Baby Bag

ქალი და განათლება ბრიტანეთში

ქალი და განათლება ბრიტანეთში

სოციოლოგების აზრით, 21-ე საუკუნე ის ეპოქაა, როცა ქალი და მამაკაცი თანაბარი უფლებებითა და თავისუფლებით უნდა სარგებლობდნენ. დღეს რიგი ქვეყნები უხეშად არღვევს ქალის უფლებებს, უფრო სწორედ, რომ ვთქვათ, ცნება, როგორც ასეთი „ქალი და უფლება“, ან „ქალი და მისი უფლებები“ არ არსებობს და ან, საერთოდ არ აღიარებს. მაგრამ არსებობენ ქვეყნები, სადაც ქალი შედარებით დაწინაურებული და რეალიზებულია. რეალიზებულში კი იგულისხმება ის, რომ ქალები სრულიად ითვისებენ ოჯახში მამაკაცის ფუნქციებს, შესაბამისად, მარტოხელა დედობა არ წარმოადგენს პრობლემას, წარმატებულები არიან კარიერაში, მათი ანაზღაურება გაუთანაბრდა კაცებისას და რაც ყველაზე მთავარია, ისინი დაცულნი არიან კანონით.

განათლება საჭიროა წარმატების მისაღწევად, წარმატება კი შეიძლება ჩავთვალოთ უზრუნველყოფილ ცხოვრებად. როგორც წესი, მიჩნეულია რომ, განათლებულ ადამიანს მაღალი შემოსავალი, ცხოვრების კარგი პირობები და ამასთანავე, მაღალი სოციალური სტატუსი აქვს. ერთი სიტყვით, განათლება უფრო სრულყოფილ, განვითარებულ, ან უბრალოდ ადამიანად გვაქცევს. ადამიანი თავისი არსით მოწოდებულია განვითარებისკენ, რაც მასში ღმერთმა თუ ბუნებამ ჩადო.

მეოცე საუკუნის ბრიტანეთში ქალებისთვის განათლების მიღების სურვილი განპირობებული იყო, პირველ რიგში, სამუშაო ადგილების მოპოვების მიზნით. ჯერ კიდევ საუკუნის დასაწყისში ქალებისთვის დახურული იყო ოქსფორდისა და კემბრიჯის კარები. ფემინისტებმა ქალთა სასწავლებლები დაარსეს. საუკუნეების განმავლობაში მიჩნდათ, რომ ქალს მხოლოდ ოჯახური კერის დაცვა ევალებოდა. ის, უპირველეს ყოვლისა, კარგი დედა, სანიმუშო მეუღლე და დიასახლისი უნდა ყოფილიყო. პროფესიული თვითრელიზაცია მამაკაცთა პრივილეგიად მიიჩნეოდა. ქალს სათანდაო განათლება უნდა მიეღო მხოლოდ იმისთვის, რომ ღირსეული შვილები აღეზარდა და მთელი ცოდნა და გამოცდილება ოჯახისთის მოეხმარა.

მეოცე საუკუნის ბრიტანეთსა თუ დანარჩენ მსოფლიოში განათლება გახდა მნიშვნელოვანი სოციალური, ეკონომიკური და პოლიტიკური საკითხი. ინგლისის განათლების სისტემაში მნიშვნელოვანი გარდატეხა მოხდა 1944 წელს, მაგრამ მანამდე 1919 წელს ქალებს მიეცათ უფლება გამხდარიყვნენ ადვოკატები. განათლების ეს რეფორმა ცნობილია როგორც „ბუტლერის აქტი“. ეს აქტი გულისხმობდა თანაბრი განათლების მიღებას თანაბარ პირობებში. ეს განათლების აქტი განაახლეს 1988 წელს, რომლის შემდეგ განათლების სისტემა ემსახურებოდა სულიერ, გონებრივ, ფიზიკურ, კულტურულ და მორალურ განვითარებას.

