Baby Bag

„შენ შენს მეუღლეში, როგორც სარკეში, გინდა დაინახო შენი ნაკლი, ეს არის ნამდვილი სიყვარული, “ - დეკანოზი საბა ჭიკაიძე

„შენ შენს მეუღლეში, როგორც სარკეში, გინდა დაინახო შენი ნაკლი, ეს არის ნამდვილი სიყვარული, “ - დეკანოზი საბა ჭიკაიძე

დეკანოზმა საბა ჭიკაიძემ ოჯახური თანაცხოვრების პრობლემებისა და ცოლ-ქმარს შორის ნამდვილი სიყვარულის არსებობის აუცილებლობის შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, აუცილებელია, რომ ადამიანი გვიყვარდეს ისეთი, როგორიც ის სინამდვილეშია:

„როდესაც იწყება თანაცხოვრება, რა თქმა უნდა, ამოტივტივდება​ ადამიანის უარყოფითი მხარეები. იდეალი გემსხვრევა შენ. აი, აქ არის საჭირო სწორედ ბრძოლა და აქ არის საჭირო სიყვარული, რომ შენ რეალური ადამიანი შეიყვარო, ვინც არის ის და არა ის, ვინც შენ გეგონა, რომ იყო ის ადამიანი. ის რეალური უნდა შეიყვარო, თავის ნაკლიან-ღირსებიანად. როდესაც ეს დაპირისპირება იწყება, იქ დგება უკვე სიყვარულის პრობლემა. თუ ადამიანმა კუთვნილებითი ნიშნით მოიყვანა ცოლი, რომ ის საუკეთესოა და ის არის, ვინც მე მჭირდება, მერე აღმოაჩენს, რომ ისეთი არ არის. შემდეგ ის მიდის დასკვნამდე, რომ მას შეეშალა.“

დეკანოზის თქმით, ადამიანები ოჯახს ეგოიზმის გამო ანგრევენ:

„რატომ ანგრევენ ადამიანები ოჯახს? ზუსტად ეგოიზმი აკეთებს ამ ყველაფერს. როდესაც ეგოისტური დამოკიდებულებით არის ოჯახი შექმნილი, საფუძველი არის არასწორი. შენ ოჯახს ქმნი იმისთვის, რომ კომფორტული ზონა შეიქმნა. როგორც კი ​ეს კომფორტული ზონა ირღვევა და პრობლემებს ქმნის მეორე ნახევარი, იწყება: „რაღაც არ მომწონს, აღარ მიყვარხარ.“ სიყვარული არის, როდესაც ქალიც და ვაჟიც მომართული არის სულ სხვანაირად. ვაჟი ფიქრობს, მინდა დავოჯახდე, რომ ვიყო კარგი ქმარი, მამა, გოგოც ფიქრობს, მე მინდა ვიყო კარგი დედა, კარგი მეუღლე. რადიკალურად განსხვავებული დამოკიდებულებაა ამ შემთხვევაში. შენ გწყურია, რომ მსხვერპლი გაიღო. შენთვის თავიდანვე ოჯახი კომფორტის და სიამოვნების ზონა კი არ არის, არამედ ღვაწლის ასპარეზია. შენ გინდა, რომ შენ დაიხარჯო. აი, ეს არის სიყვარული. შენ გინდა, რომ მისთვის იცხოვრო. ამ დროს შენ სრულყოფილს აღარ ეძებ მასში. პირიქით, იცი, რომ ის ჩვეულებრივი ადამიანია. შენ იცი, რომ არც შენ ხარ სრულყოფილი. შენთვის ოჯახური ურთიერთობა სულიერი გაზრდის ასპარეზია.“

დეკანოზმა საბა ჭიკაიძემ აღნიშნა, რომ მეუღლეები ერთმანეთს საკუთარი თავის დანახვასა და შეცნობაში უნდა ეხმარებოდნენ:

„შენ შენს მეუღლეში, როგორც სარკეში უნდა დაინახო შენი ნაკლი. შეიძლება შენ ვერ ხედავ, მაგრამ მეორე ადამიანთან ურთიერთობაში ეს უკვე აისახება ძალიან ნათლად. ჩვენ ერთმანეთისთვის სარკეები ვართ. ​ეს არის ნამდვილი სიყვარული, როდესაც შენ წინასწარი განწყობა გაქვს იმისა, რომ შენ უნდა მოითმინო, უნდა მიუტევო, აპატიო. შენ შენი უნდა დათმო. შენ ფიქრობ იმაზე, რომ შენი ბედნიერება ის იქნება, ის რომ კარგად იგრძნობს თავს შენს გვერდით. მაშინ ხარ შენ კარგი მეუღლე, როდესაც ის ჩათვლის ბედნიერად შენს გვერდით თავს. როდესაც ორივე მხრიდან ასეთი დამოკიდებულებაა, ასეთი ოჯახი იქნება ბედნიერი. ასეთი ოჯახი იქნება მშვიდი, ტკბილი.“

„ერიხ ფრომი არის საოცარი გერმანელი ფსიქოლოგი, ის ამბობს, რომ როდესაც ოჯახი ინგრევა, ეს არ არის არჩევანის პრობლემა, ეს არის სიყვარულის არცოდნის პრობლემა. შენ არ იცი, რომ ​სიყვარული თავგანწირვაა. სიყვარული მისთვის ცხოვრება და აქედან სიხარულის, ბედნიერების მიღებაა,“ - აღნიშნულ საკითხზე დეკანოზმა საპატრიაქროს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო: ​საპატრიარქოს ტელევიზია ერთსულოვნება

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„ბავშვის დილა იწყება ყვირილით და ჩხუბით, არ იწყება მოფერებით, სიყვარულით. ეს ბავშვებში ძალ...
​​დეკანოზი შალვა კეკელია საზოგადოებასა და ოჯახში მომძლავრებული აგრესიის შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ ბავშვებს მძიმე გარემოში უხდებათ ცხოვრება, რაც აუცილებლად უნდა შეიცვალოს:„აგრესია გლობალუ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

როგორ ვმართოთ ბრაზი, როდესაც ბავშვის ქცევა არ მოგვწონს? - თამარ გაგოშიძის რჩევები მშობლებს

როგორ ვმართოთ ბრაზი, როდესაც ბავშვის ქცევა არ მოგვწონს? - თამარ გაგოშიძის რჩევები მშობლებს

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მშობლებს ბრაზის მართვასთან დაკავშირებით საინტერესო რჩევები მისცა და ბავშვთან ურთიერთობის სხვადასხვა სტრატეგია შესთავაზა:

„ჩვეულებრივი სიტუაცია ავიღოთ: პატარა ბავშვი წუწაობს და თქვენ ნერვები გეშლებათ. რეცეპტი არ არსებობს. დაისმის კითხვა: რა ასაკის არის ბავშვი, რომელიც წუწაობს? სხვადასხვა ასაკში სრულიად განსხვავებული სტრატეგიები დაგვჭირდება. პირველი რეკომენდაცია არის, რომ გადადიხარ საქმეზე. შენს ემოციას აფიქსირებ.​ შენ რომ გაბრაზდი, ეს არ გიშველის, იმიტომ, რომ მიზანს უნდა მიაღწიო. როდესაც საუბარია ორი წლის ბავშვზე, ბევრი ფილოსოფია ორი წლის ბავშვს არ სჭირდება. მიდიხარ, შეგიძლია გადაატანინო ყურადღება, უთხრა: „ნახე ახლა მე შენ რა გაჩვენო?!“ ყველანაირი სტრატეგია მისაღებია იმისთვის, რომ არ მოხდეს ესკალაცია და მისი ემოციები იყოს დაცული. იმასაც ემოცია აქვს. შენ რომ გაქვს ემოციები, იმას აქვს ემოცია, თუ აქვს, მაგრამ იმას არ შეუძლია ჯერ ბალანსირება. ვინ უნდა დაეხმაროს? შენ! შენ თვითონ თუ დასახმარებელი ხარ, იმას ვერ დაეხმარები. თუ ეს არის ორი წლის ბავშვი, მივდივართ ნჯღრევის და გავეშებული სახის გარეშე.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, ოთხი წლის ბავშვს კარგად ესმის ჩვენი მითითებები და შეუძლია ქცევის რეგულაცია:

„თუ ეს არის ოთხი წლის ბავშვი,​ მას უკვე ესმის ძალიან კარგად მითითებები, ქცევის რეგულაციაც შეუძლია. ჩვენ ვეუბნებით, რა უნდა გააკეთოს. კი არ ვეუბნებით: „რამდენჯერ უნდა გითხრა, წუწაობით გაცივდები!“ ტყუილად ვლაპარაკობთ. ვეუბნებით, რაც გვინდა, რომ მივიღოთ. აქაც შეიძლება დავაფასოთ მისი გარჯა. პოზიტიურად რაღაცას დავპირდეთ. თუ ეს არის ექვსი წლის ბავშვი, შეიძლება ამას გამოსაწვევად აკეთებს. თქვენ გჭირდებათ დააკვირდეთ სიტუაციას. არავისთან არ აკეთებს ამას, არც ბებიასთან, არც ძიძასთან, თქვენ რომ სახლში ხართ, მაშინ აკეთებს. რატომ? მიქცევა უნდა ყურადღების. თქვენს ჯინაზე აკეთებს არა იმიტომ, რომ თქვენი ჯინი სჭირს, ასე მაინც მიიქცევს ყურადღებას, რადგან სხვანაირად შეიძლება ვერ მიიქციოს ყურადღება. ბავშვისთვის სულ ერთია ნეგატიურად მიიქცევს თქვენს ყურადღებას, თუ პოზიტიურად. ასეა ბავშვი მოწყობილი მშობლებთან მიმართებაში. ამ შემთხვევაში, მიხვალთ ონკანთან და ეტყვით ბავშვს: „გინდა აქ ვიწუწაოთ ერთად? არაუშავს ხუთი წუთით თუ დაიწუწება ონკანი და აბაზანა, მეც მინდა შენთან ერთად წუწაობა.“ მთავარია, გავიგოთ, ბავშვის ქცევა რას ემსახურება.“

„არის სიტუაციები, როდესაც გარდატეხის ასაკის ბავშვი გეუბნება: „კლუბში უნდა წავიდე.“ შენ არ უშვებ და სწორიც ხარ, რომ არ უშვებ. ​რას ვაკეთებთ ამ დროს? ჩვენ ვეუბნებით: „მოდი, ვიმსჯელოთ, რა არის ამის პლუსი და მინუსი? ვიმსჯელოთ ამაზე და რაღაც გადაწყვეტილებამდე მიხვალ თვითონ. შენ ასწავლი, რომ გონიერებაში გადაიტანოს ეს და იაზროვნოს. მანამდე შენს თავს უთხარი: „თუ შეიძლება, თავი დაიმშვიდე, იმიტომ, რომ შენი მუქარა, წივილ-კივილი და ჩხუბი არაფერს მოგიტანს.“ შენ უნდა ეძებო გამოსავალი, მაგრამ მარტომ არა. უნდა ითანამშრომლო შენს შვილთან და ასწავლო მას თანამშრომლობა, აი ეს არის მთავარი ემოციურ რეგულაციაში,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​„მშობლები განათლებისთვის“

წაიკითხეთ სრულად