Baby Bag

,,ყო­ფი­ლი პრაქ­ტი­კო­სე­ბის მოთხოვ­ნა მოკ­ლე­ბუ­ლია სა­ფუძ­ველს...ეს პრო­ცე­სი და­უს­რუ­ლებ­ლად ვერ გაგ­რ­ძელ­დე­ბო­და''

,,ყო­ფი­ლი პრაქ­ტი­კო­სე­ბის მოთხოვ­ნა მოკ­ლე­ბუ­ლია სა­ფუძ­ველს...ეს პრო­ცე­სი და­უს­რუ­ლებ­ლად ვერ გაგ­რ­ძელ­დე­ბო­და''

ყოფილი პრაქტიკოსების შესახებ მას­წავ­ლე­ბელ­თა პრო­ფე­სი­უ­ლი გან­ვი­თა­რე­ბის ეროვ­ნუ­ლი ცენ­ტ­რის დი­რექ­ტორ­ი ბე­რი­კა შუ­კა­კი­ძე ​,,ახალ განათლებასთან'' ინტერვიუში საუბრობს. მისი თქმით, ყო­ფი­ლი პრაქ­ტი­კო­სე­ბის მოთხოვ­ნა მოკ­ლე­ბუ­ლია სა­ფუძ­ველს: 

,,​პრაქ­ტი­კო­სი მას­წავ­ლე­ბე­ლი აღარ არ­სე­ბობს. ყო­ფი­ლი პრაქ­ტი­კო­სი მას­წავ­ლებ­ლე­ბის­თ­ვის გარ­კ­ვე­უ­ლი გა­მო­ნაკ­ლი­სე­ბი და­ვუშ­ვით. ძა­ლი­ან და­სა­ნა­ნი იქ­ნე­ბო­და, მას­წავ­ლე­ბე­ლი, რო­მელ­საც სა­გა­ნი 10 კრე­დიტ­ზე აქვს ჩა­ბა­რე­ბუ­ლი, სის­ტე­მი­დან გაგ­ვეშ­ვა, მა­თი და­კარ­გ­ვა არ შე­იძ­ლე­ბა. საგ­ნობ­რი­ვი ცოდ­ნა ძა­ლი­ან მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნია. სწო­რედ ამ მო­საზ­რე­ბით და­იშ­ვა გა­მო­ნაკ­ლი­სი მათ­თ­ვის, ვი­საც 10 კრე­დიტ­ზე აქვს ჩა­ბა­რე­ბუ­ლი გა­მოც­და და ვი­საც ორი­ვე გა­მოც­და აქვს ჩა­ბა­რე­ბუ­ლი, ას­წავ­ლის მა­ღალ­მ­თი­ან სოფ­ლებ­ში ან მცი­რე­კონ­ტინ­გენ­ტი­ან სკო­ლებ­ში. მათ აქ­ტი­ვო­ბე­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბა ნაკ­ლე­ბი აქვთ, მით უფ­რო, პან­დე­მი­ის პი­რო­ბებ­ში და კრე­დი­ტე­ბის შევ­სე­ბი­სას ჰქონ­დათ გა­მოწ­ვე­ვე­ბი. სწო­რედ ამი­ტომ, მი­ღე­ბუ­ლი გა­დაწყ­ვე­ტი­ლე­ბის სა­ფუძ­ველ­ზე, ამ მას­წავ­ლებ­ლებს, იან­ვ­რი­დან, უფ­რო­სი მას­წავ­ლებ­ლის სტა­ტუ­სი მი­ე­ნი­ჭე­ბათ. ასე­თი სულ 700-მდე ადა­მი­ა­ნია.

