Baby Bag

„შვილი რომ გეტყვის ერთ დღეს: „ჩემი საქმე მე ვიცი, თავი დამანებე,“ ამის საფუძველი მასში არ ეძებო,“- ფსიქოლოგი ნანა ჩაჩუა

„შვილი რომ გეტყვის ერთ დღეს: „ჩემი საქმე მე ვიცი, თავი დამანებე,“ ამის საფუძველი მასში არ ეძებო,“- ფსიქოლოგი ნანა ჩაჩუა

ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ მშობლებს შვილებთან ურთიერთობაში განსაკუთრებული სიფრთხილისკენ მოუწოდა:

„შვილი რომ გეტყვის ერთ დღესაც: „ჩემი საქმე მე ვიცი, თავი დამანებე,“ ამის საფუძველი მასში არ ეძებო. ეძებე იმ დამოკიდებულებაში, რომელიც სუფევდა შენი მხრიდან ოჯახში. არავისში არ ეძებო ეს. შენ, ვისაც გითხრეს ეს, იმან მოიძიე შენს თავში, სად არის ამის ნიადაგი, სად მომზადდა. შენ ადრესატი ხარ უკვე იმისი. განსაკუთრებული სიფრთხილეა საჭირო. ადამიანებმა უნდა ვისწავლოთ ერთმანეთის განცდების ამოცნობა.

რელიგიაში რომ ამბობენ: „განსაცდელი მადლია,“ ეს ფათერაკიანი მომენტი ასე მადლად უნდა ექცეს ადამიანს. ჩვენ ადამიანები ერთმანეთს ხელს რომ გავუწვდით, ამითი შეიძლება ერთმანეთი ბეწვის ხიდზე გადავატაროთ. მე რომ ხელი გამომიწოდე, შენც გაიარე შენი ადამიანური ვალდებულებების ბეწვის ხიდი ამ დროს, შენც გაიმარჯვე. ადამიანები ამ ქმედებაში იზრდებიან. კარს რომ მიუხურავ ადამიანს, რომელმაც გული გატკინა, გუშინ არ გააკეთა რაღაც კარგი, შენს თავს დაუხურე შენი მაღლა სვლის კარი, შენი პიროვნული ზრდის შესაძლებლობა ჩაახშე. საკუთარი თავის მტრობაა ეს. ავტორიტარულობა არის დამანგრეველი თავად იმ სუბიექტისთვის, ვინც ამ ფსიქოლოგიური მდგომარეობის ავტორი გახლავთ, ეს არის თვითგამანადგურებელი. მერე ვერ ხვდებიან ადამიანები, რატომ არიან ცხოვრებაში ნაკლებად ბედნიერები. ამიტომ მხოლოდ, რომ მუშტის დაკვრა მოგინდა მაგიდაზე, მოგინდა, რომ საკუთარი ძალაუფლება განგევრცო მეორე ადამიანზე, თუნდაც შვილი იყოს. შვილი არ არის საკუთრება. ის ისეთივეა, საპატივცემულო ადამიანია, შენგან დამოუკიდებელია. მე იმის მიხედვით კი არ უნდა მოვექცე მავანს, როგორ იმსახურებს ის, არამედ უნდა მოვექცე ისე, როგორც მე მეკადრება,“- აღნიშნა ნანა ჩაჩუამ.

წყარო: ​„ქართული არხი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„სტიგმაა, მაგალითად, მსჯელობა, რომ მე ვერავინ ვერაფერს ამიკრძალავს, როგორ გეკადრებათ, ჩემი უფლებები იქ მთავრდება, სადაც სხვის თავისუფლებას ვეხები“ - ფსიქოლოგი

ფსიქიატრი ნინო ოკრიბელაშვილი სტიგმებთან ბრძოლას თანამედროვე საზოგადოებისთვის ერთ-ერთ უმთავრეს გამოწვევად მიიჩნევს:

„ძალიან მნიშვნელოვანია სტიგმებთან ბრძოლა. სტიგმა არ ეხება მხოლოდ ფსიქიკურ ჯანმრთელობას, სტიგმაა მაგ. მსჯელობა, რომ მე ვერავინ ვერაფერს ამიკრძალავს, როგორ გეკადრებათ, ჩემი უფლებები იქ მთავრდება, სადაც სხვის თავისუფლებას ვეხები. როდესაც სახელმწიფო გიზღუდავს რაღაცას, ამ შემთხვევაში ადამიანი პროტესტანტია. ეს კარგად აჩვენა 23-ში დილის პირველი საათისთვის განვითარებულმა მოვლენებმა, რაც წინასწარაც ვიცოდი. ერთ-ერთ ჩაწერაზე ვთქვი, რომ მოველოდი სერიოზულ ეიფორიას. ამდენი ხანი შეზღუდული ქართული მოსახლეობისგან, მთელი თავისი წარმოდგენებით და გარკვეული კომპლექსებით (გარდა იმისა, რომ გვაქვს ბევრი დადებითი, კომპლექსებიც ძალიან ბევრი გვაქვს), მე მოველოდი მსგავსი ტიპის ეიფორიულ მდგომარეობას. მჯერა, რომ ადამიანები, რომლებიც ამ დროს გარეთ იყვნენ, არ საუბრობდნენ იმაზე, რომ ვირუსი არ არსებობს, ისინი მიესალმნენ შეზღუდვების მოხსნას.“

ქალბატონი ნინო იმედს გამოთქვამს, რომ ადამიანებმა იზოლაციის პირობებში ბევრი რამ ისწავლეს:

„იმედი მაქვს, რომ ამ ორთვე-ნახევარმა ადამიანებს ასწავლა ინდივიდუალური დაცვის საშუალებების სწორად გამოყენება, რომ ამ ორმა თვემ ადამიანებს ასწავლა პირად და სხვათა უსაფრთხოებაზე ზრუნვა. თავშეყრის ადგილებში დისტანციას თუ ვერ ვიცავთ, რა თქმა უნდა, უმჯობესია გავიკეთოთ ნიღაბი. დავიცვათ ასეთი ტიპის შეზღუდვები, დავიბანოთ ხელები, მაგრამ არა გადაჭარბებით. ეს უნდა დავიმახსოვროთ ჩვენი გამოცდილებიდან, რაც ახალ სამყაროში ცხოვრებას შეუწყობს ხელს.“
წაიკითხეთ სრულად