განათლების რეფორმაში შეტანილი ცვლილებები არ ითვალისწინებდა გენდერულ მიდგომას სასკოლო და უმაღლეს სასწავლებლებში. თუმცა ყოველთვის არსებობდა სტერეოტიპები ე.წ ქალური და მამაკაცური პროფესიების თაობაზე. 1954 წელს გაზეთი „The hunts“ გამოაქვეყნა სტატია სათაურით “გოგონები უფრო გონიერები არიან, ვიდრე მამაკაცები“ („girls brainer than boys“). ამის საფუძველზე შეგვიძლია ვივარაუდოთ, რომ გოგონები უფრო მეტ შრომისმოყვარეობას, მონდომებას, ინტერესს, ნიჭიერებას ავლენდნენ სწავლის მიმართ, ვიდრე ბიჭები. გოგონები ასევე წარმატებით აბარებდნენ უმაღლეს სასწავლებელში მისაღებ გამოცდებასაც. 1989 წელს გაერთიანებული სამეფოს უნივერსიტეტებში 3% ქალი პროფესორი იყო, დღესდღეობით კი ეს მაჩვენებელი 5%-ს აღემატება.

განათლებას სასიცოცხლო ფუნქცია ჰქონდა და თვითგადარჩენის ერთ-ერთ მნიშვნელოვან პირობას წარმოადგენდა. გაეროს კვლევების მიხედვით, განვითარებად ქვეყნებში 1979 წლიდან 1995 წლამდე 43 %-ით შემცირდა შიმშილობა, რაც ქალთა განათლების პროგრესის დასამსახურებაა.

აშკარა იყო, რომ ქალები მამაკაცებს წარმატებული კარიერის შექმნაში ეცილებოდნენ. დროდადრო ქალი სულ უფრო აქტიურ პოზიციებს იკავებდა საზოგადოებაში და ეს საზოგადოებაც თითქოს იქით იყო მიმართული, რომ შინ თუ გარეთ მთავარი და მაორგანიზებელი ქალი გამხდარიყო. თუმცა ვერ გავექცევით იმ რეალობას, რომ მამაკაცი ფიზიკურად, სექსუალურად და ეკონომიკურადაც უფრო ძლიერია. შრომისმოყვარეობამ და მონდომებამ ქალებისთვის სასურველი შედეგები გამოიღო, პირველ რიგში, კი ქალი დამოუკიდებელი გახადა, მისცა სტაბილური შემოსავალი და პროფესიული სამუშაო. ერთი სიტყვით, მეოცე საუკუნის ბოლოსთვის ქალები გახდნენ საკუთარი თავების ბატონპატრონები.

კარიერა დიდ დროსა და ენერგიას მოითხოვს. ოჯახს კი ყურადღება აკლდება, რაც ხშირად მამაკაცების უკმაყოფილებას იწვევს. ქალებს ძლიერი ნებისყოფის გამოვლენა დასჭირდათ, რათა პროფესიულ ასპარეზზეც და ოჯახშიც სათანადოდ მოეხდინათ საკუთარი თავის რეალიზება. უდავოდ, ქალი ყოფაში დომინანტია თავისი სიძლიერით, ხშირად ის უფრო ინტელექტუალურია, უფრო გახსნილი, მაგრამ რატომღაც დღემდე უჭირთ კაცებს ამის აღიარება. მამაკაცები დღემდე მეოცე საუკუნეში ქალების განათლებასა და ინტელექტს სკეპტიკურად უყურებენ, რადგან მამაკაცის და ქალი ბუნება მკვეთრად განსხვავდება ერთმანეთისგან, ქალი ინტუიციასა და მგრძნობელობას ემყარება, მამაკაცი კი ლოგიკითა და პრაგმატიზმით ხელმძღვანელობს.

ქალები, რომლებიც განათლებას იღებდნენ და კარიერაზე იყვნენ ორიენტირებულნი, არ ჩქარობდნენ ოჯახის შექმნას, ან საერთოდ უარს ამბობდნენ ოჯახურ ცხოვრებაზე. ხოლო ისინი, განათლებული ქალები, საუკეთესო აღმზრდელები იყვნენ. ქალების ის კატეგორია, რომლებიც გვიან ქორწინდებოდნენ და არ ჰყავდათ ბევრი შვილი, უფრო ჯანსაღ გადაწყვეტილებებს იღებდნენ საკუთარი ოჯახისთვის. გაიზარდა მარტოხელა მშობელთა რიცხვი. განათლება ამაღლებს ქალის სტატუსს, იცავს მას ოჯახური ძალადობისგან. განათლებული ქალი უფრო მეტ ყურადღებას უთმობს, როგორც საკუთარ, ასევე გარშემომყოფთა ჯანმრთელობას. საკუთარ შემოსავალს ქალი ოჯახს, ბავშვების აღზრდას და ჯანმრთელობის გაუმჯობესებას ახმარს.

მეოცე საუკუნეში პოპულარული გახდა ქალთა დასაქმება და განათლების მიღება ჯანმრთელობის სექტორში, რაც გამოწვეული იყო ორი მსოფლიო ომით.

ბევრი წინაღმდეგობის მიუხედავად, ქალებმა მაინც შეძლეს მიეღოთ სრულფასოვანი განთლების უფლება და საუკუნის ბოლოს იგი წარმოდგენილი იყო უკვე როგორც საქმიანი, მაორგანიზებელი, წესრიგის შემომტანი.

ბრიტანეთის სამეცნიერო კვლევითმა ინსტიტუტმა დადგინა, რომ დღეისთვის მამაკაცები, ქალებთან შედარებით, ნაკლებად წარმატებულები არიან. „დეილი მეილი“ იუწყება, რომ თანამედროვე ოჯახებში ძალიან ბევრ დიასახლის მამაკაცსა და ოჯახის მარჩენალ ქალს შეხვდებით. ეს განსხვავება განათლების ხარისხშიც აისახება. მაგალითად, დიდ ბრიტანეთში 30 წლამდე ასაკის მამაკაცების მხოლოდ 40 %-ს აქვს უმაღლესი განათლება, ხოლო ქალებში კი ეს მაჩვნებელი 50 %-ია. ბრიტანელი მეცნიერები ამ ციფრებიდან გამომდინარე ვარაუდობენ, რომ განათლების ხარისხში არსებული განსხვავება შემდგომში უკვე დიდ სოციალურ გარდაქმნებს გამოიწვევს, ეს ყოველივე კი მეოცე საუკუნის დასაწყისიდანვე შეინიშნებოდა.

განათლება ნიშნავს თავისუფლებასა და დამოუკიდებლობას. დამოუკიდებელ ქალებს აქვთ საკუთარი შემოსავლი და მაქსიმალურად ცდილობენ დაიკმაყოფილონ კარიერული ამბიციები. ისტორიას რომ გადავხედოთ, მას შემდეგ რაც ქალებმა მიიღეს განათლება, დაიწყეს შრომა და გამოიყენეს თავიანთი პოლიტიკური უფლებები, საზოგადაოებამ მხოლოდ მოიგო და განიცადა დიდი პროგრესი.

ავტორი: მარიამ იარაჯული

შეიძლება დაინტერესდეთ

გერმანიაში პირველკლასელ მოსწავლეს დავალებები მხოლოდ იმ მიზნით ეძლევა, რომ მათ შესრულებას მიეჩვიოს, შესაბამისად, ძალიან ცოტაა

გერმანიაში პირველკლასელ მოსწავლეს დავალებები მხოლოდ იმ მიზნით ეძლევა, რომ მათ შესრულებას მიეჩვიოს, შესაბამისად, ძალიან ცოტაა

გერმანული და ქართული სკოლის მოდელის განსხვავებაზე, დავალებისა და საგაკვეთილო ბადის პრობლემატიკაზე გვესაუბრა ქართველი მშობელი გერმანიაში ეკა შანნე გელაშვილი, რომელმაც თავისი შვილების მაგალითზე დაგვანახა ის მნიშვნელოვანი საკითხები, რომლებიც გერმანიის საგანმანათლებლო სისტემაშია წარმოდგენილი:

- საქართველოში არსებული განათლების სისტემის ერთ-ერთ მთავარ პრობლემად თითოეული საგნის საკმაოდ ვრცელი პროგრამა რჩება, რომლის მოსწრებასაც მოსწავლეების და მასწავლებლების დიდი ძალისხმევა სჭირდება. ამ კუთხით რა ხდება გერმანიაში. რამდენად დიდია თითოეული საგნის პროგრამა და რა დროს უთმობენ ერთი თემის გავლას?

- სანამ ამ კითხვას პასუხს გავცემდე, მინდა წინასწარ აღვნიშნო - არ უნდა წარმოვიდგინოთ, თითქოს გერმანიაში ყველაფერი იდეალურად იყოს. ასე ნამდვილად არ არის. ჩემი მოკრძალებული აზრით და დაკვირვებით, ამ დონის ქვეყნას გაცილებით დახვეწილი და განვითარებული განათლების სისტემა უნდა ჰქონდეს. უფრო ხშირად ბიუროკრატიაა მიზეზი, რაც განვითარებასა და წინსვლაში ხელს უშლის გერმანიას. ეს განათლებისა და ჯანდაცვის სისტემებზე განსაკუთრებით აისახება.

კონკრეტულად თქვენს შეკითხვას რაც შეეხება, დიახ, სასწავლო მასალა აქაც გადატვირთულია და მას შემდეგ, რაც ჩემი უფროსი გოგონა სკოლაში სწავლობს (ამჯამად მე-9 კლასშია), ჯერ არ მახსოვს, რომ რომელიმე წელს სრული მასალა მოესწროთ. სასწავლო გეგმას ადგენს იმ ფედერაციული მიწის განათლების სამინისტრო, რომელ მიწაზეც მოთავსებულია სასწავლებელი (გერმანია, როგორც მოგეხსენებათ ფედერაციულ მიწებადაა დაყოფილი). რაც შეეხება თემების გავლას, ძნელია კონკრეტული დროის დასახელება. ზოგ თემაზე უფრო დიდ ხანს ჩერდებიან, ზოგს ცოტა დროს უთმობენ. ეს ყველაფერი დამოკიდებულია მასწავლებლის შეხედულებებზე, თუ რამდენად კარგად მიჰყვება კლასი და ასევე თემის სირთულესა თუ მოცულობაზე.

- საგაკვეთილო პროცესი რამდენად დიდხანს გრძელდება დღის განმავლობაში?

- ისევე როგორც საქართველოში, თითო გაკვეთილი აქაც 45 წუთი გრძელდება. რაც შეეხება გაკვეთილების რაოდენობას, დამოკიდებულია ბავშვის ასაკზე. რაინლანდ-ფალცში (ერთ-ერთი ფედერაციული მიწაა), სადაც მე ვცხოვრობ და ჩემი გოგონა დადის სკოლაში, პირველ და მეორე კლასებში კვირაში 19-20 გაკვეთილზე მეტი არაა დასაშვები, ანუ საშუალოდ დღეში - 4 გაკვეთილი, მესამე და მეოთხე კლასებში - კვირაში 24 გაკვეთილი. ასაკის მომატებასთან ერთად გაკვეთილების რაოდენობა თანდათან იმატებს. გარდა ასაკისა, გაკვეთილების რაოდენობა და ტიპი დამოკიდებულია სკოლის სახეობებზე. არსებობს სხვადასხვა მოწყობის სკოლები, როგორებიცაა მაგალითად, გიმნაზია, „ინტეგრირებული საერთო სკოლა“, „რეალ-სკოლა“... ითვლება, რომ გიმნაზიაში უფრო რთული და ძლიერია სწავლა და ორიენტირებულია ძირითადად ისეთ ბავშვებზე, ვისაც მიზნად აქვს სწავლის უმაღლეს სასწავლებელში გაგრძელება. „რეალ-სკოლები“ ორიენტირებულია უფრო მეტად იმ მოსწავლეებზე, რომლებიც სავარაუდოდ პროფესიულ სწავლას გააგრძელებენ. „ინტეგრირებული საერთო სკოლები“ ახალი შემოღებულია და ორივე ვარიანტს ითვალისწინებს. ერთი ტიპის სკოლიდან მეორეში გადასვლა გარკვეულ შემთხვევებში დასაშვებია. გაკვეთილების ხანგრძლივობას და ტიპს და ასევე გასავლელ პროგრამას სკოლის მოწყობის ზემოთ ჩამოთვლილი ფორმებიც განსაზღვრავს.

- საკმაოდ რთული საკითხია ასევე ბევრი ერთგვაროვანი დავალება, რომლებიც მშობლების და ბავშვების დიდ წუხილს იწვევს, რადგან ფატქობრივად სკოლის შემდეგ დარჩენილ დღის ნაწილს მოსწავლე მეცადინეობას უნდება და თავისუფალი დრო არ რჩება. თუ არსებობს რამე შეზღუდვა გერმანიაში და რა დროს უნდებიან თქვენი შვილები მეცადინეობას?

- დიახ, გერმანიაში ასეთი შეზღუდვა არსებობს. უფრო სწორად, ალბათ შეზღუდვას ვერ დავარქმევთ, ეს არის დირექტივა.

პირველკლასელ მოსწავლეს დავალებები მხოლოდ იმ მიზნით ეძლევა, რომ მათ შესრულებას მიეჩვიოს, შესაბამისად, ძალიან ცოტაა. ამ ასაკის ბავშვებმა ძირითადად მასალა სკოლაში უნდა გაიარონ და იქვე ივარჯიშონ. მეორე კლასში ნორმალური შესაძლებლობის ბავშვმა, მშვიდ გარემოში და კონცენტრირებული მუშაობით დღეში 30 წუთზე მეტი არ უნდა დაუთმოს გაკვეთილებს. მესამე და მეოთხე კლასებში დასაშვებია 1 საათი მეცადინეობა. მე-5 და მე-6 კლასებში - 1,5 საათი, მე-7-დან მე-9 კლასის ჩათვლით - 2 საათი, ხოლო მეათე კლასიდან ასეთი შეზღუდვები არ არსებობს. თუმცა, უნდა ვთქვა, რომ ხშირ შემთხვევაში მასწავლებლები არ იცავენ ამ დირექტივას, რაც მშობლების და ბავშვების დიდ უკმაყოფილებას იწვევს ხოლმე. გერმანიაშიც ითვლება, რომ თავისუფალი დრო, სუფთა ჰაერი, სკოლის გარე აქტივობები, წრეები და მეგობრებთან და ოჯახთან ურთიერთობა ასევე ძალიან მნიშვნელოვანია ბავშვის განვითარებისთვის. თუ მოსწავლე კონცენტრირებულად მუშაობს და მოცემულ დროში მაინც ვერ ეტევა, მშობელს აქვს უფლება, მოითხოვოს მასწავლებლებთან შეხვედრა და აუხსნას სიტუაცია, რომ ერთად გამონახონ პრობლემის გადაჭრის გზები.

ჩემი გოგონა ასწრებს ამ დროში დავალებების შესრულებას და სხვა აქტივობებისთვისაც საკმაოდ დრო რჩება (ცეკვა, მუსიკა, ჭადრაკი, პატარა დაიკოსთან თამაში, ნამცხვრების ცხობა, მეგობრებთან „ჭორაობა“...)

- რამდენადაა მოცემული დავალებები შემოქმედებითი და ანალიტიკური უნარების განვითარებაზე ან კომპლექსური დავალების ტიპებს თუ მიმართავენ?

- მე ვიტყოდი, რომ არის როგორც რუტინული დავალებები, ასევე ანალიტიკურიც. ხშირად მასწავლებელზეც არის დამოკიდებული. მაგალითისთვის, ჩემს გოგონას სოციოლოგიაში ჰყავს მასწავლებელი, რომელიც მხოლოდ სახელმძღვანელოს მიჰყვება და შეკითხვებზე საერთოდ არ პასუხობს ბავშვებს. არა და, სოციოლოგია სწორედ ერთ-ერთი ისეთი საგანია, სადაც მთელი გაკვეთილი მსჯელობაში შეუძლია გაატაროს მასწავლებელმა და დავალებებიც ანალიტიკური მისცეს მოსწავლეებს. მეორე მხრივ, რელიგიაში ჰყავს ისეთი მასწავლებელი, რომლისთვის მთავარია, რომ ბავშვებმა ანალიზისა და მსჯელობის უნარი შეიძინონ.

