Baby Bag

„თუ ბავშვი ორ წლამდე საერთოდ არ ლაპარაკობს, ეს უკვე ნიშანია იმისა, რომ სპეციალისტს მივმართოთ,“ - მეტყველების თერაპევტი თიკო ანთიძე

„თუ ბავშვი ორ წლამდე საერთოდ არ ლაპარაკობს, ეს უკვე ნიშანია იმისა, რომ სპეციალისტს მივმართოთ,“ - მეტყველების თერაპევტი თიკო ანთიძე

მეტყველების თერაპევტმა თიკო ანთიძემ ბავშვებში დაგვიანებული მეტყველების პრობლემებზე ისაუბრა:

„ორი წლის ასაკში ბავშვმა 100 სიტყვამდე წესით უნდა იცოდეს. ჩვენი რეალობიდან გამომდინარე, ბავშვები დროს ხანდახან გაჯეტებთან ატარებენ. ამან, შესაძლოა, შეაფერხოს ეს ყველაფერი. შესაბამისად, ნორმები, შესაძლოა, ძალიან ცვალებადი იყოს. მთავარია, რამდენად ფუნქციურად იყენებს ბავშვი ამ ყველაფერს. შეიძლება, ბავშვმა იცოდეს 50 სიტყვა. გავიდეს პერიოდი და უცებ იმდენი სიტყვა წამოიღოს, რომ თვითონაც გაგვიკვირდეს. ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ უნდა ვნახოთ ზღვარი. თუ ბავშვი ორ წლამდე საერთოდ არ ლაპარაკობს, ეს უკვე ნიშანია იმისა, რომ სპეციალისტს მივმართოთ. ეს, რა თქმა უნდა, არ არის განაჩენი.“

„ის, რომ სამი წლის ასაკში ბავშვი არ საუბრობს, ეს უკვე ნამდვილად პრობლემაა. მარტო იმით ვერ დავიმშვიდებთ თავს, რომ მღერის. სიმღერა რეალურად მოტორული უნარია. სიმღერა არ არის სქემა. რაღაც მოვისმინე, დავიზეპირე და ვიმეორებ. ეს უფრო სხვა უნარია. ის, რომ მე ლინგვისტურად მქონდეს უნარი, რომ გამოვიყენო სიტყვები, წინადადება შევადგინო, ეს უკვე სხვა უნარია. კარგია, რომ ბავშვს სიმღერა შეუძლია, მაგრამ ამით ვერ დავიმშვიდებთ თავს,“- აღნიშნულ საკითხზე თიკო ანთიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმდის დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დილა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ტყუილები არ ჩნდება იმ ოჯახში, სადაც მშობლები ბავშვებს უგებენ“ - შალვა ამონაშვილი

„ტყუილები არ ჩნდება იმ ოჯახში, სადაც მშობლები ბავშვებს უგებენ“ - შალვა ამონაშვილი

როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი, როცა შვილი ატყუებს? - აღნიშნულ თემაზე აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა პირველ არხთან ისაუბრა. 

მისი თქმით, ტყუილები არ ჩნდება იმ ოჯახში, სადაც მშობლები ბავშვებს უგებენ. ასეთ შემთხვევაში ბავშვს არა აქვს მიზეზი, რომ მოგვატყუოს:

,,ტყუილი რა არის თავისთავად? -  ტყუილის დროს მე ფარდას ვუშვებ იმ სიმართლესა და შენ შორის, რამაც შეიძლება ჩემზე გავლენა იქონიოს. თუ ფარდა ჩამოვუშვი და ლამაზი ფარდაა, დამშვიდდება დედა, დამშვიდდება ყველა და მე არაფერი დამემართება. ეს ყველაფერი ბავშვმა უკვე განიცადა და გაიგო. ამიტომ ჩვენ უნდა ვეცადოთ, არ შევუქმნათ ბავშვს ფარდის ჩამოშვების აუცილებლობა. როდესღაც პატარამ იგრძნო, დედას რომ მართალი უთხრა, იმიტომ გაბრაზდა, დასაჯა, საყვარელი ნივთი წაართვა, არ გაუშვა, გაებუტა და სხვა. ეს რადგან არ უნდა ბავშვს, ამიტომ ფარდებს უშვებს სულ. რა თქმა უნდა, ეს ბავშვის ნიჭიერებაც არის. სხვათაშორის ბევრი ნაწარმოები მართალია? ტყუილიაო არ ვიტყვით, ფანტაზიას დავარქმევთ. ამრიგად, ბავშვსაც უნდა დავუფასოთ ეს და ფანტაზიად მივიღოთ. ხომ გაქვს დედის გული? თვითონ მიხვდები რის გამო, რას ამბობს ბავშვი და ის მიზეზი თუ მოუხსენი, მაშინ უბრალოდ იფანტაზიორებს. ეს არა მარტო უმცროს ასაკში, მერე როცა იზრდებიან, მაშინ სჭირდებათ ხოლმე ტყუილები. აი, მერე გადაიქცევა ფანტაზია ტყუილებად, თუ თავში ვასწავლეთ. ჩვენი ბავშვობა ჩვენი ფესვებია, ბავშვობა არ არის ისტორია, რომ ვიქავი იქ, დაიხურა ის წიგნი და ახლა სხვა ვარ. როგორი ბავშვობაც გვქონდა, ის ფესვები გვავითარებენ ჩვენ. დედის მთავარი საზრუნავია, რომ ეს ფესვები იყოს ზნეობრივად ჯანსაღი, მიმართოს სიკეთისკენ და ალვის ხე გაიზრდება, რუსთაველი რომ შენატროდა ისეთი ალვის ხე.''

წაიკითხეთ სრულად