Baby Bag

9 რჩევა ჩვილის მოვლის შესახებ, რომელიც ყველა მშობელმა აუცილებლად უნდა იცოდეს

9 რჩევა ჩვილის მოვლის შესახებ, რომელიც ყველა მშობელმა აუცილებლად უნდა იცოდეს

ბავშვის დაბადება უდიდეს სიხარულთან ერთად უდიდესი პასუხისმგებლობაც არის. გამოუცდელი მშობლები ჩვილის მოვლისას ხშირად უშვებენ შეცდომებს. იმისთვის, რომ ბავშვს კომფორტული გარემო შეუქმნათ და მისი უსაფრთხოება უზრუნველყოთ, ყურადღებით გაეცანით ჩვილის მოვლის წესებს, რომელიც ყველა მშობელმა უნდა იცოდეს.

1. მკაცრად განსაზღვრეთ ბავშვის გაღვიძების დრო

0-12 თვემდე ბავშვის გაღვიძების დროის განსაზღვრა მნიშვნელოვანია მისი ხარისხიანი ძილისთვის. ჩვილებს დღის განმავლობაში ძილისთვის 30-90 წუთიანი შუალედები უნდა განუსაზღვროთ. ეს ის დროა, რომელიც მას ხარისხიანი ძილისთვის სჭირდება.

2. საფენის გამოცვლისას გამოიყენეთ უსაფრთხო ხრიკები

როდესაც ბავშვს საფენს უცვლით, ის კი ხელებს აქტიურად ამოძრავებს და ხელს გიშლით, შეგიძლიათ ხელები მცირე ხნით ბოდეში მოუქციოთ. ამით ბავშვის ხელის ზედმეტ მოძრაობებს თავს დააღწევთ და საფენის გამოცვლას მშვიდად შეძლებთ.

3. ბანაობისას სველი პირსახოცის გამოყენება

ჩვილის ბანაობა ყველა მშობლისთვის რთული გამოცდილებაა. ბავშვი თბილად უნდა იყოს, მან კომფორტულად და უსაფრთხოდ უნდა იგრძნოს თავი. ჩვილებს ძალიან მოსწონთ ბანაობისას სველი პირსახოცის შემოხვევა, რაც მათ სითბოსა და მყუდროების განცდას უქმნის.

4. ატირებული ბავშვის დამშვიდება

ტირილი ჩვილის მთავარი საკომუნიკაციო ენაა. როდესაც ჩვილი ტირის, მას შია, ეძინება, ცხელა ან რაიმე აწუხებს. თუ ბავშვის დამშვიდებას ვერ ახერხებთ, ერთ-ერთი საუკეთესო გზაა, რომ ის ხელში აიყვანოთ, პირით იატაკისკენ მოაქციოთ, ხელები შემოხვიოთ და ზემოთ და ქვემონ ნელი მოძრაობით არწიოთ.

5. მეტეორიზმის პრობლემის დაძლევის გზა

ჩვილებს აირების დაგროვება ხშირად აწუხებთ. როდესაც ისინი ტირიან, მშობლები ძალიან ითრგუნებიან. აღნიშნული პრობლემის დაძლევის ერთ-ერთი გზა „იდაყვიდან-მუხლამდე“ ტექნიკაა. ბავშვი ზურგზე დააწვინეთ, ფეხებს ხელებით მიაწექით ისე, თითქოს ისინი ბავშვის მუცელს უნდა შეახოთ. შეინარჩუნეთ ეს პოზა მანამ, სანამ ბავშვი წინააღმდეგობას არ გაგიწევთ. ეს საკმაოდ ეფექტიანი მეთოდია ბავშვის დასამშვიდებლად.

