Baby Bag

რომელი ლოცვები ვიკითხოთ ნევროზის დროს? - დეკანოზ საბა ჭიკაიძის პასუხი კითხვაზე

დეკანოზმა საბა ჭიკაიძემ ნევროზთან გამკლავების გზებზე ისაუბრა და ადამიანებს ურჩია სწორი ეკლესიური ცხოვრებით იცხოვრონ:

„იმას, რასაც ადამიანები ერში ეძახიან ნევროზს, აქვს თავისი სულიერი საფუძვლები და სულიერად ეს ყველაფერი, რასაკვირველია,  ბოროტი ძალების ბრალია. ნევროზი სხვადასხვა მიზეზით შეიძლება იყოს გამოწვეული. როგორც წესი, ადამიანის ყოფითი პრობლემები იწვევს ხოლმე ნევროზს. მე გირჩევდით, რომ უპირველეს ყოვლისა, იცხოვრეთ ჯანსაღი ეკლესიური ცხოვრებით, იხელმძღვანელეთ სულიერი მოძღვრის რჩევებით, რომელსაც აირჩევთ. ღრმად ვარ დარწმუნებული, რომ ის ძალიან დაგეხმარებათ.

ნევროზი სხვადასხვანაირი არსებობს. არის აქტიურად გამოხატული, არსებობს ჩუმი ნევროზი, მძაფრი. შეიძლება არც ეტყობოდეს ადამიანს ეს ყველაფერი, მაგრამ თვითონ გრძნობდეს თავს ცუდად. ადამიანის შინაგანი, მოუწესრიგებელი სულიერი სამყარო, ღმერთთან მოუწესრიგებელი დამოკიდებულება იწვევს ნევროზს. როდესაც ადამიანი ცდილობს დაალაგოს თავისი დამოკიდებულება ღმერთთან, ავტომატურად ნევროზები კვამლივით ქრება. ამიტომ, თუ თქვენ არ ცხოვრობთ ეკლესიური ცხოვრებით, აქტიურად დაიწყეთ ეკლესიური ცხოვრება. მერე დააკვირდით თქვენს თავს, კვლავ გექნებათ თუ არა ნევროზი.

მე გირჩევდით, რომ ფსალმუნები იკითხოთ. ესეც აუცილებლად სულიერი მოძღვრის რეკომენდაციით და კურთხევით. როგორც ბასილი დიდი ბრძანებს, ისე არაფერი აფრთხობს ეშმაკებს, როგორც ფსალმუნთა კითხვაო. ამიტომ მე მინდა გირჩიოთ, რომ აქტიურად იკითხოთ ფსალმუნები და ნახავთ თვითონ შედეგს. მე ჩემს თავზეც გამომიცდია ეს და ამიტომ მინდა თამამად გირჩიოთ თითოეულ თქვენგანს, რომ გახდეთ აქტიური მკითხველები ფსალმუნებისა. რა თქმა უნდა, ეცადეთ, რომ გაიზროთ ის, რასაც კითხულობთ. ასეთ შემთხვევაში, რა თქმა უნდა, გაცილებით მეტ შედეგს მიიღებთ,“ - აღნიშნა მამა საბა ჭიკაიძემ.

წყარო:​ თბილისის ვაკის მაცხოვრის ფერიცვალების სახელობის ტაძარი

შეიძლება დაინტერესდეთ

„აუცილებელია, მშობელი იყოს ამ პროცესში ჩართული. იცოდეს, რა ინფორმაციას იღებს შვილი,“ - ფსიქოლოგი ნინო ბუაძე

„აუცილებელია, მშობელი იყოს ამ პროცესში ჩართული. იცოდეს, რა ინფორმაციას იღებს შვილი,“ - ფსიქოლოგი ნინო ბუაძე

ფსიქოლოგმა ნინო ბუაძემ ბავშვების ეკრანდამოკიდებულებისა და ანიმაციებისადმი სიყვარულის შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, როდესაც ბავშვი ხშირად ითხოვს ერთსა და იმავე ანიმაციას, მშობელი უნდა დააკვირდეს, რა ინფორმაციას იღებს მისი შვილი ანიმაციის ყურებისას:

​ბავშვი ხშირად ითხოვს ერთსა და იმავე ანიმაციას, მაგრამ მნიშვნელოვანია მშობელი დააკვირდეს, რატომ ითხოვს, რა ინფორმაციას იღებს იქიდან. შეიძლება ეს იყოს მისთვის ძალიან სტრესული და უნდოდეს ამ შიშთან გამკლავება. აუცილებელია, მშობელი იყოს ამ პროცესში ჩართული. იცოდეს, რა ინფორმაციას იღებს შვილი. ბავშვს შეუძლია ძალიან კარგად გარდასახვა, შეუძლია როლის გათავისება. მერე სახეზე გვხვდება, რომ აგრესიულია, ყვირის, ურტყამს სხვებს. არ ვიცით, რატომ დაემართა სიბნელის შიში, ცალკე დაწოლა არ უნდა და ა.შ. რითი იკვებება? რა არის მისი საკვები? როგორ არის სიუჟეტი აწყობილი? როგორ ჩანს დადებითი პერსონაჟი? როგორ ამარცხებს ბოროტს? ამის გაშინაგანება ხდება. მერე როგორც კი მსგავს ემოციასთან კავშირი უწევს, ის აცოცხლებს ამ გმირს და ხდება ამ გმირის ნაწილი.“

ნინო ბუაძემ აღნიშნა, რომ ბავშვები სმარტფონებს ძალიან ეჯაჭვებიან, რაც სერიოზული პრობლემაა:

„ბავშვებს როდესაც ართმევენ სმარტფონებს, ისინი ფიქრობენ: რა გავაკეთო ახლა? ეს არის მათი სასიცოცხლო ენერგია. მოზარდებს რომ დავაკვირდეთ, მათი კომუნიკაცია არის ასეთი: „ეს თამაში იცი?“ თუ მან არ იცის ეს თამაში, მაშინ ჩამორჩება თითქოს. ​აქ შეიძლება წამოვიდეს ბულინგის თემაც, აკნინებენ, როგორ არ იცის. საკუთარი თავის აღქმაც ხდება უკვე იმ სივრცეში. იქ არის გამარჯვებული. ჩვენი თავიც რომ წარმოვიდგინოთ, სად გვიხარია? სადაც ჩვენთვის კომფორტული ზონაა. ბავშვები არიან იმ კომფორტულ ზონაში კარგად. არ უნდათ ეს ახალი ურთიერთობები. გაუცხოვებულია ბავშვი სამყაროსთან.“

ნინო ბუაძემ ბავშვების თვითშეფასების ჩამოყალიბების შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, ბავშვის გამოცდილება არც ისე მრავალფეროვანია, რის გამოც მის თვითშეფასებაზე გარემო უფრო ძლიერად ზემოქმედებს:

„ბავშვის თვითშეფასება და ზრდასრულის თვითშეფასება სხვადასხვა საძირკველზე დგას. ჩვენ გვაქვს უამრავი გამოცდილება და ამ უამრავ გამოცდილებაში, შეგვიძლია ავირჩიოთ სხვა.​ ბავშვის გამოცდილებაში მხოლოდ ეკრანია. მის თვითშეფასებაშიც ის არის, რომ იქ სუპერმენია. მას ახალი გამოცდილებისთვის დრო არ აქვს. ცხოვრება მიედინება მისგან დამოუკიდებლად. არჩევანის წინაშე რომ დგება, ის ირჩევს კომფორტულ ზონას, სადაც ის გმირია, რეალიზებულია და აღიარებული.“

„ზღაპარში შენი ტემპით ვითარდება მოვლენები. შეგიძლია პაუზა გააკეთო, კიდევ ერთხელ გადახედო სიუჟეტს, გაიმეორო. ეს არის გააზრების პროცესი. აღზრდაში ყველაზე მნიშვნელოვანია ბავშვს ასწავლო დამოუკიდებლად გადაწყვეტილების მიღება, ასწავლო ანალიზი, გაცნობიერება. მრავალი ალტერნატივა შევთავაზოთ ბავშვს. ზრდასრულებსა და ბავშვებს შორის არის ერთი ფუნდამენტური სხვაობა. ზრდასრულები ხშირად ამბობენ: ​„რა აზრი აქვს ახლა ხატვაზე რომ ვატარო? მაინც არ გამოვა ამისგან მხატვარი.“ ბავშვები პროცესზე არიან უფრო მეტად ორიენტირებულები. არ ვიყოთ შედეგზე ორიენტირებულები. როდესაც ამბობენ: „ვერ მღერის და რატომ?“ სცენაზე ხომ გადის და ტაშს ხომ უკრავენ? მონაწილე ხომ არის, მიკუთვნებულობის განცდა ხომ აქვს. შესაძლოა, ბავშვი არ არის იმ სპორტში წარმატებული, მაგრამ წაგება ისწავლა, დარდი ისწავლა, გამარჯვებისთვის ბრძოლა ისწავლა, მოტივაცია მიიღო. უამრავი პროცესია და არა ის, გაიტანა თუ არა ფეხბურთში გოლი,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ნინო ბუაძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „დღის კოდი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დღის კოდი“

წაიკითხეთ სრულად