Baby Bag

„მითხრა, ღვთისმშობელი ვნახე, შენ მარიამი შვილს გჩუქნისო, ამ დროს სამი თვის ორსული ვიყავი,“ - ნატო გელაშვილი დაუჯერებელ ამბავს ჰყვება

მომღერალი ნატო გელაშვილი „სხვა რაკურსში“ მეორე შვილის დაბადების საოცარ ისტორიას იხსენებს:

„ლუკას დაბადების უცნაური ისტორია აქვს. გიო რვა თვის იყო, როდესაც ფეხმძიმედ დავრჩი. ხომ გახსოვს, რა დრო იყო, „კერასინკები“ გვქონდა, ნავთი აეროპორტიდან უნდა გეტარებინა, მე სტუნდენტი ვიყავი, თავს მოსწავლეებით ვირჩენდი. მიუხედავად ყველაფრისა, მინდოდა შვილები. ჩემი დედამთილი უცნაური ქალი იყო, არ უნდოდა ბავშვი. ჯერ ერთი გაზარდეთ, მეორე მერე გააჩინეო. მაშინ მეგობარმა დამირეკა, რომელიც გარდაცვლილი მეგონა. ვიცოდი, რომ საშინელ ავარიაში მოჰყვა, ამის შემდეგ არავის უნახავს. ვიცოდით, რომ სიკვდილ-სიცოცხლის ზღვარზე იყო და უცებ დამირეკა, მითხრა, ღვთისმშობელი ვნახე, შენ მარიამი შვილს გჩუქნისო, ამ დროს სამი თვის ორსული ვიყავი. მკითხა კიდეც ჩემმა მეგობარმა, ორსულად ხომ არ ხარო? ვუპასუხე, რომ ვიყავი. გაიცინა და ყურმილი დამიკიდა.“

„ჩემმა მეგობარმა ისიც მითხრა, რომ გოგოზე ვიყავი ორსულად. მთელი 9 თვე ბავშვს მარიამს ვეძახდი. რომ ვიმშობიარე, აღმოვაჩინე, რომ ბიჭი იყო. ექიმებმა მკითხეს, შვილს რას არქმევო, მე ვუპასუხე, ლუკას-მეთქი. თურმე იმ დღეს ლუკაობა იყო, მე ეს არ ვიცოდი. მაშინ ლუკას ბავშვს იშვიათად არქმევდნენ. ჩემი შვილის სახელს ვერც იმახსოვრებდნენ. ასე გაჩნდა მარიამ-ლუკა ჭოხონელიძე,“ - აღნიშნავას ნატო გელაშვილი. 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვს თუ შეეშალა, შენ არ უნდა აგეშალოს ნერვები... რა მოხდა მერე?! უნდა გჯეროდეს, რომ ის გააკეთებს,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

„ბავშვს თუ შეეშალა, შენ არ უნდა აგეშალოს ნერვები... რა მოხდა მერე?! უნდა გჯეროდეს, რომ ის გააკეთებს,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვებთან შემეცნებით და სწავლების სფეროში ზედმეტი სიმკაცრის გამოჩენის მიზანშეუწონლობაზე ისაუბრა:

„ჩვენ ვართ ძალიან მკაცრები და შეუბრალებლები შემეცნებით და სწავლების სფეროში და სრულიად პლასტელინივით უფორმოები ქცევით-ემოციურ სფეროში. ბავშვს რომ მუქარის ტონით ვესაუბრებით, მას ვაგრძნობინებთ, რომ შენ არ ხარ კომპეტენტური, შენ არაფერი არ შეგიძლია. შენ ვერაფერს ვერ გააკეთებ, მე შენ ასეთს არ გიღებ. შენ, მშობელი ხარ ავტორიტეტი მისთვის. შენ ხარ ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანი, რომელსაც იმედს გიცრუებს. კიდევ უფრო შფოთვა აქვს მას ამ დროს და კიდევ უფრო ვერ გააკეთებს რაღაცას.

მუქარები და მსგავსი ტექსტები სწავლების პროცესში არის კატეგორიულად მიუღებელი. ჩვენ ვცდილობთ, რომ ბავშვები წავახალისოთ. არ ვეუბნებით მას, რომ ყველაფერი შეგიძლია, შენ ყველაზე მაგარი ხარ. ამას არ ვეუბნებით. ჩვენ მას ვეუბნებით, რომ შენ შეგეშალა. რა მოხდა მერე?! შენ უნდა გჯეროდეს ამის. შენ არ უნდა აგეშალოს ნერვები. შენც უნდა გჯეროდეს ამის, მაგრამ არ გჯერა, იმიტომ, რომ შენც ნერვები გეშლება, რომ შეეშალა. რა მოხდა მერე?! შენ ხომ ისწავლე ველოსიპედის ტარება. ხომ არ იცოდი და ხომ იცი ახლა?! ისიც ასეა. მოდი, აბა კიდევ ვცადოთ. ჩვენ ვაფიქსირებთ, რომ ბავშვს შეეშალა, მაგრამ გვჯერა, რომ გააკეთებს. ეს არის ყველაზე მნიშვნელოვანი. საერთოდ პედაგოგიკის ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი საფუძველი არის ის, რომ ჩვენ გვჯერა,“- აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო:​ „დიალოგოსი“ 

წაიკითხეთ სრულად