Baby Bag

„მე დავრწმუნდი, რომ ნამდვილი სიყვარული უკურნებელი სენია, რომელსაც აქვს უძლიერესი პირველი მუხტი, მაგრამ არ ნელდება მთელი თანაცხოვრების მანძილზე,“ - გელა ჩარკვიანი

„მე დავრწმუნდი, რომ ნამდვილი სიყვარული უკურნებელი სენია, რომელსაც აქვს უძლიერესი პირველი მუხტი, მაგრამ არ ნელდება მთელი თანაცხოვრების მანძილზე,“ - გელა ჩარკვიანი

გელა ჩარკვიანი სიცოცხლეში ხშირად საუბრობდა მეუღლისადმი მის დიდ სიყვარულზე. გიორგი კეკელიძესთან ერთ-ერთ ინტერვიუში გელა ჩარკვიანმა მარადიული სიყვარულის თავისი დეფინიციაც გაგვაცნო:

„რამდენჯერმე შეყვარება მგონია, რომ შესაძლებელი არ არის. სიყვარულსაც ხომ აქვს თავისი ხარისხი, ძალა. ის სიყვარული, რომელზეც მე ვლაპარაკობ, ორჯერ არ შეიძლება მოხდეს. მე გეტყვით ნამდვილი სიყვარულის ჩემს დეფინიციას, რომელსაც აქვს უძლიერესი პირველი მუხტი, მაგრამ არ ნელდება მთელი თანაცხოვრების მანძილზე, პირიქით ძლიერდება. აი, ეს არის ნამდვილი სიყვარული.“

გელა ჩარკვიანი თვლიდა, რომ პირველი მუხტი სიყვარულში გადამწყვეტია:

„მე ვფიქრობ, რომ რომეოსთან და ჯულიეტასთან მუხტი ძალიან დიდი იყო, მაგრამ მართალია, იქ გარემოებებიც ქმნიდა ამას. მე მაინც მგონია, რომ ეს მუხტი გაგრძელდებოდა. არ შეიძლებოდა, რომ არ გაგრძელებულიყო. პირველი მუხტი წყვეტს ყველაფერს. ამის შეფასება ადვილი არ არის. რითი შეიძლება შეაფასო სიყვარული? ისევ მსხვერპლით შეგიძლია შეაფასო.“

„ჩემი მსხვერპლი იყო ის, რომ მე შევეშვი ლექციებზე სიარულს. საერთოდ მივანებე თავი სწავლას. მე მივდიოდი დილით ნანასთან. ნანა იჯდა ფორტეპიანოსთან. ის ემზადებოდა გამოცდებისთვის. მე ტახტზე ვიჯექი და ლექციებზე აღარ დავდიოდი. ყველაფერში ჩავიჭერი და დიდი უსიამოვნებები მქონდა სახლში. სიყვარულზე წერა მაიძულა ტრაგედიამ, რომელიც შემემთხვა. შეიძლება, ნანა რომ ცოცხალი ყოფილიყო, მე სიყვარულზე ამდენი არ მეწერა. მე დავრწმუნდი, რომ ნამდვილი სიყვარული უკურნებელი სენია. არ გადის დღე, არ გადის საღამო, ღამე, რომ კვლავ არ ვიფიქრო და სინდისის ქენჯნამ არ ამიტანოს. ჩვენ არ შევპირებივართ ერთმანეთს, რომ ერთის სიკვდილის შემთხვევაში მეორე თავს მოვიკლავდა, მაგრამ სიმძაფრე ჩვენი ერთობისა მაინც მავალდებულებდა ამას. მე მრცხვენია, რომ რვა წელი გავიდა და მე კიდევ ცოცხალი ვარ... მრცხვენია, მე ამას სრულიად სერიოზულად ვამბობ,“ - აღნიშნულ თემაზე გელა ჩარკვიანმა გასულ წელს საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ახალი დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ახალი დღე“


არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„ოდესღაც ნანა, ეს უჩვეულოდ ლამაზი ქალი, იმდენად თავდაჯე­რებული იყო, რომ ეჭვებს, ზოგჯერ მტკ...
„ოდესღაც ნანა, ეს უჩვეულოდ ლამაზი ქალი, იმდენად თავდაჯე­რებული იყო, რომ ეჭვებს, ზოგჯერ მტკივნეულსაც, ჩემს გულში თვითონ ნერგავდა. ეს მაშინ ხდებოდა, როცა მას ქალ­-ვაჟი უკვე შეეძინა და ვალმოხდილი, ერთგვა...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ასეთი მშობლები სკოლას არ უყვარს, შეიძლება თქვან: მოვიდა ეს ინტრიგანი და დაიწყებს რაღაცებს,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

„ასეთი მშობლები სკოლას არ უყვარს, შეიძლება თქვან: მოვიდა ეს ინტრიგანი და დაიწყებს რაღაცებს,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურაბ მხეიძემ სკოლასთან დამოკიდებულების მიხედვით მშობლის სამი ტიპის შესახებ ისაუბრა და მათი მახასიათებლები აღწერა:

„პირველ რიგში, შევეხოთ მშობლის გარკვეულ ტიპებს. კონტროლის მიხედვით ასე იყოფა: პირველი, ​მშობელი სრულად აკონტროლებს სკოლას, არ აკონტროლებს შვილს. მეორე ვარიანტია, რომ სრულად აკონტროლებს შვილს, არ აკონტროლებს სკოლას. მესამე ვარიანტია, რომ არც შვილს არ აკონტროლებს და არც სკოლას. ასეთ მშობელს ეხვეწებიან ხოლმე, იქნებ ნიშანი მაინც გაიგო და ჟურნალში ჩაიხედო. მშობელს მიშვებული აქვს ეს პროცესი.“

ზურაბ მხეიძის თქმით, მშობელი, რომელიც სკოლას აკონტროლებს, სასწავლო დაწესებულებაში არ უყვართ:

„თუ არის მშობელი, რომელიც სულ სკოლას აკონტროლებს, ყველაფერზე პრეტენზია აქვს: აგურზე, საპირფარეშოს სუნზე, თუ მისი შვილი არ სწავლობს ან ვერ სწავლობს, მთლიან პასუხისმგებლობას აკისრებს სკოლის მხარეს. ასეთი მშობლები სკოლას თვითონ არ უყვარს ხოლმე. შეიძლება ხშირად ასეთ მშობელზე თქვან: მოვიდა ეს ინტრიგანი და დაიწყებს რაღაცებს...“

ზურაბ მხეიძემ აღნიშნა, რომ შვილის მუდმივი კონტროლი და სკოლის მიმართ ლოიალური დამოკიდებულება ბავშვს უსამართლობის განცდას უჩენს:

„მეორე მომენტი, როდესაც შვილს აკონტროლებს მუდმივად და სკოლა უკონტროლოდ რჩება მშობელს, შვილია დამნაშავე ყველაფერში. ასეთ შემთხვევაში ცუდ შედეგს ვღებულობთ ბავშვთან ურთიერთობაში, იმიტომ, რომ შეიძლება გავაჩინოთ არასამართლიანობის კომპონენტი. შეიძლება სკოლა იყოს არასწორი და მე მაინც ჩემს შვილთან ვარჩევდე ურთიერთობებს. ეს ბავშვზე იმოქმედებს.“

„კიდევ ერთი სიტუაციაა, რომლითაც სკოლა სარგებლობს.​ ბავშვები დღის დიდ ნაწილს ატარებენ სკოლაში. ზოგიერთ მშობელს განცდა რჩება, რომ ეს ბავშვები მძევლები არიან ვიღაცების ხელში. მშობლებმა იციან, რომ მათ მიერ სკოლის კრიტიკული შეფასება, შესაძლოა, აისახოს შემდეგ ომში ბავშვთან ურთიერთობაში. ამ მხრივ მე ვუფრთხილდები, რომ სკოლაში მასწავლებელი არ გაბრაზდეს, არ ეწყინოს, დირექტორს არ ეწყინოს,“ - აღნიშნა ზურაბ მხეიძემ.

წყარო:​ „მშობლები განათლებისთვის“

წაიკითხეთ სრულად