Baby Bag

„შენ შენს მეუღლეში, როგორც სარკეში, გინდა დაინახო შენი ნაკლი, ეს არის ნამდვილი სიყვარული, “ - დეკანოზი საბა ჭიკაიძე

„შენ შენს მეუღლეში, როგორც სარკეში, გინდა დაინახო შენი ნაკლი, ეს არის ნამდვილი სიყვარული, “ - დეკანოზი საბა ჭიკაიძე

დეკანოზმა საბა ჭიკაიძემ ოჯახური თანაცხოვრების პრობლემებისა და ცოლ-ქმარს შორის ნამდვილი სიყვარულის არსებობის აუცილებლობის შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, აუცილებელია, რომ ადამიანი გვიყვარდეს ისეთი, როგორიც ის სინამდვილეშია:

„როდესაც იწყება თანაცხოვრება, რა თქმა უნდა, ამოტივტივდება​ ადამიანის უარყოფითი მხარეები. იდეალი გემსხვრევა შენ. აი, აქ არის საჭირო სწორედ ბრძოლა და აქ არის საჭირო სიყვარული, რომ შენ რეალური ადამიანი შეიყვარო, ვინც არის ის და არა ის, ვინც შენ გეგონა, რომ იყო ის ადამიანი. ის რეალური უნდა შეიყვარო, თავის ნაკლიან-ღირსებიანად. როდესაც ეს დაპირისპირება იწყება, იქ დგება უკვე სიყვარულის პრობლემა. თუ ადამიანმა კუთვნილებითი ნიშნით მოიყვანა ცოლი, რომ ის საუკეთესოა და ის არის, ვინც მე მჭირდება, მერე აღმოაჩენს, რომ ისეთი არ არის. შემდეგ ის მიდის დასკვნამდე, რომ მას შეეშალა.“

დეკანოზის თქმით, ადამიანები ოჯახს ეგოიზმის გამო ანგრევენ:

„რატომ ანგრევენ ადამიანები ოჯახს? ზუსტად ეგოიზმი აკეთებს ამ ყველაფერს. როდესაც ეგოისტური დამოკიდებულებით არის ოჯახი შექმნილი, საფუძველი არის არასწორი. შენ ოჯახს ქმნი იმისთვის, რომ კომფორტული ზონა შეიქმნა. როგორც კი ​ეს კომფორტული ზონა ირღვევა და პრობლემებს ქმნის მეორე ნახევარი, იწყება: „რაღაც არ მომწონს, აღარ მიყვარხარ.“ სიყვარული არის, როდესაც ქალიც და ვაჟიც მომართული არის სულ სხვანაირად. ვაჟი ფიქრობს, მინდა დავოჯახდე, რომ ვიყო კარგი ქმარი, მამა, გოგოც ფიქრობს, მე მინდა ვიყო კარგი დედა, კარგი მეუღლე. რადიკალურად განსხვავებული დამოკიდებულებაა ამ შემთხვევაში. შენ გწყურია, რომ მსხვერპლი გაიღო. შენთვის თავიდანვე ოჯახი კომფორტის და სიამოვნების ზონა კი არ არის, არამედ ღვაწლის ასპარეზია. შენ გინდა, რომ შენ დაიხარჯო. აი, ეს არის სიყვარული. შენ გინდა, რომ მისთვის იცხოვრო. ამ დროს შენ სრულყოფილს აღარ ეძებ მასში. პირიქით, იცი, რომ ის ჩვეულებრივი ადამიანია. შენ იცი, რომ არც შენ ხარ სრულყოფილი. შენთვის ოჯახური ურთიერთობა სულიერი გაზრდის ასპარეზია.“

დეკანოზმა საბა ჭიკაიძემ აღნიშნა, რომ მეუღლეები ერთმანეთს საკუთარი თავის დანახვასა და შეცნობაში უნდა ეხმარებოდნენ:

„შენ შენს მეუღლეში, როგორც სარკეში უნდა დაინახო შენი ნაკლი. შეიძლება შენ ვერ ხედავ, მაგრამ მეორე ადამიანთან ურთიერთობაში ეს უკვე აისახება ძალიან ნათლად. ჩვენ ერთმანეთისთვის სარკეები ვართ. ​ეს არის ნამდვილი სიყვარული, როდესაც შენ წინასწარი განწყობა გაქვს იმისა, რომ შენ უნდა მოითმინო, უნდა მიუტევო, აპატიო. შენ შენი უნდა დათმო. შენ ფიქრობ იმაზე, რომ შენი ბედნიერება ის იქნება, ის რომ კარგად იგრძნობს თავს შენს გვერდით. მაშინ ხარ შენ კარგი მეუღლე, როდესაც ის ჩათვლის ბედნიერად შენს გვერდით თავს. როდესაც ორივე მხრიდან ასეთი დამოკიდებულებაა, ასეთი ოჯახი იქნება ბედნიერი. ასეთი ოჯახი იქნება მშვიდი, ტკბილი.“

„ერიხ ფრომი არის საოცარი გერმანელი ფსიქოლოგი, ის ამბობს, რომ როდესაც ოჯახი ინგრევა, ეს არ არის არჩევანის პრობლემა, ეს არის სიყვარულის არცოდნის პრობლემა. შენ არ იცი, რომ ​სიყვარული თავგანწირვაა. სიყვარული მისთვის ცხოვრება და აქედან სიხარულის, ბედნიერების მიღებაა,“ - აღნიშნულ საკითხზე დეკანოზმა საპატრიაქროს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო: ​საპატრიარქოს ტელევიზია ერთსულოვნება

