Baby Bag

„პოსტ-კოვიდურ პერიოდში ყველაზე ხშირი სიმპტომი და ჩივილი არის ქოშინი, რომელიც არ არის ყოველთვის დაკავშირებული ფილტვის პრობლემებთან,“ - პულმონოლოგი დავით ჭყონია

​​პულმონოლოგი დავით ჭყონია კოვიდ-19-ით გამოწვეულ ჯანმრთელობის პრობლემებზე საუბრობს. მისი თქმით, პოსტ-კოვიდურ ეტაპზე გამოჯანმრთელებულ ადამიანებს გარკვეული სიმპტომები რამდენიმე თვის განმავლობაში აწუხებთ:

„პაციენტების ორი ჯგუფი არსებობს. ერთ ნაწილს შედარებით მსუბუქად გადააქვს ვირუსი, მეორე ნაწილს, დაახლოებით თხუთმეტ პროცენტს კი რთულად. სამწუხაროდ ლეტალური შედეგიც დგება. ორივე ჯგუფში შეინიშნება პოსტ-კოვიდური პრობლემები. პოსტ-კოვიდური კლინიკა იმ პაციენტებშიც კი, რომლებსაც მსუბუქად გადააქვთ ვირუსი, შეიძლება სამი თვიდან ერთ წლამდე გაგრძელდეს.“

დავით ჭყონიას თქმით, ​კორონავირუსი მრავალ ორგანოს აზიანებს:

„მთავარი ბრძოლა ორგანიზმში იმ ადგილას იმართება, სადაც ხდება ჟანგბადის ათვისება და ნახშირორშანგის გამოყოფა. კორონავირუსი მრავალ ორგანოს აზიანებს, არამარტო ფილტვს, გულს, თავის ტვინს და ა.შ. მთავარი ბრძოლის ველი არის ის მემბრანა, სადაც ჟანგბადის ათვისება ხდება. იქ არის მთავარი პრობლემები. ტრადიციული პნევმონიების დროს ჩვენ გვაქვს ანთება ფილტვის მხრიდან, აქ კი გვაქვს სისხლძარღვების მხრიდან. ძალიან განსხვავებული რადიოლოგიური სურათია კოვიდის დროს და ტრადიციული ფილტვების ანთების დროს.“

დავით ჭყონია იმ სიმპტომს ასახელებს, რომელიც კოვიდ-19-ისგან გამოჯანმრთელებულ პაციენტებს ყველაზე ხშირად აღენიშნებათ:

„პოსტ-კოვიდურ პერიოდში ​ყველაზე ხშირი სიმპტომი და ჩივილი არის ქოშინი, რომელიც არ არის ყოველთვის დაკავშირებული ფილტვის პრობლემებთან, არამედ სისხლძარღვოვან კომპონენტთან. ამას ჩვენ ვეძახით დიფუზიის უნარს. ჟანგბადის შეთვისება და ნახშირორჟანგის გამოყოფა არის დიფუზიის უნარი. ძალიან მნიშვნელოვანია სწორედ დიფუზიის უნარის გამოკვლევა პოსტ-კოვიდურ პერიოდში. საბედნიეროდ, საქართველოში არის ამის საშუალება. თუ ადამიანს აწუხებს ქოშინი, ტკივილი, ჩემი რჩევა იქნებოდა, რომ ამ დროს გამოკვლეული იქნეს დიფუზიის უნარი. ამის მიხედვით უკვე შეიძლება კომპიუტერული ტომოგრაფიის და სხვა კვლევების ჩატარება.“

პოსტ-კოვიდურ სირთულეებზე საუბრობს კარდიოლოგი ზურაბ ფაღავაც. მისი თქმით, კორონავირუსი თავის კვალს გულზეც ტოვებს:

„სიახლე იყო ის, რომ კორონავირუსი კვალს ტოვებს გულზე. ბოლო ხანებში გერმანულმა კვლევებმა აჩვენა, რომ ​ხდება ვირუსის შეჭრა გულის კუნთში. გულის კუნთში შეჭრილი ვირუსი იწვევს გულის კუნთის ანთებას, ე.წ. მიოკარდიტს. მას ასევე შეუძლია დააზიანოს გულის მკვებავი სისხლძარღვების შიგნითა გარსი და გამოიწვიოს თრომბოზი, თრომბოზმა თავის მხრივ, შესაძლოა, გამოიწვიოს მიოკარდიუმის ინფარქტი. არაიშვიათად არის გულის რიტმის დარღვევები. ბევრად უფრო ხშირად ამგვარი მოვლენები ხდება პოსტ-კოვიდურ პერიოდში. აღარაფერს ვამბობ თრომბოემბოლიაზე.“

„იმის გამო, რომ გულ-სისხლძარღვთა პათოლოგიები უფრო ასაკოვან ადამიანებს აქვთ, რისკ-ჯგუფს ისინი მიეკუთვნებიან. თუმცა კოვიდით გამოწვეული გულ-სისხლძარღვთა პრობლემები თანაბრად გვხვდება ახალგაზრდებსა და ასაკოვან ხალხში. ახალგაზრდებისთვის რისკ-ფაქტორს ჭარბი წონა წარმოადგენს. პოსტ-კოვიდური სიმპტომები არის მრავალმხირვი: დაღლა, არტერიული წნევის ცვლილება, თმის ცვენა და ა.შ. ეს სიმპტომები შეიძლება გაგრძელდეს სამი თვე ან ექვსი თვე. ჯერჯერობით ასე ვიცით ჩვენ. რამდენად უფრო დიდხანს დატოვებს კვალს ​კოვიდი, ეს ჯერ ძნელი სათქმელია,“ - აცხადებს ზურაბ ფაღავა.