ზოგი მასწავლებელი თავისი ინიციატივით მოსწავლეებს მათი შესაძლებლობების მიხედვით სხვადასხვა დონის დავალებებს აძლევს. ვისთვისაც რუტინულიც კი რთულია, იმათ ანალიტიკურ და კომპლექსურ დავალებებს, ცხადია, არ მისცემს და უფრო წინ წასულ მოსწავლეებს კი ასეთებს ურჩევს. ამას, სამწუხაროდ, დროის ნაკლებობის გამო, ყველა მასწავლებელი არ აკეთებს და მიჰყვება საშუალო ბავშვის დონეს, რათა ისინი კლასს არ ჩამორჩნენ. ასეთი მასწავლებლების გაკვეთილები ზოგი მოსწავლისთვის, რა თქმა უნდა, მოსაწყენი ხდება ხოლმე.

- პანდემიის დროს ონლაინ სწავლებას როგორ შეხვდნენ? როგორ დაძლიეს ეკრანთან ჯდომის და ჩაკეტილობის პრობლემები ბავშვებმა და განათლების სისტემამ რა შესთავაზა მათ ამ კუთხით?

- პირადად მე ძალიან იმედგაცრუებული დავრჩი. არ მეგონა, თუ გერმანია ასე ცუდად შეხვდებოდა გამოწვევებს. თავიდან სრულიად ქაოსურად და მოუმზადებლად შეხვდა ყველა. მასწავლებლები 1-2 თვე მხოლოდ ემაილზე აგზავნინდნენ გასამეორებელ დავალებებს. ცოტა მოგვიანებით დაიწყეს სპეციალური პლატფორმებით ონლაინ ჩართვები, თუმცა ესეც ძალიან ქაოსურად ხდებოდა. ზოგმა მასწავლებელმა არც იცოდა, როგორ გამოეყენებინათ ეს სისტემები და ბავშვები ასწავლიდნენ. დაახლოებით ერთი სემესტრის შემდეგ დაიწყეს მონაცვლეობითი გაკვეთილები, ანუ ნახევარი კლასი ერთ დღეს დადიოდა სკოლაში, მეორე ნახევარი - მეორე დღეს, თუმცა ამ შემთხვევაში მხოლოდ ნახევარი მასალის გავლას ასწრებდნენ, ამიტომ ამ მეთოდმაც არ გაამართლა. შემდეგ ისევ მოგვიწია თითქმის 5 თვე ონლაინ გაკვეთილები. ისევე როგორც მთელს მსოფლიოში, აქაურ ბავშვებზეც ცუდი გავლენა მოახდინა ლოკდაუნებმა. მით უმეტეს, რომ გარე სასკოლო აქტივობები და მეგობრებთან შეხვედრაც შეუძლებელი იყო. ჩვენ გვიშველა იმან, რომ ჩემს გოგონას ბევრი ჰობი აქვს. უყვარს კითხვა, ჭადრაკის თამაში, რასაც ონლაინაც ახერხებდა. ასევე კლასელებმა გააკეთეს ჩატი, სადაც საშინაო დავალებებს ერთად ასრულებდნენ და ერთობოდნენ კიდეც. გარკვეული დროის შემდეგ ზოგი არასასკოლო აქტივობაც ონლაინ დაიწყო. მაგალითად, ონლაინ ტარდებოდა ცეკვის და მუსიკის გაკვეთილები. ამჟამად გვპირდებიან, რომ სკოლების ჩაკეტვა მხოლოდ უკიდურეს შემთხვევაში მოხდება, რადგან ეს ბავშვების ფსიქიკაზე ძალიან ცუდას მოქმედებს. გარდა ამისა, ბევრ ბავშვს ჰქონდა მოსწრების პრობლემა და კლასის გამეორება მოუწია. ვიქონიო თუ არა იმის იმედი, რომ მთლიანი სკოლის ჩაკეტვა არ მოგვიწევს? - მე ამ საკითხს ოპტიმისტურად ვუყურებ - ბავშვები იცავენ ჰიგიენის პირობებს და ჩემი გოგონას სკოლაში უფრო დიდი ნაწილი 12 წელზე დიდი ასაკის ბავშვებისა და თითქმის ყველა მასწავლებელი სრულად აცრილია. დროებითი ან ნაწილობრივი ჩაკეტვების დროს ონალინ სწავლება უკვე კარგად დარეგულირდა და ჩემმა გოგონამაც (და მის კლასში თითქმის ყველამ) კარგად აუღო ალღო არსებულ სიტუაციას.

​ესაუბრა ელენე ოვაშვილი

წაიკითხეთ სრულად