Baby Bag

„ამქვეყნად ყველანაირი დაავადება სიყვარულის ნაკლებობის გამო ჩნდება და ყველანაირ დაავადებას სიყვარული კურნავს,“ - ნათია ფანჯიკიძე

„ამქვეყნად ყველანაირი დაავადება სიყვარულის ნაკლებობის გამო ჩნდება და ყველანაირ დაავადებას სიყვარული კურნავს,“ - ნათია ფანჯიკიძე

​​ნათია ფანჯიკიძე გადაცემაში „რა დროს ძილია“ სიყვარულის შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ სიყვარულს სასწაულების მოხდენა შეუძლია:

„სიყვარული რთული საქმეა, შეიძლება თან გადაჰყვე და სძულდე ადამიანს ან უყვარდე ყველანაირი სამსახურის გარეშე. ამქვეყნად ყველანაირი დაავადება სიყვარულის ნაკლებობის გამო ჩნდება და ყველანაირ დაავადებას სიყვარული კურნავს. ხელს მოვაწერ ყოველთვის ამ სიტყვებს. ეს არის ერთადერთი ჯადოქრობა. თუ ღმერთი სიყვარულია, მაშინ ლოცვა ყოფილა სიტყვა „მიყვარხარ.“ სიყვარული ყველას უნდა და მიუხედავად ამისა, არსებობს შიზოიდური ფსიქოტიპები, რომლებიც ამ ძალას გაურბიან.  შიზოიდური ფსიქოტიპი სულაც არ ნიშნავს დაავადებულ პირს. ეს ჩემი საყვარელი ფსიქოტიპია. მათ იაფფასიანი სენტიმენტალობა არ აქვთ, რის გამოც მათთვის რთულია ემოციური სიახლოვის დამყარება. მათ აქვთ ბრწყინვალე რაციონალური გონება და მეცნიერების უმეტესი წილი ამ ფსიქოტიპზე დგას.“

​ნათია ფანჯიკიძის თქმით, არსებობენ შიზოიდური ფსიქოტიპები, რომლებიც სიყვარულს გაურბიან:

„არიან შიზოიდური ფსიქოტიპები და არიან განრიდებული პერსონოლოგიური ტიპები, რომლებსაც იმდენად ეშინიათ გულისტკენის, პასუხისმგებლობის, რომ ვერ ბედავენ იტკინონ. ტკივილის გარეშე ვერავინ ვერასდროს გავხდებით მნიშვნელოვანი. ყოველდღიური კომფორტი უბრალო ბანალურია. ძალიან გვჭირდება, რომ სული მოვითქვათ, არ გავნადგურდეთ, ვიყოთ სიწყნარეში, სიმშვიდეში, რაღაც პერიოდი, მაგრამ თვითშეფასებას ვაფუძნებთ იმაზე, რაც გვიკვირს, გვემაყება, ვამბობთ: „როგორ გავუძელი? როგორ გადავიტანე?“ თვითშეფასება იმას არ ეფუძნება, თუ რა გემრიელად დავლიეთ დილით ყავა. ეს უბრალოდ სიხარული იყო და არა დიდი წარმატება.“

ნათია ფანჯიკიძე აცხადებს, რომ სიყვარული ბედნიერებისთვის არსებობს, მაგრამ ის ადამიანში ძალიან ბევრ განსხვავებულ გრძნობას იწვევს:

​ზოგადად სიყვარული ბედნიერებისთვის უნდა იყოს და არა ტანჯვისთვის, მაგრამ მიუხედავად ამისა, ის ყველა გრძნობას ერთად იწვევს, ტკივილსაც, ტანჯვასაც, ეჭვიანობასაც, ბედნიერებასაც, სიხარულსაც. ყველაფერი ეს არის სულის სავარჯიშო. სულის ამ სავარჯიშოს გარეშე გულის ჩაკრა არ იხსნება.“

„შური არის გაუკუღმართებული რეაქცია აღტაცების. რამე რომ მშურდეს, ჯერ ხომ უნდა გაღიარო?! მერე კი დავიბოღმო, თუ რატომ არის ის ასეთი მაგარი, მე კიდევ მაკლია ეს თვისებები,“ - აღნიშნავს ნათია ფანჯიკიძე.