6. მუცელზე სველი ხელსახოცის დადების ტექნიკა

საფენის გამოცვლისას ბავშვები მშობლებს ხშირად სიურპრიზს უწყობენ და სწორედ მაშინ შარდავენ, როდესაც მშობელი საფენის გამოცვლით არის დაკავებული. თუ გსურთ, რომ პატარამ მოულოდნელი „შხაპი“ არ მიგაღებინოთ, საფენის გამოცვლამდე მუცელზე სველი ხელსახოცი ნაზად დაადეთ. ცივი ტემპერატურა მას მოშარდვის სურვილს გაუჩენს და ბავშვი იქამდე მოშრდავს, ვიდრე მას საფენს გამოუცვლით.

7. ჩვილის პირის ღრუს ჰიგიენაზე ზრუნვა

ჩვილის პირის ღრუს ჰიგიენაზე ზრუნვა უმნიშვნელოვასია. ვიდრე ბავშვს ღრძილებს გაუსუფთავებთ, ხელები საგულდაგულოდ დაიბანეთ. სუფთა ნაჭერი თბილი წყლით დაასველეთ და ბავშვს ენა და ღრძილები გაუწმინდეთ.

8. წყლის სიმაღლე ჩვილის ბანაობისას

ჩვილს ბანაობისას იდეალური პირობა უნდა შეუქმნათ. მას ძალიან უყვარს, როდესაც თავს ისე გრძნობს, თითქოს ისევ საშვილოსნოშია. წყალი აუცილებლად თბილი უნდა იყოს. თუ ბავშვი აბაზანაში ზის, წყალი მას წელამდე უნდა წვდებოდეს. ასე ჩვილი სხეულის იდეალურ ტემპერატურას მარტივად შეინარჩუნებს.

9. თეთრი ხმაური ბავშვის ძილის დროს

ჩვილებს თეთრი ხმაურის ფონზე უკეთ სძინავთ, ვიდრე აბსოლუტურ სიჩუმეში. თეთრ ხმაურში ჩვილებს უფრო სწრაფად და ტკბილად ეძინებათ, გარდა ამისა, ისინი უფრო იშვიათადაც ტირიან.

წყარო: ​brightside.me

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ყურადღების დეფიციტის მიზეზი ბავშვთან შეიძლება იყოს სტრესი, შფოთვა და გარემო,“ - ნეიროფსიქოლოგი მარიამ ხვადაგიანი

ნეიროფსიქოლოგი მარიამ ხვადაგიანი გადაცემაში „პოსტ ალიონი“ ბავშვებში ყურადღების დეფიციტის პრობლემის შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ ბავშვს ყურადღების პრობლემა სხვადასხვა მიზეზით ექმნება:

„ყურადღების დეფიციტისა და ჰიპერაქტივობის სინდრომი ორი ტიპის არის: ერთი, როდესაც წამყვანია ყურადღების პრობლემა, თითქოს ბავშვი მუდმივად გაფანტულია, თავისთვის ოცნებობს და რთულია, რომ აქტივობაში ჩართო, თუ ჩავრთეთ ხუთ წუთში ეკარგება ინტერესი და სხვა რაღაცაზე გადადის. მეორე შემთხვევაში იმპულსურობა არის წამყვანი. ნებისმიერი საგანი, რომელსაც ბავშვი დაინახავს, მასში გამოყენების სურვილს იწვევს. ბავშვი მთელი დღის მანძილზე დადის და საგნებს ეხება. ამის არშემჩნევა ძალიან რთულია სინამდვილეში. 2-3 წლის ასაკში რთულია გაარჩიო ეს სინდრომია, თუ რაიმე სხვა მიზეზებია. ყურადღების დეფიციტის მიზეზი ბავშვთან, შეიძლება იყოს სტრესი, შფოთვა და გარემო. ხშირად ბავშვს სვამენ რომ იმეცადინოს, როდესაც გვერდით ოთახში ბოლო ხმაზე ტელევიზორია ჩართული, ხალისობენ, იცინიან და უჭირს ბავშვს. დიაგნოზის დასმა დღეს არ ხდება მხოლოდ ფსიქოლოგის მიერ. ფსიქოლოგი აუცილებლად იღებს ინფორმაციას მშობლისგან, ბაღის აღმზრდელისგან, მასწავლებლისგან. სასურველია, რომ ბავშვის გარემოზე დაკვირვება მოხდეს, რათა გამოირიცხოს გარემო ფაქტორები.“

