Baby Bag

„გილოცავთ, ყველას გვიხარია! ასე იცის შობის დღესასწაულმა,“ - დეკანოზი თეოდორე გიგნაძე

„გილოცავთ, ყველას გვიხარია! ასე იცის შობის დღესასწაულმა,“ - დეკანოზი თეოდორე გიგნაძე

​​დეკანოზი თეოდორე გიგნაძე ქადაგებაში შობის დღესასწაულის შესახებ საუბრობს და იმ სიხარულის მნიშვნელობაზე მიგვითითებს, რომელიც შობას ადამიანებისთვის მოაქვს:

„გილოცავთ, ყველას გვიხარია! ასე იცის შობის დღესასწაულმა. ადამიანი ხშირად არაცნობიერადაც კი ხარობს უფლის მოვლინების დღეს. ბუნებრივიც არის, ასეც უნდა იყოს. თუ არ იქნა განცდილი და გააზრებული, თუ რა არის მიზეზი და საგანი ჩვენი სიხარულისა, ვერ ვიქნებით ბოლომდე თანამონაწილენი, რა თქმა უნდა. ყველაფერი, რაც დაიწერა წმინდა წერილში, ჩვენს სამოძღვრებლად დაიწერა, როგორც დიდი პავლე მოციქული ამბობს. დღესაც კიდევ ერთხელ, მიუხედავად იმისა, რომ საზეიმო განწყობა გვაქვს და სამართლიანად, ერთმანეთს ვულოცავთ, გვიხარია, მიუხედავად ამისა, ჩვენ ვალდებულები ვართ, რომ მთელი ​სერიოზულობით მოვეკიდოთ ამ დღესასწაულს. მთელი სერიოზულობით მოვეკიდოთ ჩვენს სიხარულს, იმიტომ, რომ ამ სიხარულს პასუხისმგებლობის განცდის გარეშე, პასუხისმგებლობის აღების გარეშე სრულად ვერ გავითავისებთ.“

დეკანოზის თქმით, ღვთის განკაცებამ ადამიანი უდიდესი პასუხისმგებლობის წინაშე დააყენა:

„ის, რაც მოგვიტანა ღვთის განკაცებამ, იმდენად დიადი რამ არის, იმდენად განადიდებს ადამიანს, იმხელა პასუხისმგებლობის წინაშე აყენებს ადამიანს, რომ უბრალოდ არ შეიძლება, რომ ამას სერიოზულად არ მოვეკიდოთ. ჩვენ მოგვეცა ჩვენი გონებისთვის აბსოლუტურად მიუწვდომელი რეალობა, მისი არმიღება ან ვერმიღება, ჩვენს პიროვნებას იმ დონეზე აკნინებს, რომ ჩვენი ადამიანობისგან აღარაფერი რჩება.“

​მამა თეოდორე გიგნაძე მწყემსებისა და მოგვთა თაყვანისცემის შესახებ საუბრობს და ნამდვილი რწმენის მნიშვნელობაზე მიგვითითებს:

„ყველამ ვიცით ეს ლამაზი ისტორია, როგორ ადიდებენ მწყემსნი და როგორ მიდიან მოგვნი თაყვანისცემისათვის. მწყემსების გალობაში, რომლებიც ანგელოზებთან ერთად უგალობენ განკაცებულ ღმერთს, საოცარი სიხარული გამოსჭვივის. ბუნებრივია, ​ჩვენი გულიც ცდილობს, რომ ამის თანამონაწილე გახდეს. მოგვები ძალიან საინტერესო ადამიანები არიან, ისინი არიან ადამიანები, რომლებიც ეძებენ. ჩვენში არის რწმენა, რომელიც რეალიზდება ღვთის ძიებით. თუ ადამიანი ღმერთს არ ეძებს, მისი რწმენა მკვდარია. მოგვების მაძიებლობა ჩვენი რწმენის ერთგვარი სიმბოლოა, ნამდვილი რწმენის, რომელიც სულ უნდა ეძებდეს. ჩვენთვის ეს სამაგალითოა, რომ ჩვენს ცოდნას, შესაძლებლობებს, ნიჭებს ვიყენებდეთ რწმენის გაცოცხლებისთვის.“

„ერთ-ერთი მთავარი გაცოცხლებულ რწმენაში არის ძიება. მოგვები ეძებენ, დადიან, შორი გზიდან მოდიან. ისინი იერუსალიმში მიდიან და მეფეს ნახულობენ. იერუსალიმი იცით, რომ სიმბოლოა გულისა. თუ მოგვები გაცოცხლებული, ​მაძიებელი რწმენის სიმბოლოა, იერუსალიმი ჩვენი გულის სიმბოლოა. ჩვენი ცოცხალი რწმენა გვაიძულებს ვეძებოთ და იერუსალიმს მივადგებით. იერუსალიმი გულია. იერუსალიმს რა ემართება? იერუსალიმი შეძრწუნდება. რატომ შეიძლება შეძრწუნდეს გული, როდესაც გაიგებს მაცხოვრის განკაცების შესახებ?! ადამიანის გული იმიტომ შეიძლება შეძრწუნდეს, რომ ის არის ყოველგვარი სისაძაგლის წყარო, მისი დაცემულობის გამო. უფალი განმარტავს, რომ თუ რამე გვხვდება ცუდი ამ სამყაროში, ადამიანის გულიდან გამომდინარეა. თუ ჩვენ ჩვენს გულს ამგვარად არ ვიცნობთ, თუ ჩვენ საკუთარი გული კარგი რამ გვგონია, ქრისტიანული ცხოვრება არც დაგვიწყია. დასაბამი სიბრძნისა არის შიში ღვთისა,“ - აცხადებს მამა თეოდორე.

