Baby Bag

„ქალი არის ორმაგად დატვირთული... ის უნდა იყოს კარგი დედა, თან რეალიზებული, ოჯახი კარგად მოვლილი უნდა ჰყავდეს,“ - ფსიქოლოგი ლელა ტყეშელაშვილი

„ქალი არის ორმაგად დატვირთული... ის უნდა იყოს კარგი დედა, თან რეალიზებული, ოჯახი კარგად მოვლილი უნდა ჰყავდეს,“ - ფსიქოლოგი ლელა ტყეშელაშვილი

ფსიქოლოგმა ლელა ტყეშელაშვილმა სენდვიჩის ასაკის შესახებ ისაუბრა, რომელიც ქალბატონებს 35-დან 45 წლამდე ასაკში აქვთ:

„სენდვიჩის ასაკი არის 35-დან 45 წლამდე პერიოდი. რადგან დედებზე ვლაპარაკობთ, ეს ქალისთვის კიდევ უფრო პრობლემური ასაკია. ქალს ბევრი სოციალური მოთხოვნა აქვს წაყენებული. გარდა იმისა, რომ ის უნდა იყოს კარგი დედა, თან რეალიზებული უნდა იყოს, ოჯახი კარგად მოვლილი უნდა ჰყავდეს. კი, ნელ-ნელა მიდის გადახედვა, ასეთი მაღალი მოთხოვნების, მაგრამ ეს მაინც ასეა. გარდა ამისა, ქალს მოეთხოვება, რომ ლამაზად გამოიყურებოდეს. არის ხოლმე, რომ შენი მოთხოვნილებები, სურვილები, ინტერესები გადადებული გაქვს უკანა პლანზე და შენი თავი დავიწყებული გაქვს. მთლიანად გადართული ხარ ოჯახზე.“

ლელა ტყეშელაშვილის თქმით, მიუხედავად იმისა, რომ თანამედროვე სამყაროში ბევრი რამ შეიცვალა, დედები მაინც უდიდეს სტრესს განიცდიან:

„მიუხედავად იმისა, რომ დღეს უკვე გადაიხედა ბევრი რამ, მამები ჩართულები არიან ბავშვის აღზრდის პროცესში, ოჯახშიც ცდილობენ, რომ ქალს დაეხმარონ. ასე ამბობენ, თორემ ეს არ არის სხვა ადამიანის დახმარება. ეს არის ჩვეულებრივი ცხოვრების წესი. მამაკაცი ამბობს, რომ „მე ვეხმარები ჩემს მეუღლეს,“ სინამდვილეში ის თავის პრობლემებს თვითონ აგვარებს, ისიც მამაა და თავისი მოვალეობები აკისრია.“

„ეს გახლავთ ჩვეულებრივი პროფესიული გადაწვა. როგორც პროფესიაშია ადამიანი ძალიან დატვირთული და ეს ეტყობა მის პროფესიულ საქმიანობას, დედობაც ერთ-ერთი პროფესიაა. ქალს ეს არ ეთვლება ფაქტობრივად არაფერში. მას კიდევ ის მოვალეობები აქვს დამატებული, რომელსაც მამაკაცი ან საზოგადოება მისგან შეიძლება მოითხოვდეს. ამიტომ არის ქალი ორმაგად დატვირთული. ბავშვის გაჩენიდან ზრდასრულობამდე პერიოდი ადამიანის ცხოვრებიდან თითქოს ამოვარდნილია, იმიტომ, რომ თავისი თავისთვის არაფერი არ გაუკეთებია. არიან ადამიანები, რომლებიც ბედნიერები არიან ამით. საერთოდ დედობა ბედნიერებაა. ჩემმა კოლეგამ ცვაიგის პერიფრაზი გააკეთა: „მადლობა ღმერთს, რომ მენდო და დედა გამხადა.“ უდიდესი ნდობაა, როდესაც ადამიანს შვილი ჰყავს. სტრესის საფუძველი ნამდვილად არის. ეს გახლავთ გახანგრძლივებული ქრონიკული სტრესი, როდესაც ადამიანი გამუდმებით ფიქრობს შვილების მომავალზე, უნდა, რომ ყველაფერი საუკეთესო გაუკეთოს თავის ოჯახს, ყველაფერი მოწესრიგებული ჰქონდეს. ამ ყველაფერს ის აკეთებს იმის ხარჯზე, რომ თავისი მოთხოვნილებები გადავადებული აქვს,“- აღნიშნულ საკითხზე ლელა ტყეშელაშვილმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„განთიადი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მუქარა ეს არის ძალადობა ბავშვზე, შესაბამისად ამის გაკეთება არის მიუღებელი,“ - ფსიქოთერაპევტი ნათია კუჭუხიძე

​ფსიქოთერაპევტი ნათია კუჭუხიძე ბავშვის მიმართ მუქარის გამოყენების მიუღებლობაზე საუბრობს და აღნიშნავს, რომ მუქარა არასდროს ამართლებს:

„მიუხედავად იმისა, რომ ჩემი შვილი ძალიან ცუდად ჭამდა, არასდროს ვემუქრებოდი. მე უბრალოდ ვთავაზობდი სხვა რამეებს, სახალისო საკვებს. შეგვიძლია ვიყოთ უფრო კრეატიულები, გავაფორმოთ საკვები. ყველაზე ცუდია, როდესაც დასჯის მსგავს მეთოდს მივმართავთ, რომელიც არ ამართლებს. ბავშვი არაფერზე აღარ რეაგირებს. ერთხელ დაემუქრეთ, მეორედ, მესამედ და რომ არ ასრულდა მუქარა, მას აღარ სჯერა.“

ნათია კუჭუხიძის თქმით, მუქარა ძალადობაა და მისი გამოყენება დაუშვებელია:

„ბავშვი განცდებით ოპერირებს. მან ზუსტად იცის, როდის რას განიცდის მშობელი. ერთმნიშვნელოვნად უნდა ვიცოდეთ, რომ ​მუქარა ეს არის ძალადობა ბავშვზე, შესაბამისად ამის გაკეთება არის მიუღებელი. ის, რომ ჩვენ ვერ ვახერხებთ ჩვენი ემოციების მართვას, არის ჩვენი პრობლემა, ბავშვის პრობლემა არ არის. ნებისმიერი სახის მუქარა არის ძალადობა. რა ასაკისაც უნდა იყოს, ბავშვს უნდა შევთავაზოთ არჩევანი. ჩემი შვილი ჭამდა მარტო ორ წვნიანს, ბორშს და გუფთას. ეს იყო დიდი შრომის შედეგად მიღწეული.“

ნათია კუჭუხიძე აღნიშნავს, რომ ბავშვთან ურთიერთობისას სხვადასხვა მეთოდის გამოყენებისას დიდი მნიშვნელობა აქვს მის ასაკს:

„პირველ რიგში, უნდა გავითვალისწინოთ ბავშვის ასაკი. ​ორ წლამდე ასაკის ბავშვი სხვაგვარად აღიქვამს გარემოს, ორიდან შვიდ წლამდე ასაკის ბავშვი - აბსოლუტურად სხვაგვარად. თერთმეტი წლიდან ბავშვები ისევე აღიქვამენ გარემოს, როგორც ჩვენ. მუქარა ნებისმიერ ასაკში ძალიან მაღალი რისკის შემცველია, განსაკუთრებით მცირეწლოვანებთან. ბავშვი ფიქრობს, რომ მისთვის სამყარო არ არის უსაფრთხო, სანდო. ის ფიქრობს: „საკმარისია მე ცოტა გავჯიუტდე ან გავბრაზდე და ჩემზე უარს იტყვიან.“ ვერ ვიტყვი, რომ ეს ბავშვს მთელი ცხოვრება გაჰყვება. ადამიანების ფსიქიკა განსხვავდება ერთმანეთისგან. რამდენიც ვართ, იმდენი განსხვავებული ფსიქიკაა. რისკ-ფაქტორებია ჩვენი მოწყვლადობა, გენეტიკური განპირობებულობა, გარემო, რომელშიც ვიზრდებით. რამდენადაც მხარდამჭერია ოჯახი ჩემი, რამდენადაც მისაღებია მათთვის ჩემი გაბრაზება, იმდენად დაცული ვარ. როდესაც გველოდებიან, როდის დავასრულებთ ჩვენს ტრაგედიას, ე.ი. მათთვის ეს მისაღებია.“

„ბავშვი თვითონ ისწავლის მუქარას, ის ისევე იოპერირებს, როგორც ოპერირებდნენ მასთან მშობლები, პედაგოგები. ეს ასე არ ხდება ყოველთვის. დამცავი ფაქტორებიც ბევრია. ყოველთვის არსებობს ოჯახში თუნდაც ერთი ადამიანი, რომელსაც ესმის ჩვენი. ის გვახალისებს, გვეუნება: „არაუშავს, დედა გაბრაზებულია." პედაგოგს ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს. შეიძლება იყოს ძალიან დესტრუქციული ოჯახი, იყოს ბევრი რისკ-ფაქტორი ბავშვისთვის, მაგრამ თუ ​პედაგოგი მხარდამჭერი ადამიანია, მას შეუძლია გააძლიეროს ბავშვი. შეურაცხყოფა არის ძალადობა, ღირსების შემლახველი მიმართვა არის ძალადობა. ნებისმიერი ძალადობრივი ქმედება იწვევს უკუქმედებას. ჩემთვის ქალბატონებს ხშირად უთქვამთ: „იცით მე დედა როგორ მცემდა? მე ისე არ ვცემ.“ მთავარია ღირსება არ შევულახოთ ბავშვებს. მოვექცეთ პატივისცემით,“ - აღნიშნავს ნათია კუჭუხიძე.

წყარო: ​იმედის დღე

წაიკითხეთ სრულად