Baby Bag

„სასკოლო მზაობისთვის სოციალურ-ემოციური სფეროს განვითარებას გაცილებით მეტი მნიშვნელობა აქვს, ვიდრე კითხვისა და წერის ცოდნას,“- მედეა ზირაქაშვილი

„სასკოლო მზაობისთვის სოციალურ-ემოციური სფეროს განვითარებას გაცილებით მეტი მნიშვნელობა აქვს, ვიდრე კითხვისა და წერის ცოდნას,“- მედეა ზირაქაშვილი

ბავშვთა ნევროლოგმა მედეა ზირაქაშვილმა ბავშვის სასკოლო მზაობის შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ მას ძალიან ბევრი უნარის ერთობლიობა განსაზღვრავს:

„დღეისთვის სკოლისთვის მზაობას განიხილავენ სამგანზომილებიან ჭრილში. გარდა იმისა, რომ ბავშვს უნდა ჰქონდეს გარკვეული უნარების ერთობლიობა, ძალიან მნიშვნელოვანია ოჯახის მზაობა და ასევე სკოლის მზაობა. ბავშვის სასკოლო მზაობას განსაზღვრავს ძალიან ბევრი უნარის ერთობლიობა. განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია სოციალურ-ემოციური სფეროს განვითარება. წლების განმავლობაში მოსახლეობას ეგონა, რომ ​თუ ბავშვმა იცის წერა, იცის კითხვა, ეს იყო ერთადერთი წინაპირობა იმისა, რომ ის მზად იყო სკოლისთვის. აღმოჩნდა, რომ ეს არც ისე მნიშვნელოვანი კომპონენტია. მაშინ, როდესაც სოციალურ-ემოციური სფეროს განვითარებას გაცილებით მეტი მნიშვნელობა აქვს.“

​მედეა ზირაქაშვილის თქმით, სასკოლო მზაობისთვის ძალიან დიდი მნიშვნელობა ენიჭება ენობრივი უნარების განვითარებას:

„სასკოლო მზაობისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია ენობრივი უნარების განვითარება. მნიშვნელოვანია ბავშვს ჰქონდეს ის რეცეპტული და ექსპრესიული უნარები, რომელიც დაეხმარება მას სკოლაში განათლების ეფექტიანად მიღებაში. არსებობს გარკვეული კოგნიტური უნარები, რომელიც უნდა ჰქონდეს ბავშვს. ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ბავშვს ჰქონდეს სწავლისადმი გარკვეული დამოკიდებულება: იყოს ცნობისმოყვარე, მაღალმოტივირებული, ჰქონდეს ქცევისთვის აუცილებელი წინაპირობა, რომელიც მისცემს საშუალებას, რომ გაჩერდეს სკამზე, იყოს მოტივირებული, შესძლოს ყურადღების კონცენტრირება, ჩაინიშნოს გაკვეთილები, მიაქციოს ყურადღება, რას ეუბნება მასწავლებელი. რა თქმა უნდა, უპირატესია ფიზიკური ჯანმრთელობა და ფიზიკური განვითარებაც. ეს ასევე უნდა იყოს იმ უნარების ჩამონათვალში, რომელიც ბავშვს უნდა ჰქონდეს.“

​ძალიან დიდია ოჯახის როლი: როგორი აღზრდის სტილი აქვს ოჯახს? როგორია მშობლების განათლების დონე? რამდენად უწყობს მშობელი ხელს ბავშვის თუნდაც ფიზიკური ჯანმრთელობის განვითარებას? სკოლისთვის მზაობის შეფასება ჩვენ გვჭირდება არა იმიტომ, რომ ვთქვათ, ბავშვმა უნდა იაროს თუ არა სკოლაში, არამედ იმისთვის, რომ გამოვყოთ მისი ძლიერი და სუსტი მხარეები, რათა გვქონდეს შესაძლებლობა მოტივაციის ამაღლებით, კომფორტული, ადეკვატური გარემოს შექმნით, შევუქმნათ ბავშვს მაქსიმალურად ხელშემწყობი პირობა იმისთვის, რომ განივითაროს ის უნარ-ჩვევები, რომელიც მას სჭირდება ეფექტიანი სწავლისთვის,“ - აღნიშნულ საკითხებზე მედეა ზირაქაშვილმა რადიო ფორტუნას ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო ფორტუნა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„გოგონებში ორ-ნახევარი ან სამ-ნახევარი წელი, ბიჭებში სამ-ნახევარი ან ოთხ-ნახევარი წელი არი...
​ფსიქოლოგმა ზაზა ვარდიაშვილმა ბაღისა და სკოლისთვის იდეალური ასაკის შესახებ ისაუბრა და ბავშვთან ინდივიდუალური მიდგომის მნიშვნელობას გაუსვა ხაზი:„​იდეალური, როგორც ბაღისთვის, ასევე სკოლისთვის არის ინდივ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

იაპონელების უნიკალური და ეფექტიანი მეთოდი ბავშვებს შორის კონფლიქტის აღმოსაფხვრელად

იაპონელების უნიკალური  და ეფექტიანი მეთოდი ბავშვებს შორის კონფლიქტის აღმოსაფხვრელად

ბავშვები ხშირად ჩხუბობენ ან კამათობენ. ეს ბავშვის განვითარების ერთ-ერთი შემადგენელი ნაწილია. ​ბავშვები სწავლობენ, თუ როგორ გადაჭრან კონფლიქტები. სწავლის პროცესში ვერბალური ან ფიზიკური ხასიათის კონფლიქტები გარდაუვალია. რა თქმა უნდა, ჩხუბი მისაღები ქცევა არ არის, რის გამოც მშობლები და მასწავლებლები ბავშვებს შორის კონფლიქტის სწრაფად ჩახშობას ცდილობენ.

იაპონელი მშობლები და მასწავლებლები ბავშვებს შორის კონფლიქტის გადაჭრას საკუთარი ორიგინალური მეთოდით ცდილობენ. აღნიშნული მეთოდი იაპონელ ბავშვებთან ეფექტიანია და ამართლებს, თუმცა ექსპერტები გადაჭრით ვერ ამბობენ, რამდენაც ეფექტიანი აღმოჩნდება ის სხვა ქვეყნებსა და კულტურებში.

იაპონურ მეთოდს „მიმამორი“ ეწოდება და ​ის ბავშვის ავტონომიურობის ზრდაზეა ორიენტირებული. მიმამორის პრაქტიკა საკმაოდ მარტივია. მასწავლებლები და მშობლები კონფლიქტის დროს ბავშვების ახლოს დგანან და მათ აკვირდებიან. ისინი ბავშვების კამათში არ ერევიან. მშობლები და მასწავლებლები არ ცდილობენ ბავშვებთან ერთად პრობლემის გაანალიზებას. ისინი ბავშვებს საშუალებას აძლევენ კონფლიქტი დამოუკიდებლად გადაწყვიტონ.

იაპონელი მშობლები და მასწავლებლები აღნიშნული მეთოდის მთავარ უპირატესობას იმაში ხედავენ, რომ ის ბავშვს გადაწყვეტილებების დამოუკიდებლად მიღების საშუალებას აძლევს და პრობლემის გადაჭრის უნარს უვითარებს. როდესაც მშობლები კონფლიქტში ერევიან, ისინი ბავშვებს ხელს უშლიან კონფლიქტის მოგვარება თავად სცადონ და ცხოვრებისეული გამოცდილება შეიძინონ.

​კონფლიქტში მშობლის ჩარევა ხშირად იწვევს ბავშვებისთვის იარლიყების მიკერებას. ზოგიერთი ბავშვი დამნაშავედ ცხადდება, ზოგიერთი კი - უდანაშაულოდ. როდესაც მშობლები თავს იკავებენ კონფლიქტში ჩართვისგან, ბავშვები კარგ გაკვეთილს იღებენ. ისინი აცნობიერებენ, რომ კონფლიქტით პრობლემების მოგვარება არასწორია. ბავშვები მიღებული გამოცდილებიდან ბევრ რამეს სწავლობენ, რაც მათთვის ძალიან სასარგებლოა.

მომზადებულია ​moms.com - ის მიხედვით

წაიკითხეთ სრულად