ბელა ვაშაკიძე 42 წელია თბილისის 50-ე საჯარო სკოლაში დაწყებითი კლასების პედაგოგად მუშაობს. მან პროფესიიდან გასვლის გადაწყვეტილება მიიღო.
„პედაგოგების ოჯახში გავიზარდე. ყველანი ჩემ გარშემო მასწავლებლები იყვნენ. ეს იყო ჩვენი ოჯახური ტრადიცია და ჩემი არჩევანიც, გარკვეულწილად, ამან განაპირობა.
ნამდვილი პედაგოგი მუდმივ ძიებაში უნდა იყოს. უნდა შეეძლოს იმის გაანალიზება, რომელი მეთოდი მუშაობს ბავშვებთან კარგად და რომელი არ მუშაობს. კარგმა პედაგოგმა მოტივაცია უნდა შექმნას კლასში, გამოიწვიოს ბავშვები. ამიტომ ვამბობ, რომ პედაგოგი ხელოვანია, მან სპონტანურად უნდა შეძლოს კლასში სიტუაციის მართვა, იმიტომ რომ წინასწარ დაგეგმილი გაკვეთილი ზოგჯერ ვერ ამართლებს. თუმცა სპონტანურობაში გაკვეთილის მიზანი არ უნდა დაიკარგოს.
სახელმწიფოს მხრიდან საპენსიო ასაკის პრაქტიკოსი პედაგოგებისათვის ჯილდოს გადაცემა დაუჯერებელი ამბავია. ასეთი რამ აქამდე არასდროს მომხდარა და ძალიან წინგადადგმული ნაბიჯია. პროფესიიდან გასვლა არ არის მარტივი საქმე. ემოციურად რთული გადასატანია, თუმცა ასეთი დაფასებით წასვლა მდგომარეობას მიმსუბუქებს.“