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„ბავშვის დილა იწყება ყვირილით და ჩხუბით, არ იწყება მოფერებით, სიყვარულით. ეს ბავშვებში ძალ...
​​დეკანოზი შალვა კეკელია საზოგადოებასა და ოჯახში მომძლავრებული აგრესიის შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ ბავშვებს მძიმე გარემოში უხდებათ ცხოვრება, რაც აუცილებლად უნდა შეიცვალოს:„აგრესია გლობალუ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რომ უყვირი და ნერვები გაქვს აშლილი შენს შვილზე, უცბად რომ გააცნობიერებ, რა გაყვირებს ახლა, რა გინდა, ეს უკვე მუშაობის დაწყებაა,“ - თამარ გაგოშიძე

„რომ უყვირი და ნერვები გაქვს აშლილი შენს შვილზე, უცბად რომ გააცნობიერებ, რა გაყვირებს ახლა, რა გინდა, ეს უკვე მუშაობის დაწყებაა,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ თანამედროვე მშობლებს შეჩერებისა და საკუთარი ემოციების გაანალიზებისკენ მოუწოდა. მისი თქმით, საკუთარ თავში ჩახედვა ადამიანს შეცდომების გაცნობიერებასა და გამოსწორებაში ეხმარება:

„არსებობს ასეთი პროგრამა, მშობლებისთვის ტარდება ტრენინგი, როგორ უნდა გაიგონ ბავშვის ემოცია, თავისი ემოცია და ხელი შეუწყონ ემოციურ რეგულაციას. როდესაც ოცდამეერთე საუკუნეში ჩერდები და შენს ემოციას აანალიზებ, ეს უკვე მუშაობის დაწყებაა. რომ გაჩერდი და შენს თავს შეხედე შუა მომენტში, რომ უყვირი და ნერვები გაქვს აშლილი შენს შვილზე, უცბად რომ გააცნობიერებ, რა გაყვირებს ახლა, რა გინდა, რატომ უყვირი ბავშვს, ეს უკვე მუშაობის დაწყებაა. საკუთარი თავის ანალიზი ყოველთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. ზოგს მეტი შეუძლია, ზოგს ნაკლები, მაგრამ შეჩერება და საკუთარი თავის ყურება მნიშვნელოვანია. ამით უკვე საქმე დაწყებული გაქვთ. როდესაც შენს თავს უყურებ, აუცილებლად დაინახავ რაღაცებს, მეორე საქმეა, რა უნდა უყოთ თქვენს აღმოჩენებს. შეიძლება დამოუკიდებლად თავი ვერ დააღწიო იმას, რაც გააცნობიერე, მაგრამ როდესაც პრობლემა იცი, დახმარებაც შეგიძლია ითხოვო.“

თამარ გაგოშიძე აღნიშნავს, რომ ბავშვის პრობლემის მიღმა უმეტესად მშობლის პრობლემა იმალება, რომლის იდენტიფიცირება აუცილებელია:

„ხშირად მშობელს შეფარულად და ზრდილობიანად ვეუბნები, ხომ არ სჯობს თქვენით დავიწყოთ, ჯერ ბავშვს თავი დავანებოთ, ფსიქოთერაპევტის რეკომენდაციას მოგცემთ-მეთქი, ბრაზდება მშობელი, ჩემგან რა გინდათ, ბავშვს მიხედეთო. ძალიან ხშირად პრობლემა მშობელშია. როდესაც ის ამას აცნობიერებს, ეს უკვე ნახევარი საქმეა. დანარჩენი ტექნიკის ამბავია. ყველაზე დიდი დრო პრობლემის იდენტიფიკაციას მიაქვს. თვითონ უნდა დაინახოს ადამიანმა პრობლემა, ფსიქოთერაპევტი ამ დროს ყავარჯენია, ის მხარს უჭერს ადამიანს, რომ პრობლემის ამოცნობამდე მივიდეს. ამას გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს.

თამარ გაგოშიძემ მშობლებს სამყაროს ბავშვის თვალით დანახვისკენ მოუწოდა და ურჩია, რომ საკუთარი თავი შვილის ადგილას დააყენონ, რათა მისი ემოციური მდგომარეობის უკეთ დანახვა შეძლონ:

„ბავშვი რომ ტირის, თუ შეწუხებულია, იგნორირება არ უნდა გაუკეთო. თუ შია ან დაიღალა, იგნორირებას ვერ გაუკეთებ მის ტირილს, მხარი უნდა დაუჭირო. თუ კანფეტს ითხოვს, უნდა გაუკეთო იგნორირება, მართალია ერთნაირად ტირის, მაგრამ სიტუაციებში განსხვავებაა. მშობლისთვის მნიშვნელოვანია საკუთარ თავში ჩახედვა ამ დროს, თავისი ბავშვობის გახსენებაც. შენ რას გრძნობდი ასეთ დროს? არ გახსოვს ხშირად ეს. როდესაც გეჯაჯგურებიან და გაიძულებენ რაღაც ქნა, უნდა გაიხსენო, თვითონ რას გრძნობდი ასეთ შემთხვევაში.“

„მშობელსაც დაკარგული იდენტობა აქვს. ვერ გაიგო: თან მშობელი უნდა იყოს, თან ცოლი ან ქმარი, თან კარგი კოლეგა, რომელმაც კარგად უნდა იმუშაოს, თორემ სამსახურიდან გამოაგდებენ. სად არის თვითონ მშობელი? ის ძალიან მძიმე ემოციურ მდგომარეობაშია. დღევანდელი მშობლობა გმირობაა. ძალიან დიდი პრესია ამ შეჭმუხნულ დროში მშობელზე, შესაბამისად, ემოციური ვენტილაცია, პირველ რიგში, მშობელს სჭირდება და მერე უკვე ბავშვს,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ. 

წყარო: ​აზროვნების აკადემია

წაიკითხეთ სრულად