რაც შე­ე­ხე­ბა და­ნარ­ჩე­ნი ყო­ფი­ლი პრაქ­ტი­კო­სე­ბის მოთხოვ­ნას, მოკ­ლე­ბუ­ლია სა­ფუძ­ველს. 2015 წელს, უფ­რო ად­რეც, მას­წავ­ლებ­ლებ­მა იცოდ­ნენ, რომ 2019 წელს სქე­მა მთავ­რ­დე­ბო­და და ამ პე­რი­ოდ­ში მათ, უფ­რო­სის სტა­ტუ­სის მი­სა­ღე­ბად, 19 კრე­დი­ტი უნ­და და­ეგ­რო­ვე­ბი­ნათ. თუმ­ცა, პან­დე­მი­ის გა­მო, ორი წლით გა­და­ვად­და ეს პრო­ცე­სი, ანუ კი­დევ ორი წე­ლი მი­ე­ცათ და­მა­ტე­ბი­თი დრო სტა­ტუ­სის ასა­მაღ­ლებ­ლად, შე­სა­ბა­მი­სად, კი­დევ ორ­ჯერ გა­ვიდ­ნენ გა­მოც­და­ზე. ეს პრო­ცე­სი და­უს­რუ­ლებ­ლად ვერ გაგ­რ­ძელ­დე­ბო­და.

ყო­ფი­ლი პრაქ­ტი­კო­სი მას­წავ­ლებ­ლე­ბი, არ­სე­ბუ­ლი მო­ნა­ცე­მე­ბით, სა­ქარ­თ­ვე­ლოს მას­წავ­ლებ­ლე­ბის, და­ახ­ლო­ე­ბით, 5 პრო­ცენ­ტია, რაც იმას ნიშ­ნავს, რომ ამ­დენ­მა პრო­ცენ­ტ­მა ვერ აიმაღ­ლა სტა­ტუ­სი. ნე­ბის­მი­ერ პრო­ფე­სი­ა­ში არ­სე­ბობს ამ­დე­ნიც და ამა­ზე მე­ტი პრო­ცენ­ტი ადა­მი­ა­ნე­ბი­სა, რომ­ლე­ბიც შე­სა­ბა­მი­სი სტან­დარ­ტის მი­ხედ­ვით ვერ იმაღ­ლე­ბენ კვა­ლი­ფი­კა­ცი­ას. სამ­წუ­ხა­როა, მაგ­რამ ამ ადა­მი­ა­ნებ­მა ვერ მო­ა­ხერ­ხეს სტა­ტუ­სის ამაღ­ლე­ბა. მე­ო­რე მხრი­დან თუ შევ­ხე­დავთ სა­კითხს, იმ ადა­მი­ა­ნებს რას ვპა­სუ­ხობთ, ვინც კომ­პე­ტენ­ცია და­ა­დას­ტუ­რა და პრო­ფე­სი­ა­ში შე­მოს­ვ­ლა სურს? მათ­თ­ვი­საც ხომ უნ­და გა­იხ­ს­ნას და­საქ­მე­ბის „კა­რი“? თუ სკო­ლამ, ვა­კან­სი­ის გა­მოცხა­დე­ბის შემ­დეგ, კვა­ლი­ფი­ცი­უ­რი მას­წავ­ლე­ბე­ლი ვერ აიყ­ვა­ნა, მა­შინ ყო­ფილ პრაქ­ტი­კოს­თან იმა­ვე პი­რო­ბე­ბით აგ­რ­ძე­ლებს თა­ნამ­შ­რომ­ლო­ბას, გარ­კ­ვე­უ­ლი პე­რი­ო­დის გან­მავ­ლო­ბა­ში. ეს მას­წავ­ლე­ბე­ლი რე­ა­ლუ­რად არა­ფერს კარ­გავს, მას ისევ ექ­ნე­ბა სა­შუ­ა­ლე­ბა, გა­ვი­დეს გა­მოც­და­ზე, ჩა­ა­ბა­როს და და­ა­დას­ტუ­როს კომ­პე­ტენ­ცია,'' - აღნიშნა ბერიკა შუკაკიძემ. 

შეიძლება დაინტერესდეთ

ისტორია სკოლის დირექტორზე, რომელიც მოსწავლისთვის ჭკუის სწავლების შესანიშნავი მაგალითია

ისტორია სკოლის დირექტორზე, რომელიც მოსწავლისთვის ჭკუის სწავლების შესანიშნავი მაგალითია
,,სკოლის დირექტორი!

(მოქმედება ხდება 90-იანი წლების ქუთაისში)

მე-9 კლასში ვიყავით. კვირა დღეს ბიჭებმა კლასელთან დავლიეთ. იქედან წამოსული, გავიარეთ პირველ სკოლასთან და დირექტორის კაბინეტის ფანჯრები ჩავამსხვრიეთ უდიდესი ქვებით. ერთი ქვა კაბინეტში შევარდა და დირექტორის მაგიდაზე დადებული მინაც ჩაამსხვრია. სკოლის დირექტორი ალეკო ბელთაძე იყო. შური ვიძიეთ უმკაცრეს დირექტორზე, რომელსაც სასწაული დისციპლინა ჰქონდა, ვერაფერს გამოაპარებდი. ავდექით და „გავამწარეთ“!

იმ ღამეს მშვიდად მეძინა. რაღაცნაირად პროტესტი სისრულეში მოვიყვანეთ და მეორე დღეს სასიამოვნო მოლოდინში ვიყავით, როცა სკოლის დირექტორი გაცოფებული იქნებოდა. თან დანაშაულის ყველა კვალი წაშლილი გვქონდა. კამერები მაშინ არ არსებობდა და ჩაბნელებული ქალაქიც ჩვენს სასარგებლოდ მუშაობდა.

მეორე დღეს ალეკო ბელთაძე დილის 9 საათზე ჩვენს კლასში შემოვიდა და ზუსტად ის სამი ბიჭი გამოგვიძახა, რომლებმაც წინა ღამით მინები ჩავამსხვრიეთ. ვერ წარმოიდგენთ რა ბაგა-ბუგი გაჰქონდა გულს, როცა პირველი სკოლის უზარმაზარ დერეფნებში მივაბიჯებდით და სამასწავლებლოს გავლით დირექტორის კაბინეტში აღმოვჩნდით. მინები უკვე ჩასმული იყო.

დირექტორი - აბა როგორ ხართ?

- კარგად ბატონო ალეკო (ყველანი ვითომ გაოცებული ვართ)

- ბიჭებო, ცოტა დიდები რომ იყოთ, სიამოვნებით დავლევდი თქვენთან ერთად

- რაშია საქმე ბატონო ალეკო? (კიდევ ვიოცებ და მხრებს ვიჩეჩ)

- არაფერი... ძმაკაცობა მინდა თქვენთან. იცით როგორი თამადა ვარ?

- ვიცით, ბატონო ალეკო, ისიც ვიცით გალაკტიონის 300 ლექსი იცით ზეპირად

- ჰოდა ყოველ დღე, დილაობით შემოხვალთ ჩემთან და ლექსებს წაგიკითხავთ...

და ასე დავდიოდით მის კაბინეტში ერთი კვირა...ყოველ დღე. და თან გალაკტიონს გვიკითხავდა ყოველ დღე ზეპირად. ბოლოს გვეტყოდა - „ბიჭებო რაიმე ხო არ გაქვთ ჩემთან სათქმელიო?“, ჩვენ ცივ უარზე ვიყავით. არა არაფერი-თქო....

ბოლოს, როგორც იქნა, გამოვუტყდით და ბოდიში მოვუხადეთ....

მერე მასთან დავძმაკაცდით და დირექტორზე ვინმეს ცუდი რომ ეთქვა, სასწაულს მოვწევდით.
დღესაც ასე ვარ. ჩემს დირექტორზე ცუდს ვერავის ვათქმევინებ!

პ.ს. ისე სამივე ბიჭი ვინც ინციდენტში ვმონაწილეობდით, ყველანი წარმატებული გამოვედით. არ დავიღუპეთ 90-იანელებში, გადავრჩით კარგი დირექტორის წყალობით.''

ავტორი: დათო ლიკლიკაძე

წაიკითხეთ სრულად