Baby Bag

„მითხრა, ღვთისმშობელი ვნახე, შენ მარიამი შვილს გჩუქნისო, ამ დროს სამი თვის ორსული ვიყავი,“ - ნატო გელაშვილი დაუჯერებელ ამბავს ჰყვება

მომღერალი ნატო გელაშვილი „სხვა რაკურსში“ მეორე შვილის დაბადების საოცარ ისტორიას იხსენებს:

„ლუკას დაბადების უცნაური ისტორია აქვს. გიო რვა თვის იყო, როდესაც ფეხმძიმედ დავრჩი. ხომ გახსოვს, რა დრო იყო, „კერასინკები“ გვქონდა, ნავთი აეროპორტიდან უნდა გეტარებინა, მე სტუნდენტი ვიყავი, თავს მოსწავლეებით ვირჩენდი. მიუხედავად ყველაფრისა, მინდოდა შვილები. ჩემი დედამთილი უცნაური ქალი იყო, არ უნდოდა ბავშვი. ჯერ ერთი გაზარდეთ, მეორე მერე გააჩინეო. მაშინ მეგობარმა დამირეკა, რომელიც გარდაცვლილი მეგონა. ვიცოდი, რომ საშინელ ავარიაში მოჰყვა, ამის შემდეგ არავის უნახავს. ვიცოდით, რომ სიკვდილ-სიცოცხლის ზღვარზე იყო და უცებ დამირეკა, მითხრა, ღვთისმშობელი ვნახე, შენ მარიამი შვილს გჩუქნისო, ამ დროს სამი თვის ორსული ვიყავი. მკითხა კიდეც ჩემმა მეგობარმა, ორსულად ხომ არ ხარო? ვუპასუხე, რომ ვიყავი. გაიცინა და ყურმილი დამიკიდა.“

„ჩემმა მეგობარმა ისიც მითხრა, რომ გოგოზე ვიყავი ორსულად. მთელი 9 თვე ბავშვს მარიამს ვეძახდი. რომ ვიმშობიარე, აღმოვაჩინე, რომ ბიჭი იყო. ექიმებმა მკითხეს, შვილს რას არქმევო, მე ვუპასუხე, ლუკას-მეთქი. თურმე იმ დღეს ლუკაობა იყო, მე ეს არ ვიცოდი. მაშინ ლუკას ბავშვს იშვიათად არქმევდნენ. ჩემი შვილის სახელს ვერც იმახსოვრებდნენ. ასე გაჩნდა მარიამ-ლუკა ჭოხონელიძე,“ - აღნიშნავას ნატო გელაშვილი. 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თავისუფლება თვითნებობაში გვერევა ჩვენ, როგორც წესი... ბავშვს სჭირდება ჩარჩო,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ სწავლის პროცესში ბავშვისადმი ძალადობრივი მეთოდების გამოყენების მანკიერ მხარეებზე ისაუბრა:

„ვიღაც იტყვის, რომ მე-19 საუკუნეში ჯოხი იყო სწავლების ყველაზე გავრცელებული მეთოდი. მშვენივრად სწავლობდნენ ეს ბავშვები. კონტექსტს აქვს დიდი მნიშვნელობა, იმ გამღიზიანებლებსა და სტრესორების რაოდენობას, რომელსაც ჩვენი ტვინი განიცდის. XXI საუკუნეში მათი დათვლა არის შეუძლებელი. ჯოხი არაფერი არ არის ამათთან შედარებით, რა სტრესორებმაც შეიძლება ადამიანზე იმოქმედოს. ერთი მხრივ, ჩვენ არ ვმართავთ ჩვენი შვილების ქცევას ბავშვობაში. ვფიქრობთ, რომ ეს მისი თავისუფლების შეზღუდვაა. მეორე მხრივ, ჩვენ ვიჭრებით მის თავისუფალ სივრცეში, სადაც მან არჩევანი თვითონ უნდა გააკეთოს.

ძალიან ხშირად მშობელი 6 წლის ბავშვს არ შეეკითხება და ისე შეიყვანს უცხოენოვან სკოლაში. მერე შეიძლება იყოს სერიოზული ტრაგედიები ამასთან დაკავშირებით. იმან მომავალი უკვე განუსაზღვრა შვილს. სწორიც არის, რომ ბავშვს ჰქონდეს საშუალება სხვა ენაზე რაღაცები გააკეთოს, მაგრამ ამ შემთხვევაში ჩვენ არ ვუყურებთ ბავშვის შესაძლებლობებს, მის არჩევანს. მთავარი საზღვარი რა არის აქ? ვიღაც გეტყვის: ე.ი. ყველაფრის უფლება უნდა მივცე ბავშვს? საბოლოო ჯამში ასე ხდება. თავისუფლება თვითნებობაში გვერევა ჩვენ, როგორც წესი. თავისუფლება ნიშნავს თავისუფალ არჩევანს შეზღუდულ პირობებში. თუ ჩარჩო არ არსებობს, ვხედავთ რა ხდება საზოგადოებაში. ბავშვისთვის ჩარჩო არის ოჯახში დაწესებული წესები, ზნეობრივი კატეგორიები, რომელშიც ბავშვი იზრდება. ჩვენ ვცხოვრობთ უჩარჩოო ქვეყანაში. არც ჩვენ გვაქვს ჩარჩო, ამიტომ ერთმანეთის პერსონალურ სივრცეებში ვიჭრებით. არც დიდი ჩარჩო არ არსებობს. არჩევანის გაკეთება ხდება არა ზნეობრივი კატეგორიით, არამედ როგორც მაწყობს. ეს ბარბაროსულ საზოგადოებას ახასიათებს,“- აღნიშნულ საკითხზე თამარ გაგოშიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ 

წაიკითხეთ სრულად