Baby Bag

„მართალია, რთულია კვალიფიციურად უპასუხო უამრავი კოლეგის შეკითხვას, მაგრამ ვგრძნობ, რომ მენდობიან, რაც ჩემთვის ძალიან ბევრს ნიშნავს“

„მართალია, რთულია კვალიფიციურად უპასუხო უამრავი კოლეგის შეკითხვას, მაგრამ ვგრძნობ, რომ მენდობიან, რაც ჩემთვის ძალიან ბევრს ნიშნავს“

მზია კახაძე - თუ პედაგოგი ხართ, ეს სახელი და გვარი აუცილებლად გეცნობათ, რადგან მას არაერთი მასწავლებლისთვის უანგარო და კომპეტენტური დახმარება გაუწევია. სწორედ ამიტომ პედაგოგები მის მიმართ უსაზღვრო სითბოს, სიყვარულსა და მადლიერებას გამოხატავენ. მას არაერთხელ გადაუხადეს მადლობა მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების ეროვნული ცენტრის მესვეურებმაც პედაგოგებისთვის გაწეული დახმარებისათვის.

მზია კახაძე ღურტის (ხულოს მუნიციპალიტეტი) საჯარო სკოლაში 15 წელია ასწავლის. ბავშვობაში ექიმობაზე ოცნებობდა, მაგრამ არჩევანი მალევე შეიცვალა და მასწავლებლობა გადაწყვიტა. მას შემდეგ, რაც პედაგოგთა პროფესიული განვითარების სქემა ამოქმედდა, კოლეგებმა ფასილიტატორად აირჩიეს და ყველაფერი აქედან დაიწყო:

ყველაფერი 2015 წელს დაიწყო, როდესაც მასწავლებელთა პროფესიული განვითარების სქემა ამოქმედდა და კოლეგებმა ფასილიტატორად ამირჩიეს. მაშინ ეყრებოდა საფუძველი სიახლეებს და ბუნებრივია, უამრავი პასუხგაუცემელი კითხვა იყო. ალბათ, ამიტომ ჩემი ფასილიტაციის სფერო მალევე გასცდა ჩემი სკოლის ფარგლებს და ჯერ მეზობელი სკოლების, შემდეგ მუნიციპალიტეტისა და გარკვეული დროის შემდეგ საქართველოს სხვადასხვა კუთხის სკოლების პედაგოგების დაკვალიანებაც მიწევდა, თუ როგორ დაეგეგმათ და განეხორციელებინათ კარიერული წინსვლა. მრავალრიცხოვან და მრავალფეროვან კითხვებზე მიწევდა პასუხის გაცემა და რჩევის მიცემა. იმდენი ადამიანი მომმართავდა, რომ საკუთარი საქმის კეთებისათვის და ოჯახისათვის ფაქტობრივად დრო აღარ მრჩებოდა... 

ქართულ პედაგოგიურ საზოგადოებას სასერტიფიკაციო გამოცდებმა ტორნადოსავით გადაუარა. მასწავლებელთა მნიშვნელოვან ნაწილს პროფესიული განვითარების გზაზე უამრავი დაბრკოლება და წინაღობა შეხვდა, რომელთა გადალახვა მხოლოდ მეთოდური სახელმძღვანელოებითა და მრავალრიცხოვანი ტრენინგებით შეუძლებელი აღმოჩნდა. კიდევ რაღაც მეტი იყო საჭირო - უფრო მეტად ნაცნობი, უფრო მეტად მარტივი, უფრო გასაგები... 

გადავწყვიტე, სოციალურ ქსელში შემექმნა დახურული ჯგუფი, რომელშიც გაწევრიანდებოდა ყველა პედაგოგი, ვისაც დახმარება სჭირდებოდა და ერთიან სივრცეში გავუწევდი კონსულტაციას. ამ მიზნით, 2017 წელს მე და ჩემმა მეგობარმა, ქუთაისის №36 საჯარო სკოლის ისტ-ის მასწავლებელმა, ნატალია თურქაძემ შევქმენით „მოტივირებულ პედაგოგთა კლუბი“. ჯგუფი მაშინვე გახდა პოპულარული და მასში უმოკლეს დროში 15 000-მდე პედაგოგი გაწევრიანდა. დღემდე ყველა სიახლეს ერთად ვეცნობით.  მართალია, ძალიან რთულია (დიდ დროსა და ენერგიას მოითხოვს), კვალიფიციურად უპასუხო უამრავი კოლეგის შეკითხვას, დაეხმარო დაშვებული შეცდომის გამოსწორებაში, მისცე სწორი ორიენტირი, მაგრამ ვგრძნობ, რომ მენდობიან, რაც ჩემთვის ძალიან ბევრს ნიშნავს. ამასთან ერთად, მათ ადგილას ჩემს თავს წარმოვიდგენ და ვცდილობ, იმედები არ გავუცრუო.“ - აღნიშნავს მზია კახაძე.

​Moms.ge მზია კახაძეს თქვენთვის აქამდე უცნობი კუთხით დაგანახებთ. 

- ქალბატონო მზია, ბოლო წლებია, განათლების სისტემაში არაერთი სიახლე დაიგეგმა, განხორციელდა. მასწავლებლებს პროფესიული ზრდის შესაძლებლობა აქვთ... როგორ შეაფასებთ არსებულ სისტემას? როგორ ფიქრობთ, რა იცვლება სკოლაში პედაგოგის სტატუსის ამაღლებით?
- სქემის ფარგლებში პედაგოგთა უმრავლესობამ შეიცვალა სტატუსი, რაც მათ მატერიალურ კეთილდღეობაზე პირდაპირ აისახა. სისტემაში დაფინანსება გაიზარდა, ეს კი იმას ნიშნავს, რომ განათლება პრიორიტეტი გახდა. პედაგოგები უფრო მოტივირებულები და თავდაჯერებულნი გახდნენ, მათ აღარ აქვთ სამსახურიდან დათხოვნის შიში და თავიანთ საქმეს მთელი გულით აკეთებენ.

ამასთანავე, სკოლის გარეთ არსებული კვალიფიციური კადრების ყურადღება წარიმართება სკოლისაკენ, რაც ერთგვარი „რეზერვის“ შექმნას შეუწყობს ხელს პედაგოგიური კადრების დღევანდელი დეფიციტის პირობებში.

- გამოდის, პედაგოგთა პროფესიული განვითარების არსებული სისტემა უნაკლოა?

- უნაკლო სისტემა არ არსებობს. მაგალითად, მე მივესალმები დაანონსებულ ცვლილებებს, რომ კრედიტქულების დაგროვების სისტემა უქმდება. თავის დროზე, როდესაც სქემა ინერგებოდა, ვთვლიდით, რომ აქტივობები იყო სწორი, რეალისტური, ხარისხსა და მასწავლებლის პროფესიულ განვითარებაზე ორიენტირებული. კრედიტქულების დაგროვება ერთგვარი ბონუსი იყო ბევრი კარგი პედაგოგისთვის. თუმცა, სხვამხრივ აღმოჩნდა, რომ არსებული სქემა მრავალ ბიუროკრატიულ ნიუანსს შეიცავდა: საბუთების მომზადება და ატვირთვა იმდენ დროსა და ენერგიას მოითხოვდა, რომ გარკვეულწილად, სასწავლო პროცესი ყურადღების მიღმა დარჩა. ობიექტურობისთვის ისიც უნდა ითქვას, რომ ის პედაგოგები, რომლებმაც სასწავლო საგანში ძალიან დაბალი შედეგი აჩვენეს და დანარჩენი დამატებითი აქტივობებით შეივსეს, ბევრს ვერაფერს შეცვლიან სასწავლო პროცესში.

- ქალბატონო მზია, თქვენზეც ვისაუბროთ, როგორც ვიცით, მაღალმთიან ხულოში მოღვაწეობთ. 

- დიახ, 2005 წლიდან ვმუშაობ ღურტის საჯარო სკოლაში. სპეციალობით ვარ რუსული ენისა და ლიტერატურის მასწავლებელი. თუმცა ყოველთვის მაინტერესებდა თანამედროვე საინფორმაციო ტექნოლოგიები, გამოცდაც ისტ-ში ჩავაბარე და სკოლაშიც ისტ-ის ვასწავლი.

- მასწავლებლობა რამ გადაგაწყვეტინათ, თუ გყავდათ ისეთი მასწავლებელი, ვინც თქვენს პროფესიულ არჩევანზე უშუალო გავლენა მოახდინა?

- ბავშვობაში ექიმობაზე ვოცნებობდი, მაგრამ არჩევანი მალევე შევცვალე, პედაგოგობა ავირჩიე. ეს გადაწყვეტილება ჩემი ქართული ენისა და ლიტერატურის მასწავლებლის, უსაყვარლესი თინა ძირკვაძის ზეგავლენით მივიღე. მისი პიროვნული თვისებები, საოცრად სათუთი ურთიერთობა ბავშვებთან, მისეული სიყვარული პატარებისა და დიდების მიმართ მოურჩენელი სენივით შემეყარა და დღეს პედაგოგი ვარ. ჩემთვის მასწავლებლობა უფრო მეტია, ვიდრე პროფესია. ვფიქრობ, სწორედ მასწავლებლობა იძლევა შესაძლებლობას მაქსიმალურად დაიხარჯო, მაქსიმალურად გაიღო სითბო, სიყვარული და უცილობელი სიკეთე - ცოდნა.

- რას ნიშნავს თქვენთვის ბავშვებთან ურთიერთობა?

- საოცარ, ფერად სამყაროში ცხოვრებას. ფერადოვნებას ჩემი პატარები მიქმნიან. მათგან ისეთი სუფთა და დადებითი ენერგია მოდის, რომ მეც დადებითად ვიმუხტები. მათთან ერთად მიყვარს და მათსავით მიხარია. ჩემთვის საკლასო ოთახი არის სივრცე, სადაც თითოეული ბავშვი თავისი ფერებით, საკუთარ სამყაროს ქმნის.

- რაიმე გამორჩეული მეთოდი თუ გაქვთ მოსწავლეებთან ურთიერთობისას?

- ბავშვებს ვერ ასწავლი, თუ მათთან ურთიერთობის ეტაპი წარმატებით ვერ გადალახე. უნდა გიყვარდეს გულწრფელად და უპირობოდ. ვფიქრობ, ეს შევძელი, რადგან ისინი თავიანთ მეგობრად მიმიჩნევენ. მე მათ ემოციურად უსაფრთხო გარემოს ვუქმნი, არ აქვთ შეცდომის დაშვების შიში და ყოველთვის ცდილობენ ჩემი და საკუთარი მოლოდინები.
რაც შეეხება სწავლების რომელიმე მეთოდის პრიორიტეტულობას, ჩემი აზრით არასწორია, რადგან კონკრეტული მეთოდის პრიორიტეტულობა დამოკიდებულია კონკრეტული საკითხის ეფექტურად შესწავლაზე, ამდენად ყველა მეთოდი თავისებურად პრიორიტეტულია.

- რა გამოწვევების წინაშე დგანან თქვენს სკოლაში ბავშვები და პედაგოგები?

- სამწუხაროდ, ჩვენი სკოლა მცირეკონტიგენტიანია. ეკომიგრაციის გამო ყოველწლიურად მცირდება მოსწავლეთა რაოდენობა. ამჟამად მხოლოდ 85 მოსწავლე გვყავს. როდესაც განათლებაზე ვსაუბრობთ, გვახსენდება მხოლოდ ფორმალური განათლება, არავინ დაინტერესებულა მოსწავლის აზრით, რა სჭირდება მას და რა იქნება მისთვის მისაღები, რომ სკოლაში სიარული და სწავლა ვალდებულება კი არ იყოს, არამედ სიამოვნება. სკოლაში, სადაც მე ვასწავლი, პედაგოგების 95% სერთიფიცირებულია, მაგრამ მხოლოდ მასწავლებლის პროფესიონალიზმი და საქმის სიყვარული ვერ გამოასწორებს მდგომარეობას, დღეს სკოლისთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია ინტერნეტი და კომპიუტერი, რაც ისევ მოუგვარებელ პრობლემად რჩება.

- როგორია საკუთარ შვილებთან, შვილიშვილებთან მასწავლებელი, რომელიც ძალიან დიდი პოპულარობით სარგებლობს თავის სფეროში... რამდენი შვილი გყავთ? რამდენი შვილიშვილი? აღზრდის რომელ მეთოდს ანიჭებთ უპირატესობას - მკაცრი ხართ თუ ლოიალური?

- ოჯახი ადრეულ ასაკში შევქმენი, პირველი შვილი 17 წლის ასაკში შემეძინა, 20 წლისა კი ორი ვაჟიშვილის დედა ვიყავი. ფაქტობრივად, მე და ჩემი შვილები ერთად გავიზარდეთ. მკაცრი, წარბაწეული დედა არასდროს ვყოფილვარ. შვილებთან თავიდანვე მეგობრული ურთიერთობა მქონდა და დღემდე ასეა. ეს ალბათ, იმანაც განაპირობა, რომ ჩვენ შორის ასაკობრივი სხვაობა მცირე იყო, ყოველთვის ვენდობოდი და ვცდილობდი არ მეკონტროლებინა, მოკლედ, სრული თავისუფლება ჰქონდათ და ამან გაამართლა კიდეც.

შვილიშვილიც ორი მყავს: 5 წლის ნუცა და 3 წლის დაჩი. ნუციკოს დაბადება ჩემთვის უდიდესი ბედნიერება იყო, ამ პატარა არსებამ საკუთარი თავიც კი დამავიწყა, ვხვდები ზედმეტად ვანებივრებ. მოკლედ ჩვეულებრივი ბებია ვარ, მიუხედავად იმისა, რომ ახალგაზრდა ბებია ვარ, ფუნქციები იგივე მაქვს, რაც ჩვენი თაობის ბებიებს ჰქონდათ...

 

- წარმატებულ კარიერას, რომელიც საკმაოდ დიდ დროს მოითხოვს, როგორ უთავსებთ საოჯახო საქმეებს?

- მაღალმთიან სოფელში ცხოვრება ადვილი არ არის, აქ არსებობა მხოლოდ დიდი ძალისხმევითა და მძიმე ფიზიკური შრომით არის შესაძლებელი. თუმცა არჩევანის წინაშე - ოჯახი თუ კარიერა - არასდროს დავმდგარვარ, საბედნიეროდ, ორივეს გავართვი თავი, რადგან ორივე უსაზღვროდ მიყვარს. როცა გიყვარს, მოტივაციაც გაგაჩნია, მთავარი ეს არის. ჩემთვის არასდროს არაფერს შეუშლია ხელი, ვიზრუნო პროფესიულ განვითარებაზე და არამარტო საკუთარზე. შეუძლებელი არაფერია.

Moms.ge-მ თქვენთვის, მასწავლებლებისთვის შექმნა ახალი სივრცე - „მასწავლებლების სანდო წყარო“, სადაც ყოველდღიურად ქვეყნდება საგანმანათლებლო სფეროს სიახლეები. გადმოდით ბმულზე და მოიწონეთ - „მასწავლებლების სანდო წყარო“.

შეიძლება დაინტერესდეთ

სოციო-ემოციური სწავლების სტრატეგიები

სოციო-ემოციური სწავლების სტრატეგიები

მოქალაქეობრივი განათლების ძირითად მიზანს დემოკრატიული საზოგადოების აქტიური წევრის ჩამოყალიბება წარმოადგენს, ხოლო მოქალაქეობრივ კომპეტენციად განსაზღვრულია მემკვიდრეობის დაფასება და მასზე ზრუნვა, ენობრივი და კულტურული მემკვიდრეობის გააზრება და დაფასება, საკუთარი და განსხვავებული კულტურის წარმომადგენლებთან/ჯგუფებთან წარმატებული კომუნიკაცია, კონფლიქტების არაძალადობრივი მეთოდებით მართვა და სხვა.

ბოლო რამდენიმე ათწლეულია თანამედროვე სკოლის წინაშე მდგარ პრიორიტეტულ ამოცანებს შორის განსაკუთრებით მზარდი მნიშვნელობით გამოირჩევა მოსწავლის სოციალური და ემოციური განვითარება, როგორც საზოგადოების კეთილდღეობის ერთ-ერთი მთავარი საყრდენი ჯანსაღი, სოციალურად ჰარმონიული და უსაფრთხო საზოგადოების ფორმირებაზე დაკვეთა მიმართულია სკოლისაკენ.

დღეს სოციო-ემოციური სწავლება მოსწავლეთა წარმატების ინდიკატორად მიიჩნევა.

სოციო-ემოციური სწავლება, როგორც კონცეპტუალური ჩარჩო წარმოდგენილია შემდეგი ხუთი კომპონენტის სახით:

თვითშემეცნება - მოიცავს საკუთარი ემოციების, პირადი მიზნების, ღირებულებების გაცნობიერებას, საკუთარი ძლიერი და სუსტი მხარეების გააზრებას.

თვითმართვა - მოიცავს უნარებსა და დამოკიდებულებებს, რომლის დახმრებითაც შესაძლებელია ემოციების და ქცევების რეგულირება.

სოციალური ცნობიერება - მოიცავს განსხვავებული გამოცდილების კულტურის მქონე ადამიანების შეხედულებების მიღებას, ემპათიის და თანაგრძნობის განცდას. ოჯახის, სკოლისა და საზოგადოების შეცნობასა და მხარდაჭერას.

ურთიერთობის უნარები - მოიაზრებს მოსწავლეთა შესაძლებლობებს დაამყარონ ჯანსაღი ურთიერთობები.

პასუხისმგებლობაზე დამყარებული გადაწყვეტილების მიღება - გულისხმობს სხვადასხვა სიტუაციაში პირად ქცევასა და სოციალურ ინტერაქციასთან დაკავშირებული სოციო-ემოციური სწავლის შესაძლებლობის მიცემა.

წარმოგიდგენთ სოციო-ემოციური სწავლის წარმატებული პრაქტიკის მაგალითებს, რომლებიც სოციალური და ემოციური განვითარების გზით ეხმარება მოსწავლეს აქტიურ მოქალაქედ ჩამოყალიბებაში.

„ბრაზის თერმომეტრი“

„ბრაზის თერმომეტრი“ სოციო-ემოციური სწავლის ხელშემწყობი სახალისო აქტივობაა.განსაკუთრებით სასარგებლოა მისი გამოყენება დაწყებით საფეხურზე.ვინაიდან სოციო-ემოციური სწავლის ერთ-ერთ მიზანს ემოციების ამოცნობის ,გააზრების და მართვის უნარის განვითარება წარმოადგენს.ამ აქტივობის შედეგად: მოსწავლეები სწავლობენ, რომ გაბრაზება ბუნებრივი მოვლენაა,რომ ყველა შეიძლება გაბრაზდეს სხვადასხვა მიზეზის გამო: სხვადასხვა სიტუაციაში ბრაზის ტემპერატურამ შეიძლება მოიმატოს ,როგორც წყლის ტემპერატურა იმატებს ნელ-ნელა ,სანამ ადუღდება.

პრაქტიკული რჩევები /ნაბიჯები „ბრაზის თერმომეტრის“ გამოყენებისათვის.

მოამზადეთ სამუშაო ფურცელი, რომელიც თამაშის ძირითად მასალას წარმოადგენს -სამუშაო ფურცლები შეგიძლიათ თითოეული ნიშნული სხვადასხვა ფერით მონიშნოთ ისე, რომ ფერის გრადაციამ ქვევიდან ზემოთ 1-დან 5-ის ჩათვლით.

ნუმერაციის მიხედვით დაიტანეთ მინიშნებები:

1. მშვიდი

2. გაღიზიანებული

3. ნაწყენი

4. გაბრაზებული

5. განრისხებული

სამუშაო ფურცლები შეგიძლიათ გამოიყენოთ, როგორც დამოუკიდებელი, თავისუფალი დისკუსიისას რაიმე თემაზე, ასევე კონკრეტული ტექსტის, ვიდეომასალის, მოვლენის, ამბის ანალიზისას: მოსწავლეები (ინდივიდუალურად ,წყვილებში ან ჯგუფებში) ავსებენ „ბრაზის თერმომეტრის „სამუშაო ფურცელს კონკრეტული ნიშნულის (შინაარსის, ემოციის) შესაბამისად, ასახელებენ მაგალითებს: ფურცლების შევსების შემდეგ მოსწავლეებს მიეცით მსჯელობის, დისკუსიის საშუალება - ისაუბრონ თავიანთ ნაშრომებზე, ახსნან რა შეესაბამება მათ მიერ დასახელებული მაგალითები თერმომეტრზე ემოციური „ტემპერატურის“ მატებას. მოსწავლეებმა ემოციების მართვის სტრატეგიებზეც ისაუბრონ, რა გამოსავლი შეიძლება არსებობდეს ამა თუ იმ ემოციის მართვისას. დისკუსიის დროს მოსწავლეებმა შეძლონ ერთმანეთის მოსმენა და განსხვავებული მოსაზრებების მიღება.

