Baby Bag

„მასწავლებლის ხმა“ არის შანსი ყველა იმ ადამიანისთვის, ვისაც უნდა, მიიღოს და გასცეს რჩევები განათლებასთან დაკავშირებით, ებრძოლოს ხარვეზებს სისტემაში და ერთობლივი ძალებით გადაჭრას პრობლემები

„მასწავლებლის ხმა“ არის შანსი ყველა იმ ადამიანისთვის, ვისაც უნდა, მიიღოს და გასცეს რჩევები განათლებასთან დაკავშირებით, ებრძოლოს ხარვეზებს სისტემაში და ერთობლივი ძალებით გადაჭრას პრობლემები

იცით, რა შეუძლია თითოეული ჩვენგანის ხმასა და შეძახილს? დარწმუნებული ვარ, ცხოვრებაში ერთხელ მაინც გიგემიათ ბგერების სიმძლავრე, მათი სიზუსტე და თავდაჯერებულობა. და გახსოვთ, როგორ გრძნობდით მაშინ თავს? ალბათ, თავისუფლად და ლაღად, რადგან თქვით ის, რაც გინდოდათ, რომ გეთქვათ და, რაც მთავარია, თქვით ხმამაღლა.

სწორედ იმიტომ, რომ თითოეული ჩვენგანის ხმა ძალიან მნიშვნელოვანია, გადავწყვიტეთ, შეგვექმნა ახალი პლატფორმა, ახალი რუბრიკა, რომელიც კიდევ ერთხელ გაგვახსენებდა ჩვენი პროფესიის მნიშვნელობას და ჩვენი ხმის შესაძლებლობას.

„მასწავლებლის ხმა“ არის შანსი ყველა იმ ადამიანისთვის, ვისაც უნდა, რომ ხმამაღლა ისაუბროს აქტუალურ თემებზე, მიიღოს და გასცეს რჩევები განათლებასთან დაკავშირებით, გაუზიაროს საკუთარი გამოცდილება სხვებს, მიიღოს მათგან უკუკავშირი და, რა თქმა უნდა, ებრძოლოს ხარვეზებს სისტემაში და ერთობლივი ძალებით გადაჭრას პრობლემები.

თუმცა სახელმა შეცდომაში არ შეგიყვანოთ, რადგან ჩვენი პლატფორმა ძალიან სტუმართმოყვარეა და მიგიღებთ ყველას, ვისაც გსურთ, საზოგადოებას თქვენი ხმა გააგონოთ, მიუხედავად იმისა, ასწავლით თუ არა სკოლაში. ამით ჩვენ კიდევ ერთხელ გიდასტურებთ, რომ თითოეული თქვენგანის ხმა ჩვენთვის ძალიან მნიშვნელოვანია.

ცხადია, თქვენი ფიქრები თანხვედრაში უნდა იყოს განათლებასთან. ჩვენი პლატფორმის შექმნის იდეაც სწორედ აქედან მოვიდა - ხელი შეგვეწყო მასწავლებლების პროფესიული ზრდისთვის და ინფორმირებისთვის და უფრო პოპულარული გაგვეხადა ეს პროფესია.

ამ ყველაფრისთვის კი გვჭირდება ძალიან ბევრი ხმა, ბევრი „მასწავლებლის ხმა“, რათა ყურადღების მიღმა არ დაგვრჩეს არც ერთი დეტალი, დიდი თუ პატარა.

იცით, რა შეუძლია თითოეული ჩვენგანის ხმასა და შეძახილს?

მათ შეუძლიათ ერთად შექმნან უკეთესი საზოგადოება უკეთეს სკოლასთან და უკეთეს მასწავლებლებთან ერთად!

ავტორი: მარიამ გვარამია

შეიძლება დაინტერესდეთ

ისტორია სკოლის დირექტორზე, რომელიც მოსწავლისთვის ჭკუის სწავლების შესანიშნავი მაგალითია

ისტორია სკოლის დირექტორზე, რომელიც მოსწავლისთვის ჭკუის სწავლების შესანიშნავი მაგალითია
,,სკოლის დირექტორი!

