Baby Bag

„მთავარია აზროვნება და არა ის, რასაც შემდეგ მიაღწევ. ამ აზროვნებაშია თვითონ შედეგი,“ - ზურაბ კიკნაძე

პროფესორი ზურაბ კიკნაძე შედეგზე ორიენტირებული სწავლების შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ სწავლას საბოლოო შედეგი საერთოდ არ აქვს და პროცესს უდიდესი მნიშვნელობა ენიჭება:

„რა არის მთავარი თამაშში: შედეგი თუ პროცესი? თუ მარტო შედეგია მთავარი, მაშინ ჩვენ თამაშის ყურება საერთოდ არ გვინდა. თამაშის შედეგი ყოველთვის შეიძლება მომწვდეს და გავიგო, მაგრამ მთავარია, რომ თამაში ვნახო. ახლა ძალიან გავრცელებულია პედაგოგიკაში შედეგზე ორიენტირებული სწავლება, ეს არის დამღუპველი, ეს არის ძირის გამომთხრელი სწავლის პროცესისა საერთოდ. შედეგი სწავლის პროცესს არასდროს არ აქვს. მამა გიორგიმ წარმოთქვა ქრისტეს სიტყვა: „მე ვარ გზა.“ ქრისტე არ ამბობს, რომ მე ვარ თვითონ და ჩემთან მოდით. გზაა მთავარი. ქრისტესთან ჩვენ შეიძლება ვერ მივიდეთ ვერასდროს. გრიგოლ ნოსელი ამბობს, რომ ადამიანი არის მგზავრი, მარადიული მგზავრი, რომელიც აქაც მოგზაურობს და იქაც იმოგზაურებს, ის ვერასდროს მისწვდება ღმერთს, იმიტომ, რომ ის შეუცნობელია. ნიკოლოზ კუზელმა თქვა: „ღმერთის შეცნობა მხოლოდ მისი შეუცნობლობით შეიძლება.“ ღმერთი შეცნობილია იმიტომ, რომ ის არის შეუცნობელი. ეს გასაგებად ცოტა რთულია, მაგრამ მთავარი რა არის? მთავარი გზაა.“

ზურაბ კიკნაძის თქმით, შემეცნების გზა ადამიანმა ყურადღებით უნდა გაიაროს, არ უნდა ეცადოს მის სწრაფად გარბენას:

„როდესაც ჩვენ მივდივართ რომელიმე პუნქტში, რა თქმა უნდა, ჩვენ გვინდა, რომ იქ მივიდეთ. ეს არის ჩვენი მიზანი, იქ გველოდებიან, იქ დავისვენებთ, მაგრამ ეს გზა არ არის გამოსარიცხი, იმიტომ, რომ ამ გზაზე ჩვენი გამოცდილებაა, ამ გზას უნდა მივაქციოთ ყურადღება. ეს გზა არის ჩვენი, ჩვენთვის არის მოცემული. ეს გზა არ უნდა გავირბინოთ, არ უნდა ვიძინოთ ამ გზაზე. ეს გზა არის შემეცნების გზა.“

„აქ არის მერაბ მამარდაშვილის წიგნი „საუბრები ფილოსოფიაზე.“ მამარდაშვილის არცერთი ლექცია არ მთავრდება დასკვნით. მას არ აქვს რაღაც შედეგი, რომ აი, ჩვენ ეს აღმოვაჩინეთ. მისი ფილოსოფია არის აზროვნების პროცესი. მთავარია აზროვნება და არა ის, რასაც შემდეგ მიაღწევ. ამ აზროვნებაშია თვითონ შედეგი. სწავლის პროცესშიც, როდესაც რაღაცას ვსწავლობთ, მაგ. მათემატიკას, საბოლოო პუნქტამდე ვერასდროს მივალთ. მთავარია, რომ ეს პროცესი გავიაროთ. შეიძლება ბევრი რამ დაგვავიწყდეს. მე დამავიწყდა, აღარ მახსოვს ნიუტონის ბინომი, მაგრამ ის პროცესი, რაც გავიარე, დალექილია ჩემს ცნობიერებაში და ამან მე რაღაც შემძინა,“ - აღნიშნავს ზურაბ კიკნაძე.

წყარო: ​აზროვნების აკადემია

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

ერთ დღეს ჩემს მოსწავლეებს ეს იგავი წავუკითხე
​ ამის შესახებ ფილოლოგი, პედაგოგი გია მურღულია სოციალურ ქსელში წერს.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მე და პატრიარქი ერთად ვთამაშობდით დამალობანას,“ - პედაგოგი თამარ შერმადინი

„მე და პატრიარქი ერთად ვთამაშობდით დამალობანას,“ - პედაგოგი თამარ შერმადინი

პედაგოგმა თამარ შერმადინმა, რომელიც სკოლაში 1953 წლიდან კოვიდ-19-ის პანდემიის დაწყებამდე მუშაობდა ბავშვობა გაიხსენა და აღნიშნა, რომ ის პატრიარქთან ერთად დამალობანას თამაშობდა:

„ჩემთვის სოფელი პატარაობიდანვე იყო მიმზიდველი. ბალახი, მცენარე, ყველაფერი მიყვარდა. მანქანით ჩავივლიდი ამ გზაზე, ვიტყოდი: ვაიმე, რა კარგი მხარე არის-მეთქი აქ. მე ორჯონიკიძეში ვიზრდებოდი. მე და პატრიარქმა ერთ წელს დავამთავრეთ, 1952 წელს. დავდიოდით, შავ ხილს ვკრეფდით. მე და პატრიარქი ერთად ვთამაშობდით დამალობანას.“

თამარ შერმადინმა გაიხსენა, როგორ აჩუქეს მას პატრიარქის სურათი:

„რომ ჩავედი, ვუთხარი: „გოგი, შენ ორი გაქვს, მე არცერთი მაქვს. შენ არც იყავ გაჩენილი, მე რომ პატრიარქს ვიცნობდი და ერთი სურათი უნდა მომცე მე.“ მოკლედ, მომცა პატრიარქის სურათი.“

„1953 წლიდან მასწავლებელი ვიყავი. ორი წელია, რაც არ ვასწავლი, რაც ეს კორონავირუსი დაიწყო. მაშინ დავანებე თავი სკოლას. არ ვიცი რამდენი წელი გამოდის, ძალიან ბევრი გამოდის. ნამდვილი მასწავლებელი ის არის, რომელიც გამოიწურება სულ, მაქსიმალურად თუკი რამ შეიძლება და როგორც შეიძლება ცოდნას გადასცემს ბავშვებს. ყოველდღე ძიებაში უნდა იყოს,“ - აღნიშნულ საკითხზე თამარ შერმადინმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ახალი დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ახალი დღე“

წაიკითხეთ სრულად