Baby Bag

„არ უნდა დაგვენანოს ერთმანეთისთვის კომპლიმენტების თქმა, იმის ახსნა, თუ როგორ მიყვარს, როგორ მენატრება,“ - მარინა კაჭარავა

„არ უნდა დაგვენანოს ერთმანეთისთვის კომპლიმენტების თქმა, იმის ახსნა, თუ როგორ მიყვარს, როგორ მენატრება,“ - მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანზე სიყვარულის ძალის ზემოქმედების შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ემოციას მთლიანობა ახასიათებს და ის აზროვნებას არხს არ უტოვებს:

„ემოციას ახასიათებს მთლიანობა, არხს არ უტოვებს აზროვნებას, რომ ადამიანმა იაზროვნოს. ხშირად არის, ადამიანი ყოფილ შეყვარებულს რომ უყურებს, ფიქრობს: „ნეტავ რა მომწონდა ამაში?“ ის შარავანდედი იყო მისი პირადი დამოკიდებულება ადამიანისადმი და არა იმ ადამიანის რაიმე თვისება. ​ტვინის თორმეტი ადგილი იღებს მონაწილეობას შეყვარებულობაში. ადამიანში ხდება ისეთი პროცესები, რომლებიც კარგად ვერ კონტროლდება.“

მარინა კაჭარავას თქმით, სიყვარულის ენას ურთიერთობაში ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს:

​ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს სიყვარულის ენას. ყველას აქვს თავისი ინდივიდუალური ენა. ეს არის სხეულის ენა, თვალით კონტაქტი, დრო, რომელსაც ატარებენ ერთად. ჩახუტების დროს კანზე რომ ჟრიალი აქვს ადამიანს, ამასაც სიყვარულის მოლეკულა განსაზღვრავს. აუცილებელია კომპლიმენტები და აღიარება. გოგონებს ხომ უყვართ, მაგრამ ბიჭებს ბევრად მეტად უყვართ აღიარება, როდესაც აღიარებენ მის მამაკაცურ ღირსებას, მის დამსახურებებს. არ უნდა დაგვენანოს ერთმანეთისთვის კომპლიმენტების თქმა, იმის ახსნა, თუ როგორ მიყვარს, როგორ მენატრება. როგორც კოცონს უნდა სულის შებერვა, ცეცხლს რომ დაანთებ, ისე უნდა გრძნობასაც.“

მარინა კაჭარავამ აღნიშნა, რომ ურთიერთობაში განახლება აუცილებელია:

„აუცილებელია რაღაც განახლება. რეკომენდაციები არის ერთად ფრენა, ერთად სრიალი. ისეთი რაღაცების კეთება, რომელიც აახლოვებს ადამიანებს ერთმანეთთან. როგორ გავიგოთ რა არის ჩვენი სიყვარულის ენა? რაც მე მწყინს, დავუკვირდე იმას. რასაც აკეთებს და ამბობს და მე რომ არ მსიამოვნებს, უნდა ვიფიქრო, რომ იმის საპირისპირო არის ჩემი სიყვარულის ენა. აუცილებლად თვალებში უნდა უყურებდე ადამიანს და აუხსნა, რომ შენთვის ეს არის ძალიან მნიშვნელოვანი. სიყვარულში, ​ურთიერთობაში ყოველთვის არის კომპრომისები. ამ ურთიერთობაში თავისუფლებას ცოტათი კარგავ, მაგრამ შენი არჩევანია ეს.“

„ქალს აქვს დედობის უნარი, რომელიც არის უნიკალური უნარი. ​ეს მზრუნველობა მამაკაცს იმდენი არ აქვს. მამაკაცისთვის ეს უფრო რთულია, ვიდრე ქალისთვის. ქალისთვის ეს ძალიან ბუნებრივი მდგომარეობა. ეს ბმა ისეთი რამ არის, რომ ვერც კი ხვდები, რა არის ის, რაც ამ ადამიანში გიზიდავს. რომ არა ეს ურთიერთობა, შეიძლება არც კი შეხედო მას. დამთავრების შემდეგ ეს ხშირად ხდება. ფრანგები ამბობენ: „არასდროს დაბრუნდე იქ, სადაც ბედნიერი იყავი.“ ბედნიერი შენ იყავი, ეს იყო შენი ემოციური მდგომარეობა იმ კონკრეტულ დროს, ადგილას და არა ის ადგილი,“ - აღნიშნულ საკითხებზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა უქმეებზე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილა უქმეებზე“

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„ოჯახის განვითარებაში არსებობს კრიზისები, ეს არის შესაძლებლობა განვითარებისთვის. თუ ვერ და...
​​ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა ოჯახის ფენომენის შესახებ საუბრობს. მისი თქმით ამქვეყნად უნაკლო არაფერია და იდეალური ოჯახიც არ არსებობს:„ამ სამყაროში იდეალური და უნაკლო არაფერია. ეს ურთიერთობა არის ორ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ვეხმარები ცოლს“ - მამები ხშირად ამბობენ ამ ფრაზას, როდესაც ბავშვის მოვლას ეხება საქმე - რა უნდა გააკეთოს ქალმა, რომ ქმარმა თავისი შვილის გაზრა/აღზრდაში თავისი წილი პასუხისმგებლობა აიღოს?

„ვეხმარები ცოლს“ - მამები ხშირად ამბობენ ამ ფრაზას, როდესაც ბავშვის მოვლას ეხება საქმე - რა უნდა გააკეთოს ქალმა, რომ ქმარმა თავისი შვილის გაზრა/აღზრდაში თავისი წილი პასუხისმგებლობა აიღოს?

„ვეხმარები ცოლს“ - მამაკაცების მიერ ხშირად თქმული ფრაზა, რომლითაც ვიგებთ, რომ ისინი ვერ იაზრებენ თავიანთ მოვალეობას. რატომ არის დამკვიდრებული ეს სტერეოტიპი და როგორ უნდა გადაიჭრას საკითხი? - ამ და სხვა თემებზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი ირინა ტაბუციძე.

​- „ვეხმარები ცოლს“ - მამები ხშირად ამბობენ ამ ფრაზას, როდესაც ბავშვის მოვლას ეხება საქმე, თუმცა ეს დახმარება კი არა, მათი მოვალეობაა. რატომ არის დამკვიდრებული ეს სტერეოტიპი?
- ჩვენს საზოგადოებაში ისეთი დამოკიდებულება ჩამოყალიბდა, რომ ბავშვზე და ოჯახის საქმეებზე ზრუნვას ქალი იღებს თავის თავზე. ხშირ შემთხვევაში ქალის ხელშია, როგორ დაგეგმოს ბავშვების დღის გრაფიკი, როგორ მოამარაგოს ოჯახი, ბავშვების განათლების საკითხები და ა.შ., რა თქმა უნდა, ყველას არ ეხება. ამიტომ, მამაკაცისთვის, ერთი მხრივ, კომფორტულია, როდესაც დამხმარის ფუნქცია აქვს და შესაბამისად, პასუხისმგებლობა ნაკლებია. მეორე მხრივ, ვერ ერთვებიან და ქალებიც არ უშვებენ, ასე ვთქვათ, „სამზარეულოში“.
- ხშირ შემთხვევაში ცოლები ეუბნებიან ამ ფრაზას ქმრებს - ,,დამეხმარე’’, თითქოს თავადაც არა აქვთ გაცნობიერებული, რომ ქმრები მათ კი არ ეხმარებიან, არამედ თავიანთ შვილებს ზრდიან, როგორ უნდა გადაიჭრას ეს საკითხი?
- დიახ, ხშირად ისინი ამაყობენ, რომ ქმარი მათ ეხმარება. თუ რაღაცას უკეთებს, ითვლება გაკეთებულ სიკეთედ და ე.ი. კარგი მეუღლე ჰყავს. რეალურად მივდივართ პასუხისმგებლობების და პრიორიტეტების განაწილებამდე. თუ წყვილი თანხმდება თავიდანვე, რომ ერთს მთლიანად აღებული აქვს, ვთქვათ, ფინანსური მხარე და მეორეს ოჯახური საქმეები, რა თქმა უნდა, ასეთ შემთხვევაში ურთიერთმოლაპარაკების შედეგად, ერთი მეორეს სფეროში იქნება დამხმარე. სამწუხაროდ, ასე არ ხდება ყოველთვის, ხანდახან ქალის მხრებზე გადადის ფინანსური მხარეც, საოჯახო საქმეც. ამ შემთხვევაშიც დახმარებას ეძახიან ქმრის საქმიანობას და ამაყობენ, რაც არ უნდა უცნაური იყოს. ძალიან რთულია მთელი ეს შეხედულებები და დამოკიდებულება შეცვალო, რაც მშობლებისგან მოჰყვებათ, იმათ კიდევ თავიანთი მშობლებისგან და ასე პატარაობიდან გვასწავლიან, რომ ეს ნორმაა. თუ ქალი და კაცი თანაბრად იქნება დაკავებული მთელი დღე, ბუნებრივია, საღამოს რეალობა მოითხოვს, რომ საქმე გაინაწილონ, ერთი ადამიანი ფიზიკურად ვერ შეძლებს. ალბათ, სიტუაცია თვითონ შეცვლის და გამოასწორებს ამ პრობლემას. როგორც სხვა ქვეყნებმა გაიარეს ეს გზა, ჩვენც გავივლით. მგონი, ვდგავართ უკვე ამ გზაზე და იძულებული გავხდებით, გავინაწილოთ შრომა, გვინდა თუ არ გვინდა.
- რა უნდა გააკეთოს ქალმა, რომ ქმარმა თავისი შვილის გაზრა/აღზრდაში თავისი წილი პასუხისმგებლობა აიღოს?
- ძალიან ხშირად შევსწრებივარ სიტუაციას, როდესაც ქმარი წყვეტს, ბავშვი სად წაიყვანოს, გამოუცვალოს და ა.შ, ხოლო დედები მივარდებიან ხოლმე, „ხელი არ მოკიდო, მე ვიზამ“ და მსგავსი ფრაზებით, თითქოს არ ენდობიან ან ისე ვერ მოუვლის, როგორც დედა. ადრეული ასაკიდან ვაჩვევთ ხოლმე ქმრებს, რომ ეს მათი საქმე არ არის, რაც ხშირად ჩვენდაუნებურად ხდება, ყოველთვის არ არის გააზრებული, რადგან სხვადასხვა სტერეოტიპის ქვეშ ვართ. მესმის, რომ ასეთი ქალბატონებისთვის შეიძლება დისკომფორტი იყოს, მაგრამ, როგორც კი მამა ინიციატივას იჩენს, ამისი წახალისება უნდა მოხდეს დიდი დოზით, შექება, რომ კარგად გამოსდის ბავშვის დაბანა, გასეირნება... რაც უფრო ადრეული ასაკიდან არის მამა ჩართული და ამაგი მეტი აქვს, რა თქმა უნდა, შემდეგ სხვა ურთიერთობებში გადადის და ბუნებრივად ნაწილდება მოვალეობები, ყველა მოგებული რჩება.
- ხშირად ამ საკითხში ბებიებიც ერთვებიან - თუ ქალი ქმარს ბავშვთან დახმარებას სთხოვს, ბებიები გარბიან მათთან და ქმარს ასე ვთქვათ, ასვენებენ. რამდენად ნორმალურია ეს მიდგომა?
- იდეალურ ვარიანტში ცოლ-ქმარი უნდა ცხოვრობდეს მარტო, ამ დროს მეტია ალბათობა, რომ საქმე გადანაწილდეს და ყველაზე მოგებული ბავშვი დარჩეს ამ სიტუაციაში. ბებიებს და ბაბუებს თავისი ფუნქცია აქვთ. ისინი რომ სიყვარულს, სითბოს გამოხატავენ, ასეთი ზრუნვის გამოხატვას ახალგაზრდა მშობლები ხშირად ვერ ახერხებენ, რადგან უბრალოდ არ სცალიათ ამისთვის. თუ მათ არ ჰყავთ ჩანაცვლებული ბავშვის დედ-მამა და უბრალოდ ბებია-ბაბუის როლი აქვთ, ამ დროს არ ზიანდება არაფერი, ვინაიდან ბავშვი იზრდება დედის და მამის მითითებებით. კარგ ვარიანტში, ბებია, რომელიც მონაწილეობს ბავშვის აღზრდაში, უნდა უთანხმებდეს დედას, რა არის ნებადართული მისი შვილისთვის, რა არ არის, რაზე შეიძლება საყვედური უთხრა და ა.შ. თუმცა, თუ დიდ ოჯახში ერთად ცხოვრობენ, ხშირად ბებია-ბაბუას ჰგონიათ, რომ შვილს უჩაგრავენ და თვითონ უვლიან ბავშვს, რადგან მათმა შვილმა, სამსახურიდან მოსულმა, დაისვენოს. საბოლოო ჯამში, გასაგებია, რომ ეს ძალიან დათვური სამსახურია და სიკეთე არ მოაქვს. ცალკე საკითხია, თუ რას ხედავდა მამა თავის ოჯახში, როგორ ექცეოდა მამამისი. მესმის, რომ ეს მთელი ჯაჭვია, მაგრამ სადღაც ამის შეცვლაც შესაძლებელია. მგონია, რომ ამასთან ხელოვნურად ბრძოლას აზრი არ აქვს, დროს თავისი მოაქვს, მაქსიმუმ ერთი თაობა და ყველაფერი შეიცვლება.
ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად