Baby Bag

30 ათასზე მეტი პედაგოგი გაზრდილ ანაზღაურებას მიიღებს

30 ათასზე მეტი პედაგოგი გაზრდილ ანაზღაურებას მიიღებს

„სულ რამდენიმე დღეში 30 ათასზე მეტი პედაგოგი გაზრდილ ანაზღაურებას მიიღებს და ათასობით დამსახურებულ პედაგოგს ღირსეულად გავაცილებთ სისტემიდან“ - ამის შესახებ  პარლამენტის განათლების, მეცნიერებისა და კულტურის კომიტეტის თავმჯდომარემ, მარიამ ჯაშმა, პლენარულ სხდომაზე გამოსვლისას განაცხადა.

მისივე თქმით, საპენსიო რეფორმა, რომელიც განათლების სისტემაში ხორციელდება, არა მხოლოდ საქართველოსთვის იქნება წარმატებული, არამედ გახდება მაგალითი, როგორც ცენტრალური და აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებისთვის, ასევე უფრო გლობალური მასშტაბით.

მარიამ ჯაშმა ყურადღება გაამახვილა 2019 წელს განხორციელებულ განათლების სისტემის რეფორმებზე და აღნიშნა, რომ მიმდინარე წელი ისტორიული მნიშვნელობისაა:

„გადაჭარბების გარეშე ვფიქრობ, 2019 წელი იყო ისტორიული წელი საქართველოს განათლების სისტემის რეფორმისთვის. მე-9 მოწვევის პარლამენტში განხილვების პირველივე დღეებიდან ჩვენი კომიტეტი, ყურადღებას ამახვილებდა დაფინანსების მნიშვნელოვნად ზრდის აუცილებლობაზე, რათა მომხდარიყო ფუნდამენტური რეფორმები განათლების მიმართულებით,“ - განაცხადა მარიამ ჯაშმა.

კომიტეტის თავმჯდომარემ იაკობ გოგებაშვილის დედაენის განახლებულ ვერსიასა და პირველკლასელებისთვის თანამედროვე საგანმანათლებლო რესურსების ხელმისაწვდომობაზე ისაუბრა:

„მოგეხსენებათ, რომ წელს, საქართველოს პარლამენტის ინიციატივით, ბრუნდება იაკობ გოგებაშვილის დედაენის განახლებული ვერსია. ყველა პირველკლასელს სკოლაში დახვდა სწორედ აღნიშნული სახელმძღვანელო, ჩვენ ასევე უზრუნველვყოფთ არჩევანის თავისუფლებას და საავტორო უფლებების დაცვას. ყველა პირველკლასელს დახვდა განახლებული და გაუმჯობესებული ტექნიკური მახასიათებლების კომპიუტერები, რომელიც მოსწავლეებს აძლევთ საშუალებას, რომ მათთვის ხელმისაწვდომი იყოს ყველა თანამედროვე საგანმანათლებლო რესურსი,“ - აღნიშნა კომიტეტის თავმჯდომარემ.

მარიამ ჯაშმა სასკოლო უსაფრთხოების კუთხით, განხორციელებულ ცვლილებებზეც გაამახვილა ყურადღება:

„სასკოლო უსაფრთხოების კუთხით, ჩვენ გვაქვს მნიშვნელოვანი ცვლილებები. დღეის მდგომარეობით, დამატებით 41 სკოლაში შევიდა მანდატურის სამსახური და საერთო ჯამში, 2019 წლის ბოლომდე, სკოლების 80 პროცენტში უკვე იქნებიან სკოლის მანდატურები, ეს კი მნიშვნელოვნად გაზრდის სასკოლო უსაფრთხოებას. ასევე 250 ლარით გაიზარდა მანდატურების სახელფასო ანაზღაურება. მანდატურის სამსახურის გაძლიერებასთან ერთად გაძლიერდა ფსიქო-სოციალური სერვისი. ახალციხესა და ზუგდიდში გაიხსნა დამატებითი ფსიქო-სოციალური მომსახურების ცენტრები, წელსვე მოხდა უმნიშვნელოვანესი გადაწყვეტილების მიღება, რის საფუძველზეც სკოლაში ხდება სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროებების ბავშვთა რეგისტრაცია, 515-მა მოსწავლემ უკვე მიიღო აღნიშნული მომსახურება,“ - განაცხადა მარიამ ჯაშმა.

მან ასევე სასკოლო ინფრასტრუქტურის გაუმჯობესების კუთხით განხორციელებულ სამუშაოებზე ისაუბრა:

„მნიშვნელოვანი ნაბიჯები გადაიდგა სასკოლო ინფრასტრუქტურის გაუმჯობესების კუთხით. 880 სკოლაში განხორციელდა სარემონტო სამუშაოები, აშენდა 27 ახალი სკოლა, ასევე ამერიკის შეერთებული შტატებისა და საქართველოს მთავრობების პრიორიტეტული სტრატეგიული პროგრამის ფარგლებში დასრულდა 91 სკოლის მშენებლობა,“ - განაცხადა პარლამენტის განათლების, მეცნიერებისა და კულტურის კომიტეტის თავმჯდომარემ, მარიამ ჯაშმა, პლენარულ სხდომაზე გამოსვლისას.

შეიძლება დაინტერესდეთ

​ჩემი პირველი მასწავლებელი

​ჩემი პირველი მასწავლებელი

ჩემი პირველი მასწავლებელი დედაჩემი იყო. მშვიდი და წყნარი, დარდით გატეხილი, თუმცა მაინც მომღიმარი, შავებში ჩაცმული ქალი, ნაადრევი ჭაღარით.

დედას რიტუალი
სოფლის სკოლაში ვსწავლობდი. ნაძვნარში ოდნავ მოჩანდა ორსართულიანი შენობა, რომელსაც უზარმაზარი ეზო და სათამაშო მოედანი ჰქონდა. სკოლის გვერდით მდინარე ჩამოდიოდა და სანამ ღობეს გაავლებდნენ, სათითაოდ გვდარაჯობდნენ ხოლმე მასწავლებლები პირველკლასელებს, ვაითუ, ნაპირს ზედმეტად მივახლოვებოდით.

​დედაჩემს ერთი რიტუალი ჰქონდა. პირველივე დღეს პირველი კლასის ყველა მოსწავლეს ხელს ჩაჰკიდებდა და სკოლის მთელ შემოგარენს შემოატარებდა. ეს შეცნობა იყო. დედა ფიქრობდა, რომ ნამტირალევი, დედებს მონატრებული პატარები უცხო გარემოს უნდა შეჩვეოდნენ, სადაც წლების გატარება მოუწევდათ.
ამის შესახებ მე ცოტა მოგვიანებით გავიგე და დავფიქრდი, როდესაც ერთ-ერთ პირველ დღეს სკოლაში სკოლის მოედანზე მოსეირნე დედა და პატარები შევნიშნე. უცნაურია, რომ მანამდე ამისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია. ცხადია, ჩემი „შეცნობა“ არ მემახსოვრებოდა, თუმცა მახსოვდა ის პირველი დღე, როდესაც სკოლაში ყველაზე თბილი და ყველაზე ლამაზი ოთახის ნაწილი გავხდი.
ფერადი გეომეტრიული ფიგურები
ჩემი კლასი დედასთვისაც პირველი იყო. პირველი „პირველი კლასი“ და ალბათ სწორედ ამიტომ ვიყავით მისთვის განსაკუთრებულები, გამორჩეულები და საუკეთესოები. თვითონ ასე ამბობდა.
დედას პირველ „პირველ კლასში“ ერთი კარადა იდგა, ლამაზი, ნაცრისფერი ფარდებით. ეს კარადა ძალიან ბევრ მნიშვნელოვან და საჭირო რამეს ინახავდა, თუმცა ჩემთვის ყველაზე გამორჩეული მაინც ფერადი გეომეტრიული ფიგურები იყო, რომელთა დახმარებითაც დედამ მათემატიკა გვასწავლა. მე და ჩემს კლასელებს ყოველთვის გვემახსოვრება ის წითელი წრე, მწვანე კვადრატი და ყვითელი სამკუთხედი და დედაჩემი, მუქი ყავისფერი დაფის წინ მდგომი, რომელსაც ჩვენთვის ციფრები გამოჰყავდა.
წლების შემდეგაც, როცა სკოლას ვსტუმრობ, საკუთარ კლასზე მეტად, სწორედ ამ ოთახის დანახვა მახარებს და იმ კარადის, ალბათ, მეათასეჯერ დათვალიერება, სადაც ისევ ისე ლამაზად და ფაქიზად უწყვია დედას ქაღალდის ყუთში წითელი წრე, მწვანე კვადრატი და ყვითელი სამკუთხედი.
პირველი გაკვეთილი პირველი მასწავლებლისგან
მახსოვს, ერთხელ კლასში ვიჩხუბე. ზამთარი იყო. გარეთ თეთრად ბარდნიდა. დიდ შესვენებაზე რაღაცაზე ნაწყენმა ჩემს კლასელს კალამი ვატაკე მუცელში. მან სამაგიერო ხელის კვრით გადამიხადა და მეც თავი ვერ შევიკავე, კედელს შევასკდი. ჩხუბს ჩემი მარჯვენა ყურის ნაწილი შეეწირა, თუმცა ამ ამბავს დედაჩემი დიდად არ აუღელვებია. სისხლი მდიოდა და მტკიოდა და მას მაინც ვუსმენდი, ქალს, მასწავლებელსა და ყველაზე ბოლოს, დედაჩემს, რომელიც მტკიცედ და მკაცრად მიმითითებდა ჩემი არასწორი საქციელისკენ. მაშინ იმ ფაქტმა, რომ დედასთვის სკოლაში არა შვილი, არამედ მისი მოსწავლე ვიყავი, სხვებისგან არაფრით გამორჩეული, ძალიან გამაბრაზა.
მერე ცხადი გახდა, რომ დედაჩემმა მაშინ თავისი პირველი, პერსონალური გაკვეთილი ჩამიტარა, ჯერ როგორც მოსწავლეს და შემდეგ, როგორც შვილს.
ტვირთის შესახებ
ცოტა ხნის წინ ერთმა კარგმა ადამიანმა ახალგაზრდა მასწავლებლებს გვითხრა, რომ ჩვენ ადამიანები, ყველანი ჩვენი ტვირთებით მოვდივართ, თუმცა ეს ტვირთი კლასის კარებთან უნდა დავტოვოთ და მოსწავლეებთან ცარიელი ზურგებით შევიდეთ, რადგან მათ ჩვენი ტვირთების ტარება არ ევალებათ.
ტვირთი დედასაც ჰქონდა, ძალიან მძიმე და ძალიან მტკივნეული. უჭირდა, მაგრამ ყოველი გაკვეთილის წინ სარკესთან იდგა და საკუთარ თავს უმეორებდა, რომ მასწავლებელი იყო და მოსწავლეებს სჭირდებოდა. მან იცოდა, რომ მისი ცხრა მოსწავლე მოთმინებით იცდიდა, სანამ კარი გაიღებოდა და კლასში შავი ტანსაცმლით და ჭაღარა თმით, მომღიმარი ახალგაზრდა ქალი შევიდოდა.
შემდეგ გაცილებით მარტივი იყო. მთავარი კლასის კარებთან იწყებოდა, თუმცა ბევრი სხვა მასწავლებლის მსგავსად, დედაც იხსნიდა თავის ტვირთს და ტოვებდა, ტოვებდა, რათა ცარიელი ზურგით შესულიყო პატარა ადამიანებთან.
ისევ დედას რიტუალი

დედაჩემს ერთი რიტუალი აქვს. სასწავლო წლის პირველ დღეს თავისი პირველკლასელები სასეირნოდ მიჰყავს. ეს შეცნობაა, რომლის დროსაც ნამტირალევი, დედებს მონატრებული პატარები უცხო გარემოს სწავლობენ და ეჩვევიან.
დედაჩემს ერთი რიტუალი აქვს, ერთი რიტუალი, უკვე მეოცე წელია. 

ავტორი: მარიამ გვარამია 

    წაიკითხეთ სრულად