამრავი პრობლემისგან, რომლითაც ჩვენი ცხოვრება და ყოველდღიურობა ნამდვილად დახუნძლულია. პრობლემებისგან მცირე შესვენება ყველასთვის აუცილებელია.

სიცილი და ღიმილი განტვირთვის საუკეთესო საშუალებაა და სტრესისგან გათავისუფლებაში ეხმარება, როგორც უფროსებს, ასევე ბავშვებსაც.

თქვენი ერთი გაღიმება ბავშვს აგრძნობინებს, რომ ის მოგწონთ, გიყვართ. თქვენი ღიმილი და დამოკიდებულება მასაც გადაედება. ოჯახში ღიმილისა და სიცილის საოცარი ჯაჭვი შეიქმნება, რაც ყველას გაგაბედნიერებთ.

ბავშვის ღიმილიანი სახე დედის ერთ-ერთი ყველაზე მთავარი მიზანი უნდა იყოს. არასდროს შეწყვიტოთ მცდელობა, რომ თქვენი შვილები გააღიმოთ და გააცინოთ. მაშინაც კი, როდესაც ცხოვრებაში ბევრი პრობლემა გაქვთ, ამ მიზნის მისაღწევად ბრძოლა ყოველდღიურად ღირს.

წყარო:​ imom.com

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც ტირის ბავშვი და მწუხარე სახე აქვს, შეიძლება დედაც შეწუხდეს და იგივე ემოცია გადასცეს,“ - ნინო ელბაქიძე დედის ჩვილთან ურთიერთობის სწორ მიდგომებზე

„როდესაც ტირის ბავშვი და მწუხარე სახე აქვს, შეიძლება დედაც შეწუხდეს და იგივე ემოცია გადასცეს,“ - ნინო ელბაქიძე დედის ჩვილთან ურთიერთობის სწორ მიდგომებზე

ფსიქოლოგმა ნინო ელბაქიძემ დედასა და შვილს შორის ბავშვის ცხოვრების პირველ წლებში არსებული ურთიერთობების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„დედა-შვილის ურთიერთობაში პირველ სამ წელს ფუნდამენტური მნიშვნელობა აქვს. ფსიქოანალიტიკოსები ამაში დაგვეთანხმებიან. ფსიქოანალიზი ამბობს, რომ დედა და ჩვილი სამ წლამდე ერთნი არიან. ​ბავშვი ასე აღიქვამს, რომ დედ​ა და ის ერთნი არიან.“

ნინო ელბაქიძის თქმით, სამი წლიდან ბავშვი ნელ-ნელა აცნობიერებს, რომ ის და დედა დამოუკიდებელი პიროვნებები არიან:

„სამი წლიდან ხდება გამოყოფა, რომ მე ცალკე ვარსებობ და დედა ცალკეა. როდესაც მე მინდა, რომ ბავშვს ვასწავლო საკუთარ ემოციებთან შეხვედრა, საკუთარ ემოციურ ნაწილთან კომუნიკაცია, მნიშვნელოვანია, რომ დასაწყისიდანვე ავირეკლო ემოციები. დედას თავად სჭირდება ემპათიის უნარი, რომ სწორად ამოიცნოს, რას გრძნობს ჩვილი ბავშვი და უპასუხოს იმავე ემოციით.“

​როდესაც ტირის ბავშვი და მწუხარე სახე აქვს, შეიძლება დედაც შეწუხდეს და იგივე ემოცია გადასცეს. ამ პერიოდში სწორედ არავერბალური გაცვლა ხდება ინფორმაციის დედასა და შვილს შორის. მე თავიდანვე ვსწავლობ კომუნიკაციას ჩემს თავთან. თუ ვიცი მე სად ვარ, მარტივად შემიძლია გავარჩიო მე სად ვარ და სხვა სად არის. ჩვილობის ასაკში სწორედ დედა მეხმარება ჩემს ემოციებთან კომუნიკაციაში. როდესაც სხვა ადამიანში ვხედავ ჩემნაირ ემოციას, შეიძლება ამან კათარზისი გამოიწვიოს,“ - აღნიშნა ნინო ელბაქიძემ.

წყარო: „აზროვნების აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად