Baby Bag

„ამქვეყნად ყველანაირი დაავადება სიყვარულის ნაკლებობის გამო ჩნდება და ყველანაირ დაავადებას სიყვარული კურნავს,“ - ნათია ფანჯიკიძე

„ამქვეყნად ყველანაირი დაავადება სიყვარულის ნაკლებობის გამო ჩნდება და ყველანაირ დაავადებას სიყვარული კურნავს,“ - ნათია ფანჯიკიძე

​​ნათია ფანჯიკიძე გადაცემაში „რა დროს ძილია“ სიყვარულის შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ სიყვარულს სასწაულების მოხდენა შეუძლია:

„სიყვარული რთული საქმეა, შეიძლება თან გადაჰყვე და სძულდე ადამიანს ან უყვარდე ყველანაირი სამსახურის გარეშე. ამქვეყნად ყველანაირი დაავადება სიყვარულის ნაკლებობის გამო ჩნდება და ყველანაირ დაავადებას სიყვარული კურნავს. ხელს მოვაწერ ყოველთვის ამ სიტყვებს. ეს არის ერთადერთი ჯადოქრობა. თუ ღმერთი სიყვარულია, მაშინ ლოცვა ყოფილა სიტყვა „მიყვარხარ.“ სიყვარული ყველას უნდა და მიუხედავად ამისა, არსებობს შიზოიდური ფსიქოტიპები, რომლებიც ამ ძალას გაურბიან.  შიზოიდური ფსიქოტიპი სულაც არ ნიშნავს დაავადებულ პირს. ეს ჩემი საყვარელი ფსიქოტიპია. მათ იაფფასიანი სენტიმენტალობა არ აქვთ, რის გამოც მათთვის რთულია ემოციური სიახლოვის დამყარება. მათ აქვთ ბრწყინვალე რაციონალური გონება და მეცნიერების უმეტესი წილი ამ ფსიქოტიპზე დგას.“

​ნათია ფანჯიკიძის თქმით, არსებობენ შიზოიდური ფსიქოტიპები, რომლებიც სიყვარულს გაურბიან:

„არიან შიზოიდური ფსიქოტიპები და არიან განრიდებული პერსონოლოგიური ტიპები, რომლებსაც იმდენად ეშინიათ გულისტკენის, პასუხისმგებლობის, რომ ვერ ბედავენ იტკინონ. ტკივილის გარეშე ვერავინ ვერასდროს გავხდებით მნიშვნელოვანი. ყოველდღიური კომფორტი უბრალო ბანალურია. ძალიან გვჭირდება, რომ სული მოვითქვათ, არ გავნადგურდეთ, ვიყოთ სიწყნარეში, სიმშვიდეში, რაღაც პერიოდი, მაგრამ თვითშეფასებას ვაფუძნებთ იმაზე, რაც გვიკვირს, გვემაყება, ვამბობთ: „როგორ გავუძელი? როგორ გადავიტანე?“ თვითშეფასება იმას არ ეფუძნება, თუ რა გემრიელად დავლიეთ დილით ყავა. ეს უბრალოდ სიხარული იყო და არა დიდი წარმატება.“

ნათია ფანჯიკიძე აცხადებს, რომ სიყვარული ბედნიერებისთვის არსებობს, მაგრამ ის ადამიანში ძალიან ბევრ განსხვავებულ გრძნობას იწვევს:

​ზოგადად სიყვარული ბედნიერებისთვის უნდა იყოს და არა ტანჯვისთვის, მაგრამ მიუხედავად ამისა, ის ყველა გრძნობას ერთად იწვევს, ტკივილსაც, ტანჯვასაც, ეჭვიანობასაც, ბედნიერებასაც, სიხარულსაც. ყველაფერი ეს არის სულის სავარჯიშო. სულის ამ სავარჯიშოს გარეშე გულის ჩაკრა არ იხსნება.“

„შური არის გაუკუღმართებული რეაქცია აღტაცების. რამე რომ მშურდეს, ჯერ ხომ უნდა გაღიარო?! მერე კი დავიბოღმო, თუ რატომ არის ის ასეთი მაგარი, მე კიდევ მაკლია ეს თვისებები,“ - აღნიშნავს ნათია ფანჯიკიძე.

