Baby Bag

როცა ერთდროულად დედა, დიასახლისი, მასწავლებელი და დირექტორი ხარ

როცა ერთდროულად დედა, დიასახლისი, მასწავლებელი და დირექტორი ხარ

დედებისთვის, რომლებსაც ყოველდღიურად უწევთ ერთდროულად სხვადასხვა საქმიანობის შესრულება, კარანტინი ახალ გამოწვევად იქცა. ერთ-ერთი მათგანია გვანცა ხადილაშვილი. მას სამი მცირეწლოვანი შვილი ჰყავს, ამავდროულად სოფელ ხევის საჯარო სკოლის დირექტორი და ინგლისურის მასწავლებელია. მისი საქმიანობა ყოველდღიურად დიდ ენთუზიაზმსა და ენერგიას მოითხოვს. გვანცა აღნიშნავს, რომ თვითიზოლაციის პერიოდმა მისი საქმიანობა კიდევ უფრო გაართულა: ,,ონლაინ რეჟიმში, ბავშვებთან ერთად მუშაობა გარკვეულ სირთულებთანაა დაკავშირებული,“ - აღნიშნავს გვანცა. 

კითხვაზე თუ როგორ ასწრებს სამ შვილთან ერთად ონლაინ გაკვეთილების ჩატარებას გვპასუხობს: „დილით ბავშვები შედარებით გვიან იღვიძებენ, ამიტომ მაქვს შესაძლებლობა, რომ მათ საუზმე მშვიდად მოვუმზადო, შემდეგ მეწყება ონლაინ გაკვეთილები. მნიშვნელოვანია გვახსოვდეს, როდესაც დედები დროის ნახევარს კომპიუტერთან ატარებენ, ეს ბავშვებს თრგუნავთ. ისინი ყურადღების მიღმა არ უნდა დავტოვოთ, ამიტომ ხანდახან შვილებთან ერთად ვატარებ ონლაინ გაკვეთილებს. ისინი ასისტენტის როლს ასრულებენ. პატარებს ყოველთვის უხარიათ, როდესაც დიდების მსგავსად მუშაობენ“.

გვანცა აღნიშნავს, რომ ონლაინ გაკვეთილები გამოწვევაა, არა მარტო მისთვის, არამედ მოსწავლეებისთვისაც: „ბავშვები ძალიან იღლებიან ონლაინ კომუნიკაციისას. რთულია საგაკვეთილო პროცესის წარმართვა კომპიუტერისა და ტელეფონის საშუალებით. ისინი მონატრებული არიან მასწავლებელთან და მეგობრებთან ურთიერთობას. აუცილებელია ვეცადოთ, რომ ბავშვები ზედმეტი დავალებებით არ გადავტვირთოთ. რადგან სახლში არიან და მეტი დრო აქვთ, ეს არასწორი იქნება და მათ სტრესულ გარემოს შეუქმნის.''

კარანტინის პერიოდში ბავშვები საბავშვო ბაღში არ დადიან, ვერ ნახულობენ თანატოლებს, ამიტომ გვანცას აზრით: „მნიშვნელოვანია უფრო ხშირად ვითამაშოთ მათთან ერთად, ხშირად წავუკითხოთ ლექსები და მოთხრობები, ბავშვებს ძალიან მოსწონთ, როდესაც ჩვენთან ერთად ამზადებენ საჭმელს და ერთად ვშლით სუფრას. თუ საჭიროა, უნდა გადავდოთ სახლის საქმეც და მეტი დრო დავუთმოთ შვილებს. მათთვის თვითიზოლაციის პერიოდი ისედაც რთულია და ვეცადოთ, რომ ყოველდღიურობა გავუფერადოთ. მათი ღიმილი და სიხარული მეხმარება უფრო მეტი ენთუზიაზმით შევასრულო ჩემი მოვალეობები“.

კითხვაზე, თუ როგორ ახერხებდა კარანტინის პერიოდამდე მისი პროფესიული საქმიანობისა და დედის მოვალეობების ერთმანეთისთვის შეთავსებას გვპასუხობს: ,,მიფიქრია ამ თემაზე, თუმცა ფიქრის ნაცვლად, სჯობს იმოქმედო. ამ ყველაფრის გამკლავებაში მეხმარება ჩემი პროფესიისადმი უსაზღვრო სიყვარული და მონდომება. მიუხედავად იმისა რომ სამი შვილი გავაჩინე, არც ერთხელ არ ვყოფილვარ დეკრეტულ შვებულებაში, არ გამიცდენია საგაკვეთილო პროცესი და ტრენინგები. უნდა გახსოვდეს შენს საქმეს სხვა არავინ გააკეთებს. ჩემი შვილები ყოველდღიურად მაძლევენ სტიმულს, რომ ამდენ საქმეს გავუმკლავდე. ასევე, რომ არა ჩემი ოჯახის წევრების გვერდში დგომა, ალბათ, ვერც შევძლებდი ამ ყველაფერს.“

