Baby Bag

„შვილი რომ გეტყვის ერთ დღეს: „ჩემი საქმე მე ვიცი, თავი დამანებე,“ ამის საფუძველი მასში არ ეძებო,“- ფსიქოლოგი ნანა ჩაჩუა

„შვილი რომ გეტყვის ერთ დღეს: „ჩემი საქმე მე ვიცი, თავი დამანებე,“ ამის საფუძველი მასში არ ეძებო,“- ფსიქოლოგი ნანა ჩაჩუა

ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ მშობლებს შვილებთან ურთიერთობაში განსაკუთრებული სიფრთხილისკენ მოუწოდა:

„შვილი რომ გეტყვის ერთ დღესაც: „ჩემი საქმე მე ვიცი, თავი დამანებე,“ ამის საფუძველი მასში არ ეძებო. ეძებე იმ დამოკიდებულებაში, რომელიც სუფევდა შენი მხრიდან ოჯახში. არავისში არ ეძებო ეს. შენ, ვისაც გითხრეს ეს, იმან მოიძიე შენს თავში, სად არის ამის ნიადაგი, სად მომზადდა. შენ ადრესატი ხარ უკვე იმისი. განსაკუთრებული სიფრთხილეა საჭირო. ადამიანებმა უნდა ვისწავლოთ ერთმანეთის განცდების ამოცნობა.

რელიგიაში რომ ამბობენ: „განსაცდელი მადლია,“ ეს ფათერაკიანი მომენტი ასე მადლად უნდა ექცეს ადამიანს. ჩვენ ადამიანები ერთმანეთს ხელს რომ გავუწვდით, ამითი შეიძლება ერთმანეთი ბეწვის ხიდზე გადავატაროთ. მე რომ ხელი გამომიწოდე, შენც გაიარე შენი ადამიანური ვალდებულებების ბეწვის ხიდი ამ დროს, შენც გაიმარჯვე. ადამიანები ამ ქმედებაში იზრდებიან. კარს რომ მიუხურავ ადამიანს, რომელმაც გული გატკინა, გუშინ არ გააკეთა რაღაც კარგი, შენს თავს დაუხურე შენი მაღლა სვლის კარი, შენი პიროვნული ზრდის შესაძლებლობა ჩაახშე. საკუთარი თავის მტრობაა ეს. ავტორიტარულობა არის დამანგრეველი თავად იმ სუბიექტისთვის, ვინც ამ ფსიქოლოგიური მდგომარეობის ავტორი გახლავთ, ეს არის თვითგამანადგურებელი. მერე ვერ ხვდებიან ადამიანები, რატომ არიან ცხოვრებაში ნაკლებად ბედნიერები. ამიტომ მხოლოდ, რომ მუშტის დაკვრა მოგინდა მაგიდაზე, მოგინდა, რომ საკუთარი ძალაუფლება განგევრცო მეორე ადამიანზე, თუნდაც შვილი იყოს. შვილი არ არის საკუთრება. ის ისეთივეა, საპატივცემულო ადამიანია, შენგან დამოუკიდებელია. მე იმის მიხედვით კი არ უნდა მოვექცე მავანს, როგორ იმსახურებს ის, არამედ უნდა მოვექცე ისე, როგორც მე მეკადრება,“- აღნიშნა ნანა ჩაჩუამ.

წყარო: ​„ქართული არხი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ქალისთვის ძვირფასი საჩუქრის ჩუქება მამაკაცს აძლევს უფრო თავდაჯერებულობას და გავლენის განცდას, თუმცა ეს არ ეხება სიყვარულს,“ - ფსიქოლოგი ზურა მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურა მხეიძემ საჩუქრის ჩუქების წესის შესახებ ისაუბრა და ის მიზნები და მოტივები დაასახელა, რომელიც ადამიანებს საჩუქრის ჩუქებისას ამოძრავებთ:

„საჩუქრის მიზანი ხომ ის არის, რომ ადამიანი გაახარო. მისი სიხარული შენთვის სიამოვნებაა. ეს უფრო გრძნობითია. არის საჩუქარი, რომელიც უნდა აჩუქო. დაგიძახეს დაბადების დღეზე. გახარება კი არ გინდა, თავს თვლი ვალდებულად, რომ აჩუქო. ასე ვერ მიხვალ. მამაკაცების შემთხვევაში, რომ არ იციან რა გაჩუქონ, მოაქვთ სასმელი.

კაცები ცოტა სხვანაირად აკეთებენ საჩუქარს. საიუველირო შენაძენებს ის აკეთებს ძირითადად ქალისთვის. მისთვის მნიშვნელოვანია გაჩვენოს, რა ფასიანი მოგიტანა. ის ნაკლებად ერკვევა ესთეტიკაში და იმაში, ეს რამდენად ლამაზია. ქალისთვის ძვირფასი საჩუქრის ჩუქება მამაკაცს აძლევს უფრო თავდაჯერებულობას და გავლენის განცდას, თუმცა ეს არ ეხება სიყვარულს. იქ უფრო დამოკიდებულებითი ფორმაა. საჩუქარმა უნდა აჩვენოს რა დამოკიდებულებაა. შეიძლება ერთი ქაღალდის ნაგლეჯი თქვენთვის გაცილებით ძვირფასი იყოს მთელი ცხოვრების განმავლობაში, ვიდრე რაღაც ძალიან ძვირიანი საჩუქარი.

საჩუქარს უფრო ზუსტად და სწორად აკეთებთ, როდესაც ადამიანს იცნობთ. ინტუიცია უნდა მქონდეს, უნდა მივყვე იმ ადამიანზე ინფორმაციას, ვისაც საჩუქარს ვჩუქნი. შეიძლება ადამიანმა იფიქროს, რომ საჩუქარი, რომელსაც გჩუქნით იყოს პრაქტიკულიც და მოგიტანოთ მტვერსასრუტი. ის ამოდის თავისი დამოკიდებულებიდან, ეკონომიურობიდან. შეიძლება დაბადების დღეზე ყველი ამოგიტანოს შოკოლადის ნაცვლად. საჩუქარს მოჰყვება კონტექსტი. პარფიუმერიის მაღაზიაში ვეძებ სუნამოს ქალისთვის. კონსულტანტი მეკითხება, რა ასაკისაა. მე ვეუბნები, რომ 40-ის. ის მპასუხობს, რომ ამ ასაკისთვის არაჩვეულებრივი მოვლის საშუალებები აქვთ. აქ კონტექსტი მიჰყვება შლეიფად, რომ მე ასაკზე დავფიქრდი. ახლა მოიგონეს სასაჩუქრე ბარათი. ჩაწერ თანხას და ჩუქნი, თვითონ იყიდოს, მაგრამ ადამიანს ურჩევნია დაინახოს, რომ შენ იფიქრე. თუნდაც შეცდომით იფიქრე.

საჩუქრის მიმღებებიც განსხვავებულები არიან. ზოგიერთი წავა მაღაზიაში და თავს მოიკლავს, სანამ არ გაიგებს, რა გადაიხადეთ. მისთვის თქვენს დამოკიდებულებას განსაზღვრავს ის, თუ რა გადაიხადე საჩუქარში. ასეთებიც არიან,“ - მოცემულ საკითხზე ზურა მხეიძემ ტელეკომპანია „მთავარი არხის“ გადაცემაში „შენი დილა“ ისაუბრა.

წყარო:​ „შენი დილა“


წაიკითხეთ სრულად