წყარო: ​რა დროს ძილია

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„თუ გინდათ, თქვენი შვილი აზროვნებდეს თავისუფლად, იყოს ძლიერი და ინდივიდუალური, არასდროს და...
​„მთავარია, მშობელი მოძალადე არ იყოს შვილის მიმართ. ძალადობაში არც კი განვიხილავ ფიზიკურ აგრესიას, იმდენად კამათის გარეშე დაუშვებელია, მხოლოდ ფსიქოლოგიურ ველს ვგულისხმობ. თუნდაც მშობლის აუსრულებელი ოც...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მშობლებში გავრცელებული აზრია დღეს, რომ კომპიუტერი ავითარებს ბავშვს... შვიდი წლისას ავითარებს, მაგრამ ორი წლისას - არა,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვებზე გაჯეტებთან ხანგრძლივი ურთიერთობის მავნე ზეგავლენების შესახებ ისაუბრა:

„ძალიან ბევრი ექსპერიმენტია ჩატარებული. იაპონელებმა ჩაატარეს ექსპერიმენტი, მხოლოდ მშობლის ლაპარაკი შეადარეს კომპიუტერიდან ბავშვის მიერ მოსმენილ ლაპარაკს. აღმოჩნდა, რომ მშობლის და ძიძის საუბარი ბევრად უფრო მეტ სტიმულს აძლევს ბავშვის მეტყველების განვითარებას. 

როდესაც ბავშვი სულ კომპიუტერთანაა, ყველაზე მნიშვნელოვანი რაც აკლია, არის მოძრაობა. რატომ არის დიაბეტი ძალიან გავრცელებული დღეს პატარა ბავშვებში? იმიტომ, რომ არ მოძრაობს ბავშვი, იმიტომ, რომ ჰაერზე ვერ გაგყავს. ის პატარ-პატარა ხემსს მიირთმევს, როდესაც უყურებს ამ რაღაცებს კომპიუტერში.

მოტორულ განვითარებაში ძალიან სერიოზული პრობლემები შეიძლება შეიქმნას. ბავშვს არ აქვს მოძრაობის საშუალება და ვერ აკეთებს ექსპანსიას. ყველაზე მნიშვნელოვანია მეტყველება. ბავშვს დამლაპარაკებელი არავინ ჰყავს. ძიძამ საუკეთესო შემთხვევაში კარგად უნდა მოუაროს. მშობელს არ სცალია. ის დაღლილი მიდის სახლში და უხარია, რომ ბავშვი თავისთვის ჩუმად ზის და რაღაცებს შვება, თან ვითარდება. მშობლებში გავრცელებული აზრია დღეს, რომ კომპიუტერი ავითარებს ბავშვს. შვიდი წლის ბავშვს ავითარებს, მაგრამ ორი წლისას - არა.

საქმე იმაშია, რომ აზროვნების განვითარება გარემოსთან უშუალო ურთიერთობით ხდება. კომპიუტერთან კი ეს მხოლოდ ვიზუალია, მხოლოდ თვალით არის. მე, როგორც ნეიროფსიქოლოგს მგონია, რომ მარცხენა ჰემისფეროს, რომელიც არის ჩვენი მეტყველების ჰემისფერო, ეს კარგად არ ავითარებს. შედეგი არის ის, რომ ბავშვებს, რომლებსაც ისედაც აქვთ პრობლემა მეტყველების და ჩვენ არ ვიცით ჯერ, ისეთი რამ ემართებათ კომპიუტერისგან, რომ სხვა გამღიზიანებლებს მისი ტვინი აღარ უშვებს უკვე. როგორც კი მოაშორებ ამ ბავშვს გაჯეტს, მაშინვე ცოტა აზრზე მოვა, თვალებში გამოიხედება. ბევრ მშობელს უთქვამს ეს, რომ გამომირთავს მთლიანად ყველაფერი. მერე ბავშვი დაინტერესებულა გარემოთი და დაუწყია საუბარი,“- აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​წიგნების თაობა

წაიკითხეთ სრულად