კარანტინთან ეფექტურად გამკლავებისთვის გვანცა გვეუბნება, რომ: „მნიშვნელოვანია, დრო სწორად, პრიორიტეტების მიხედვით გადავანაწილოთ. მოვალეობებს კიდევ უფრო ეფექტურად გავუმკლავდეთ, თუ ოჯახის წევრები გადაინაწილებენ ფუნქციებს. მთავარია, მოვინდომოთ და თვითიზოლაციას აუცილებლად გადავაქცევთ მხიარულ და ნაყოფიერ პერიოდად“.


ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თუ ბავშვს ეტყვი: „შენ ეს უნდა გააკეთო,“ ის არასდროს არ გაგიკეთებს ამას, უნდა დაეკითხო ჯერ ბავშვს,“ - მზიკო დალაქიშვილი

„თუ ბავშვს ეტყვი: „შენ ეს უნდა გააკეთო,“ ის არასდროს არ გაგიკეთებს ამას, უნდა დაეკითხო ჯერ ბავშვს,“ - მზიკო დალაქიშვილი

ფსიქოთერაპევტმა მზიკო დალაქიშვილმა მშობლებს უფროსსა და უმცროს შვილებს შორის ყურადღების გადანაწილების საუკეთესო მეთოდები გააცნო. მისი თქმით, ყველაზე კარგი გამოსავალია, როდესაც მშობელი უფროსს უმცროსზე ზრუნვაში თავს თანამონაწილედ აღაქმევინებს:

„ყველაზე კარგი გამოსავალია, როდესაც მშობელი თანამონაწილედ აღაქმევინებს ბავშვს თავს. ბავშვი არის მოსავლელი, გასაზრდელია, საჭმელი უნდა ვაჭამოთ, უნდა გამოვუცვალოთ, გავასეირნოთ. ყველაფერი უნდა მოხდეს ისე, რომ ერთად ვაკეთებთ ამას. იზოლირებულები კი არ ვართ, შენ ჩემთან ერთად ხარ და ჩვენ ამას ერთად გავაკეთებთ. რას განიცდის ყველაზე ძალიან ადამიანი? მნიშვნელოვნების დაკარგვას. ბავშვი ფიქრობს, რომ ის ისეთი მნიშვნელოვანი აღარ არის მშობლებისთვის. ჩვენ ვეუბნებით: „როგორ არა, შენ ახლა უფრო მეტად მნიშვნელოვანი ხარ. შენ უნდა მომეხმარო.“

მზიკო დალაქიშვილის თქმით, ყველა ბავშვი ბედნიერდება, როდესაც ისინი დიდების შესაფერის საქმეს აკეთებენ:

„ყველა ბავშვს მოსწონს, როდესაც დიდურ საქმეს აკეთებს. მეც ძალიან პატარა ვიყავი, როდესაც მინდოდა უთო გამომეყენებინა, სათამაშო უთო არა, დიდის უთო. როდესაც ბავშვი გვეხმარება, ​ამ ყველაფერს აქვს თამაშის სახე. შენ ხომ მართლა დაუთოვებას არ მოსთხოვ პატარა ბავშვს.ამიტომ ვამბობ, რომ მიწოდების ფორმას აქვს ძალიან დიდი მნიშვნელობა.“

„თუ ბავშვს ეტყვი: „შენ ეს უნდა გააკეთო,“ ის არასდროს არ გაგიკეთებს ამას. უნდა უთხრა: „დე, შენ შეგიძლია, რომ ჩემთან ერთად იყო ახლა?“ ​უნდა დაეკითხო ჯერ ბავშვს. რაღაცას რომ დაავალებ, ვუთხრათ: „შენ რა კარგად გამიკეთე ეს.“ ამის შემდეგ ბავშვი კიდევ უფრო საჭიროდ თვლის საკუთარ თავს. ფიქრობს: ერთხელ თუ გამოვადექი მშობლებს, როგორი გამოსადეგი ადამიანი ვარ ზოგადად. მარტო დედას კი არა, მერე მოუნდება, რომ ბებოსაც დაეხმაროს,“ - აღნიშნულ საკითხებზე მზიკო დალაქიშვილმა ტელეკომპანია GDS-ის გადაცემაში შუადღე GDS-ზე ისაუბრა.

წყარო: ​შუადღე GDS-ზე

წაიკითხეთ სრულად