წყარო: ​რა დროს ძილია

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„თუ გინდათ, თქვენი შვილი აზროვნებდეს თავისუფლად, იყოს ძლიერი და ინდივიდუალური, არასდროს და...
​„მთავარია, მშობელი მოძალადე არ იყოს შვილის მიმართ. ძალადობაში არც კი განვიხილავ ფიზიკურ აგრესიას, იმდენად კამათის გარეშე დაუშვებელია, მხოლოდ ფსიქოლოგიურ ველს ვგულისხმობ. თუნდაც მშობლის აუსრულებელი ოც...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თუ ბავშვმა დაარტყა სხვას, როგორც წესი, ჩვენთან იწყება მისი დასჯა,“ - ნეიროფსიქოლოგი მარიამ ხვადაგიანი

„თუ ბავშვმა დაარტყა სხვას, როგორც წესი, ჩვენთან იწყება მისი დასჯა,“ - ნეიროფსიქოლოგი მარიამ ხვადაგიანი

ნეიროფსიქოლოგმა მარიამ ხვადაგიანმა ბავშვის აგრესიული ქცევის გამოვლენის შემთხვევაში, მშობლებს ურჩია, რომ მისი დასჯისგან თავი შეიკავონ და ბავშვს აუხსნან, თუ რატომ მოიქცა ის არასწორად:

„თუ ჩემმა შვილმა დაარტყა სხვას, როგორც წესი, ჩვენთან იწყება მისი დასჯა. თავზე ხელი არ უნდა გადავუსვა არავითარ შემთხვევაში, მაგრამ უნდა გავარკვიო, რატომ არ შეუძლია მას კონფლიქტის მოგვარება დარტყმის გარეშე და მე როგორ დავეხმარო ამაში. რა თქმა უნდა, უნდა განვიხილო, რომ ეს ქცევა არის მიუღებელი. შენ, როგორც ჩემს შვილს გაქვს უფლება ნებისმიერ ასაკში მოხვიდე ჩემთან და მოგისმენ, რომ ამიხსნა, რატომ გააკეთე ეს, სანამ მორალს წავიკითხავ, სანამ ვიტყვი, რომ „შენ მე შემარცხვინე.“

მარიამ ხვადაგიანის თქმით, ყველა ადამიანი ბრაზდება, თუმცა ბავშვს ქცევის მართვა უფრო მეტად უჭირს, ვიდრე ზრდასრულს:

„ყველანი გავბრაზებულვართ. ყველას გვქონია სურვილი, რომ ვიღაცას დავარტყათ გაბრაზებულზე, მაგრამ ამას არ ვაკეთებთ. ​რაღაც ასაკში, სანამ ამას გააცნობიერებს, გააკეთა ბავშვმა, შეეშალა. ბავშვს მშობლისგან სჭირდება უპირობო სიყვარული და მხარდაჭერა, რომ ასწავლოს. ისიც თუ მეჩხუბება, მე კიდევ უფრო გარიყული ვარ.“

„როდესაც მშობელი უყვირის ამ დროს ბავშვს, ის იმავე ქცევას ახორციელებს. ისეც არ უნდა გავიგოთ, რომ ჩვენ არ ვრეაგირებთ. არ ვეუბნებით, რომ „მერე რა მოხდა.“ ვუხსნით ბავშვს, რატომ არ შეიძლება ამის გაკეთება. თანაგანცდაში შესვლა 5 წლამდე ბავშვებს უჭირთ. ესეც უნდა ვასწავლოთ,“ - აღნიშნულ საკითხზე მარიამ ხვადაგიანმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ამ შაბათ-კვირას“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ამ შაბათ-კვირას“

წაიკითხეთ სრულად