Baby Bag

„ყველაზე ხშირი შეცდომა, რასაც ვუშვებთ ხოლმე არის, რომ დადგი ტაფა ცეცხლზე, გატრიალდი, კარაქი აიღე, ამ დროს ტაფა გაცხელდა...“ - შეფი ლუკა ნაჭყებია

„ყველაზე ხშირი შეცდომა, რასაც ვუშვებთ ხოლმე არის, რომ დადგი ტაფა ცეცხლზე, გატრიალდი, კარაქი აიღე, ამ დროს ტაფა გაცხელდა...“ - შეფი ლუკა ნაჭყებია

შეფმა ლუკა ნაჭყებიამ სამზარეულოს ტაფების სწორად შერჩევის წესებზე ისაუბრა. მისი თქმით, ტაფის ხარისხი მნიშვნელოვნად არის დამოკიდებული მის სისქეზე:

„სქელ ტაფებს უნარი აქვთ, რომ თავის თავში მეტი ტემპერატურა დაიკავონ, ​მაგიტომაც არის სქელი ტაფა ხარისხიანი. ინდუქციურ ტაფებს ძირი აქვთ რკინის და გარსი აქვთ სხვა. თუჯი მიიჩნევა უნივერსალურად ყველაზე უსაფრთხო მასალად. ადრე იყო არეული პრაქტიკები შენადნობების გაკეთების, ამიტომ ვერ ვიტყვით რისგან იყო დამზადებული ჭურჭელი. კლასიკურ ღომის ქვაბზე ვერ ვიტყვით, რომ ცუდია, მაგრამ არ ვიცით, რა შეიძლება შიგნით იყოს.“

ლუკა ნაჭყებიას თქმით, შავი თუჯის ტაფა ყველაზე კარგი ტაფაა:

„შავი თუჯის ტაფა უნივერსალურად ყველაზე კარგი ტაფაა, რაც შეიძლება, რომ ადამიანს სახლში ჰქონდეს, მაგრამ რთული სამუშაოა. ​ცოდნა სჭირდება, რომ კარგად გააკეთო კერძები, იკრავს. დამატებითი სარგებელი რაც აქვს მსგავს ტაფას, არის ის, რომ ჟონავს რკინას, დანამატივით არის. რკინა, რაც ჟონავს, არის ის, რაც ჩვენ დღის განმავლობაში გვჭირდება. მაღალ ტემპერატურაზე რომ გააცხელებ, რკინა რეაქციაში შედის უჯერ ცხიმთან და მას ტრანს-ცხიმებად გარდაქმნის. თუჯის ტაფაში პროდუქტის ბევრ ზეთში შეწვა არ შეიძლება. თუჯის ტაფაში რაც შეიძლება მინიმალური ზეთი უნდა იხმარო. ახალი ტიპის ტეფლონის ზედაპირიანი ტაფები ხშირად გამოცვალეთ. როგორც კი ნაკაწრები გაჩნდება, შეცვალეთ.“

„ყველაზე ხშირი შეცდომა, რასაც ვუშვებთ ხოლმე არის, რომ დადგი ტაფა ცეცხლზე, გატრიალდი, კვერცხი და კარაქი გადმოიღე, ამ დროს ტაფა გაცხელდა. თუ ტაფა გაცხელდა და გაცხელებული ტაფის სუნი იგრძენით, ე.ი. უკვე ტოქსიკური ნივთიერებების აქროლება დაიწყო. ამ დროს ყველაზე კარგი გადაწყვეტილებაა, რომ გაანიავო ოთახი,“ - აღნიშნულ საკითხზე ლუკა ნაჭყებიამ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „ექიმები“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ექიმები“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

არის თუ არა უსაფრთხო ალუმინის ქვაბის გამოყენება?
არის თუ არა უსაფრთხო ალუმინის ქვაბის გამოყენება? - ამ თემაზე ნუტრიციოლოგმა მარი მალაზონიამ ისაუბრა.​„ალუმინის ქვაბში კერძების მომზადება, თერმული დამუშავება, განიხილება, როგორც რისკის შემცველი. მომინან...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით კიევში... უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს,“ - ქართველი დედა, რომელიც უკრაინიდან სამ შვილთან ერთად ჩამოვიდა

„ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით კიევში... უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს,“ - ქართველი დედა, რომელიც უკრაინიდან სამ შვილთან ერთად ჩამოვიდა

უკრაინიდან დაბრუნებულმა სამი შვილის დედამ თინათინ კედიამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ იმ რთული გზის შესახებ ისაუბრა, რომელიც საქართველოში ჩამოსვლამდე ოჯახთან ერთად გამოიარა:

„ვცხოვრობდით კიევში. მართლა ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით. ერთ დღეს დილის ხუთ საათზე ბავშვს ვაჭმევდით პატარას და გაისმა ბომბების ხმა. თავიდან ასე არ შეგვშინებია. ვიფიქრეთ, რომ ერთი დაიბომბა, კიევზე არ წამოვა, დედაქალაქს ხომ ვერ გაბედავს, ხომ ვერ აიღებს, მოდი, დავრჩეთ. 15 წუთში ისევ ჩამოვარდა ბომბი, მერე 15 წუთში ისევ... გადავხედეთ ერთმანეთს და ვთქვით ორივემ: ომი დაიწყო.“

თინათინ კედიას თქმით, მის ოჯახს უკრაინიდან გამოსვლა გაუჭირდა, რადგან საცობები იყო და გადაადგილება ჭირდა:

„მე მინდა მოგითხროთ, რა მდგომარეობაში არიან უკრაინაში ადამიანები და მათი ემოციები გადმოგცეთ. ჩვენ მალევე წამოვედით. პირველივე დღეს მოვახერხეთ წამოსვლა. ყველამ იცის, როგორი საცობები იყო. ეს კადრები სულ ტრიალებდა. ექვსი საათი მოვუნდით კიევიდან გამოსვლას. გაჩერებებით ვიარეთ, ბავშვები მანქანაში იღლებოდნენ და ცოდვები იყვნენ. ძალიან სახიფათო იყო ეს პირველივე წუთიდან. ჩვენ ვინიცაში ვაპირებდით ჩასვლას. ორი გზა მიდის და ჩრდილოეთით მიმავალი განიერი გზა ავირჩიეთ. გზაში გავიგეთ, რომ ბელორუსიდან მოდიან და ის გზა უნდა გავიაროთ. იქვე მოვტრიალდით უკან, ისევ კიევში შემოვედით და სამხრეთ ნაწილიდან ხელახლა ჩავდექით საცობებში. საღამოს 10 საათზე ჩავედით ვინიცაში. ეს პატარა ქალაქია, სადაც საბავშვო საფეხბურთო ტურნირები იმართება. სასტუმროში 600 ბავშვი იყო მშობლების გარეშე მწვრთნელებთან ერთად. ორი გუნდი ხარკოვიდან იყო. მწვრთნელები დაძაბულები იყვნენ. მშობლები ურეკავდნენ, რომ ხარკოვში არ ჩაეყვანათ ბავშვები. 600 ბავშვი ტელევიზორში უყურებდა ამ ამბებს, ისხდნენ და ტიროდნენ.“

„ღამე ვინიცაში გავათენეთ და დარჩენას ვფიქრობდით. ეზოში გამოსულებმა დავინახეთ როგორ დავარდა თვითმფრინავი და შავი კვამლი ამოვიდა. მაშინვე გადავწყვიტეთ წამოსვლა. სამხრეთ უკრაინისკენ წავედით. იქ ორი ღამე გავჩერდით. მოლდოვის საზღვარზე გადავედით მეექვსე დღეს. მერე რუმინეთში გადავედით და იქიდან იყო ფრენა. ექვსი საათი მიყავით უკრაინა-მოლდოვის საზღვარზე საცობში. მანქანა ბევრი არ იყო. ყველა იყო მამა, რომელიც ემშვიდობებოდა ოჯახს და მერე მანქანით უკან ბრუნდებოდა. ამ დამშვიდობების ცერემონიას რომ უყურებ, ვერც დააჩქარებ. ყველა ამ ტრაგედიას ვუყურეთ. ჩემმა რამოდენიმე მეგობარმა ხარკოვში რვა დღე გაძლო. მერე თქვეს: ეს არ დამთავრდება და ჩვენი შვილების ემოცია, მათი მომავალი უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე ეს სახლი, სადაც ვცხოვრობთ. ამიტომ ნაწილი გამოვიდა ხარკოვიდან, ნაწილი ისევ იქ რჩება. მე უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო. უნდა დავბრუნდე, რომ თუ რამეში ვარ საჭირო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს. ჩემს შვილებს მხარში ედგნენ, ასწავლიდნენ, უხსნიდნენ. ახლა ჩვენი დროა, ახლა ჩვენ უნდა დავუდგეთ გვერდში,“- აღნიშნა თინათინ კედიამ.

წყარო: ​„იმედის დღე“


წაიკითხეთ სრულად