Baby Bag

„არ უნდა დაგვენანოს ერთმანეთისთვის კომპლიმენტების თქმა, იმის ახსნა, თუ როგორ მიყვარს, როგორ მენატრება,“ - მარინა კაჭარავა

„არ უნდა დაგვენანოს ერთმანეთისთვის კომპლიმენტების თქმა, იმის ახსნა, თუ როგორ მიყვარს, როგორ მენატრება,“ - მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანზე სიყვარულის ძალის ზემოქმედების შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ემოციას მთლიანობა ახასიათებს და ის აზროვნებას არხს არ უტოვებს:

„ემოციას ახასიათებს მთლიანობა, არხს არ უტოვებს აზროვნებას, რომ ადამიანმა იაზროვნოს. ხშირად არის, ადამიანი ყოფილ შეყვარებულს რომ უყურებს, ფიქრობს: „ნეტავ რა მომწონდა ამაში?“ ის შარავანდედი იყო მისი პირადი დამოკიდებულება ადამიანისადმი და არა იმ ადამიანის რაიმე თვისება. ​ტვინის თორმეტი ადგილი იღებს მონაწილეობას შეყვარებულობაში. ადამიანში ხდება ისეთი პროცესები, რომლებიც კარგად ვერ კონტროლდება.“

მარინა კაჭარავას თქმით, სიყვარულის ენას ურთიერთობაში ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს:

​ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს სიყვარულის ენას. ყველას აქვს თავისი ინდივიდუალური ენა. ეს არის სხეულის ენა, თვალით კონტაქტი, დრო, რომელსაც ატარებენ ერთად. ჩახუტების დროს კანზე რომ ჟრიალი აქვს ადამიანს, ამასაც სიყვარულის მოლეკულა განსაზღვრავს. აუცილებელია კომპლიმენტები და აღიარება. გოგონებს ხომ უყვართ, მაგრამ ბიჭებს ბევრად მეტად უყვართ აღიარება, როდესაც აღიარებენ მის მამაკაცურ ღირსებას, მის დამსახურებებს. არ უნდა დაგვენანოს ერთმანეთისთვის კომპლიმენტების თქმა, იმის ახსნა, თუ როგორ მიყვარს, როგორ მენატრება. როგორც კოცონს უნდა სულის შებერვა, ცეცხლს რომ დაანთებ, ისე უნდა გრძნობასაც.“

მარინა კაჭარავამ აღნიშნა, რომ ურთიერთობაში განახლება აუცილებელია:

„აუცილებელია რაღაც განახლება. რეკომენდაციები არის ერთად ფრენა, ერთად სრიალი. ისეთი რაღაცების კეთება, რომელიც აახლოვებს ადამიანებს ერთმანეთთან. როგორ გავიგოთ რა არის ჩვენი სიყვარულის ენა? რაც მე მწყინს, დავუკვირდე იმას. რასაც აკეთებს და ამბობს და მე რომ არ მსიამოვნებს, უნდა ვიფიქრო, რომ იმის საპირისპირო არის ჩემი სიყვარულის ენა. აუცილებლად თვალებში უნდა უყურებდე ადამიანს და აუხსნა, რომ შენთვის ეს არის ძალიან მნიშვნელოვანი. სიყვარულში, ​ურთიერთობაში ყოველთვის არის კომპრომისები. ამ ურთიერთობაში თავისუფლებას ცოტათი კარგავ, მაგრამ შენი არჩევანია ეს.“

„ქალს აქვს დედობის უნარი, რომელიც არის უნიკალური უნარი. ​ეს მზრუნველობა მამაკაცს იმდენი არ აქვს. მამაკაცისთვის ეს უფრო რთულია, ვიდრე ქალისთვის. ქალისთვის ეს ძალიან ბუნებრივი მდგომარეობა. ეს ბმა ისეთი რამ არის, რომ ვერც კი ხვდები, რა არის ის, რაც ამ ადამიანში გიზიდავს. რომ არა ეს ურთიერთობა, შეიძლება არც კი შეხედო მას. დამთავრების შემდეგ ეს ხშირად ხდება. ფრანგები ამბობენ: „არასდროს დაბრუნდე იქ, სადაც ბედნიერი იყავი.“ ბედნიერი შენ იყავი, ეს იყო შენი ემოციური მდგომარეობა იმ კონკრეტულ დროს, ადგილას და არა ის ადგილი,“ - აღნიშნულ საკითხებზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა უქმეებზე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილა უქმეებზე“

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„ოჯახის განვითარებაში არსებობს კრიზისები, ეს არის შესაძლებლობა განვითარებისთვის. თუ ვერ და...
​​ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა ოჯახის ფენომენის შესახებ საუბრობს. მისი თქმით ამქვეყნად უნაკლო არაფერია და იდეალური ოჯახიც არ არსებობს:„ამ სამყაროში იდეალური და უნაკლო არაფერია. ეს ურთიერთობა არის ორ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა,“ - პაატა ამონაშვილი

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა,“ - პაატა ამონაშვილი

ფსიქოლოგმა პაატა ამონაშვილმა ჰუმანურ პედაგოგიკაში დასჯის მეთოდებზე ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რეკომენდაციები მისცა:

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა. ჰუმანური პედაგოგიკა არ გულისხმობს, რომ თავდაყირა იარე და მე მოგეფერები. ჰუმანურ პედაგოგიკაში, რა თქმა უნდა, არის დასჯა, მაგრამ ის ძირეულად განსხვავდება ავტორიტარული პედაგოგიკის დასჯისგან. მბრძანებლურ პედაგოგიკაში დასჯაში აქვს გარეგნული სახე, მაგალითად, „წადი კუთხეში,“- თავისუფლება მოვაკელით. თუ წამოარტყამს ვინმე ბავშვს, მაშინ ფიზიკური შეურაცხყოფაც მიაყენეს. ჰუმანურ პედაგოგიკაში დასჯას აქვს სინდისის გახსნის ხასიათი. აქ ისეთი ფორმაა დასჯის, როდესაც ბავშვში იხსნება სინდისი. ის თვითონ გრძნობს ხოლმე თავის დანაშაულს. ის თვითონ წუხს ჩადენილის გამო. გარეგნულად შეიძლება საყვედური არავინ არ უთხრას.

ერთხელ მე სახლიდან დაუკითხავად რაღაც ფული ავიღე, იმიტომ, რომ შატალოზე მივდიოდით. 5 მანეთი მოვიპარე. იმ ფულით ნახევარმა კლასმა ვისეირნეთ. ყველა დავპატიჟე კარუსელებზე, ნაყინებზე. სახლში რომ მოვედი, რა თქმა უნდა, დაინახეს, რომ ჩემი აღებული იყო ეს ფული, მაგრამ არც შემარცხვინეს, არც თავში ჩამარტყეს. უბრალოდ საღამოს დედაჩემმა თქვა, დილით რძეზე ვარ წასასვლელი და შენ ხომ არ წახვალო? მე ვუთხარი, წავალ-თქო. მან მითხრა, მაშინ იქ გუშინ დადებული 5 მანეთი დევს და ის აიღეო. აქ დაიწყო ჩემი ტანჯვა. ის 5 მანეთი უკვე დახარჯული მქონდა. მე ვუთხარი, რომ აღარ იდო იქ ფული, მაგრამ არ ვთქვი, რომ მე ავიღე. არავინ არ შემარცხვინა მაინც. ყველამ ერთხმად დაიწყო იმ 5 მანეთის ძებნა. ეძებდნენ უჯრებში და ყველგან. უსინდისოდ მეც ვეძებდი მათთან ერთად, ვითომც არაფერი. ძებნისას შინაგანად ძალიან ვიტანჯებოდი. მოგვიანებით ამ ვითარებას რომ ვაანალიზებდი, ვფიქრობდი, რა იქნებოდა, რომ დავესაჯე სიტყვიერად, გაველანძღე. ბავშვი როდესაც ასე ისჯება, ცხადია, იწყებს თავის მართლებას. არავინ არაფერი მითხრა და ვის შევეწინააღმდეგებოდი? ერთადერთი სინდისი იღვიძებს და სინდისს ხომ ვერ დაემალები? ბოლოს დედაჩემმა თქვა, არაუშავს, მეორე 5 მანეთიც მაქვს, დაანებეთ თავი, ქარის მოტანილს ქარი წაიღებს, ქვიშაა ეგ ფული, სხვა არაფერიო და დადო მეორე 5 მანეთი, ეს აიღეო. იმის მერე ფული რომ დევს, ხელი აღარ გამირბის. ეს არის დასჯის ფორმა. საუკეთესო დასჯა არის დასჯა ბრჭყალებში. დასჯის საუკეთესო ფორმა არის, როდესაც ბრძენი აღმზრდელი კარგ განსჯას ჩაუდებს თავის აღსაზრდელს."

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად