Baby Bag

„სახელმწიფოს მხრიდან საპენსიო ასაკის პრაქტიკოსი პედაგოგებისათვის ჯილდოს გადაცემა დაუჯერებელი ამბავია“

„სახელმწიფოს მხრიდან საპენსიო ასაკის პრაქტიკოსი პედაგოგებისათვის ჯილდოს გადაცემა დაუჯერებელი ამბავია“

ბელა ვაშაკიძე 42 წელია თბილისის 50-ე საჯარო სკოლაში დაწყებითი კლასების პედაგოგად მუშაობს. მან პროფესიიდან გასვლის გადაწყვეტილება მიიღო.

„პედაგოგების ოჯახში გავიზარდე. ყველანი ჩემ გარშემო მასწავლებლები იყვნენ. ეს იყო ჩვენი ოჯახური ტრადიცია და ჩემი არჩევანიც, გარკვეულწილად, ამან განაპირობა.

ნამდვილი პედაგოგი მუდმივ ძიებაში უნდა იყოს. უნდა შეეძლოს იმის გაანალიზება, რომელი მეთოდი მუშაობს ბავშვებთან კარგად და რომელი არ მუშაობს. კარგმა პედაგოგმა მოტივაცია უნდა შექმნას კლასში, გამოიწვიოს ბავშვები. ამიტომ ვამბობ, რომ პედაგოგი ხელოვანია, მან სპონტანურად უნდა შეძლოს კლასში სიტუაციის მართვა, იმიტომ რომ წინასწარ დაგეგმილი გაკვეთილი ზოგჯერ ვერ ამართლებს. თუმცა სპონტანურობაში გაკვეთილის მიზანი არ უნდა დაიკარგოს.

სახელმწიფოს მხრიდან საპენსიო ასაკის პრაქტიკოსი პედაგოგებისათვის ჯილდოს გადაცემა დაუჯერებელი ამბავია. ასეთი რამ აქამდე არასდროს მომხდარა და ძალიან წინგადადგმული ნაბიჯია. პროფესიიდან გასვლა არ არის მარტივი საქმე. ემოციურად რთული გადასატანია, თუმცა ასეთი დაფასებით წასვლა მდგომარეობას მიმსუბუქებს.“

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,საოცნებო ხელფასი არ აქვთ ჩვენს მასწავლებლებს. ძირითადად, საკუთარი პროფესიისა და მოსწავლეების სიყვარულის გამო გაასწორეს დღე და ღამე''

,,საოცნებო ხელფასი არ აქვთ ჩვენს მასწავლებლებს. ძირითადად, საკუთარი პროფესიისა და მოსწავლეების სიყვარულის გამო გაასწორეს დღე და ღამე''

საქართველოს საზოგადოებრივი ინტერესების დაცვის ასოციაციის (სსიდა) განათლების სპეციალისტი თამარ მოსიაშვილი სოციალურ ქსელში მასწავლებლების კარანტინის რეჟიმში მუშაობის შესახებ პოსტს აქვეყნებს. გთავაზობთ მის ნათქვამს სიტყვა სიტყვით:

,,მცირე პოსტი მასწავლებლებზე:

ალბათ, მალე დამთავრდება ეს კარანტინი, რომელსაც ერთი-ორი რამის გამო მაინც უნდა ვუთხრათ მადლობა, რომელიც შეიძლება ბევრი ადამიანისთვის უფრო ნათელი გახდა.

უფრო და უფრო მეტად ათბობს ადამიანის გულებს, ადამიანის მიერ ადამიანის მხარდაჭერა, როდესაც ამ იზოლაციაში ხერხდება ფიზიკური ბარიერების მიუხედავად სიყვარულისა და ზრუნვის გარეთ გატანა. მასწავლებლებს მარტო სწავლება კი არა, მოსწავლეებზე ზრუნვა დასჭირდათ, მათი გამხნევება, უფრო მეტი იციან მოსწავლეებზე, მათ პირად გასაჭირზე, ვიდრე ადრე.

მიუხედავად ბარიერებისა, ადამიანებმა შეძლეს მაქსიმუმი და გააგრძელეს საქმის კეთება. მაგალითად, მასწავლებლები, რომლებმაც დღე და ღამე იმუშავეს, რომ შეერჩიათ პლატფორმა, შემდეგ ესწავლათ მისი ფუნქციები და შემდეგ კი ეფიქრათ როგორ ესწავლებინათ. ამ მცდელობის კონვერტაცია არ არის ფული, რადგან ისედაც საოცნებო ხელფასი არ აქვთ ჩვენს მასწავლებლებს. ძირითადად, საკუთარი პროფესიისა და მოსწავლეების სიყვარულის გამო გაასწორეს დღე და ღამე.

კარგზე ვიფიქროთ ჯერჯერობით, სიცრუეს და ორპირობას რა გამოლევს წუთისოფელში... ''


წაიკითხეთ სრულად