Baby Bag

„სახელმწიფოს მხრიდან საპენსიო ასაკის პრაქტიკოსი პედაგოგებისათვის ჯილდოს გადაცემა დაუჯერებელი ამბავია“

„სახელმწიფოს მხრიდან საპენსიო ასაკის პრაქტიკოსი პედაგოგებისათვის ჯილდოს გადაცემა დაუჯერებელი ამბავია“

ბელა ვაშაკიძე 42 წელია თბილისის 50-ე საჯარო სკოლაში დაწყებითი კლასების პედაგოგად მუშაობს. მან პროფესიიდან გასვლის გადაწყვეტილება მიიღო.

„პედაგოგების ოჯახში გავიზარდე. ყველანი ჩემ გარშემო მასწავლებლები იყვნენ. ეს იყო ჩვენი ოჯახური ტრადიცია და ჩემი არჩევანიც, გარკვეულწილად, ამან განაპირობა.

ნამდვილი პედაგოგი მუდმივ ძიებაში უნდა იყოს. უნდა შეეძლოს იმის გაანალიზება, რომელი მეთოდი მუშაობს ბავშვებთან კარგად და რომელი არ მუშაობს. კარგმა პედაგოგმა მოტივაცია უნდა შექმნას კლასში, გამოიწვიოს ბავშვები. ამიტომ ვამბობ, რომ პედაგოგი ხელოვანია, მან სპონტანურად უნდა შეძლოს კლასში სიტუაციის მართვა, იმიტომ რომ წინასწარ დაგეგმილი გაკვეთილი ზოგჯერ ვერ ამართლებს. თუმცა სპონტანურობაში გაკვეთილის მიზანი არ უნდა დაიკარგოს.

სახელმწიფოს მხრიდან საპენსიო ასაკის პრაქტიკოსი პედაგოგებისათვის ჯილდოს გადაცემა დაუჯერებელი ამბავია. ასეთი რამ აქამდე არასდროს მომხდარა და ძალიან წინგადადგმული ნაბიჯია. პროფესიიდან გასვლა არ არის მარტივი საქმე. ემოციურად რთული გადასატანია, თუმცა ასეთი დაფასებით წასვლა მდგომარეობას მიმსუბუქებს.“

შეიძლება დაინტერესდეთ

რა კვა­ლი­ფი­კა­ცია მო­ეთხო­ვე­ბა მა­ძი­ე­ბელს

რა კვა­ლი­ფი­კა­ცია მო­ეთხო­ვე­ბა მა­ძი­ე­ბელს

რა კვა­ლი­ფი­კა­ცია მო­ეთხო­ვე­ბა მა­ძი­ე­ბელს? - აღნიშნულთან დაკავშირებით მასწავლებლის სახლის დირექტორის მოადგილე მანანა რატიანი „ახალ განათლებასთან“ ინტერვიუში საუბრობს.

როგორც ის აღნიშნავს, მა­ძი­ე­ბელს პირ­ველ რიგ­ში, ბა­კა­ლავ­რის კვა­ლი­ფი­კა­ცია მოეთხოვება: 

„მაძიებელს პირ­ველ რიგ­ში, ბა­კა­ლავ­რის კვა­ლი­ფი­კა­ცია. თუ­კი მა­ძი­ე­ბელს ეროვ­ნუ­ლი სას­წავ­ლო გეგ­მის შე­სა­ბა­მი­სი კვა­ლი­ფი­კა­ცია აქვს, რო­გორც გითხა­რით, ის შე­მო­დის და, 2 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ან უფ­რო სწრა­ფად, ადას­ტუ­რებს სტა­ტუსს — გა­დის მა­ძი­ებ­ლო­ბის პროგ­რა­მას. ხო­ლო იმ შემ­თხ­ვე­ვა­ში, თუ­კი მა­ძი­ე­ბელს შე­სა­ბა­მი­სი კვა­ლი­ფი­კა­ცია არ აქვს, მი­სი მა­ძი­ებ­ლად და­რე­გის­ტ­რი­რე­ბის წი­ნა­პი­რო­ბა საგ­ნის გა­მოც­დის ჩა­ბა­რე­ბაა.

ჩვენ გა­რან­ტი­რე­ბუ­ლი უნ­და ვი­ყოთ, რომ ვინც მოს­წავ­ლეს­თან შე­დის, მან, სულ მცი­რე, ის სა­გა­ნი უნ­და იცო­დეს, რო­მელ­საც ას­წავ­ლის. პრო­ფე­სი­უ­ლი პე­და­გო­გი­უ­რი უნა­რე­ბის გან­ვი­თა­რე­ბა­ში კი ად­გილ­ზე და­ვეხ­მა­რე­ბით. მთა­ვა­რია, გა­ნათ­ლე­ბის ხა­რის­ხი ამაღ­ლ­დეს, სკო­ლამ და მას­წავ­ლე­ბელ­მა უზ­რუნ­ველ­ყონ, რომ თი­თო­ე­უ­ლი მოს­წავ­ლე ეროვ­ნუ­ლი სას­წავ­ლო გეგ­მით გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბუ­ლი კომ­პე­ტენ­ცი­ე­ბის მა­ტა­რე­ბე­ლი იყოს.

სა­ერ­თო ჯამ­ში, თუ­კი გაჩ­ნ­დე­ბა მას­წავ­ლე­ბელ­თა დე­ფი­ცი­ტი, სის­ტე­მა მზა­დაა, ის შე­ავ­სოს არა ნე­ბის­მი­ე­რით, არა­მედ კომ­პე­ტენ­ტუ­რი ადა­მი­ა­ნე­ბით, რომ­ლე­ბიც სკო­ლებ­ში სწავ­ლა-სწავ­ლე­ბის ხა­რისხს აამაღლებენ — მთა­ვა­რი ამო­სა­ვა­ლი პრინ­ცი­პიც ხომ ეს არის,“ - აღნიშნავს მანანა რატიანი. 

წაიკითხეთ სრულად