„წარმოიდგინეთ, რომ ბოლო კვებიდან 10 საათი გავიდა. ბავშვი კანკალებს, მშიერია და გთხოვთ, რომ საკვები მისცეთ. თუ ბავშვი დაიღალა, მშიერია და უენერგიოდაა, ცხადია, მშობელი მას გამოკვებავს. ვითარება განსხვავებულია, როდესაც რამდენიმე საათის განმავლობაში უჭმელი ბავშვი ენერგიულად დარბის, თამაშობს და არაფერზე წუხს.
თქვენ გსურთ, რომ ევგენი კომაროვსკისგან აიღოთ ნებართვა გამოკვებოთ თუ არა ბავშვი, რომელსაც არ შია? თუ ადამიანს საკვების მიღება არ სურს, მან არ უნდა მიირთვას. თუ ადამიანს არ წყურია, მან წყალი არ უნდა დალიოს. თუ ბავშვს ქოთანზე დაჯდომის სურვილი არ აქვს, ვალდებული არ არის ქოთანზე იჯდეს. ფიზიოლოგიური მოთხოვნილებები მათი არსებობის შემთხვევაში უნდა დაკმაყოფილდეს.
აღნიშნული წესებიდან გამონაკლისები ძალიან ცოტაა. თუ საქმე ეხება მოავადე ბავშვს, რომელსაც საკვების მიღების ძალა არ აქვს, ცხადია, ექიმს უნდა დაუკავშირდეთ. ასე უნდა მოიქცეთ მაშინაც, თუ ბავშვი წყლის მიღებას ვერ ახერხებს.
როდესაც აღნიშნავთ, რომ ბავშვი ჯანმრთელია და აქტიურად მოძრაობს, მაშინ მას საკვები არ უნდა დააძალოთ, თუ საკვებს თავად არ გთხოვთ,“ - წერს ევგენი კომაროვსკი.