წყარო: ​პოსტ ალიონი

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

კორონავირუსისგან განკურნებულ ადამიანებს ფსიქიკური აშლილობის განვითარების მაღალი რისკი აქვთ...
​​მკვლევარები გვარწმუნებენ, რომ კოვიდ-19-ისგან გამოჯანმრთელებული ადამიანები ფსიქიკური ჯანმრთელობის პრობლემების წინაშე დგებიან. ამ კუთხით ისინი რისკ-ჯგუფს მიეკუთვნებიან. კვლევებმა აჩვენა, რომ კოვიდ-19-...

შეიძლება დაინტერესდეთ

რატომ არ აწყობენ იაპონელი ბავშვები ისტერიკას?

რატომ არ აწყობენ იაპონელი ბავშვები ისტერიკას?

იაპონელი ხალხის თვისებები მსოფლიოში ბევრ ადამიანს აღაფრთოვანებს. ისინი უდიდეს ტრაგედიებს შესაშური სტოიციზმით ხვდებიან. იაპონელები საკუთარ თავზე კონტროლს თითქმის არასდროს კარგავენ. ისინი სხვებისადმი ყოველთვის პატივისცემას იჩენენ და სამსახურეობრივი მოვალეობის შესრულებისასაც ეთიკურ ნორმებს არასდროს ღალატობენ.

იაპონელი ზრდასრულების მსგავსად ბავშვებიც ძალიან მშვიდები და გაწონასწორებულები არიან. ისინი ისტერიკას არ აწყობენ და საკუთარ თავზე კონტროლს არ კარგავენ. როგორ ახერხებენ იაპონელები ბავშვებში მსგავსი დისციპლინის ჩამოყალიბებას? ჩვენს სტატიაში სწორედ ამ საკითხს განვიხილავთ.

იაპონიაში ოჯახის სხვადასხვა თაობის წარმომადგენლებს შორის განსაკუთრებული ურთიერთობაა ჩამოყალიბებული. მოხუცებსა და ახალგაზრდებს შორის ურთიერთობა ემპათიური და სიყვარულით სავსეა. იაპონელები თვლიან, რომ მოხუცებს უდიდესი სიბრძნე აქვთ და მათ ყურადღებით უნდა უსმინონ. თავის მხრივ, ასაკოვანი ადამიანები ბავშვებს ზრდასრულებივით ექცევიან. ისინი ბავშვების ცხოვრებაში წინამძღოლის როლს ასრულებენ და არა ინსპექტორის ან დამსჯელის. ეს ყოველივე უფროსებსა და ბავშვებს შორის ჰარმონიული ურთიერთობის ჩამოყალიბებას უწყობს ხელს.

იაპონელებს დიდი ოჯახებისადმი უდიდესი პატივისცემა აქვთ, თუმცა არსებობს საზღვრები, რომლებსაც მკაცრად იცავენ. მათთვის მიუღებელია, რომ ბავშვის აღზრდასა და მოვლაზე პასუხისმგებლობა ბებია-ბაბუას დაეკისროს, მხოლოდ იმიტომ, რომ მშობლებს დრო არ აქვთ.

იაპონელები თვლიან, რომ ბავშვთან დამოკიდებულება მოსიყვარულე უნდა იყოს. ისინი ნეგატიურად უყურებენ ყვირილს. მშობლები ბავშვებს სამყაროსთან ურთიერთობას და სხვების გრძნობების დაფასებას ასწავლიან. როდესაც ბავშვი ცუდად იქცევა, იაპონელი მშობლები უკმაყოფილებას ჟესტით ან მზერით გამოხატავენ. ამგვარად ისინი ბავშვს მიანიშნებენ, რომ მისი ქცევა მიუღებელია. ისინი ხშირად იყენებენ ფრაზებს: „შენ მას ატკენ,“ „შენ ის დააზიანე.“ ბავშვი ხვდება, რომ მისმა ქცევამ სხვას ზიანი მიაყენა. მსგავსი ფორმულა ნივთების მიმართაც გამოიყენება. თუ ბავშვი თოჯინას გატეხავს, იაპონელი მშობელი მას ეტყვის, რომ თოჯინას ეტკინა და დაზიანდა. ის არ გამოიყენებს სიტყვას „გატყდა.“ ბავშვები ნივთების პატივისცემას სწორედ ასე სწავლობენ.

იაპონელები დიდ მნიშვნელობას ანიჭებენ ბავშვთან ერთად დროის ხარისხიანად გატარებას. იაპონიაში იშვიათია შემთხვევები, როდესაც ბავშვი ბაღში 3 წლამდე ასაკში მიჰყავთ. პატარები დროის უდიდეს ნაწილს დედებთან ერთად ატარებენ. იაპონელი მშობლებისთვის მნიშვნელოვანია შვილთან საუბარი.

იაპონელები ხშირად მართავენ ოჯახურ სადილებს, სადაც ბავშვებს წინაპრების ისტორიებს და ოჯახის თავგადასავლებს უამბობენ. მსგავსი შეკრებები ბავშვს ოჯახისადმი მიკუთვნებულობის განცდას უჩენს. გარემო, რომელიც იაპონელი ბავშვების ირგვლივ არის შექმნილი, მათ ამბოხების საფუძველს ნაკლებად აძლევს, რის გამოც ისინი ისტერიკებს არ აწყობენ. იაპონელ ბავშვებს უფროსებისგან ყურადღება არ აკლიათ. ისინი მიჩვეული არიან წესრიგს, სადაც ყველა ადამიანს თავისი ადგილი და როლი აქვს. ეს ყოველივე ბავშვს სიმშვიდეს ანიჭებს და ემოციური აფეთქებებისკენ ნაკლებას მიდრეკილს ხდის.

წყარო: ​exploringyourmind.com 

წაიკითხეთ სრულად