Baby Bag

„ყოველ ერთ საათში თუ გაიღვიძა ახალშობილმა, ეს მისთვის ნორმაა,“- ბავშვთა ნევროლოგი გვანცა არველაძე

„ყოველ ერთ საათში თუ გაიღვიძა ახალშობილმა, ეს მისთვის ნორმაა,“- ბავშვთა ნევროლოგი გვანცა არველაძე

ბავშვთა ნევროლოგმა გვანცა არველაძემ ბავშვის ძილის რუტინის ჩამოყალიბებისა და მოწესრიგების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„ახალშობილში არ არის ჩამოყალიბებული ძილის ის რიტმი, რაც ჩვენ გვაქვს. ჩვენ გვძინავს ღამის მანძილზე და დღე ვართ აქტიური. მათ ძინავთ ხანმოკლე ძილით. ბუნებრივ კვებაზე მყოფი ბავშვისთვის ეს შეიძლება იყოს 1-3 საათი. ხელოვნურ კვებაზე მყოფი ბავშვისთვის კი არის 3-4 საათი. ყოველ ერთ საათში თუ გაიღვიძა ახალშობილმა, ეს მისთვის ნორმაა, თუმცა მშობლისთვის არის ძალიან პრობლემური. მოზრდილ ასაკში უკვე არის ძილის ქცევითი დარღვევა. ბავშვი, რომელიც აპროტესტებს, მისთვის არ არის ძილი მნიშვნელოვანი, უნდა ავუხსნათ მას, რომ ეს მნიშვნელოვანი პროცესია. ქცევით დარღვევას იწვევს მშობლის მიერ არასწორი მოთხოვნების წაყენება ბავშვისთვის. არსებობს ასევე ფსიქო-ფიზიოლოგიური უძილობები, როგორიცაა: შიში, სტრესი, ღამის კოშმარები და ა.შ. ეს თავისთავად ვითარდება და არღვევს ძილს.“

„უძილობის პირველი მიზეზი არის რეჟიმის დარღვევა. ძილის ჰიგიენა და რუტინა არის პირველი, რაც აწესრიგებს ძილს. დაძინება უნდა იყოს ერთსა და იმავე დროს, ისევე როგორც გაღვიძება. თუ ბავშვს ღამის მანძილზე არ ძინავს, ის დღის მანძილზე ითხოვს ძილს. მშობელიც გადაღლილია, არის ჭარბი ძილიანობა დღის მანძილზე, ღამე უძილობა. საღამოს გადავიდეთ მშვიდ რეჟიმზე, ზღაპრის კითხვაზე, რომ ბავშვი მოემზადოს ძილისთვის. არ არის რეკომენდებული გაზიანი სასმელები, კოფეინის შემცველი საკვები. არ ვაძლევთ რეკომენდაციას, რომ ბავშვი დაწვეს მშიერი. წახემსება უნდა იყოს ძილის წინ. მშიერი ბავშვის დაწოლა არ შეიძლება. თუ სამი თვის ასაკიდან ეს იქნება მშობლის მიერ ხელშეწყობილი და დალაგებული, მსგავსი პრობლემები ნაკლებად იქნება,“- აღნიშნულ საკითხზე გვანცა არველაძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც ბავშვს ტირილის შეკავებას ვთხოვთ, ვარღვევთ ადამიანის ბუნებრივ, ფიზიოლოგიურ პროცესებს,“ - ფსიქოლოგი მარიამ ხვადაგიანი

ფსიქოლოგი მარიამ ხვადაგიანი „იმედის დღეში“ მშობლებს მნიშვნელოვან რეკომენდაციებს აძლევს. ის უფროსებს ურჩევს ბავშვს ტირილის შეკავებისკენ არ მოუწოდონ:

„ტირილი ცუდია თუ კარგი, ამაზე ზუსტი პასუხი არ არსებობს. ის ისეთივე ფიზიოლოგიური მოვლენაა, როგორიც ცრემლდენა წიწაკის ჭამის დროს. წარმოიდგინეთ, ამ დროს ადამიანს რომ უთხრათ, ცრემლი არ წამოგივიდესო. დაახლოებით ასეთივე პროცესია, როდესაც გარკვეულ ემოციურ მდგომარეობაში ადამიანს მოსდის ცრემლები. შესაბამისად, როდესაც ბავშვს ტირილის შეკავებას ვთხოვთ, ვარღვევთ ადამიანის ბუნებრივ. ფიზიოლოგიურ პროცესებს. როდესაც ბავშვს ან ზრდასრულს ცრემლები მოსდის, ორგანიზმი ამას ითხოვს. ამის შეკავება იწვევს ემოციების შეკავებას, არ გაზიარებას. მე თუ ცრემლი უნდა შევიკავო, რა უნდა შევიკავო? ის, რაც მაწუხებს, ის, რაც მეთვლება სისუსტედ. სამწუხაროდ, თითქმის ყველა ბავშვს ასე ზრდიან. თუ სკოლის ასაკში ბიჭს ცრემლები წამოუვიდა, ნახევარი კლასი მას დასცინის. მე არ ვამბობ, რომ ტირილს პროპაგანდა უნდა გავუწიოთ, მაგრამ აკრძალვას აზრი არ აქვს. თუ ეტირება ბავშვს, მან უნდა იტიროს.“

მარიამ ხვადაგიანის თქმით, მშობლის მხრიდან ბავშვისთვის რაიმეს დამადლება არასწორი ქცევაა და ბავშვზე ნეგატიურად ზემოქმედებს:

„მშობელი ბავშვს რამეს თუ ამადლის, მიზანზე უნდა დავფიქრდეთ, რა მიზანი გვაქვს, რატომ ვეუბნებით შვილს ამას. რა თქმა უნდა, ბავშვზე ეს სტრესულად მოქმედებს. ამით მას მოტივაცია არ გაეზრდება, რომ კარგად მოიქცეს. როდესაც ბავშვს ეუბნებიან: „მე შენ გამო ყველაფერს ვაკეთებ, შენ კიდევ მარცხვენ, კარგად არ სწავლობ,“ ის ისტრესება, თვლის რომ ვალშია და ცუდი შვილია. ყველა ადამიანი ბავშვის ყოლის გადაწყვეტილებას შეგნებულად იღებს. ბავშვს თვითონ არ უთხოვია გამაჩინეთო. დაყვედრების მიზანი ვერ იქნება ბავშვის მოტივაციის გაზრდა, მშობელი უბრალოდ გულს იოხებს და თავისი ემოციები გარეთ არასწორი ფორმით გამოაქვს. ნამდვილად არ შეიძლება მსგავსი ფორმით ბავშვთან საუბარი.“

„როდესაც ბავშვს ვაშინებთ, მას შფოთვას ვუმატებთ. ბავშვებს ისედაც ახასიათებთ შფოთვა, ისედაც ეშინიათ. როდესაც ვეუბნებით: „იქ არ წახვიდე, ეს არ გააკეთო!“ - ისინი თავის ნაჭუჭში იკეტებიან. სამყაროს კვლევა აღარ უნდათ. დღეს ბევრ ბავშვს აქვს გაძლიერებული შფოთვა, ყველაფრის ეშინიათ. ვირუსთან დაკავშირებითაც ღელავენ, რომ რამე არ დაემართოთ. როდესაც ბავშვს ესმის, რომ რამე არის საშიში, ის ფანტაზიას შლის და ყველაფერს უფრო ამძაფრებს. რა თქმა უნდა, სიფრთხილისკენ უნდა მოვუწოდოთ ბავშვს და ავუხსნათ, რომ რაღაცის გაკეთება არ შეიძლება, მაგრამ შიშის დანერგვა არ არის გამოსავალი. შეიძლება ეს ზრდასრულ ასაკშიც გაჰყვეს ძლიერი შფოთვის სახით,“ - აღნიშნავს მარიამ ხვადაგიანი. 

წაიკითხეთ სრულად