წყარო: ​დეკანოზ თეოდორე გიგნაძის ქადაგებები

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

,,ეს ლოცვა მრევლმა უნდა იკითხოს სადაც არ უნდა იყოს - ტაძარში, სახლში თუ სამსახურში'' - საქ...
საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის მიერ დაწერილი ლოცვა:„მამაო ჩვენო, ღმერთო, აბრაამისა, ისააკისა და იაკობისა, დიდება და მადლობა შენ!უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტეს სახელით, მისი მეოხებითა და შუამდგომლობით გ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მე რომ მკითხოთ, საერთოდ 7 წლის უნდა შედიოდეს ბავშვი სკოლაში,“- ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე ბავშვის სასკოლო მზაობაზე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვის სასკოლო მზაობის შესახებ ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რეკომენდაციები მისცა:

„სკოლამდე ხდება ბავშვის ჩამოყალიბება ემოციურად, კოგნიტურად. მშობლების და მასწავლებლების ძირითადი მოთხოვნა არის შემეცნებაზე: ბავშვმა უნდა იცოდეს ბევრი რამ, სკოლაში რომ შევა, იყოს პროფესორი. რეალურად სკოლისთვის მზაობა არ არის მხოლოდ ცოდნა. არის რაღაც შემეცნებითი უნარები, მაგრამ არა გამზადებული ცოდნა. ბავშვი სკოლაში გამზადებული ცოდნით არ უნდა მიდიოდეს. რაღაცები უნდა იცოდეს, ცხადია, რაც მის ასაკს შეეფერება, ფერები, ფორმები, შეიძლება ცნობდეს ასოებს ან ციფრებს, შეიძლება არ ცნობდეს. ბავშვი სამ ენაზე არ უნდა ლაპარაკობდეს. ენის სწავლა ყოველთვის შეიძლება და მითია, რომ რაც ადრე ისწავლის, მით უკეთესი.

ყველაზე მთავარი მაინც არის ის, რომ ბავშვის ემოციური განვითარება არის უგულებელყოფილი. ბავშვს რამდენად შეუძლია დაბრკოლების გადალახვა, მითითების შესრულება, სიბრაზის მართვა, ეს ყველაფერი არის სასკოლო მზაობა. მე რომ მკითხოთ, საერთოდ 7 წლის უნდა შედიოდეს ბავშვი სკოლაში. ფინეთი ძალიან რომ მოსწონთ, იქ 7 წლის ასაკში შეჰყავთ ბავშვი სკოლაში. ჩვენთან დასწიეს კიდევ ასაკი და დეკემბრამდე დაბადებულ ბავშვებსაც იღებენ. 3 თვე თითქოს არაფერს არ ნიშნავს, ეს თქვენთვის არ ნიშნავს უფროსებისთვის. პატარა ბავშვებისთვის 3 თვე ძალიანაც ნიშნავს.

სკოლას, ცხადია, ძალიან დიდი როლი აქვს პირველ კლასში შესული ბავშვების ადაპტაციაში, შეგუებაში. ბავშვის კეთილდღეობა იზომება. ჩვენ ამას ვზომავთ. ჩვენ ზუსტად ვიცით, ბავშვი ამ ჯგუფში ბედნიერია თუ არა. უფროსებს ეს არ გვაინტერესებს. ჩვენ გვაინტერესებს შედეგები, წლის ბოლოს ბავშვმა რა იცის. ჩვენ ვერ წარმოგვიდგენია, ელემენტარული მატრავმირებელი სიტუაცია როგორ უკლავს ბავშვს ნეირონალურ სისტემებს, რომლებიც აღარ მუშაობს მერე. კარგ აღმზრდელთან თანამშრომლობით მშობელი სწავლოს, რას მიაქციოს ყურადღება. ბავშვის ტვინი ისეა მოწყობილი, რომ თუ სასიამოვნო გარემო არ აქვს, არ სწავლობს. ბავშვი სწავლობს მნიშვნელოვანი უფროსისგან, რომლისგანაც გრძნობს პატივისცემას და მისთვის ეს უფროსი მნიშვნელოვანია. პატივისცემა ნიშნავს იმას, რომ შენ იგებ ბავშვის ემოციებს, ფიქრებს, აძლევ მას არჩევანის თავისუფლებას. ბავშვს უნდა შეუქმნა მასტმულირებელი გარემო განვითარებისა და შემეცნებისთვის,“ - მოცემულ საკითხზე თამარ გაგოშიძემ აჭარის ტელევიზიის გადაცემაში „Zoom განათლებაზე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „Zoom განათლებაზე“ 

წაიკითხეთ სრულად