სავარჯიშო 2

სავარჯიშოს მიზანია, ბავშვებმა განიხილონ ბრაზის წარმოშობის ზოგადი მიზეზები, რომლებიც შესაძლოა განსხვავებული იყოს ცალკეული ადამიანისთვის, დაფიქრდნენ, რა არის ხშირად მათთვის ბრაზის გამომწვევი მიზეზი და როგორ არის შესაძლებელი მისი კონტროლი. ასევე, დაფიქრდნენ ბრაზის გამოხატვის დადებით და უარყოფით შედეგებზე. 

საჭირო მასალა:

ფლიპჩარტის ქაღალდი;

ფერადი ფანქრები ან მარკერები.

ინსტრუქცია: 1. ჯგუფის წევრებს სთხოვეთ დასხდნენ წრეზე. სავარჯიშო დაიწყეთ ფრაზით: „მისტერ რობინსი ბრაზდება, როცა... (მაგ.) მას მიმართავენ ზედმეტსახელით“. სთხოვეთ წრეზე მჯდომ მომდევნო ბავშვს, გაიმეოროს იგივე ფრაზა და დაასახელოს სხვა მიზეზი, რის გამოც მისტერ რობინსი ბრაზდება, მაგ. „მისტერ რობინსი ბრაზობს, როცა მიმართავენ ზედმეტსახელით“.

მომდევნო ბავშვი იმეორებს ფრაზას, მანამდე დასახელებულ მიზეზებს და ამატებს ახალს. სავარჯიშო დასრულდება მაშინ, როცა წრეში მყოფი ყველა ბავშვი დაასახელებს მიზეზს. სხვა მიზეზები შესაძლოა იყოს: • როცა ვინმე უყვირის; • როცა ბევრი სამუშაო აქვს; • როცა მშიერია და არა აქვს ფული;

შემდეგ თვითონ გაიხსენონ ბოლოს როდის და რაზე გაბრაზდნენ.სთხოვეთ დაფიქრდნენ ორ მიზეზზე, რის გამოც უკიდურესად ბრაზდებიან ხოლმე. თითოეული ბავშვი აკეთებს ჩამონათვალს და (საჭიროების შემთხვევაში მასწავლებლის დახმარებით), მონიშნავს ბრაზის გამომწვევ ორ ყველაზე უფრო ძლიერ მიზეზს.საბოლოოდ დასვით შეკითხვები დისკუსიისთვის: - არსებობს ადამიანი, რომელიც არასოდეს ბრაზდება? - შეგიძლია პრობლემები გადაჭრა მაშინ, როცა გაბრაზებული ხარ? - რა დადებითი შედეგი მოაქვს ბრაზს? - რა უარყოფითი შედეგის მოტანა შეუძლია ბრაზის გამოხატვას? პასუხები ჩამოწერეთ (ან სიმბოლურად გამოხატეთ) ფლიპჩარტზე და შეჯამებისას ხაზი გაუსვით ბრაზის აგრესიული ფორმით გამოხატვის უარყოფით შედეგებს და საფრთხეებს.

სავარჯიშო 3.

„რა გვემართება, როცა ვბრაზდებით?“

სავარჯიშოს მიზანია მოზარდების ინფორმირება ბრაზის თანმხლები ფიზიკური რეაქციების შესახებ.

საჭირო მასალა:

ფლიპჩარტი;

ფერადი მარკერები.

ინსტრუქცია: „დღეს ვისაუბრებთ იმაზე, თუ რა მოსდის ჩვენ სხეულს, როცა ვბრაზდებით. დაფიქრდით და მითხარით, რა ემართება თქვენს სხეულს მაშინ, როცა ძლიერი ბრაზი გიპყრობთ? მონაწილეთა პასუხები ფლიპჩარტზე დაწერეთ, შემდეგ კი აუხსენით ქვემოთ მოცემული ინფორმაცია:

„გულისცემა გვემატება“;

„სწრაფად ვსუნთქავთ“;

„გულმკერდი გვტკივა“;

„სუნთქვა არ გვყოფნის“;

„ვკანკალებთ“;

„ვოფლიანდებით“.

ინფორმაცია ბრაზის შესახებ რაც უფრო ძლიერად ვბრაზდებით, მით ძლიერი რეაქცია აქვს ჩვენს სხეულს და მეტიც, - რაც უფრო ძლიერია ჩვენი სხეულის რეაქცია, მით უფრო მეტად ვბრაზდებით. იმისთვის, რომ ვისწავლოთ, თუ როგორ გავბრაზდეთ ნაკლებად, ჩვენს სხეულს უნდა ვასწავლოთ მოდუნება. რაც უფრო მეტად დუნდება ჩვენი სხეული, მით მეტად მოდის ჩვენთან კარგი ფიქრები და შეგრძნებები. ასე რომ, ჩვენ ვისწავლით, როგორ შეიძლება მოდუნება..

სავარჯიშო 4. მოთხრობა: „ბრაზის დაჭედება“.

სავარჯიშოს მიზნები:

ბრაზის მართვა;

პრობლემის გადაჭრის ძიება;

ენერგიის კრეატიულად გამოყენება;

ქცევის შედეგების გაცნობიერება;

პასუხისმგებლობის გრძნობის გაღვივება;

ახალი შესაძლებლობების ძიება;

პოზიტიური ალტერნატივების შექმნა.

ინსტრუქცია: მოუყევით მოზარდებს მათეს ამბავი და ქვემოთ მოცემული შეკითხვების დახმარებით წარმართეთ დისკუსია.

მათეს ამბავი

მათე კარგი ბიჭი იყო. მას სიამოვნებდა მეგობრებთან და ოჯახთან ერთად ყოფნა და მათაც სიამოვნებდათ მათესთან ურთიერთობა. მაგრამ მათეს ერთი პრობლემა ჰქონდა: როცა რამე არ მოსწონდა, ძალიან ბრაზდებოდა, ხმამაღლა ყვიროდა, კარს აჯახუნებდა, მხარს გაჰკრავდა ხოლმე ირგვლივ მყოფ ბავშვებს ან ნივთებს ისროდა. დედა და მამა ეუბნებოდნენ: „მათე, სჯობს ისწავლო შენიხასიათის კონტროლი, თორემ ერთდღესაც პრობლემები შეგექმნება“. მართლაც, მათემ ნელ-ნელა შენიშნა, რომ სკოლის მეგობრები თავს არიდებდნენ მასთან ურთიერთობას. რაც უფრო მეტად ბრაზდებოდა, მით უფრო ნაკლებად ატარებდნენ მეგობრები დროს მასთან ერთად. ეს მათეს ძალიან აწუხებდა. მას მოსწონდა თავისი მეგობრები და არ უნდოდა მათი დაკარგვა, მაგრამ, ამავე დროს, არ იცოდა, როგორ მოქცეულიყო. ის ცდილობდა თავი ეკონტროლებინა, მაგრამ მისი ბრაზი ვულკანივით გროვდებოდა და მერე ფეთქდებოდა. რა უნდა ექნა მათეს?! ერთ მშვენიერ დღეს, შაბათს, დილით, მამამ საჩუქარი მოუტანა. თქვენი აზრით, რას მოუტანდა მამა მათეს? - მან ახალი ჩაქუჩი და ლურსმნებით სავსე ჩანთა აჩუქა. შემდეგ ლურსმნები ძველი კონსერვის ქილაში ჩაყარა და მათეს მიმართა: „ყოველ ჯერზე, როცა გაბრაზდები, გადი გარეთ და ჩაარჭვე ეს ლურსმანი ხის ღობეზე“. თავიდან მათემ იფიქრა: „ალბათ მამა ბევრს მუშაობს და გადაიღალაო“. ბოლოს მან მხრები აიჩეჩა და იფიქრა: „რა აღარ ვცადე, რომ ჩემი თავი გამეკონტროლებინა და რატომაც არ უნდა ვცადო ის, რაც მამამ მირჩია?“ მართლაც, ყოველთვის, როცა მათე სახლში ყოფნის დროს გაბრაზდებოდა, მივიდოდა ხის ღობესთან და ლურსმანს აჭედებდა. თუ მათე სკოლაში ყოფნისას ბრაზდებოდა, ის იმახსოვრებდა და რამდენჯერაც გაბრაზდებოდა, იმდენ ლურსმანს აჭედებდა სახლში მისვლისას. მალე მათეს მობეზრდა ლურსმნების ჩაჭედება. მას აღარ მოსწონდა იმის დამახსოვრება, თუ რამდენჯერ ბრაზდებოდა, მერე ფარდულში გასვლა, ლურსმნების და ჩაქუჩის წამოღება და ბოლოს, ღობეზე ჩაჭედება. ეს ყველაფერი განსაკუთრებით მაშინ უძნელდებოდა, როცა გარეთ წვიმდა ან ციოდა.მათემ აღმოაჩინა, რომ ბოლო დროს უფრო და უფრო იშვიათად ბრაზდებოდა. მისთვის უფრო ადვილი გახდა ხასიათის კონტროლი, ვიდრე გაბრაზების რაოდენობის დამახსოვრება და ლურსმნების ჩაჭედება. ერთხელაც, როცა ერთი კვირა ისე გავიდა, რომ მათეს არ მოუწია არც ერთი ლურსმნის ჩაჭედება, ის ამაყად მივიდა მამასთან და მოუყვა თავისი ამბავი. „კარგია“, - თქვა მამამ, - სასიამოვნოა ამის მოსმენა. მოდი, ახლა იცი რა გააკეთო? ყოველდღე, როცა კი არ გექნება ბრაზის შემოტევა, თითო ლურსმანი გამოაძვრე ღობიდან“. მათემ დაუჯერა მამას. დღეები გადიოდა და სულ ცოტა ლურსმანი იყო დარჩენილი ღობეზე. მაგრამ მათემ შენიშნა, რომ ხვრელებირჩებოდა მათ ადგილზე და ლურსმნების ამოძრობის დროს ღობეც იბრიცებოდა. მათე შეწუხდა ამ ღრეჩოების გამო. როცა ეს მამას უთხრა, მან უპასუხა: „ზუსტად ასე ხდება გაბრაზების დროსაც - ბრაზს შეუძლია ტკივილი მიაყენოს ადამიანს და ხანდახან ჭრილობაც კი დაუტოვოს მას. ბრაზი გაივლის, მაგრამ მის მიერ მიყენებული ტკივილი ადამიანებს დიდხანს არ ავიწყდებათ“. მათე რამდენიმე დღის განმავლობაში ფიქრობდა მამის ნათქვამზე. მას არ მოსწონდა ის, რომ ხვრელირჩებოდა ღობეზე. ყოველთვის, როცა ჩაივლიდა, ხედავდა თავისი ნამოქმედარის შედეგს. ერთ შაბათ დღეს მან მამას წებო სთხოვა და ხვრელების ამოვსება დაიწყო, მაგრამ ისინი მაინც შესამჩნევი იყო. მათეს უნდოდა შეეკეთებინა თავისი ნამოქმედარი, ამიტომ ღობის შეღებვა გადაწყვიტა. მას რამდენიმე იდეა ჰქონდა ღობის ფერთან დაკავშირებით. მათეს შეეძლო ერთი ფერით შეეღება მთელი ღობე ან თითოეული ფიცარი სხვადასხვა ფერის ყოფილიყო. ის ასევე ფიქრობდა მეგობრების მოწვევას და მათთან ერთად ღობეზე სხვადასხვა ნახატის შექმნას. მან ამ ყველაფერზე ფიქრის დროს აღმოაჩინა, რომ უამრავი რამით შეეძლო გამოესწორებინა თავისი ნამოქმედარი. მათე მიხვდა, რომ ეს ყველაფერი გაცილებით სახალისო იყო, ვიდრე ძლიერ გაბრაზება და შემდეგ ლურსმნების დაჭედება.

შეკითხვები დისკუსიისთვის:

რა იწვევდა მათეს ძლიერ გაბრაზებას?

რას გრძნობდნენ მათეს მეგობრები, როცა მათე მათ ასე ექცეოდა?

რას გრძნობდა მათე მაშინ, როცა აღმოაჩინა, რომ მეგობრებს კარგავდა?

კიდევ რა შეიძლებოდა მომხდარიყო, მათეს რომ გაეგრძელებინა ასე გაბრაზება?

თქვენ როგორ გამოხატავთ ხოლმე ბრაზს?

თქვენ რას გააკეთებთ იმისთვის, რომ დაძლიოთ თქვენი ბრაზი?

ავტორი: ზესტაფონის მუნიპალიტეტის სოფელ კვალითის საჯარო სკოლის ისტორიის მასავლებელი თეა კელენჯერიძე

წაიკითხეთ სრულად