Baby Bag

„მე სუპერმარკეტში ვიყავი და შენთან არ მოვედი, ღმერთო. შენ დაგტოვე მარტო, როდესაც ტაძარში იწექი ჯვარზე გაკრული,“ - მამა შალვას მოწოდება საყოველთაო სინანულისკენ

„მე სუპერმარკეტში ვიყავი და შენთან არ მოვედი, ღმერთო. შენ დაგტოვე მარტო, როდესაც ტაძარში იწექი ჯვარზე გაკრული,“ - მამა შალვას მოწოდება  საყოველთაო სინანულისკენ

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ​ ადამიანებში რწმენის დეფიციტის პრობლემაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ კორონავირუსული ინფექციის შიშით ტაძარში მისვლაზე უარის თქმა მორწმუნე ადამიანის ქცევა არ არის:

„მე სულ ვამბობდი, ვეკამათებოდი ყველას, რომ არ შეიძლება ადამიანი აღდგომას წირვაზე არ მოვიდეს. არ შეიძლება ადამიანმა წითელ პარასკევს მაცხოვარი დატოვოს მარტო. მაცხოვარი შენ გამო ჯვარზე გაეკრა. ერთადერთი დღეა წითელი პარასკევი, როდესაც უნდა მიხვიდე იქ, დაუჩოქო და შენდობა სთხოვო. რომ წამოვედი დილით წითელ პარასკევს მაღაზიები სავსე იყო ხალხით, რიგები იდგა. ხალხი გარბოდა, რომ საჭმელი შეეგროვებინათ. როგორ უნდა დადგეს ეს ერი ფეხზე, თუ ამ ერმა ეს არ შეინანა?! თუ შენდობა არ სთხოვა ღმერთს ამ ყველაფრის გამო, რომ „მე სუპერმარკეტში ვიყავი და შენთან არ მოვედი, ღმერთო. შენ დაგტოვე მარტო, როდესაც ტაძარში იწექი ჯვარზე გაკრული, როდესაც შენ გადმოგასვენეს ჯვრიდან, მე შენთან არ მოვსულვარ.“ ამის შენდობა ხალხს არ უთხოვია ღვთის წინაშე.“

მამა შალვამ აღნიშნა, რომ მთელმა ერთმა ღმერთს შენდობა უნდა სთხოვოს რწმენის ნაკლებობის გამო:

„როდესაც აღდგომის შემდეგ გაქრა ეს სენი, ეს ხალხი, ვინც ამბობდა, რომ ეკლესიაში მყოფი ადამიანები უნდა გამოეკეტათ და ჩაეხოცათ ეკლესიაში, თვითონ ბათუმში გაიქცა გასართობად. ღამის კლუბები გადაივსო ხალხით. მაშინ ​რომ დაიწყო სენი, არ გაჩერებულა დღევანდელ დღემდე. ყოველდღე 30, 40, 60 ადამიანი იღუპება. ერი ვერ ხვდება ამას, რომ უნდა შეინანოს მთელმა ერმა ეს. გონზე უნდა მოვიდეს მთელი ერი.“

„დავფიქრდეთ ამაზე, ვინ ვართ, რა ვართ, სად მივდივართ. ​ყველანი პასუხისმგებლები ვართ ჩვენს საქციელზე, ჩვენს ქმედებაზე. ყველას შენდობა გვაქვს სათხოვი ღვთის წინაშე. ასეთი დამოკიდებულება არ შეიძლება ღმერთთან. ბედნიერების ერთადერთი წყარო არის სინანული. ვისაც სინანული აქვს, ის ბედნიერია," - აღნიშნა დეკანოზმა შალვა კეკელიამ.

​წყარო 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„იოანე ოქროპირი ამბობს, რომ ღმერთი მშობლებს პასუხს გაგებინებთ თქვენს შვილებზე,“ - დეკანოზი...
​დეკანოზმა შალვა კეკელიამ იმ პასუხისმგებლობის შესახებ ისაუბრა, რომელიც მშობლებს აღზრდის პროცესში ეკისრებათ. მან აღნიშნა, რომ ოჯახის გავლენა ბავშვის პიროვნებად ჩამოყალიბებაზე ძალიან დიდია:„ყველა ბავშვი...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მშობლები ხშირად ბედნიერი შვილის სკულპტურის ძერწვაში იკარგებიან, ამ დროს ბავშვის რეალური განცდები იგნორირდება,“ - ფსიქოთერაპევტი ნინო ახალაია

ფსიქოთერაპევტი ნინო ახალაია გადაცემაში „იმედის დღე“ ბავშვებში ემოციური ინტელექტის განვითარების შესახებ საუბრობს:

“ემოციური ინტელექტის განვითარება ბავშვობის ასაკიდან იწყება, თუმცა ცვლილებები არასდროს არის გვიან. ჩვენ მუდმივად ვიცვლებით. ემოციური ინტელექტის განვითარებაში ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი მიმართულება მოდის თვითგანვითარებაზე, თვითგანათლებაზე. სანამ პატარა თვითგანათლებას დაიწყებს, ის თვითგანვითარების პროცესში უკვე ჩართულია იმით, რომ მოძრაობს, მას აინტერესებს, ის სვამს ბევრ კითხვას, ტეხავს, აფუჭებს, ტირის, ბრაზობს. მშობლის მხრიდან უმთავრესია ბავშვის ემოციების შემჩნევა და დანახვა. პირველ რიგში, მნიშვნელოვანი არის ის, რომ მე შენ შეგამჩნიე შენი ბრაზით, შენი სიხარულით.“

ნინო ახალაიას თქმით, მშობლებს ხშირად არ სურთ შვილების ნამდვილი ემოციების გაგება, რაც ბავშვისადმი მათი ეგოცენტრული დამოკიდებულებით აიხსნება:

„ძალიან ადვილია ბედნიერი ადამიანის მიღება. მშობლები ხშირად ბედნიერი შვილის და ბედნიერი ოჯახის სკულპტურის ძერწვაში იკარგებიან. ასეთ დროს იგნორირდება რეალური განცდები. როდესაც პატარა ტირის, პირველი რა ხდება? მაშინვე იწყება ნუგეში, ან კანფეტით, ან შოკოლადით. ბავშვს ეუბნებიან, რომ სადმე წაიყვანენ, გაართობენ. შეიძლება ჩემთვის ძალიან მტკივნეულია ჩემი შვილი რომ ტირის, მაგრამ ეგოცენტრული გადაწყვეტილებაა ბავშვის გაჩუმება. ნუგეში თუ იმას გულისხმობს, რომ მე შენ გაგაჩუმებ, როდესაც ჩხუბობ, ტირი, ექსპრესიული ხარ, ეს ეგოიზმია. პირველი არის მხარდაჭერა იმით, რომ ვკითხოთ ბავშვს: როგორ გრძნობ თავს? როგორ ხარ? რას გრძნობ? რა ემოციები გაქვს?“

„მე, როგორც პრაქტიკოსი თერაპევტი, მოზრდილებთან მუშაობის დროს ხშირად ვაწყდები პრობლემას, როდესაც მათ ვეკითხები: რას გრძნობთ? მათ არ იციან რა მიპასუხონ. ეს იმიტომ ხდება, რომ არ არის კონტაქტი საკუთარ სხეულთან, საკუთარ ემოციებთან,“ - აღნიშნავს ნინო ახალაია. 

წაიკითხეთ სრულად