ნათია ფურცელაძე - ეს სახელი და გვარი თვეზე მეტია, ტელეეკრანებიდან გვესმის და ონლაინ სივრცეში ვხედავთ. ქართული ენისა და ლიტერატურის მასწავლებლის ტელეგაკვეთილები დიდი ინტერესით სარგებლობს მოსწავლეებში, პედაგოგებსა და მშობლებში.
პროექტ „ტელესკოლის“ მასწავლებელი ნათია ფურცელაძე სკოლა „ქორალში“ ასწავლის. იგი „მასწავლებლის ეროვნული ჯილდოს“ 2017 წლის ფინალისტი და 2019 წლის ქართული ენისა და ლიტერატურის საუკეთესო მასწავლებელია.
ნათია ფურცელაძე Momsedu.ge-ს „ტელესკოლასა“ და ონლაინ სწავლებაზე ესაუბრა. მან ჩვენი საიტის მკითხველ მშობლებს საინტერესო რეკომენდაციებიც მისცა.
- „ტელესკოლის“ თქვენი გაკვეთილები ძალიან დიდი პოპულარობით სარგებლობს, რა გამოწვევა იყო ეს პროექტი და როგორ შეაფასებთ მის მნიშვნელობას?
- როდესაც ასეთი ვითარება შეიქმნა საქართველოსა და მთელს მსოფლიოში, უპირველეს ყოვლისა, მნიშვნელოვანი იყო, შექმნილიყო ისეთი თანასწორი გარემო, სადაც მთელი ქვეყნის მოსწავლეები მიიღებდნენ თანასწორ განათლებას. ვფიქრობ, რომ მიზანმა გაამართლა, რადგან საქართველოს ნებისმიერ კუთხეში, ქალაქსა თუ სოფელში, ნებისმიერ მსურველ მოსწავლეს აქვს შესაძლებლობა, დაესწროს ტელეგაკვეთილს.
- ტელეგაკვეთილზე ხშირად საუბრობთ მხატვრულ ლიტერატურაზე, როგორ შევაყვაროთ ბავშვებს კითხვა?
- ეს ძალიან ხანგრძლივი პროცესია. უმნიშვნელოვანესია ბავშვს მივცეთ არჩევანის უფლება. როდესაც უფროსს აქვს გზამკვლევის როლი, აუცილებელია, მან გაითვალისწინოს ბავშვის გემოვნება და ინტერესები, შესთავაზოს ისეთი წიგნები, რაც მას დააინტერესებს. ასევე დიდი ძალა აქვს ხმამაღლა კითხვას, თუ ბავშვი მცირეწლოვანია და კითხვა ჯერ არ იცის, მნიშვნელოვანია, მშობელმა ხმამაღლა უკითხოს წიგნები. რაც შეეხება სკოლის მოსწავლეებს, მე პირადად იმისათვის, რომ მოსწავლეები მეტად დავაინტერესო კითხვით, ვთავაზობ თამაშებს. მაგალითად, წაიკითხავენ წიგნს და ამის მიხედვით ვგეგმავ, ვიგონებ თამაშს, რაც არის შემეცნებითიც, ინტელექტუალურიც.
- საინტერესოა, როგორ გადაეწყვეთ დისტანციურ სწავლებაზე? როგორ ატარებთ ონლაინ გაკვეთილებს?
- მეც და ჩემმა კოლეგებმაც პირველივე დღიდან ავუწყვეთ ფეხი დისტანციურ სწავლებას, იმის მიუხედავად, რომ ბევრი რამ არ ვიცოდით, მაგალითად, ამა თუ იმ პროგრამით სარგებლობა, ძალ-ღონე არ დავიშურეთ და მალევე ავითვისეთ. Სირთულე, როგორც ასეთი, არ შეგვქმნია, უბრალოდ, ქვეყნის საერთო მდგომარეობიდან გამომდინარე, ხშირად ვფიქრობთ, მეც და ჩემი კოლეგებიც იმ მოსწავლეებზე, ვისაც არ აქვს ინტერნეტთან წვდომა, ცხადია, მსგავსი მოსწავლეები შეფერხდებიან, ამიტომაც მხოლოდ ჩემი მაგალითით ვერ ვიმსჯელებ.
- დისტანციური სწავლების დროს როგორ ამოწმებთ, რამდენად კარგად აითვისა მოსწავლემ მასალა?
- ონლაინ გაკვეთილის პერიოდში ვცდილობ, ისეთი დავალებები მოვიფიქრო, რაც იქნება უფრო პრაქტიკული, შემდეგ ელექტრონულად მიგზავნიან, ვკითხულობ და უკუკავშირს ვაწვდი. ბავშვების გამოგზავნილი დავალებები მაჩვენებს, როგორი შედეგი გვაქვს. რაც შეეხება „ტელესკოლას“, ჩემთვის ძალიან დიდი ბედნიერება აღმოჩნდა, რომ საქართველოს არაერთი კუთხიდან მივიღე დავალებები, „ტელესკოლისთვის“ რამდენიმე მოსწავლემ მოინდომა დახატვა, ცხადია, ეს არ კმარა შესაფასებლად, მაგრამ დრო გვიჩვენებს შედეგებს. ჩემი მიზანია, გაკვეთილებმა ბავშვებს გაუჩინოს კითხვის სურვილი, მოუნდეთ, რომ ყოველდღიურობა მეტად საინტერესო გახადონ და, რაც მთავარია, კრიტიკულად იაზროვნონ.
- ასევე საინტერესოა თქვენი მოსაზრება საკითხზე, რა ფორმით მოვუწოდოთ შვილებს მეცადინეობისკენ? თქვენ როგორ აკეთებთ ამას როგორც მასწავლებელი და როგორც მშობელი.
- აქაც ძალიან მნიშვნელოვანია ბავშვის სურვილი, მაგალითად, მე როგორც მშობელი, ვიტყოდი, რომ ძალიან მეხმარება თამაშით სწავლის მეთოდი და ყველა მშობელს ვურჩევ, მოიგონონ თამაშები, ბავშვი ასე მეტად დაინტერესებული და მონდომებული იქნება. ამ შემთხვევაშიც მთავარია კომუნიკაცია, რა ფორმით მოვუწოდებთ ბავშვებს სწავლისაკენ და როგორ ვესაუბრებით.
- დაბოლოს, რა რეკომენდაციებს მისცემდით მშობლებს, როგორ შეუწყონ შვილებს ხელი განვითარებაში? რაზე გააკეთონ აქცენტები?
- გამომდინარე იქიდან, რომ ყველა მშობელი და ყველა ბავშვი ინდივიდუალურია, კონკრეტულ პასუხს ვერ გაგცემთ. მაგრამ ყველაზე მნიშვნელოვნად მიმაჩნია, გავითვალისწინოთ ბავშვის მდგომარეობა, შესაძლებლობები, ინტერესები და საჭიროებები. ამასთან ერთად, საჭიროა გამოცდილების გაზიარება. მაგალითად, თუ ბავშვს უნდა დიდი დროის არამიზნობრივად გამოყენება, პერსპექტივაში დავანახოთ, რა შედეგი შეიძლება მოჰყვეს მის ასეთ ქმედებას, ამის შემდეგ მას დავუტოვოთ არჩევანის უფლება, რათა იგრძნოს საკუთარი პასუხისმგებლობა.
ავტორი: სოფიო შავაძე
წაიკითხეთ სრულად
