Baby Bag

„მამა გაბრიელს ვუთხარი, თუ ჩვენი ოჯახი უნდა გადარჩეს, შვილი მაჩუქე-მეთქი. ზუსტად ერთ კვირაში გავიგე, რომ ორსულად ვიყავი,“ - სოფო ბედია

მომღერალმა სოფო ბედიამ გადაცემაში „ფარული კონვერტი“ თავისი ვაჟის, რომელიც მას პირველი ქორწინებიდან ჰყავს და მიშა მესხის განსაკუთრებული ურთიერთობის შესახებ ისაუბრა:

„ჩემს შვილს მამა ძალიან უყვარს. როდესაც მიშა გავიცანი, პატარა იყო, 4 წლის და მისთვის უცხო ადამიანის მიღება, რა თქმა უნდა, რთული იყო. მიშა ძალიან კეთილი ადამიანია, ბავშვები უყვარს. მე ერთი წელი ვაკვირდებოდი მიშას და ნიკოლოზის ურთიერთობას. ბავშვს მოწყენის საშუალებას არ აძლევდა, საჩუქრებით ანებივრებდა, ყველგან დაატარებდა, დღემდე ძმაკაცობენ. როდესაც მივხვდი, რომ ეს ადამიანი მარტო ჩემთვის კი არა, ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანისთვის, ჩემი შვილისთვის არის კარგი, მივიღე გადაწყვეტილება, რომ ცოლად გავყვებოდი.“

„ჩემი და მიშას საერთო შვილს, ანდრეას, ღმერთის საჩუქარს ვეძახი. მე და მიშა რომ დავქორწინდით, 5 წელი არ გვყავდა შვილი. როდესაც ახალი ცოლ-ქმარი ხართ, არ ჩქარობთ ბავშვის ყოლას, მაგრამ დროსთან ერთად ყველა ოჯახს სჭირდება დამაგვირგვინებელი შვილი. სამწუხაროდ, გარე ორსულობა დამემართა, ოპერაცია გამიკეთეს, ცალი მილი ამომიღეს და მითხრეს, რომ მეორე მილიც არ იყო კარგ მდგომარეობაში. გამაფრთხილეს, რომ ერთადერთი გამოსავალი ხელოვნური განაყოფიერება იყო. როდესაც ამ ყველაფერზე ფიქრი შევწყვიტეთ და მოვეშვით, ერთ დილას ჩემმა მეგობარმა დამირეკა და მითხრა მამა გაბრიელის საფლავზე მივდივართო, მეც წამიყვანეს. ტაძარში დედაოები ვნახე, მომეფერნენ. ძალიან ავფორიაქდი, გულმხურვალედ ვლოცულობდი და ცრემლები მომდიოდა. ამ დროს ოჯახში პატარა პრობლემებიც გვქონდა. მამა გაბრიელს ვუთხარი, თუ ჩვენი ოჯახი უნდა გადარჩეს, შვილი მაჩუქე-მეთქი. ზუსტად ერთ კვირაში გავიგე, რომ ორსულად ვიყავი. აი, ასეთი სასწაულია ჩემი ანდრეა,“ - აღნიშნა სოფო ბედიამ. 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა,“ - ფსიქოლოგი თიკო ზენაიშვილი

ფსიქოლოგმა თიკო ზენაიშვილმა ბავშვისთვის ემოციების რეგულირების სწავლების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„სამი წლის ასაკში ბავშვი იწყებს ემოციების ფართო სპექტრის გაცნობას. მნიშვნელოვანია ჩვენ როგორ მივაწვდით მას ამას. ჩვენ ხშირად გვაქვს ასეთი სიტყვები: „ნუ გეშინია.“ სამი წლის ასაკში ბავშვი შიშსაც გრძნობს უკვე. ჩვენ ვეუბნებით: „ნუ გეშინია.“ ეს არ არის სწორი. შიში გავაცნოთ ბავშვს, როგორ შეეშინდა, რისი შეეშინდა. ვეცადოთ, გაიცნოს შიში ბავშვმა, გაუშინაურდეს. ეს არის ემოციური ინტელექტი. ემოციის გადაკეთება არ ხდება, ხდება მართვა. ბავშვი რომ წაიქცევა და ტირის, ვეუბნებით: „ნუ ტირი,“ „ბიჭები არ ტირიან.“ ეტკინა? ტკივილზე ვესაუბროთ ბავშვს, როგორი იყო ეს ტკივილი, ძლიერი თუ სუსტი, სად ეტკინა, რომ ბავშვმა გაიცნოს თავისი ემოცია.

ჩვენ უნდა ვასწავლოთ ბავშვს, რომ გაიცნოს ემოცია, შეიცნოს ის და მიიღოს მისგან სარგებელი. ზიზღი რომ იგრძნო ბავშვმა, მოდი, ვესაუბროთ ამის შესახებ, რატომ და როგორ მოხდა. ბაღშიც ეს უნდა ხდებოდეს. ვიღაც სათამაშოს რომ წაართმევს, ბუნებრივია ბავშვი გაბრაზდება. ჩვენ ვეუბნებით: „არაუშავს, მიეცი, დაუთმე.“ არ ვაძლევთ მას ემოციის გამოხატვის საშუალებას. მეტი ხომ არაფერი უნდოდა ბავშვს? უნდოდა გაგება და მოსმენა. სწორედ ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა. თუ ბავშვი რაღაცაზე გაბრაზდა და ტირის, არ ვეუბნებით: „არაუშავს, გოგოა და დაუთმე, არ იტირო.“ ვკითხოთ: „რა იგრძენი?“ გრძნობებისკენ მივახედოთ. ვიყოთ გამგები მისი გრძნობისა და არა გამოხატული რეაქციების,“- მოცემულ საკითხზე თიკო ზენაიშვილმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ერთსულოვნების დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ერთსულოვნების დილა“ 

წაიკითხეთ სრულად