Baby Bag

„მე ვარ საქართველოში პირველი და მსოფლიოში მეშვიდე ვოლფრამის სინდრომიანი დედა,“ – 30 წლის სოფიკო ფარეხელაშვილი

გადაცემაში „პირადი ექიმი“ 30 წლის სოფიკო ფარეხელაშვილი ვოლფრამის სინდრომისა და დედობის გამოცდილების შესახებ საუბრობს:

“ძალიან რთულია უსინათლოდ ცხოვრება. დამოუკიდებლად გადაადგილება ძალიან მიჭირს, დავდივარ ხელჯოხით, მყავს ძმა, რომელიც ზუსტად ჩემნაირად არის. დედა გვეხმარება როგორც გადაადგილებაში, ასევე დილაობით ანალიზებს გვიკეთებს, როცა დაგვჭირდება, გვიმზადებს საუზმეს, სადილს, ვახშამს, სადილს, გვივლის. მე ვარ სოფიკო ფარეხელაშვილი, 30 წლის, მაქვს ვოლფრამის სინდრომი. ვცხოვრობ გორის რაიონის სოფელ სათემოში. მე ვარ საქართველოში პირველი და მსოფლიოში მეშვიდე ვოლფრამის სინდრომიანი დედა. დაოჯახების შემდეგ მინდოდა მყოლოდა შვილი, მიუხედავად იმისა, რომ ვიცოდი, ჩემი ჯანმრთელობის მდგომარეობიდან გამომდინარე ეს არ შეიძლებოდა, მწამდა და მჯეროდა იმის, რომ შევძლებდი გავმხდარიყავი დედა. ჩემმა შვილმა დადებითად შეცვალა ჩემი ცხოვრება. რაც უნდა გაბრაზებული ვიყო, რასაც უნდა ვაკეთებდე, მოვა, მომეხმარება და ყველაფერი მავიწყდება."

სოფიკოს თქმით, მან ვოლფრამის სინდრომის მქონე ძმისგან ძალიან ბევრი რამ ისწავლა:

„ნიკოლოზისგან ძალიან ბევრი რამ შევისწავლე. ვისწავლე ცხოვრება, რომ ფრთხილად უნდა ვყოფილიყავი, ჩემი ჯანმრთელობისთვის მიმეხედა. მე ვიცი, რომ საქართველოში ვართ ოცი ვოლფრამის სინდრომიანი ადამიანი. მინდა მოვუწოდო ამ ადამიანებს, რომ რაც შეიძლება მეტად გაუფრთხილდნენ საკუთარ თავს, გაუფრთხილდნენ საკუთარ ნერვებს. უნდა გწამდეთ, რომ მოვა დრო, როდესაც უკეთესად ვიქნებით, როგორც ჯანმრთელობით, ასევე ცხოვრებაში ყველანაირად.“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ყოველდღიური უკმაყოფილების გამოხატვა აუცილებელია, დაგუბებული ბრაზი არსად არ წავა,“ - ნათია ფანჯიკიძე

„ყოველდღიური უკმაყოფილების გამოხატვა აუცილებელია, დაგუბებული ბრაზი არსად არ წავა,“ - ნათია ფანჯიკიძე

ნათია ფანჯიკიძემ ემოციების გამოხატვის მნიშვნელობაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ბრაზის დაგროვება ნეგატიური შედეგების მომტანია:

„სჯობს, რომ გამოხატოთ ყოველთვის გრძნობა. დაგუბებული ბრაზი არსად არ წავა. ასეთმა ადამიანებმა, რომლებიც იმ წუთას ​უკმაყოფილებას არ გამოთქვამენ, მერე ისეთი აფეთქება იციან, რომ თუ აფეთქდნენ, ყველა იმალება. ამას სჯობს, გამოხატოთ ემოცია, რომ ადამიანებმა იცოდნენ თქვენ რა მოგწონთ, ან რა არ მოგწონთ.“

ნათია ფანჯიკიძის თქმით, გაბრაზება უკონტროლო ქცევაში არ უნდა გადაიზარდოს:

„გაბრაზება არ უნდა იყოს უკონტროლო ქცევა. აგრესია არის ნორმალური განცდა. ის უფრო ნაკლებია, რაც უფრო სუბლიმირებულია ქმედით ენერგიაში. თუ უმოქმედოთ ვართ, ეს აგრესია გაღიზიანების სახით გამოვლინდება. ჩვენ თვითონ ვართ იმედგაცრუებული ჩვენი თავით, რომ არაფერს ვაკეთებთ თითქოს მნიშვნელოვანს და ამიტომ თითქოს სხვები გვიშლიან ნერვებს.“

„როდესაც აგრესია არის უკონტროლო, ვერავინ ხვდება, როდის რა გაგაბრაზებს. თუ უკონტროლო ქცევა და აგრესია გადადის იმაში, რომ ნივთი უნდა ისროლოთ და აგური გაუქანოთ ვინმეს, მაშინ ამისთვის ყურადრების მიქცევა ღირს. ​ყოველდღიური უკმაყოფილების გამოხატვა აუცილებელია. ეს ენერგია ადუღებულ ქვაბს ჰგავს, თუ მოგლეჯს თავსახურს, თვითონაც აორთქლდება, ამოშრება. ეს არაფერ კარგთან არ მიგვიყვანს, თუ მუდმივად ვიკავებთ თავს. თუ მუდმივად გაბრაზებულები ვართ ყველაზე, ამაზეც უნდა დავფიქრდეთ, ასეც არ უნდა იყოს საქმე,“ - აღნიშნა ნათია ფანჯიკიძემ.

წყარო: ​Civic Initiative

წაიკითხეთ სრულად