Baby Bag

„თუ ბავშვობაში ხშირად გვესმის: „ცელქია და ვერ გავაგებინე ვერაფერი,“ მერე საკუთარ თავს ვეუბნებით იმავეს,“ - ირინა ტაბუციძე

„თუ ბავშვობაში ხშირად გვესმის: „ცელქია და ვერ გავაგებინე ვერაფერი,“ მერე საკუთარ თავს ვეუბნებით იმავეს,“ - ირინა ტაბუციძე

ფსიქოლოგმა ირინა ტაბუციძემ ნეგატიური ფიქრების დამაზიანებელი ზემოქმედების შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ნეგატიურ აზრებზე კონცენტრაცია ადამიანებს ხშირად უკან ხევთ:

„ნეგატიური ფიქრები ყველას გვიჩნდება. ეს დამაზიანებელი ხდება მაშინ, როდესაც არის ძალიან ხშირად, ინტენსივობა რომ მაღალი აქვს. ყველა შენთვის მნიშვნელოვანი მოვლენის წინ ერთი და იგივე აზრი ტივტივდება. თქვენს ფიქრებს თუ გადახედავთ, აღმოაჩენთ, რომ მეტ-ნაკლებად ერთი და იგივე მოვლენა იწვევს ამას. ყოველი ახალი პროექტის დაწყების წინ პირველი შეიძლება მოდიოდეს: „არ გამომივა, მე ხომ ამდენი არ შემიძლია, ​მე ამას ვერ შევძლებ, მე ამას ვერ გადავიტან.“ წარმოიდგინეთ, რამდენად გხევთ ეს უკან და რამდენად დამაზიანებელია.”

ირინა ტაბუციძის თქმით, ​ნეგატიური აზრების ძლიერი გავლენა, ბავშვობიდან მოდის და არასწორი აღზრდის შედეგია:

„ხშირად სათავე მაინც არის ხოლმე ბავშვობაში, აღზრდაში. მნიშვნელოვანია, ხშირად გვაქებენ თუ არა, გვაღიარებენ თუ არა, ჩვენს წარმატებას აღნიშნავენ თუ არა. თუ ბავშვობაში ხშირად გვესმის: „ამისგან არაფერი არ გამოვა,“ „ცელქია და ვერ გავაგებინე ვერაფერი,“ მერე რაც მშობლისგან გვესმის, საკუთარ თავს ვეუბნებით იმავეს. გადაჭარბებული ქება სხვა პრობლემას შექმნის, შეიძლება რეალობას ასცდე.“

„ნეგატიურ აზრს, როგორც წესი, ახლავს ემოცია. ის რაღაც ძლიერ ემოციას იწვევს. შეიძლება ეს იყოს შფოთვა, შიში, ბრაზი. თუ ჩვენ ამაზე ვრეაგირებთ, ის არის უკვე დამაზიანებელი. ​ნეგატიური აზრი ხდება დამაზიანებელი მაშინ, როდესაც ჩვენ მასზე რეაგირებას ვახდენთ. შეიძლება, მოვიდეს ფიქრი და წავიდეს, დავთრგუნო ეს ფიქრი. არის სიტუაცია, როდესაც ამას ვერ ვახერხებთ. რეაგირება რას ნიშნავს?! დავიწყებ შფოთვას, რეალურად ვაფუჭებ საქმეს და ვამართლებ შიშს. ამას შეგვიძლია დავარქვათ აკვიატება. ვერ ვაკონტროლებთ ამას, თავისით მოდის და მოდის. რთულ შემთხვევაში სჯობს სპეციალისტს მივმართოთ. რთულია შემთხვევა, როდესაც აღმოაჩენ, რომ აღარც კარიერა გაქვს, აღარც პირადი ცხოვრება, ყოველი სიახლის დროს შენი ნეგატიური აზრები გხევს უკან, არაფერი აღარ გიხარია. ეს ძალიან მძიმე შემთხვევაა უკვე“ - აღნიშნულ საკითხზე ირინა ტაბუციძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „დილის შოუ“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილის შოუ“ 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„შენგან არაფერი არ გამოვა“, „რას ჰგავხარ“, „რით ვეღარ გაიგე?!“... - შენიშვნები, რომლებიც ბ...
​ფსიქოთერაპევტი მარინა კაჭარავა ბავშვებთან ურთიერთობის თემაზე საუბრობს. როგორც იგი აღნიშნავს, არ არსებობს ადამიანი, რომელიც არ გაბრაზებულა, თუმცა გააჩნია, როგორ გამოვხატავთ ბრაზს:„ყველაზე მეტად გ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„წლის განმავლობაში ბავშვები ფიზიკურად ძალიან შეზღუდულები არიან, ქალაქში ეზოს ფენომენი აღარ არსებობს,“ - ბავშვთა ნევროლოგი ბაკურ კოტეტიშვილი

ბავშვთა ნევროლოგმა ბაკურ კოტეტიშვილმა „სხვა შუადღეში“ ბავშვისთვის ფიზიკური აქტივობის მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„თავისუფლება არავის წყენს, თუმცა გააჩნია მის მასშტაბებს. თავისუფლება ორი სახის არის: ფიზიკური და ემოციური. მთავარი, რაც სჭირდება ბავშვს, არის მისი ფიზიკური აქტივობა. სამწუხაროდ, წლის განმავლობაში ბავშვები ფიზიკურად ძალიან შეზღუდულები არიან, ეს განსაკუთრებით ქალაქში მცხოვრებ ბავშვებს ეხება. სკოლაში სპორტის გაკვეთილებს ძალიან ცოტა დრო ეთმობა. ქალაქში ეზოს ფენომენი აღარ არსებობს, მე ეზოში გავიზარდე. ხომ გახსოვთ დედის ხმა: „ამოდი“ და ქვემოდან: „დე, ცოტა ხანი კიდევ.“ ასეთი რამ საერთოდ აღარ ისმის. ამ გაგებით თავისუფალი გარემოს შექმნის ერთადერთი საშუალება არის ზაფხული. სამწუხაროდ, ზოგიერთი ოჯახისთვის ფიზიკურად შეუძლებელია, ზოგს ფინანსური პრობლემები აქვს და ვერ ახერხებს ბავშვების დასვენებას. გარდა ამისა, ბავშვებს თვალყურის დევნება სჭირდებათ. არ აქვს მნიშვნელობა ბავშვი 2 წლის არის, თუ ათის. გარკვეული სახის შეზღუდულობის ან პირადი საქმიანობის გამო მშობელს ურჩევნია, რომ ბავშვი მის თვალსაწიერში იყოს. ამიტომ მშობლებისთვის ხშირად კარგი გამოსავალია, რომ ბავშვი სახლში დარჩეს, დაჯდეს და იკითხოს.“

ბაკურ კოტეტიშვილის თქმით, ბავშვმა არდადეგების დროს წიგნი მხოლოდ იმ შემთხვევაში უნდა წაიკითხოს, თუ ეს მისი თავისუფალი არჩევანია:

„შესაძლებელია, რომ ბავშვმა წიგნი ზაფხულშიც წაიკითხოს, მაგრამ როდესაც ამას აქვს ძალდატანებითი ხასიათი, ეს არასწორია. კითხვა არის თავისუფალი, დამოუკიდებელი აქტივობა, რომელიც ჩემი არჩევანია, მეცადინეობა კი არის იძულება. თუ გავიხსენებთ ჩვენს თავს, მაისიდან სექტემბრამდე რამე გავიწყდებოდათ? თუ რამე ისწავლეთ, დღემდე გემახსოვრებათ. სკოლაში ნასწავლი ნებისმიერი ლექსი ან ფიზიკის კანონი, თუ ისწავლეთ, ყოველთვის გახსოვთ. თუ აპრილში არ ისწავლეთ, რა თქმა უნდა, სექტემბერში აღარ გემახსოვრებათ. ავიღოთ მარტივი ალეგორია: შვებულებაში ვინმე მუშაობს? არდადეგებიც შვებულებაა, ეს ხომ სპეციალურად არის მოფიქრებული ფსიქოლოგების და პედაგოგების მიერ. ბავშვის ფიზიკური და სივრცითი რეაბილიტაცია არის უმთავრესი.“

წაიკითხეთ სრულად