მარიამ ხვადაგიანის თქმით, ყურადღების დეფიციტის დიაგნოზის დასასმელად ბავშვს შემდეგი მახასიათებლები უნდა ჰქონდეს:

„ბავშვი უნდა იყოს ძალიან მოუსვენარი. ეს უნდა გრძელდებოდეს დიდხანს, ექვს თვეზე მეტ ხანს. მისი ჩართვა უნდა იყოს ძალიან რთული ნებისმიერი სახის აქტივობაში. თამაშის დროსაც, ბავშვი იწყებს თამაშს და ხუთ წუთში ახალზე გადადის. ბავშვი არის იმპულსური, უჭირს, რომ ადამიანს საუბარი დაასრულებინოს, მუდმივად თვითონ ერთვება, მისი სურვილი აუცილებლად წამყვანი უნდა იყოს.“

მარიამ ხვადაგიანი აღნიშნავს, რომ გაჯეტები და ეკრანდამოკიდებულება ყურადღების დეფიციტის სიმპტომებს აძლიერებს:

„გაჯეტების გავლენა ყველაფერში ძალიან დიდია. გაჯეტი ვერ იწვევს და არ იწვევს არცერთ სინდრომს. როდესაც ბავშვი მიჯაჭვულია ტელეფონს ან ტელევიზორს, სიმპტომები იმდენად ჰგავს აუტიზმს, ჰიპერაქტივობის და ყურადღების დეფიციტის სინდრომს, რომ ეს რთული გასამიჯნია. გაჯეტი ბევრად ამწვავებს ყურადღების კონცენტრაციის პრობლემას. კომპიუტერსა და ტელევიზორში კადრების მუდმივი ცვლაა. ბავშვები გადადიან ერთი ვიდეოდან მეორეზე, არ ელოდებიან დასრულებას. ეს იწვევს იმპულსურობას, ბავშვი კარგავს მოთმინების უნარს, ვერ ახერხებს ყურადღების კონცენტრაციას.“

„მნიშვნელოვანია მშობლების აღზრდის სტილი. თუ მშობელმა იცის, რომ ბავშვს უჭირს მეცადინეობა, მან არ უნდა აიძულოს ის, რომ ერთი საათის განმავლობაში დაჯდეს. უმჯობესია მისცეს 10 წუთიანი შესვენებები. შემდეგ ბავშვი თვითონ ისწავლის შესვენებას. მაქსიმალურად უნდა შეიზღუდოს ხმაური, კარი და ფანჯარა უნდა იყოს დაკეტილი. უნდა ვიპოვოთ, ბავშვისთვის სწავლების რომელი სტილია უპირატესი, ვიღაც სმენით უკეთ სწავლობს, ვიღაც ვიზუალურად. კლასში გასათვალისწინებელია, სად უნდა იჯდეს ბავშვი, რომ არ გაეფანტოს ყურადღება. მნიშვნელოვანია მოტივაცია. როდესაც ბავშვს აიძულებ, რომ დაჯდეს, თუ მას არ უნდა, მისი მოტივაცია ძალიან დაბალია. სწავლების პროცესი უნდა იყოს საინტერესო. მე მქონდა ასეთი შემთხვევა: მასწავლებელმა მესამე კლასელი მოსწავლე იმიტომ გააგდო, რომ თანაკლასელთან საუბრობდა. პედაგოგმა უთხრა, ხელს ხომ არ გიშლითო. ბავშვმა უპასუხა, არ მიშლითო. ძალიან გალანძღეს ბავშვი, რომ უზრდელია, თავხედი, გააგდეს კლასიდან და დასტრესეს. მას დიდი დრო დასჭირდა სტრესიდან გამოსასვლელად,“ - აღნიშნავს მარიამ ხვადაგიანი.

წყარო: ​პოსტ ალიონი

წაიკითხეთ სრულად