Baby Bag

„ბავშვმა „მინდასა“ და „უნდას“ შორის განსხვავება უკვე 7 წლის ასაკში უნდა იცოდეს,“ - თამარ გაგოშიძე

„ბავშვმა „მინდასა“ და „უნდას“ შორის განსხვავება უკვე 7 წლის ასაკში უნდა იცოდეს,“ - თამარ გაგოშიძე

თამარ გაგოშიძემ ბავშვებში სიზარმაცის პრობლემის და მისი დაძლევის მეთოდებზე ისაუბრა. მან სიზარმაცის გამომწვევი მიზეზები დაასახელა:

„სიზარმაცე აბსტრაქტული ტერმინია. რა არის სიზარმაცე? როდესაც ცდილობ, რომ აუცილებელი გასაკეთებელი არ გააკეთო, თავი აარიდო ან გადაწიო. რისი შედეგია ე.წ. სიზარმაცე? 14 წლის ასაკში არის უკვე გვიანი ბავშვის ინტერესების გაღვიძება. ექვსი წლის ბავშვი, რომ რაღაცებს გეკითხება, ცნობისმოყვარე რომ არის, შენ რომ არ გცალია, კითხვებზე პასუხს რომ არ აძლევ და შენი საქმეებით ხარ დაკავებული, ​ეს ცნობისმოყვარეობა მერე ქრება. ცნობისმოყვარეობა გადადის მერე შრომისმოყვარეობაში. მასწავლებელიც და მშობელიც ამ გადასვლას აბრკოლებს ძალიან ხშირად, იმიტომ, რომ არ სცალიათ.“

თამარ გაგოშიძემ ხაზი გაუსვა ბავშვთან დისკუსიის მნიშვნელობას:

„ჩვენ უნდა შევხედოთ ჩვენს თავს, ძალიან ხშირად ​ხომ არ ვაიძულებთ ბავშვს, რომ აუცილებლად ეს გააკეთოს. ბუნებრივია, რომ ვაიძულებთ, იმიტომ, რომ სხვა გზა არ გვაქვს. ჩვენ მოგვიწევს დისკუსია, რატომ უნდა ისწავლოს ბავშვმა. 6-7 წლის ასაკში ეს ასე არ არის, თუმცა 14 წლის ბავშვთან დისკუსია არის ძალიან მნიშვნელოვანი. ხშირად მოსულან ჩემთან მშობლები და უთქვამთ: „ბავშვს ვეუბნები, რომ აი, ის მენაგვე იქნები.“ არაფრით არ შეიძლება ამის თქმა. რას ნიშნავს, მენაგვე იქნები?! მენაგვე ადამიანი არ არის, პერსონა არ არის და საქმე არ არის მენაგვეობა?! ასეთი ტიპის ტექსტები, რომ შენ თუ არ ისწავლე, არ იქნები ისეთი, როგორიც მე მინდა, არის მიუღებელი სტრატეგია. ბავშვი გრძნობს, რომ ეს არ არის სწორი და უბრალოდ ლოზუნგია მშობლის მხრიდან.“

თამარ გაგოშიძემ მშობლებს ურჩია შვილების ინტერესები აღმოაჩინონ და თავადაც დაინტერესდნენ იმით, რაც ბავშვს აინტერესებს:

„ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ​აღმოვაჩინოთ ჩვენი შვილის ინტერესი. ჩვენ უნდა დავინტერესდეთ, რა თამაშებით თამაშობს ჩვენი შვილი და ერთხელ მაინც მასთან ერთად ვითამაშოთ ეს თამაში. თუ თამაში მძიმე და აგრესიულია, მარტო აკრძალვა არ უშველის. ამ შემთხვევაში დისკუსია აუცილებელია. დისკუსიაში უნდა გამოიწვიო ბავშვი, რომ აუხსნა რატომ არის მნიშვნელოვანი მან განახორციელოს „უნდას“ შესაბამისი აქტივობა. ბავშვმა „მინდასა“ და „უნდას“ შორის განსხვავება უკვე 7 წლის ასაკში უნდა იცოდეს. ზუსტად მაშინ არის კრიტიკული პერიოდი, 14 წელიც არის კრიტიკული პერიოდი. ამ ასაკშიც ბავშვს სიამოვნება უნდა, ისევე როგორც, 6-7 წლის ასაკში."

„ჩვენი სკოლები იმისთვის არის, რომ უსიამოვნება მიანიჭონ  და ​ვისაც სწავლა უყვარს, იმასაც გადააყვარონ. მშობელი რას ეუბნება შვილს? „შენ თუ ისწავლი, გექნება ბევრი ფული.“ ძალიან არამყარი არგუმენტია, მინდა გითხრათ. რაც უფრო არ ისწავლი, უფრო მეტი ფული გექნება ხანდახან ჩვენს ქვეყანაში. სწავლისთვის სწავლა, პროცესისგან სიამოვნების მიღება? აქ არის სწორედ ძაღლის თავი დამარხული: ყოფნა თუ ფლობა? ჩვენ ფლობის რეჟიმში ვართ სულ,“ - აღნიშნულ საკითხებზე თამარ გაგოშიძემ რადიო იმედის ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო იმედი

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„ბავშვის ტემპერამენტს ჩვენ ვერ შევცვლით, მაგრამ ნახეთ, რა შეგვიძლია შევცვალოთ...“ - ნეიროფ...
​ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ემოციური რეგულაციის მნიშვნელობაზე ისაუბრა და მშობლებს ურჩია, ბავშვებს საკუთარი სისუსტეების აღიარება ასწავლონ:„მშობლები გეუბნებიან: „როგორ ბავშვმა თავი არ უნდა დაიცვას?...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვის ცემა მშობლის დიდი ტრაგედიაა... ადამიანს, რომელიც ხელს აწევს თავისზე სუსტზე, თვითონ სჭირდება დახმარება,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„ბავშვის ცემა მშობლის დიდი ტრაგედიაა... ადამიანს, რომელიც ხელს აწევს თავისზე სუსტზე, თვითონ სჭირდება დახმარება,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ბავშვის ფიზიკური დასჯის დამაზიანებელ შედეგებზე ისაუბრა:

„ბავშვის ცემა მშობლის დიდი ტრაგედიაა. ადამიანი, რომელიც ხელს აწევს უსუსურზე, თავისზე ბევრად პატარაზე, სუსტზე, ე.ი. რა დღეშია მისი ფსიქიკა და ნერვული სისტემა და როგორ სჭირდება მას თვითონ დახმარება. ძალიან ბევრ მშობელს მერე დანაშაულის განცდა აქვს. ამით არავინ არ ტრაბახობს, რომ „რა კარგია, ვცემე.“ მერე განიცდის, შეიძლება იტიროს კიდეც, მაგრამ ამით არაფერი აღარ სწორდება, იმიტომ, რომ ამით მე მას დავასწავლე აგრესიული პასუხი. ზოგი ამბობს, რომ მე თუ არ ვასწავლი, სხვასთან ექნება იგივე პრობლემა. არ არის ასე. სახლში ლაღად გაზრდილი ადამიანი, ბევრად უფრო ადვილად უმკლავდება გარე პრობლემებს, ვიდრე ის, ვისაც ჩაგრავენ. მშობლის შიშს, სჯობს რიდი, რომ არ აწყენინო.  ამიტომ არის კარგი „მე“ ფორმის გამოყენება. „მე მეწყინა, გული მეტკინა.“ „შენ“ ფორმა არის იარლიყის მიკერება. რასაც ვაბრალებთ ბავშვს, რასაც ვარქმევთ, იმას შეგვისრულებს მერე. 

ბავშვებს არ ესმით სიტყვა: „რატომ?“ ეს არც ჩვენ არ გვესმის. ის მოითხოვს პასუხს, „იმიტომ.“ აგრესია გიჩნდება კითხვაზე „რატომ?“ ძალიან კარგი კითხვაა: „რისთვის?“ რისთვის აკეთებ ამას, რა გინდა, რა შედეგი გინდა. ძალადობით შეიძლება ადამიანებს, დედა-შვილს შორს ისეთი უფსკრული გაჩნდეს იმის გამო, რომ ვერ ახერხებ ადამიანურ ენაზე კომუნიკაციას. ბავშვი რომ ცუდად იქცევა, მან ძალიან კარგად იცის, რომ ცუდად მოიქცა. არსებობს მარტივი შეთანხმება ბავშვებთან. ფრანგებს აქვთ ასეთი, ბაღში წითელ ხაზს გააკეთებენ, არავინ არ გადადის იმ წითელი ხაზის იქით. არავინ არ სვამს კითხვას: „რატომ?“ არც მე გადავდივარ, არც შენ. ასე ბავშვი სწავლობს რაღაცების არგადაკვეთას. ჩვენ შევთანხმდებით: „ამ გადაკვეთის შემთხვევაში, შენ ამ მულტფილმს არ ნახავ.“ ბავშვი იმდენად სამართლიანია, რომ შეთანხმების დარღვევის დროს, თვითონ შეიძლება გითხრას, რომ არ ნახავს ამ მულტფილმს,“ - აღნიშნულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“

წაიკითხეთ სრულად