(მოქმედება ხდება 90-იანი წლების ქუთაისში)

მე-9 კლასში ვიყავით. კვირა დღეს ბიჭებმა კლასელთან დავლიეთ. იქედან წამოსული, გავიარეთ პირველ სკოლასთან და დირექტორის კაბინეტის ფანჯრები ჩავამსხვრიეთ უდიდესი ქვებით. ერთი ქვა კაბინეტში შევარდა და დირექტორის მაგიდაზე დადებული მინაც ჩაამსხვრია. სკოლის დირექტორი ალეკო ბელთაძე იყო. შური ვიძიეთ უმკაცრეს დირექტორზე, რომელსაც სასწაული დისციპლინა ჰქონდა, ვერაფერს გამოაპარებდი. ავდექით და „გავამწარეთ“!

იმ ღამეს მშვიდად მეძინა. რაღაცნაირად პროტესტი სისრულეში მოვიყვანეთ და მეორე დღეს სასიამოვნო მოლოდინში ვიყავით, როცა სკოლის დირექტორი გაცოფებული იქნებოდა. თან დანაშაულის ყველა კვალი წაშლილი გვქონდა. კამერები მაშინ არ არსებობდა და ჩაბნელებული ქალაქიც ჩვენს სასარგებლოდ მუშაობდა.

მეორე დღეს ალეკო ბელთაძე დილის 9 საათზე ჩვენს კლასში შემოვიდა და ზუსტად ის სამი ბიჭი გამოგვიძახა, რომლებმაც წინა ღამით მინები ჩავამსხვრიეთ. ვერ წარმოიდგენთ რა ბაგა-ბუგი გაჰქონდა გულს, როცა პირველი სკოლის უზარმაზარ დერეფნებში მივაბიჯებდით და სამასწავლებლოს გავლით დირექტორის კაბინეტში აღმოვჩნდით. მინები უკვე ჩასმული იყო.

დირექტორი - აბა როგორ ხართ?

- კარგად ბატონო ალეკო (ყველანი ვითომ გაოცებული ვართ)

- ბიჭებო, ცოტა დიდები რომ იყოთ, სიამოვნებით დავლევდი თქვენთან ერთად

- რაშია საქმე ბატონო ალეკო? (კიდევ ვიოცებ და მხრებს ვიჩეჩ)

- არაფერი... ძმაკაცობა მინდა თქვენთან. იცით როგორი თამადა ვარ?

- ვიცით, ბატონო ალეკო, ისიც ვიცით გალაკტიონის 300 ლექსი იცით ზეპირად

- ჰოდა ყოველ დღე, დილაობით შემოხვალთ ჩემთან და ლექსებს წაგიკითხავთ...

და ასე დავდიოდით მის კაბინეტში ერთი კვირა...ყოველ დღე. და თან გალაკტიონს გვიკითხავდა ყოველ დღე ზეპირად. ბოლოს გვეტყოდა - „ბიჭებო რაიმე ხო არ გაქვთ ჩემთან სათქმელიო?“, ჩვენ ცივ უარზე ვიყავით. არა არაფერი-თქო....

ბოლოს, როგორც იქნა, გამოვუტყდით და ბოდიში მოვუხადეთ....

მერე მასთან დავძმაკაცდით და დირექტორზე ვინმეს ცუდი რომ ეთქვა, სასწაულს მოვწევდით.
დღესაც ასე ვარ. ჩემს დირექტორზე ცუდს ვერავის ვათქმევინებ!

პ.ს. ისე სამივე ბიჭი ვინც ინციდენტში ვმონაწილეობდით, ყველანი წარმატებული გამოვედით. არ დავიღუპეთ 90-იანელებში, გადავრჩით კარგი დირექტორის წყალობით.''

ავტორი: დათო ლიკლიკაძე

წაიკითხეთ სრულად