Baby Bag

„ამქვეყნად ყველანაირი დაავადება სიყვარულის ნაკლებობის გამო ჩნდება და ყველანაირ დაავადებას სიყვარული კურნავს,“ - ნათია ფანჯიკიძე

„ამქვეყნად ყველანაირი დაავადება სიყვარულის ნაკლებობის გამო ჩნდება და ყველანაირ დაავადებას სიყვარული კურნავს,“ - ნათია ფანჯიკიძე

​​ნათია ფანჯიკიძე გადაცემაში „რა დროს ძილია“ სიყვარულის შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ სიყვარულს სასწაულების მოხდენა შეუძლია:

„სიყვარული რთული საქმეა, შეიძლება თან გადაჰყვე და სძულდე ადამიანს ან უყვარდე ყველანაირი სამსახურის გარეშე. ამქვეყნად ყველანაირი დაავადება სიყვარულის ნაკლებობის გამო ჩნდება და ყველანაირ დაავადებას სიყვარული კურნავს. ხელს მოვაწერ ყოველთვის ამ სიტყვებს. ეს არის ერთადერთი ჯადოქრობა. თუ ღმერთი სიყვარულია, მაშინ ლოცვა ყოფილა სიტყვა „მიყვარხარ.“ სიყვარული ყველას უნდა და მიუხედავად ამისა, არსებობს შიზოიდური ფსიქოტიპები, რომლებიც ამ ძალას გაურბიან.  შიზოიდური ფსიქოტიპი სულაც არ ნიშნავს დაავადებულ პირს. ეს ჩემი საყვარელი ფსიქოტიპია. მათ იაფფასიანი სენტიმენტალობა არ აქვთ, რის გამოც მათთვის რთულია ემოციური სიახლოვის დამყარება. მათ აქვთ ბრწყინვალე რაციონალური გონება და მეცნიერების უმეტესი წილი ამ ფსიქოტიპზე დგას.“

​ნათია ფანჯიკიძის თქმით, არსებობენ შიზოიდური ფსიქოტიპები, რომლებიც სიყვარულს გაურბიან:

„არიან შიზოიდური ფსიქოტიპები და არიან განრიდებული პერსონოლოგიური ტიპები, რომლებსაც იმდენად ეშინიათ გულისტკენის, პასუხისმგებლობის, რომ ვერ ბედავენ იტკინონ. ტკივილის გარეშე ვერავინ ვერასდროს გავხდებით მნიშვნელოვანი. ყოველდღიური კომფორტი უბრალო ბანალურია. ძალიან გვჭირდება, რომ სული მოვითქვათ, არ გავნადგურდეთ, ვიყოთ სიწყნარეში, სიმშვიდეში, რაღაც პერიოდი, მაგრამ თვითშეფასებას ვაფუძნებთ იმაზე, რაც გვიკვირს, გვემაყება, ვამბობთ: „როგორ გავუძელი? როგორ გადავიტანე?“ თვითშეფასება იმას არ ეფუძნება, თუ რა გემრიელად დავლიეთ დილით ყავა. ეს უბრალოდ სიხარული იყო და არა დიდი წარმატება.“

ნათია ფანჯიკიძე აცხადებს, რომ სიყვარული ბედნიერებისთვის არსებობს, მაგრამ ის ადამიანში ძალიან ბევრ განსხვავებულ გრძნობას იწვევს:

​ზოგადად სიყვარული ბედნიერებისთვის უნდა იყოს და არა ტანჯვისთვის, მაგრამ მიუხედავად ამისა, ის ყველა გრძნობას ერთად იწვევს, ტკივილსაც, ტანჯვასაც, ეჭვიანობასაც, ბედნიერებასაც, სიხარულსაც. ყველაფერი ეს არის სულის სავარჯიშო. სულის ამ სავარჯიშოს გარეშე გულის ჩაკრა არ იხსნება.“

„შური არის გაუკუღმართებული რეაქცია აღტაცების. რამე რომ მშურდეს, ჯერ ხომ უნდა გაღიარო?! მერე კი დავიბოღმო, თუ რატომ არის ის ასეთი მაგარი, მე კიდევ მაკლია ეს თვისებები,“ - აღნიშნავს ნათია ფანჯიკიძე.

წყარო: ​რა დროს ძილია

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„თუ გინდათ, თქვენი შვილი აზროვნებდეს თავისუფლად, იყოს ძლიერი და ინდივიდუალური, არასდროს და...
​„მთავარია, მშობელი მოძალადე არ იყოს შვილის მიმართ. ძალადობაში არც კი განვიხილავ ფიზიკურ აგრესიას, იმდენად კამათის გარეშე დაუშვებელია, მხოლოდ ფსიქოლოგიურ ველს ვგულისხმობ. თუნდაც მშობლის აუსრულებელი ოც...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პედაგოგიკა ეს არის სინამდვილეში, რომ ტკბილი რაღაცები მოგცენ და წამალი მოაყოლონ,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

„პედაგოგიკა ეს არის სინამდვილეში, რომ ტკბილი რაღაცები მოგცენ და წამალი მოაყოლონ,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვებში პერფექციონიზმის პრობლემაზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ პერფექციონიზმი ხშირად ბავშვში შფოთვითი აშლილობის გამომწვევი მიზეზი ხდება:

„პერფექციონიზმი ბავშვებში ძალიან დიდი პრობლემაა. ეს იწვევს ბავშვის შფოთვას. როგორც წესი, ბავშვი ასე არ მიჰყავთ ხოლმე სპეციალისტთან. ბავშვი სპეციალისტთან მიჰყავთ იმის გამო, რომ აქვს გენერალიზებული შფოთვითი აშლილობა. მერე აღმოჩნდება, რომ შფოთვა აქვს იმის გამო, რომ უნდა იყოს მოსაწონი ახლობლებისთვის და უნდა იყოს საუკეთესო. ეს შეიძლება არც იყოს დამოკიდებული ოჯახურ სიტუაციაზე. ​ხასიათობრივადაც შეიძლება ტიპი იყოს ასეთი. მშობელს ძალიან დიდი დაკვირვება სჭირდება. მშობლისგან ბავშვს უნდა ესმოდეს ტექსტები, რომ ბავშვს რისი გაკეთებაც შეუძლია, მან ის უნდა გააკეთოს. ბავშვი საბოლოოდ დაიჯერებს იმას, რომ მისი ავტორიტეტი მშობლისთვის მისი მიღწევები არ არის მნიშვნელოვანი და ის ამ მიღწევების გარეშეც ეყვარებათ.“

თამარ გაგოშიძემ ბავშვებში მოტივაციის ნაკლებობის შესახებაც ისაუბრა და აღნიშნა, რომ მშობლებმა ხშირად არ იციან ,რა ინტერესები აქვთ მათ შვილებს:

„ხშირად მშობლებს რომ ვეკითხები, ​რა აინტერესებთ-მეთქი თქვენს შვილს, ვერ მპასუხობენ. მერე აღმოჩნდება, რომ ბავშვს რაღაცები აინტერესებს. „ვერაფრით ვერ დავაინტერესე ბავშვი სკოლაში ვერცერთი საგნით,“ - ეს ნიშნავს იმას, რომ მოტივაცია და ჩართულობა არ აქვს ბავშვს. ისმის კითხვა: როგორ უნდა გავუზარდოთ მოტივაცია და ჩართულობა? არ არსებობს ბავშვი, რომელსაც ინტერესი არ აქვს. ეს არის ტყუილი.“

„მნიშვნელოვანია, პედაგოგმა და მშობელმა ერთობლივად იპოვონ ის ველი, სადაც შეიძლება ბავშვს ანკესი მოსდო. ყველა ბავშვის „ყიდვა" შეიძლება ადვილად. მე არ მინახავს ბავშვი, რომელსაც რაღაც ინტერესი არ ჰქონია, უბრლაოდ ჩვენ ამას ცხადად ვერ ვხედავთ. მერე უნდა მოხდეს შეჯვარება იმის, რაც აინტერესებს, იმასთან, რაც არ აინტერესებს და გავხადოთ ეს პროცესი სასიამოვნო. ​პედაგოგიკა ეს არის სინამდვილეში, რომ ტკბილი რაღაცები მოგცენ და წამალი მოაყოლონ,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​„მშობლები განათლებისთვის“

წაიკითხეთ სრულად